The effects of the invasive bivalve

The effects of the invasive bivalves Dreissena polymorpha (zebra mussel) and Dreissena rostriformis bugensis (quagga mussel) on aquatic ecosystems, including Lake Michigan, are a topic of current interest to scientists and resource managers. We hypothesised that the winter-spring phytoplankton bloom in Lake Michigan is reduced at locations where the fraction of the water column cleared per day by Dreissena filter feeding approached the net growth rate of phytoplankton, when the water column was not stratified. To test this hypothesis, we compared the spatial distribution of Dreissena filter-feeding intensity (determined from geostatistical modelling) to the spatial distribution of chlorophyll (determined from satellite remote sensing)., To map the spatial distribution of Dreissena biomass and filter-feeding intensity, we developed a geostatistical model based on point observations of mussel biomass measured in Lake Michigan in 1994/1995, 2000, 2005 and 2010. The model provided fine-scale estimates of the spatial distribution of biomass for the survey years and provided estimates, with their uncertainty, of total biomass lakewide and within subregions. The approach outlined could be applied more generally to map the distribution of benthic biota in lakes from point observations., Total biomass of Dreissena in Lake Michigan, estimated from the geostatistical model, increased significantly over each five-year period. The total biomass in units of 106 kg ash-free dry mass ( AFDM) (with 90% confidence interval) was 6 (4-8) in 1994/1995, 18 (14-23) in 2000, 408 (338-485) in 2005 and 610 (547-680) in 2010. From 1994/1995 to 2005, increases were observed in all regions of the lake (northern, central and southern) and in all depth zones (90). However, from 2005 to 2010, for depths of 50 m., The filter-feeding intensity of Dreissena exceeded the benchmark spring phytoplankton growth rate of 0.06 day−1 in 2005 for depths

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของการรุกราน bivalves Dreissena polymorpha (ม้าลายหอย) และ Dreissena rostriformis bugensis (quagga หอยแมลงภู่) ในระบบนิเวศทางน้ำ รวมทั้งทะเลสาบมิชิแกน ได้เป็นหัวข้อที่สนใจในปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์และการจัดการทรัพยากร เรา hypothesised ว่า มีลดดอกฤดูหนาวฤดูใบไม้ผลิแพลงก์ตอนพืชในทะเลสาบมิชิแกนที่สถานที่ที่ส่วนของคอลัมน์น้ำล้างต่อวัน โดยให้อาหารตัวกรอง Dreissena ทาบทามราคาสุทธิเจริญเติบโตของแพลงก์ตอนพืช เมื่อไม่ถูก stratified คอลัมน์น้ำ การทดสอบสมมติฐานนี้ เราเปรียบเทียบการกระจายเชิงพื้นที่ของ Dreissena นมกรองความเข้ม (กำหนดจากแบบจำลอง geostatistical) เพื่อการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของคลอโรฟิล (กำหนดจากดาวเทียมตรวจจับระยะไกล) ., การกระจายเชิงพื้นที่ของชีวมวล Dreissena และป้อนตัวกรองความเข้ม เราได้พัฒนาแบบจำลอง geostatistical ในจุดสังเกตของชีวมวลหอยแมลงภู่ที่วัดในทะเลสาบมิชิแกนในปี 1994/1995, 2000, 2005 และ 2010 แบบให้ประเมินปรับขนาดของการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของชีวมวลปีสำรวจ และประเมิน มีความไม่แน่นอน ของชีวมวลรวม lakewide และ subregions วิธีการระบุไว้จะสามารถใช้ขึ้นโดยทั่วไปการกระจายของสิ่งธรรมชาติในทะเลสาบจากจุดสังเกต ชีวมวลรวมของ Dreissena ในทะเลสาบมิชิแกน ประมาณการจากแบบจำลอง geostatistical เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญแต่ละระยะเวลาห้าปี ชีวมวลรวมในหน่วยของมวลแห้งฟรีแอช 106 กก. (AFDM) (โดยช่วงความเชื่อมั่น 90%) คือ 6 (4-8) ในปี 1994/1995, 18 (14-23) ใน 2000, 408 (338-485) ในปี 2005 และ 610 (547-680) ใน 2010 จากปี 1994/1995 2005 เพิ่มข้อสังเกต ในบางพื้นที่ของทะเลสาบ (เหนือ กลาง และใต้) และโซนความลึกทั้งหมด (< 30, 30-50, 50-90 และ > 90) อย่างไรก็ตาม จาก 2005 2010 ลึกของ < 50 เมตร ชีวมวลในภาคเหนือ อยู่คงที่ในส่วนกลาง และเพิ่มขึ้นในภาคใต้ ชีวมวลยังคงเพิ่มขึ้นในทุกภูมิภาคสามทะเลสาบสำหรับลึก > 50 เมตร ความเข้มกรองนมของ Dreissena เกินเกณฑ์มาตรฐานสปริงแพลงก์ตอนพืชอัตรา 0.06 day−1 ในปี 2005 สำหรับลึก < 50 เมตร (lakewide) ใน 2010 ผลกระทบอาหารกรองเกิน 0.06 day−1 ภายในลึก < 90 เมตร (lakewide), ซึ่งเพิ่มพื้นที่เชิงพื้นที่ที่สัมพันธ์กับ 2005 มีผลกระทบอย่างมาก การวิเคราะห์การถดถอยแสดงความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างการลดความเข้มข้นของคลอโรฟิลล์มาดาวเทียม (r. D. ก่อน bugensis ระยะหลัง r. D. bugensis) และความเข้มในการกรองอาหาร spatially อยู่ร่วมส่วนของคอลัมน์น้ำล้างต่อวัน) ช่วงเมื่อคอลัมน์น้ำถูก stratified

