DISCUSSIONFoliar applications signi

DISCUSSION
Foliar applications significantly increased the vase life of treated leaves. Similarly, Ponce et al. (2009) found that glycerol or sorbitol (1%) extended the shelf-life of fresh apples in 10 days. De-Stigter (1981) treated the cut flowers with the commercial preservatives (8-HQC + 2% Suc) to diminish transpirational loss and maintain flower turgidity and therefore extended their vase life (Łukaszewska and Skutnik, 2003). However, same treatments decreased the rate of leaf water loss, these findings in agreement with Jones et al. (2004) who found that, anti-transpiration treatments did not decrease solution uptake by the holly stems, leading improve marketability of branches. Using anti-transpirants improved the water use efficiency and reduced leaf transpiration rate by 87 to 93% (Nasraoui, 1993; Bora and Mathur, 1998; Makus, 1997). Francisco and Rubio (2009) found that the Anti-transpirant (Pinolene) significantly reduced water uptake but no effect was found with control solution. Moreover, Shen et al. (1999) and Yancey et al. (2005) found that, glycerol can function either as an osmolyte, contributing to the maintenance of water balance, or as an osmoprotectant, allowing the operation of many cellular processes during osmotic stress. Thus, this result supports the present findings, concerning the effect of the glycerol on decreasing the water loss which could enhance the vase life. In addition, it was noticed a parallel increase in the rate of the water loss with increasing both MgCO3 and glycerol over 6%, which were inversely related to vase life. Dubois and Joyce (1992) found the same result in ornamental plants. Generally, it could be concluded that glycerin can be used as a tool for reducing plant water loss, which could be resulted from closing stomata openings and reducing the transpiration rate; as mentioned by previous investigators and leading to increased leaf vase life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาFoliar applications significantly increased the vase life of treated leaves. Similarly, Ponce et al. (2009) found that glycerol or sorbitol (1%) extended the shelf-life of fresh apples in 10 days. De-Stigter (1981) treated the cut flowers with the commercial preservatives (8-HQC + 2% Suc) to diminish transpirational loss and maintain flower turgidity and therefore extended their vase life (Łukaszewska and Skutnik, 2003). However, same treatments decreased the rate of leaf water loss, these findings in agreement with Jones et al. (2004) who found that, anti-transpiration treatments did not decrease solution uptake by the holly stems, leading improve marketability of branches. Using anti-transpirants improved the water use efficiency and reduced leaf transpiration rate by 87 to 93% (Nasraoui, 1993; Bora and Mathur, 1998; Makus, 1997). Francisco and Rubio (2009) found that the Anti-transpirant (Pinolene) significantly reduced water uptake but no effect was found with control solution. Moreover, Shen et al. (1999) and Yancey et al. (2005) found that, glycerol can function either as an osmolyte, contributing to the maintenance of water balance, or as an osmoprotectant, allowing the operation of many cellular processes during osmotic stress. Thus, this result supports the present findings, concerning the effect of the glycerol on decreasing the water loss which could enhance the vase life. In addition, it was noticed a parallel increase in the rate of the water loss with increasing both MgCO3 and glycerol over 6%, which were inversely related to vase life. Dubois and Joyce (1992) found the same result in ornamental plants. Generally, it could be concluded that glycerin can be used as a tool for reducing plant water loss, which could be resulted from closing stomata openings and reducing the transpiration rate; as mentioned by previous investigators and leading to increased leaf vase life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบาย
