Grant brought in some fingerprint i

Grant brought in some fingerprint ink and paper and took Baxter’s fingerprints. He left the room for a short time to take them to the scientists. When he returned, Logan started talking to Baxter again.
‘OK,’ she said. ‘Let’s go right back to the start, to the murder of Craig Sinclair.’
Baxter’s eyes looked empty. He shook his head slowly from side to side, as if he could not believe what was happening.
‘Yes,’ Logan went on, ‘I’ve been looking at that murder too. And, actually, I’ve had some good luck. I found a man who saw you leaving Sinclair’s body in Beaverhall Road. He described you and your car and he even told me your car number. You shouldn’t have such an easy number to remember.’
She didn’t tell Baxter that Gus MacLeod couldn’t actually remember the number and that anyway nobody would ever believe him. It was enough that Baxter believed that she had found him. Logan was now quiet. If Baxter believed that she knew everything, he might tell her the things she didn’t know. Grant and Logan watched him thinking. Baxter opened his mouth and started to speak a couple of times but then stopped. It was as if he could not quite decide what to say. Would he still say he knew nothing, although the police already knew so much? Or would he tell the truth? Finally he spoke.
‘Sinclair tried to steal some money from me. Actually he did steal it. And then he started telling everyone about it: “I’ve got Bags’s money. Bags is no good any more. I’m the boss now.” So I had to do something. I got my money back and I made sure no-one else would try to steal from me and everyone knew I was still the main man.’
‘And you made us think that Campbell killed Sinclair,’ said Grant.
‘Why not?’ Baxter’s shoulders went up and down. ‘I knew Campbell a little and I didn’t like him much. He and Sinclair worked together sometimes. I thought they might have worked together getting my money. I thought it was a clever idea to make both of them disappear at the same time. And I knew that if Campbell went to prison for Sinclair’s murder, I wouldn’t.’
‘So you put the gun in his flat?’ said Logan.
‘Yes. I found a box under the sink in the kitchen. I just put the gun in the box. It was his box. It had his fingerprints on it.’
‘How did you get into his flat?’ asked Logan.
‘It was easy,’ said Baxter. ‘I’ve had a lot of practice getting into houses without breaking any glass.’
Logan thought for a moment and then continued: ‘And what about Morag?’
‘She did things for me from time to time. She was happy to tell the police that she’d seen Campbell with Sinclair that night. I paid her well for it. I continued to give her bits of work so I could make sure she stayed quiet.’
‘And everything was fine until Campbell escaped,’ said Logan.
‘Morag rang and told me about it. She’d seen it on the news. She was worried that Campbell would come and see her. She said she wanted to meet me. To talk about it.’
Logan said nothing. Baxter had stopped talking and was looking at the top of the table. Finally he looked up.
‘The stupid woman wanted more money. Campbell escaped and the stupid, stupid woman thought it was a great chance to ask for some more money to keep her quiet. Well, she was right. She’s quiet now.’
Baxter sat back in his chair, his hands on his knees. His face was now white, his eyes wide, as he realised his world had just crashed in the most terrible way. He looked at Logan and said no more.
* * *
At five o’clock Logan was standing in her office, looking out of the window and deciding that it was time to go home. There was a light knock and the door opened. Tam MacDonald came in, shutting the door behind him.
‘I hear it’s all over,’ he said, walking across the room to stand beside her.
‘Yes,’ she said. ‘Robert Baxter killed Morag Mackenzie. And seven years ago he killed Craig Sinclair.’
‘I know. I met Sergeant Grant as I came in,’ Tam said. He turned to look at her. ‘The usual excellent work by Jenny Logan.’ He smiled but he could see that she was still serious.
‘Thanks,’ she said, ‘but I’m sure that Ronnie Campbell wishes the Edinburgh Police had done some excellent work seven years ago.’
‘What will happen to him?’ asked Tam.
‘Well, first we have to look at the Sinclair murder again.
