The nitrite formed may react with i

The nitrite formed may react with iodide to form additional molecular iodine. This sequence of reactions is well known (Kolthoff et al., 1957). If oxygen is freely available so that these cyclic reactions are allowed to run their course, 1 mol of nitrite may give rise to a theoretical maximum of 0.5 mol of apparent oxygen. In the Winkler reactions scheme, nitrite does not react with iodide until the sample is acidified by the addition of sulfuric acid to dissolve Mn(OH)3 as in reaction (3). However, by that time, the oxygen present initially in the sample has already been sequestered as Mn(OH)3 and is no longer available for its reaction with nitric oxide (reaction 6). However, oxygen may be re-introduced in to the sample as the oxygen dissolved in the added sulfuric acid and as atmospheric oxygen that may dissolve into the sample during the addition of the acid and the subsequent transfer of the sample for the measurement of its absorbance in the spectrophotometric protocol (Pai et al., 1993) or the subsequent titration in the titrimetric protocol (Strickland and Parson, 1972). The amount of oxygen thus introduced, which becomes available for its reaction with nitric oxide, is likely to vary from analyst to analyst and from sample to sample as the handling of the sample is not stringently controlled in this part of the protocol. As a result, the ratio between the apparent oxygen formed from the presence of nitrite and the concentration of nitrite in the sample may be anywhere between 0.25 and 0.50 mol mol−1. In samples of deionized water, artificial seawater and natural surface seawater that had been equilibrated with air in the laboratory and contained known amounts of added nitrite, the concentration of apparent oxygen increased linearly with increasing concentrations of added nitrite with slopes ranging between 0.29 and 0.44 mol mol−1. The average was 0.35±0.07 mol mol−1 (Table 1). Thus, the presence of nitrite does lead to an over-estimation in the determination of oxygen. The range of the slopes fell well within the range that may be attributed to the interference of nitrite according to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไนไตรต์เกิดขึ้นอาจทำปฏิกิริยากับไอโอไดด์กับไอโอดีนโมเลกุลแบบฟอร์มเพิ่มเติม ลำดับของปฏิกิริยานี้จะรู้จักกัน (Kolthoff et al., 1957) ถ้าออกซิเจนอิสระเพื่อให้ปฏิกิริยาวัฏจักรเหล่านี้ได้รับอนุญาตให้ใช้หลักสูตรของพวกเขา 1 โมลของไนไตรต์อาจให้เพิ่มขึ้นสูงสุดทฤษฎี 0.5 โมลของออกซิเจนที่ชัดเจน