การใช้งานที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางใบอายุการปักแจกันของใบได้รับการรักษา ในทำนองเดียวกันเซและคณะ (2009) พบว่ากลีเซอรอลหรือซอร์บิทอ (1%) ขยายอายุการเก็บรักษาของแอปเปิ้ลสดใน 10 วัน de-Stigter (1981) ได้รับการรักษาไม้ตัดดอกที่มีสารกันบูดในเชิงพาณิชย์ (8-HQC + 2% Suc) เพื่อลดการสูญเสีย transpirational และรักษา turgidity ดอกไม้และดังนั้นจึงขยายชีวิตของพวกเขาแจกัน (Łukaszewskaและ Skutnik 2003) อย่างไรก็ตามการรักษาเดียวกันลดอัตราการสูญเสียน้ำใบค้นพบเหล่านี้ในข้อตกลงกับโจนส์และคณะ (2004) ที่พบว่าการรักษาป้องกันการคาย-ไม่ได้แก้ปัญหาการบริโภคลดลงโดยฮอลลี่ลำต้นนำปรับปรุงตลาดสาขา โดยใช้ transpirants ต่อต้านการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำและลดอัตราการคายใบโดย 87-93% (Nasraoui, 1993; โบราและ Mathur, 1998; Makus, 1997) ฟรานซิสและรูบิโอ (2009) พบว่าการต่อต้านการ transpirant (Pinolene) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญการดูดน้ำ แต่ไม่มีผลกระทบก็พบกับการแก้ปัญหาการควบคุม นอกจากนี้ Shen และคณะ (1999) และ Yancey และคณะ (2005) พบว่ากลีเซอรอลสามารถทำงานได้ไม่ว่าจะเป็น osmolyte การบริจาคเพื่อการบำรุงรักษาสมดุลของน้ำหรือเป็น osmoprotectant ช่วยให้การทำงานของกระบวนการเซลล์จำนวนมากในระหว่างความเครียดออสโมติก ดังนั้นผลนี้สนับสนุนผลการวิจัยในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบของกลีเซอรอลที่เกี่ยวกับการลดการสูญเสียน้ำซึ่งจะช่วยเพิ่มอายุการปักแจกัน นอกจากนี้มันก็สังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นคู่ขนานในอัตราการสูญเสียน้ำที่มีเพิ่มมากขึ้นทั้ง MgCO3 และกลีเซอรอลกว่า 6% ซึ่งมีความสัมพันธ์ผกผันกับแจกันชีวิต ดูบัวส์และจอยซ์ (1992) พบว่าผลเดียวกันในไม้ประดับ โดยทั่วไปก็อาจจะสรุปได้ว่ากลีเซอรีนสามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือในการลดการสูญเสียน้ำของพืชซึ่งสามารถนำมาเป็นผลมาจากการปิดเปิดปากใบและลดอัตราการคาย; ดังกล่าวโดยนักวิจัยก่อนหน้านี้และนำไปสู่อายุการปักแจกันใบเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประยุกต์ใช้วิธีสนทนา
เพิ่มขึ้นแจกันชีวิตของการปล่อย ในทำนองเดียวกัน พอน et al . ( 2009 ) พบว่า กลีเซอรอล หรือ ซอร์บิทอล ( 1% ) ขยายอายุการเก็บรักษาของแอปเปิ้ลสดใน 10 วันเดอ stigter ( 1981 ) ถือว่าตัดดอกกับเจือพาณิชย์ ( 8-hqc 2% SUC ) เพื่อลดการสูญเสีย transpirational บวมและดังนั้นจึงขยายและรักษาดอกไม้ปักแจกันของพวกเขา ( และŁ ukaszewska skutnik , 2003 ) อย่างไรก็ตาม การรักษาเดียวกันลดลงอัตราการสูญเสียน้ำของใบเหล่านี้พบในข้อตกลงกับ Jones et al . ( 2004 ) ที่พบว่าการรักษาป้องกันการคายน้ำ ไม่ได้แก้ปัญหาการลดต้นฮอลลี่าปรับปรุงการตลาดของสาขา ใช้ป้องกัน transpirants การปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ และลดอัตราการคายน้ำ โดยใบ 87 93 % ( nasraoui , 1993 ; โบราและมาเธอร์ , 1998 ; makus , 1997 )ซานฟรานซิสโก และ รูบิโอ ( 2552 ) พบว่า ต่อต้าน transpirant ( pinolene ) สามารถลดการดูดน้ำแต่ไม่มีผลพบว่าโซลูชั่นควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ Shen et al . ( 1999 ) และ แยนซีย์ et al . ( 2005 ) พบว่า กลีเซอรอลสามารถทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็น osmolyte เอื้อต่อการรักษาสมดุลน้ำ หรือเป็นสารป้องกันแรงดันออสโมติก ,ช่วยให้การดำเนินงานของกระบวนการโทรศัพท์มือถือหลายระหว่างเน้น . ดังนั้น ผลที่ได้นี้สนับสนุนผลการวิจัยเกี่ยวกับผลกระทบของกลีเซอรอลในการลดน้ำสูญเสีย ซึ่งอาจเพิ่มแจกันชีวิต นอกจากนี้ ยังพบขนานเพิ่มในอัตราน้ำสูญเสีย เพิ่มทั้ง mgco3 และกลีเซอรอลมากกว่า 6 % ซึ่งเป็นตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับชีวิต แจกันบัวกับจอยซ์ ( 1992 ) พบผลเดียวกันในไม้ประดับ โดยทั่วไปแล้ว สามารถสรุปได้ว่า กลีเซอรีนสามารถใช้เป็นเครื่องมือในการลดการสูญเสียน้ำของพืช ซึ่งอาจจะเกิดจากการปิดเปิดปากใบ และลดการคายน้ำ อัตรา ดังกล่าว โดยพนักงานสอบสวนนำแจกันใบเดิม เพิ่มชีวิต