That will be easy because Baxter has told us everything. Then Campbell will go free. I don’t think we’re going to worry too much about his escape from prison or his stealing a car. He’s had seven years in prison for something he didn’t do.’
‘Will he get some money for the time he was in prison?’ asked Tam.
‘Quite a lot I should think,’ said Logan.
‘I’d rather be free for seven years than have a lot of money,’ Tam said.
‘I think Ronnie Campbell would agree with you,’ said Logan.
She turned and looked into his eyes. ‘Anyway, thanks for your help.’ They were good friends so she moved forward and kissed him softly on the lips. His arms came up round her body and he held her to him. After a minute she moved back a little.
‘What about that dinner invitation?’ he said, smiling.
‘I hadn’t forgotten,’ she said, her hands still on his arms. ‘I’m tired. Let’s go back to my place first and decide where to eat later.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงินช่วยเหลือในบางลายนิ้วมือหมึกและกระดาษ และเอารอยนิ้วมือของ Baxter เขาออกจากห้องพักเป็นเวลาสั้น ๆ เพื่อนำพวกเขาไปที่นักวิทยาศาสตร์ เมื่อเขากลับ โลแกนเริ่มต้นพูดกับ Baxter อีก"ตกลง เธอกล่าว 'ลองไปกลับมาเพื่อเริ่มต้น การฆาตกรรมของเครกนแคลร์'ตาของ Baxter ดูว่างเปล่า เขาจับหัวของเขาอย่างช้า ๆ จากด้านข้าง ประหนึ่งว่าเขาไม่เชื่อว่าไม่เกิดอะไรขึ้น'ใช่ โลไป, ' ฉันถูกมองที่ฆาตกรรมที่เกินไป ก จริง ฉันเคยบางโชคดี พบคนที่เห็นคุณออกจากร่างกายของนแคลร์ถนน Beaverhall เขากล่าวถึงคุณและรถของคุณ และเขาจะบอกหมายเลขรถของคุณ คุณควรมีเช่นหมายเลขง่ายต่อการจดจำ 'เธอไม่ได้บอก Baxter ที่ Gus MacLeod ไม่สามารถจำหมายเลขจริง และว่า ต่อไปใครจะเคยเชื่อเขา พอ Baxter ที่เชื่อว่า เธอได้พบเขาได้ โลแกนตอนนี้เงียบ ถ้า Baxter เชื่อว่า รู้ทุกสิ่ง เขาอาจบอกเธอสิ่งที่เธอไม่รู้ เงินช่วยเหลือและโลแกนดูเขาคิด Baxter เปิดปากของเขา และเริ่มพูดสองครั้ง แต่แล้ว หยุด ว่า เขาสามารถค่อนข้างตัดสินใจไม่พูดได้ เขายังว่า เขารู้อะไร แม้ว่าตำรวจรู้ดีมาก หรือเขาจะบอกความจริง ในที่สุด เขาพูด‘Sinclair tried to steal some money from me. Actually he did steal it. And then he started telling everyone about it: “I’ve got Bags’s money. Bags is no good any more. I’m the boss now.” So I had to do something. I got my money back and I made sure no-one else would try to steal from me and everyone knew I was still the main man.’‘And you made us think that Campbell killed Sinclair,’ said Grant.‘Why not?’ Baxter’s shoulders went up and down. ‘I knew Campbell a little and I didn’t like him much. He and Sinclair worked together sometimes. I thought they might have worked together getting my money. I thought it was a clever idea to make both of them disappear at the same time. And I knew that if Campbell went to prison for Sinclair’s murder, I wouldn’t.’‘So you put the gun in his flat?’ said Logan.‘Yes. I found a box under the sink in the kitchen. I just put the gun in the box. It was his box. It had his fingerprints on it.’‘How did you get into his flat?’ asked Logan.‘It was easy,’ said Baxter. ‘I’ve had a lot of practice getting into houses without breaking any glass.’Logan thought for a moment and then continued: ‘And what about Morag?’