ในแผนงานการ Winkler ปฏิกิริยา ไนไตรต์ไม่ทำปฏิกิริยากับไอโอไดด์จนกว่าตัวอย่างเป็น acidified โดยการเพิ่มกรดซัลฟิวริกให้ละลาย Mn (OH) 3 ในปฏิกิริยา (3) อย่างไรก็ตาม ตามนั้น ออกซิเจนในตัวอย่างแรกได้เรียบร้อยแล้วนั้นถูกแยกเป็น Mn (OH) 3 แล้วไม่หาของปฏิกิริยากับไนตริกออกไซด์ (ปฏิกิริยาที่ 6) อย่างไรก็ตาม ออกซิเจนอาจใหม่นำในอย่างที่ เป็นออกซิเจนที่ละลายในกรดกำมะถันเพิ่ม และออกซิเจนในบรรยากาศที่อาจละลายในตัวอย่างในระหว่างการเพิ่มของกรดและการโอนย้ายตามมาของตัวอย่างการวัด absorbance ของโพรโทคอ spectrophotometric (ปาย et al., 1993) หรือการไทเทรตต่อมาในโพรโทคอล titrimetric (Strickland และ Parson, 1972) จำนวนออกซิเจนจึง นำ ซึ่งกลายเป็นหาของปฏิกิริยากับไนตริกออกไซด์ เป็นอาจจะแตกต่างจากนักวิเคราะห์วิเคราะห์ และจากตัวอย่างกับตัวอย่างเป็นการจัดการของตัวอย่างไม่เข้มงวดควบคุมในส่วนนี้ของโพรโทคอล ดัง อัตราส่วนระหว่างออกซิเจนชัดเจนที่เกิดขึ้นจากของไนไตรต์และความเข้มข้นของไนไตรต์ในตัวอย่างได้เลยระหว่าง 0.25 และ 0.50 โมล mol−1 ในตัวอย่างน้ำ deionized ทะเลเทียม และพื้นผิวธรรมชาติทะเลที่ได้รับ equilibrated กับอากาศในห้องปฏิบัติการจำนวนรู้จักมีไนไตรต์เพิ่ม ความเข้มข้นของออกซิเจนที่ชัดเจนเพิ่มขึ้นเชิงเส้นกับการเพิ่มความเข้มข้นของไนไตรต์เพิ่มลาดระหว่าง 0.29 และ 0.44 โมล mol−1 ค่าเฉลี่ยเป็น mol−1 0.35±0.07 โมล (ตารางที่ 1) ดังนั้น ของไนไตรต์นำไปสู่การประเมินมากกว่าในการกำหนดของออกซิเจน ช่วงของลาดตกทั้งในช่วงที่อาจจะเกิดจากการรบกวนของไนไตรต์ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไนไตรท์ที่เกิดขึ้นอาจทำปฏิกิริยากับไอโอไดด์ในรูปแบบไอโอดีนโมเลกุลเพิ่มเติม ลำดับของปฏิกิริยานี้เป็นที่รู้จักกันดี (Kolthoff et al., 1957) ถ้าออกซิเจนอิสระที่มีอยู่เพื่อให้เกิดปฏิกิริยาวงจรเหล่านี้จะได้รับอนุญาตให้ใช้หลักสูตรของพวกเขา 1 โมลไนไตรท์อาจก่อให้เกิดสูงสุดทางทฤษฎีของ 0.5 mol ออกซิเจนชัดเจน ในโครงการปฏิกิริยาเคลอร์, ไนไตรท์ไม่ได้ทำปฏิกิริยากับไอโอไดด์จนกระทั่งตัวอย่างเป็นกรดโดยการเติมกรดซัลฟูริกที่จะละลาย Mn (OH) 3 เป็นในการตอบสนอง (3) แต่ด้วยเวลาที่ออกซิเจนในขั้นต้นในกลุ่มตัวอย่างได้รับการยึดทรัพย์แล้วเป็น Mn (OH) 3 และจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับการทำปฏิกิริยากับไนตริกออกไซด์ (ปฏิกิริยา 6) ของ แต่ออกซิเจนอาจถูกนำมาใช้ในตัวอย่างเป็นออกซิเจนละลายในกรดซัลฟูริกและเพิ่มออกซิเจนในชั้นบรรยากาศที่อาจละลายเป็นตัวอย่างในระหว่างการเติมกรดและการถ่ายโอนตามมาของตัวอย่างสำหรับการวัดการดูดกลืนแสงของมัน ในโพรโทคอสเปก (ปาย et al., 1993) หรือการไตเตรทในภายหลังโปรโตคอลไตเตรท (Strickland และบาทหลวง, 1972) ปริมาณออกซิเจนจึงแนะนำซึ่งจะมีปฏิกิริยากับไนตริกออกไซด์มีแนวโน้มที่จะแตกต่างจากนักวิเคราะห์ที่นักวิเคราะห์จากตัวอย่างและตัวอย่างการจัดการของกลุ่มตัวอย่างที่ไม่ได้ถูกควบคุมอย่างเคร่งครัดในส่วนของโปรโตคอลนี้ เป็นผลให้อัตราส่วนระหว่างออกซิเจนชัดเจนขึ้นจากการปรากฏตัวของไนไตรท์และความเข้มข้นของไนไตรท์ในตัวอย่างอาจจะเป็นที่ใดก็ได้ระหว่าง 0.25 และ 0.50 โมล mol-1 ในตัวอย่างของน้ำกลั่นปราศจากไอออนน้ำทะเลเทียมและน้ำทะเลพื้นผิวธรรมชาติที่ได้รับการ equilibrated กับอากาศในห้องปฏิบัติการและมีจำนวนเงินที่รู้จักกันดีของไนไตรท์เพิ่มความเข้มข้นของออกซิเจนที่ชัดเจนเพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรงกับความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นของการเพิ่มไนไตรท์ที่มีความลาดระหว่าง 0.29 และ 0.44 โมล mol-1 ค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 0.35 ± 0.07 mol mol-1 (ตารางที่ 1) ดังนั้นการปรากฏตัวของไนไตรท์ไม่นำไปสู่​​การประมาณค่ามากกว่าในการกำหนดออกซิเจน ช่วงของความลาดชันลดลงดีในช่วงที่อาจนำมาประกอบกับการแทรกแซงของไนไตรท์ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และไนไตรท์ที่เกิดขึ้นอาจทำปฏิกิริยากับสารประกอบไอโอไดด์ในรูปแบบสารโมเลกุลเพิ่มเติม ลำดับของปฏิกิริยานี้เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี ( kolthoff et al . , 1957 ) ถ้าออกซิเจนสามารถใช้ได้อย่างอิสระเพื่อให้ปฏิกิริยา Cyclic เหล่านี้ได้รับอนุญาตให้ใช้หลักสูตรของพวกเขา 1 โมลของไนไตรท์อาจให้เกิดทฤษฎีสูงสุด 0.5 โมลออกซิเจนชัดเจน ใน Winkler ปฏิกิริยาแบบไนไตรท์จะไม่ทำปฏิกิริยากับสารประกอบไอโอไดด์จนตัวอย่างปรับโดยการเติมกรดละลาย MN ( OH ) 3 ในปฏิกิริยาเคมี ( 3 ) แต่ตอนนั้น ออกซิเจน ปัจจุบันเริ่มต้นในตัวอย่างได้ถูกแยกเป็น 2 ( OH ) 3 และไม่สามารถใช้ได้สำหรับปฏิกิริยากับไนตริกออกไซด์ ( ปฏิกิริยา 6 ) อย่างไรก็ตามออกซิเจนอาจจะแนะนำในตัวอย่างเป็นออกซิเจนที่ละลายในกรดและเพิ่มบรรยากาศออกซิเจนที่อาจละลายในตัวอย่างระหว่างการเติมกรดและต่อมาโอนของตัวอย่างในการวัดการดูดกลืนแสงในขั้นตอนของ ) ( ปาย et al . ,1993 ) หรือต่อมาไทเทรตในพิธีสารไททริเมทริก ( Strickland และบาทหลวง , 1972 ) ปริมาณของออกซิเจนที่แนะนำดังนี้ ซึ่งจะพร้อมใช้งานสำหรับปฏิกิริยากับกรดไนตริกออกไซด์มีแนวโน้มที่จะแตกต่างจากนักวิเคราะห์นักวิเคราะห์จากตัวอย่างและตัวอย่างการจัดการตัวอย่างไม่เข้มงวดควบคุมในส่วนนี้ของโปรโตคอล ผลอัตราส่วนระหว่างออกซิเจนชัดเจนขึ้นจากการปรากฏตัวของไนไตรท์ และความเข้มข้นของไนไตรท์ในตัวอย่างอาจจะที่ใดก็ได้ระหว่าง 0.25 และ 0.50 mol mol − 1 ในตัวอย่างคล้ายเนื้อเยื่อประสานน้ำ , น้ำทะเลเทียมพื้นผิวธรรมชาติและน้ำทะเลที่ถูก equilibrated กับอากาศในห้องปฏิบัติการและมีปริมาณเพิ่มหรือไนไตรท์ความเข้มข้นของออกซิเจนที่ปรากฏจะเพิ่มขึ้นตามการเพิ่มความเข้มข้นของไนไตรท์ กับเพิ่มลาดช่วงระหว่าง 0.29 และ 0.44 mol mol − 1 เฉลี่ย 0.35 mol − 1 โมล± 0.07 ( ตารางที่ 1 ) ดังนั้นการปรากฏตัวของไนไตรท์ นำให้มากกว่าในการประมาณปริมาณออกซิเจนช่วงลาดตกดีในช่วงที่อาจจะเกิดจากการรบกวนของไนไตรท์ตาม