AbstractBackground: The effects of

Abstract
Background: The effects of afternoon snacking on ingestive behavior, mood, and cognition are limited.
Objective: The purpose of this study was to compare 1088 kJ of high-protein (HP) or high-fat (HF) afternoon snacks vs. no
snacking on appetite, food intake, mood, and cognition in adolescents.
Methods: Thirty-one healthy adolescents (age: 17 6 1 y) consumed the following afternoon snacks (in randomized order) for 3 d:
HP snack (26 g of protein/6 g of fat per 27 g of carbohydrates), HF snack (4 g of protein/12 g of fat per 32 g of carbohydrates), and no
snack (NoS). On day 4 of each treatment, the participants completed an 8-h testing day containing pre- and postsnack appetite
questionnaires, food cue–stimulated functional MRI brain scans, mood, cognitive function, and eating initiation. Ad libitum dinner
and evening snacks were provided and assessed.
Results: HP, but not HF, delayed eating initiation vs. NoS (P < 0.05). Both snacks reduced appetite vs. NoS (P < 0.001) with
HP eliciting greater reductions than HF (P < 0.05). Only HF led to reductions in corticolimbic activation in brain regions
controlling food motivation/reward vs. NoS (P < 0.01). Although no treatment differences in daily energy intake were
detected, HP led to greater protein consumption than NoS (P < 0.05) and greater protein and lower fat consumption than HF
(both, P < 0.05). HP led to fewer HF/high-sugar evening snacks than NoS (P < 0.01) and HF (P = 0.09). Although no treatment
effects were detected for mood and cognition, HP tended to reduce confusion-bewilderment (P = 0.07) and increase
cognitive flexibility (P = 0.09), whereas NoS reduced tension-anxiety (P < 0.05) and vigor-activity (P < 0.05).
Conclusion: Afternoon snacking, particularly on HP soy foods, improves appetite, satiety, and diet quality in adolescents,
while beneficially influencing aspects of mood and cognition. This trial was registered at clinicaltrials.gov as
NCT01781286. J Nutr doi: 10.3945/jn.115.212092.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อพื้นหลัง: ผลกระทบของอาหารว่างยามบ่าย ingestive พฤติกรรม อารมณ์ และประชานได้จำกัดวัตถุประสงค์: วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ เปรียบเทียบ kJ 1088 โปรตีน (HP) หรือไขมันสูง (HF) อาหารว่างยามบ่ายกับไม่มีอาหารว่างบนอาหาร รับประทานอาหาร อารมณ์ และประชานในวัยรุ่นวิธีการ: สามสิบหนึ่งสุขภาพวัยรุ่น (อายุ: 17 6 1 y) ใช้การต่อไปนี้อาหารว่างยามบ่าย (ตามลำดับ randomized) สำหรับ 3 d:ขนม HP (26 กรัมของ โปรตีน/6 กรัมของไขมันต่อ 27 กรัมของคาร์โบไฮเดรต), ขนม HF (4 กรัมของ โปรตีน/12 กรัมของไขมันต่อ 32 กรัมของคาร์โบไฮเดรต), และไม่ขนม (NoS) ในวันที่ 4 ของแต่ละทรีทเม้นต์ ผู้เข้าร่วมวันทดสอบ 8-h ประกอบด้วยความอยากอาหารก่อน และ postsnack ที่เสร็จสมบูรณ์แบบสอบถาม อาหารสัญลักษณ์ – ถูกกระตุ้นทำ MRI สมองสแกน อารมณ์ ฟังก์ชันรับรู้ และเริ่มต้นการรับประทานอาหาร Ad libitum เย็นและอาหารเย็นให้ และประเมินผลลัพธ์: HP แต่ไม่ HF ช้ากินเริ่มต้นเทียบกับหมายเลข (P < 0.05) ขนมขบเคี้ยวทั้งลดราคาอาหารเทียบกับหมายเลข (P < 0.001) ด้วยHP eliciting ลดยิ่งกว่า HF (P < 0.05) HF เท่านั้นนำไปลดใน corticolimbic เปิดใช้งานในภูมิภาคของสมองการควบคุมแรงจูงใจ/การสะสมอาหารเทียบกับหมายเลข (P < 0.01) แม้แตกต่างในการบริโภคพลังงานประจำวันรักษาไม่ได้ตรวจพบ HP นำให้ปริมาณโปรตีนสูงกว่าหมายเลข (P < 0.05) และโปรตีนมากขึ้นและปริมาณไขมันต่ำกว่า HF(P ทั้ง < 0.05) HP ที่นำไปสู่อาหารเย็น HF/สูง น้ำตาลน้อยกว่าหมายเลข (P < 0.01) และ HF (P = 0.09) แม้ว่าการรักษาไม่ผลพบอารมณ์และประชาน HP มีแนวโน้มที่จะ ลดความสับสน-bewilderment (P = 0.07) และเพิ่มความยืดหยุ่นรับรู้ (P = 0.09), ใน ขณะที่ชุดหมายเลขลดความวิตกกังวลความตึงเครียด (P < 0.05) และแข็งกิจกรรม (P < 0.05)สรุป: ช่วงบ่ายอาหารว่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอาหารถั่วเหลือง HP เพิ่มความอยากอาหาร สามารถ และคุณภาพอาหารในวัยรุ่นในขณะที่มีอิทธิพลต่อด้านอารมณ์และประชานแอ๊บ ทดลองลงทะเบียนที่ clinicaltrials.gov เป็นNCT01781286 J Nutr ดอย: 10.3945/jn.115.212092

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
พื้นหลัง: ผลกระทบของอาหารว่างช่วงบ่ายต่อพฤติกรรม ingestive อารมณ์และความรู้มี จำกัด .
วัตถุประสงค์: วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการเปรียบเทียบ 1,088 กิโลจูลโปรตีนสูง (HP) หรือไขมันสูง (HF) อาหารว่างยามบ่ายกับไม่มี
อาหารว่างบนความอยากอาหาร, การรับประทานอาหารอารมณ์และความรู้ความเข้าใจในวัยรุ่น.
วิธีการ: สามสิบหนึ่งวัยรุ่นมีสุขภาพดี (อายุ 17 ปี 6 1) การบริโภคอาหารว่างช่วงบ่ายต่อไปนี้ (ตามลำดับแบบสุ่ม) 3 d:
HP อาหารว่าง (26 กรัมของโปรตีน / 6 กรัมของไขมันต่อ 27 กรัมของคาร์โบไฮเดรต) อาหารว่าง HF (4 กรัมของโปรตีน / 12 กรัมของไขมันต่อ 32 กรัมของคาร์โบไฮเดรต) และไม่มี
สแน็ค (NoS) ในวันที่ 4 ของการรักษาแต่ละครั้งผู้เข้าร่วมประชุมแล้วเสร็จ 8 ชั่วโมงในวันที่มีการทดสอบก่อนและ postsnack กระหาย
แบบสอบถามอาหารคิวกระตุ้น MRI สแกนสมองทำงานได้อารมณ์การทำงานทางปัญญาและการรับประทานอาหารการเริ่มต้น โฆษณา libitum อาหารค่ำ
และของว่างตอนเย็นมีให้และการประเมิน.
ผลการศึกษา: HP แต่ไม่ HF ล่าช้าเริ่มต้นการรับประทานอาหารกับ NoS (P <0.05) อาหารว่างทั้งความอยากอาหารลดลงเมื่อเทียบกับ NoS (p <0.001) โดยมี
HP ทึ่งลดลงมากกว่า HF (P <0.05) เฉพาะ HF นำไปสู่การลดลงของการเปิดใช้งาน corticolimbic ในบริเวณสมอง
ควบคุมแรงจูงใจอาหาร / รางวัลกับ NoS (P <0.01) แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างในการรักษาปริมาณพลังงานในชีวิตประจำวันได้รับการ
ตรวจพบเอชพีนำไปสู่การบริโภคโปรตีนมากกว่า NoS (P <0.05) และโปรตีนมากขึ้นและการบริโภคไขมันต่ำกว่า HF
(ทั้งสอง P <0.05) เอชพีนำไปสู่การน้อย HF / น้ำตาลสูงของว่างตอนเย็นกว่า NoS (P <0.01) และ HF (p = 0.09) แม้ว่าจะไม่มีการรักษา
ผลกระทบที่ได้รับการตรวจพบที่เหมาะกับอารมณ์และความรู้ของเอชพีมีแนวโน้มที่จะลดความสับสน-สับสน (p = 0.07) และเพิ่ม
ความยืดหยุ่นทางปัญญา (p = 0.09) ในขณะที่ความตึงเครียด NoS ลดความวิตกกังวล (P <0.05) และความแข็งแรงกิจกรรม (P <0.05).
สรุป: อาหารว่างยามบ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับอาหาร HP ถั่วเหลืองเพิ่มความอยากอาหาร, ความเต็มอิ่มและคุณภาพอาหารในวัยรุ่น
ในขณะที่ผลประโยชน์ที่มีอิทธิพลต่อลักษณะของอารมณ์และความรู้ การทดลองนี้ได้รับการจดทะเบียนเป็นที่ clinicaltrials.gov
NCT01781286 J Nutr ดอย: 10.3945 / jn.115.212092

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังนามธรรม
: ผลของบ่ายอาหารว่างต่อพฤติกรรม อารมณ์ และสติปัญญา มีความต้องการที่อยู่อาศัย , จำกัด .
วัตถุประสงค์ : วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบ 907 KJ ของโปรตีนสูง ( HP ) หรือไขมันสูง ( HF ) ขนมและอาหารว่างในช่วงบ่ายไม่มี
ความอยาก อารมณ์ของการบริโภคอาหาร และสติปัญญาในวัยรุ่น
วิธีการ : สามสิบหนึ่งสุขภาพวัยรุ่น ( อายุ :17 6 1 Y ) บริโภคของว่างบ่ายต่อไปนี้ ( ตามคำสั่ง ) 3 D :
HP Snack ( 26 กรัมของโปรตีน 6 กรัมของไขมันต่อ 27 กรัมของคาร์โบไฮเดรต ) , HF Snack ( 4 กรัม โปรตีน 12 กรัมของไขมันต่อ 32 กรัมของคาร์โบไฮเดรต ) และไม่มี
Snack ( 1 . ) ในวันที่ 4 ของการรักษาแต่ละ ผู้เข้าร่วมประมาณวันที่เสร็จสิ้นการทดสอบก่อนและ postsnack ความอยาก
แบบสอบถามคิวอาหาร–กระตุ้นการทำงานสมอง MRI สแกน , อารมณ์ , ความจำ , และการรับประทานอาหารเริ่มต้น อย่างเต็มที่และมีการจัดของว่างยามเย็นค่ำ

และ ประเมิน ผล : HP แต่ไม่กิน HF , ล่าช้าเริ่มต้นและไม่มีความแตกต่างทางสถิติ ( P < 0.05 ) ทั้งขนม ช่วยลดความอยากอาหาร และ NOS ( p < 0.001 ) ด้วย
eliciting ลด HP มากกว่า HF ( P < 0.05 )เพียงนำ corticolimbic HF ซึ่งใช้พื้นที่สมอง
การควบคุมอาหารแรงจูงใจ / รางวัลและ NOS ( P < 0.01 ) แม้ว่าไม่มีการรักษาความแตกต่างในการบริโภคพลังงานในชีวิตประจำวันได้
ตรวจพบ , HP LED ให้ปริมาณโปรตีนมากกว่า ไม่มีความแตกต่างทางสถิติ ( P < 0.05 ) และโปรตีนมากขึ้นและลดการบริโภคไขมันที่มากกว่า HF ( 2
, P < 0.05 ) HP LED จะน้อยกว่า HF / สูงน้ำตาลเย็นขนมกว่า NOS ( p < 001 ) และ HF ( p = 0.09 ) แม้ว่าจะไม่มีผลการรักษาพบว่ามีการรับรู้อารมณ์
และ HP มีแนวโน้มที่จะลดความสับสนความสับสน ( P = 0.07 ) และเพิ่มความยืดหยุ่นทางปัญญา
( p = 0.09 ) ในขณะที่ไม่มีความตึงเครียดความวิตกกังวลลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) และกิจกรรมความแข็งแรง ( p < 0.05 ) .
สรุป : บ่ายอาหารว่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน HP ถั่วเหลืองอาหาร ช่วยเพิ่มความอยากอาหาร , ความเต็มอิ่มและอาหารคุณภาพในวัยรุ่น
ขณะที่ประโยชน์ที่มีอิทธิพลต่อลักษณะของอารมณ์และการรับรู้ การทดลองนี้ถูกลงทะเบียนใน clinicaltrials.gov เป็น
nct01781286 . J NUTR ดอย : 10.3945/jn.115.212092 .