‘She did things for me from time to time. She was happy to tell the police that she’d seen Campbell with Sinclair that night. I paid her well for it. I continued to give her bits of work so I could make sure she stayed quiet.’‘And everything was fine until Campbell escaped,’ said Logan.‘Morag rang and told me about it. She’d seen it on the news. She was worried that Campbell would come and see her. She said she wanted to meet me. To talk about it.’Logan said nothing. Baxter had stopped talking and was looking at the top of the table. Finally he looked up.‘The stupid woman wanted more money. Campbell escaped and the stupid, stupid woman thought it was a great chance to ask for some more money to keep her quiet. Well, she was right. She’s quiet now.’Baxter sat back in his chair, his hands on his knees. His face was now white, his eyes wide, as he realised his world had just crashed in the most terrible way. He looked at Logan and said no more.* * *At five o’clock Logan was standing in her office, looking out of the window and deciding that it was time to go home. There was a light knock and the door opened. Tam MacDonald came in, shutting the door behind him.‘I hear it’s all over,’ he said, walking across the room to stand beside her.‘Yes,’ she said. ‘Robert Baxter killed Morag Mackenzie. And seven years ago he killed Craig Sinclair.’‘I know. I met Sergeant Grant as I came in,’ Tam said. He turned to look at her. ‘The usual excellent work by Jenny Logan.’ He smiled but he could see that she was still serious.‘Thanks,’ she said, ‘but I’m sure that Ronnie Campbell wishes the Edinburgh Police had done some excellent work seven years ago.’'จะเกิดอะไรขึ้นกับเขา "ถามทัม' ดี เราต้องดูที่ฆาตกรรมนแคลร์อีกที่จะเป็นเรื่องง่ายเนื่องจาก Baxter ได้บอกเราทุกอย่าง แล้ว Campbell จะไปฟรี ผมไม่คิดว่า เรากำลังจะไปกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับเขาหนีจากคุกหรือเขาขโมยรถ เขามีเจ็ดปีในเรือนจำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ได้ทำ ''จะเขาได้รับเงินบางครั้งที่เขาอยู่ในคุก ' ถามทัม'ค่อนข้างมากควรคิด กล่าวว่า โลแกนตั้มกล่าวว่า 'ฉันค่อนข้างจะอิสระในเจ็ดปีมีเงินจำนวนมาก'คิดว่า Ronnie Campbell จะเห็นด้วยกับคุณ กล่าวว่า โลแกนเธอเปิด และมองเข้าไปในตาของเขา 'ต่อไป ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ' พวกเขาได้เพื่อนที่ดีเพื่อให้เธอย้ายไปข้างหน้า และรั้งเขาเบาบนริมฝีปาก แขนของเขามาขึ้นรอบร่างกายของเธอ และเขาขึ้นเธอกับเขา หลังจากนาทีเธอย้ายกลับไปเล็กน้อย'อะไรเชิญที่เย็นบ้าง' เขากล่าวว่า ยิ้ม'ฉันไม่ได้ลืม เธอกล่าวว่า มือของเธอยังคงอยู่บนแขนของเขา "ฉันเหนื่อย ไปกันเหอะไปฉันเพลก่อน และตัดสินใจที่จะกินต่อไป '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แกรนท์นำในบางหมึกและกระดาษลายนิ้วมือและเอาลายนิ้วมือของแบ็กซ์เตอร์ เขาออกจากห้องพักสำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ ที่จะพาพวกเขาไปนักวิทยาศาสตร์ เมื่อเขากลับมาโลแกนเริ่มต้นการพูดคุยกับแบ็กซ์เตอร์อีกครั้ง.
'ตกลง' เธอกล่าวว่า 'Let' s go ขวากลับไปเริ่มต้นกับการฆาตกรรมของซินแคลเครกได้.