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบจากหอยสองฝารุกราน Dreissena polymorpha (ม้าลายหอยแมลงภู่) และ Dreissena rostriformis bugensis (Quagga หอยแมลงภู่) บนระบบนิเวศทางน้ำรวมทั้งทะเลสาบมิชิแกนมีหัวข้อที่น่าสนใจในปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์และผู้จัดการทรัพยากร เราสมมุติฐานว่าฤดูหนาวฤดูใบไม้ผลิบานแพลงก์ตอนพืชในทะเลสาบมิชิแกนจะลดลงในสถานที่ส่วนของคอลัมน์น้ำล้างต่อวันโดยการให้อาหารตัวกรอง Dreissena เข้าหาอัตราการเจริญเติบโตสุทธิของแพลงก์ตอนพืชเมื่อน้ำคอลัมน์ที่ไม่ได้แบ่งชั้น เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้เราเมื่อเทียบกับการกระจายของ Dreissena เข้มกรองอาหาร (กำหนดจากการสร้างแบบจำลอง geostatistical) เพื่อการกระจายของคลอโรฟิล (คำนวณจากดาวเทียมสำรวจระยะไกล). ไปยังแผนที่การกระจายของ Dreissena ชีวมวลและความเข้มกรองอาหาร เราได้พัฒนารูปแบบการ geostatistical ตามข้อสังเกตจุดชีวมวลหอยแมลงภู่วัดในทะเลสาบมิชิแกนใน 1994/1995, 2000, ปี 2005 และปี 2010 รูปแบบการให้ค่าประมาณปรับขนาดของการกระจายของสารชีวมวลสำหรับปีการสำรวจและให้ประมาณการด้วย ความไม่แน่นอนของพวกเขาของ lakewide ชีวมวลรวมและภายในภูมิภาคย่อย วิธีการที่ระบุไว้สามารถนำไปใช้มากขึ้นโดยทั่วไปเพื่อทำแผนที่การกระจายตัวของสิ่งมีชีวิตหน้าดินในทะเลสาบจากการสังเกตจุด. ชีวมวลรวมของ Dreissena ในทะเลสาบมิชิแกนประมาณจากรุ่น geostatistical เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากกว่ากันระยะเวลาห้าปี ชีวมวลรวมในหน่วยของ 106 กก. เถ้าฟรีมวลแห้ง (AFDM) (กับช่วงความเชื่อมั่น 90%) เป็น 6 (4-8) ใน 1994/1995, 18 (14-23) ในปี 2000, 408 (338-485) ในปี 2005 และ 610 (547-680) ในปี 2010 จาก 1994/1995 ถึง 2005 เพิ่มขึ้นถูกตั้งข้อสังเกตในทุกภูมิภาคของทะเลสาบ (ภาคเหนือภาคกลางและภาคใต้) และในทุกโซนลึก (<30, 30-50, 50 90> 90) อย่างไรก็ตาม 2005-2010 สำหรับความลึกของ <50 เมตรชีวมวลลดลงในภาคเหนือยังคงมีอย่างต่อเนื่องในพื้นที่ภาคกลางและเพิ่มขึ้นในภาคใต้; ชีวมวลยังคงเพิ่มขึ้นในทุกภูมิภาคท​​ี่สามทะเลสาบสำหรับความลึก> 50 ม., ความเข้มกรองกินอาหารของ Dreissena เกินอัตราการเติบโตของแพลงก์ตอนพืชในฤดูใบไม้ผลิมาตรฐาน 0.06 วันที่ 1 ในปี 2005 สำหรับความลึก <50 เมตร (lakewide) ในปี 2010 ผลกระทบกรองให้อาหารเกิน 0.06 วัน 1 ภายในส่วนลึก <90 เมตร (lakewide) ซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างมากบริเวณเชิงพื้นที่ได้รับผลกระทบเมื่อเทียบกับปี 2005 การวิเคราะห์การถดถอยชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างการลดลงของดาวเทียมที่ได้มาจากความเข้มข้นของคลอโรฟิล ( ก่อน D. r. ระยะเวลาการโพสต์ไป bugensis D. r. ระยะเวลา bugensis) และสันนิฐานร่วมอยู่กรองนมเข้ม (ส่วนของคอลัมน์น้ำล้างต่อวัน) ในช่วงระยะเวลาเมื่อน้ำคอลัมน์ที่ไม่ได้แบ่งชั้น