'ตาแบ็กซ์เตอร์มองที่ว่างเปล่า เขาส่ายหัวอย่างช้า ๆ จากทางด้านข้างเช่นถ้าเขาไม่สามารถเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้น.
'ใช่' โลแกนไปใน 'ฉันได้รับการมองไปที่การฆาตกรรมที่มากเกินไป และที่จริงผมเคยมีบางคนโชคดี ผมพบว่าคนที่เห็นคุณออกจากร่างกายของซินแคลใน Beaverhall ถนน เขาอธิบายให้คุณและรถของคุณและเขาก็บอกผมว่าจำนวนรถของคุณ คุณไม่ควรจะมีเช่นจำนวนที่ง่ายต่อการจำ.
เธอไม่ได้บอกว่ากัสแบ็กซ์เตอร์ MacLeod ไม่สามารถจำหมายเลขจริงและไม่มีใครอยู่แล้วว่าเคยจะเชื่อเขา มันก็พอที่จะทำให้แบ็กซ์เตอร์เชื่อว่าเธอได้พบเขา โลแกนคือตอนนี้ที่เงียบสงบ ถ้าแบ็กซ์เตอร์เชื่อว่าเธอรู้ว่าทุกสิ่งที่เขาอาจจะบอกเธอในสิ่งที่เธอไม่เคยรู้ แกรนท์และโลแกนดูเขาคิด แบ็กซ์เตอร์เปิดปากของเขาและเริ่มที่จะพูดกี่ครั้ง แต่แล้วก็หยุด มันเป็นเหมือนกับว่าเขาไม่สามารถค่อนข้างตัดสินใจสิ่งที่จะพูด เขาจะยังคงบอกว่าเขาไม่รู้อะไรเลยแม้ว่าตำรวจรู้แล้วมาก? หรือเขาจะบอกความจริง? ในที่สุดเขาก็พูด.
'ซินแคลพยายามที่จะขโมยเงินจากฉัน อันที่จริงเขาไม่ขโมยมัน และแล้วเขาก็เริ่มบอกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า "ผมได้มีเงินถุงของ กระเป๋าไม่ดีใด ๆ เพิ่มเติม ฉันเจ้านายขณะนี้. "ดังนั้นผมจึงต้องทำอะไรบางอย่าง ผมได้รับเงินของฉันกลับมาและฉันทำแน่ใจว่าไม่มีใครอื่นจะพยายามที่จะขโมยจากฉันและทุกคนรู้ว่าผมยังคงเป็นคนหลัก.
'' และคุณทำให้เราคิดว่าแคมป์เบลฆ่าซินแคลกล่าวว่าแกรนท์.
'ทำไมไม่?' ไหล่ของแบ็กซ์เตอร์เดินขึ้นและลง 'ผมรู้ว่าแคมป์เบลเล็ก ๆ น้อย ๆ และฉันไม่ชอบเขามาก เขาและซินแคลทำงานร่วมกันในบางครั้ง ผมคิดว่าพวกเขาอาจจะได้ทำงานร่วมกันได้รับเงินของฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นความคิดที่ฉลาดที่จะทำให้ทั้งสองคนหายไปในเวลาเดียวกัน และผมรู้ว่าถ้าแคมป์เบลไปคุกในข้อหาฆาตกรรมของซินแคลฉันจะไม่.
'' ดังนั้นคุณใส่ปืนในแฟลตของเขา? กล่าวว่าโลแกน.
'ใช่ ผมพบว่ากล่องใต้อ่างล้างจานในห้องครัว ฉันเพียงแค่ใส่ปืนในกล่อง มันเป็นกล่องของเขา มันมีรอยนิ้วมือของเขาบน. '' คุณไม่ได้รับเข้าไปในแฟลตของเขา?
ถามโลแกน.
'มันเป็นเรื่องง่าย' แบ็กซ์เตอร์กล่าวว่า 'ฉันมีจำนวนมากของการปฏิบัติที่ได้รับเข้าไปในบ้านโดยไม่ทำลายกระจกใด ๆ .
โลแกนคิดสักครู่แล้วต่อ:' หรือไม่และสิ่งที่เกี่ยวกับ Morag
'' เธอทำสิ่งที่ฉันเป็นครั้งคราว เธอมีความสุขที่จะบอกตำรวจว่าเธอจะเห็นแคมป์เบลกับซินแคลในคืนนั้น ผมจ่ายเงินให้เธอได้ดีสำหรับมัน ฉันยังคงที่จะให้บิตของเธอในการทำงานดังนั้นฉันสามารถให้แน่ใจว่าเธออยู่เงียบ.
'' และทุกอย่างดีจนหนีแคมป์เบลกล่าวว่าโลแกน.
'Morag รังและบอกฉันเกี่ยวกับมัน เธอจะเห็นมันในข่าว เธอเป็นคนที่กังวลว่าแคมป์เบลจะมาเห็นเธอ เธอบอกว่าเธออยากจะพบฉัน พูดคุยเกี่ยวกับมัน.
โลแกนกล่าวว่าไม่มีอะไร แบ็กซ์เตอร์ได้หยุดพูดและกำลังมองหาที่ด้านบนของตาราง ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมอง.
'ผู้หญิงโง่ต้องการเงินมากขึ้น แคมป์เบลหนีและโง่ผู้หญิงโง่คิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดีที่จะขอเงินมากขึ้นเพื่อให้เงียบสงบของเธอ ดีเธอที่ถูกต้อง เธอเป็นคนที่เงียบสงบในขณะนี้.
แบ็กซ์เตอร์นั่งในเก้าอี้ของเขามือของเขาบนหัวเข่าของเขา ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวตอนนี้ดวงตาของเขากว้างในขณะที่เขาตระหนักว่าโลกของเขาชนในทางที่เลวร้ายที่สุด เขามองไปที่โลแกนกล่าวว่าไม่มีอะไรมาก.
* * * * * * * * * * * *
ที่ 05:00 โลแกนกำลังยืนอยู่ในสำนักงานของเธอมองออกไปนอกหน้าต่างและตัดสินใจว่ามันเป็นเวลาที่จะกลับบ้าน มีแสงเคาะประตูเปิด Tam MacDonald มาปิดประตูหลังเขา.
'ฉันได้ยินมันคือทั้งหมดที่มากกว่า
"เขากล่าวว่าเดินข้ามห้องที่จะยืนอยู่ข้างเธอ.' ใช่ 'เธอกล่าวว่า 'โรเบิร์ตแบ็กซ์เตอร์ฆ่า Morag แม็คเคนซี่ และเจ็ดปีก่อนเขาฆ่าซินแคลเครก.
'' ฉันรู้ว่า ผมได้พบกับจ่าแกรนท์ขณะที่ผมเดินเข้ามาใน 'ตั้มกล่าวว่า เขาหันไปมองเธอ 'การทำงานที่ดีเยี่ยมตามปกติโดยเจนนี่โลแกน. เขายิ้ม แต่เขาจะได้เห็นว่าเธอยังคงร้ายแรง.
'ขอบคุณ' เธอกล่าว 'แต่ฉันแน่ใจว่ารอนนี่แคมป์เบลมีความประสงค์ที่เอดินเบิร์กตำรวจได้ทำบางทำงานที่ยอดเยี่ยมเจ็ดปีที่ผ่าน.'
'สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเขา? ถาม Tam.
'ดีแรกที่เราต้องมองไปที่ฆาตกรรมซินแคลอีกครั้ง.
นั่นจะเป็นเรื่องง่ายเพราะแบ็กซ์เตอร์ได้บอกเราทุกอย่าง จากนั้นจะไปแคมป์เบลฟรี ผมไม่คิดว่าเราจะต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับการหลบหนีออกจากคุกหรือขโมยรถของเขา เขามีเจ็ดปีในคุกสำหรับสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ.
'' เขาจะได้รับเงินบางส่วนสำหรับเวลาที่เขาอยู่ในคุกหรือไม่? ' ถาม Tam.
'ค่อนข้างมากผมควรจะคิดกล่าวว่าโลแกน.' ฉันอยากจะเป็นอิสระเป็นเวลาเจ็ดปีกว่ามีเงินเป็นจำนวนมาก 'Tam กล่าว.' ฉันคิดว่ารอนนี่แคมป์เบลจะเห็นด้วยกับคุณ 'โลแกนกล่าวว่าเธอหันมองเข้าไปในดวงตาของเขา 'อย่างไรก็ตามขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ. พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีเพื่อให้เธอเดินไปข้างหน้าและจูบเขาเบา ๆ ที่ริมฝีปาก อ้อมแขนของเขาขึ้นมารอบร่างกายของเธอและเขาจัดของเธอกับเขา หลังจากนาทีที่เธอย้ายกลับมาเล็ก ๆ น้อย ๆ . 'สิ่งที่เกี่ยวกับการเชิญรับประทานอาหารค่ำที่?' เขากล่าวว่ารอยยิ้ม. 'ผมไม่ได้ลืม' เธอกล่าวว่ามือของเธอยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขา 'ฉันเหนื่อย. ลองกลับไปที่สถานที่ของฉันเป็นครั้งแรกและตัดสินใจที่จะกินในภายหลัง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้นำลายนิ้วมือบางหมึกและกระดาษและเอาแบ็กซ์เตอร์ ลายนิ้วมือ เขาออกจากห้องเป็นเวลาสั้น ๆที่จะพาพวกเขาไปยังนักวิทยาศาสตร์ เมื่อเขากลับมา โลแกนเริ่มพูดกับแบ็กซ์เตอร์อีกครั้ง
'ok , ' เธอกล่าว ' ไปกลับไปเริ่มต้น กับคดีฆาตกรรมของเครก ซินแคลร์ '
แบ็กซ์เตอร์ สายตาที่ว่างเปล่า เขาส่ายหน้าช้า ๆจากด้านข้างถ้าเขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น .
" โลแกนไป ' ' ฉันกำลังมองหาที่ฆาตกรรมด้วย จริงๆแล้ว ฉันมีบางอย่างที่โชคดี ฉันเจอผู้ชายคนที่เห็นเธอออกจากร่างกาย ซินแคลร์ ในถนน beaverhall . เขาอธิบายว่าคุณและรถของคุณ และเขายังบอกหมายเลขรถของคุณ คุณไม่ควรเป็นเบอร์จำง่าย '
.เธอไม่ได้บอก แบ็กซ์เตอร์ที่กัส แม็คคลาวด์ไม่สามารถจริงๆจำหมายเลขและที่ยังไงก็ไม่มีใครเชื่อเขา มันเพียงพอแล้วที่ อีวาน แบ็กซ์เตอร์ เชื่อว่าเธอได้พบเขา โลแกนอยู่เงียบ ๆ แบ็กซ์เตอร์เชื่อว่าถ้าเธอรู้ทุกอย่าง เขาอาจจะบอกเธอในสิ่งที่เธอไม่รู้ แกรนท์และโลแกน ดูมันคิดแบ็กซ์เตอร์เปิดปากของเขาและเริ่มที่จะพูดสองสามครั้ง แต่ก็หยุด มันเป็นถ้าเขาจะไม่ตัดสินใจอะไรจะพูด เขายังบอกว่าเขารู้ว่าไม่มีอะไร แต่ตำรวจรู้เรื่องมาก หรือเขาจะบอกความจริง ในที่สุดเขาก็ยอมพูด .
'sinclair พยายามที่จะขโมยเงินจากฉัน จริงๆแล้วเขาไม่ได้ขโมยมัน แล้วเขาก็เริ่มบอกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ :