A Child was standing on a street-co

A Child was standing on a street-corner. He leaned with one shoulder against a high board-fence and swayed the other to and fro, the while kicking carelessly at the gravel.

Sunshine beat upon the cobbles, and a lazy summer wind raised yellow dust which trailed in clouds down the avenue. Clattering trucks moved with indistinctness through it. The child stood dreamily gazing.

After a time, a little dark-brown dog came trotting with an intent air down the sidewalk. A short rope was dragging from his neck. Occasionally he trod upon the end of it and stumbled.

He stopped opposite the child, and the two regarded each other. The dog hesitated for a moment, but presently he made some little advances with his tail. The child put out his hand and called him. In an apologetic manner the dog came close, and the two had an interchange of friendly pattings and waggles. The dog became more enthusiastic with each moment of the interview, until with his gleeful caperings he threatened to overturn the child. Whereupon the child lifted his hand and struck the dog a blow upon the head.

This thing seemed to overpower and astonish the little dark-brown dog, and wounded him to the heart. He sank down in despair at the child's feet. When the blow was repeated, together with an admonition in childish sentences, he turned over upon his back, and held his paws in a peculiar manner. At the same time with his ears and his eyes he offered a small prayer to the child.

He looked so comical on his back, and holding his paws peculiarly, that the child was greatly amused and gave him little taps repeatedly, to keep him so. But the little dark-brown dog took this chastisement in the most serious way, and no doubt considered that he had committed some grave crime, for he wriggled contritely and showed his repentance in every way that was in his power. He pleaded with the child and petitioned him, and offered more prayers.

At last the child grew weary of this amusement and turned toward home. The dog was praying at the time. He lay on his back and turned his eyes upon the retreating form.

Presently he struggled to his feet and started after the child. The latter wandered in a perfunctory way toward his home, stopping at times to investigate various matters. During one of these pauses he discovered the little dark-brown dog who was following him with the air of a footpad.

The child beat his pursuer with a small stick he had found. The dog lay down and prayed until the child had finished, and resumed his journey. Then he scrambled erect and took up the pursuit again.

On the way to his home the child turned many times and beat the dog, proclaiming with childish gestures that he held him in contempt as an unimportant dog, with no value save for a moment. For being this quality of animal the dog apologized and eloquently expressed regret, but he continued stealthily to follow the child. His manner grew so very guilty that he slunk like an assassin.

When the child reached his door-step, the dog was industriously ambling a few yards in the rear. He became so agitated with shame when he again confronted the child that he forgot the dragging rope. He tripped upon it and fell forward.

The child sat down on the step and the two had another interview. During it the dog greatly exerted himself to please the child. He performed a few gambols with such abandon that the child suddenly saw him to be a valuable thing. He made a swift, avaricious charge and seized the rope.

He dragged his captive into a hall and up many long stairways in a dark tenement. The dog made willing efforts, but he could not hobble very skillfully up the stairs because he was very small and soft, and at last the pace of the engrossed child grew so energetic that the dog became panic-stricken. In his mind he was being dragged toward a grim unknown. His eyes grew wild with the terror of it. He began to wiggle his head frantically and to brace his legs.

The child redoubled his exertions. They had a battle on the stairs. The child was victorious because he was completely absorbed in his purpose, and because the dog was very small. He dragged his acquirement to the door of his home, and finally with triumph across the threshold.

No one was in. The child sat down on the floor and made overtures to the dog. These the dog instantly accepted. He beamed with affection upon his new friend. In a short time they were firm and abiding comrades.

When the child's family appeared, they made a great row. The dog was examined and commented upon and called names. Scorn was leveled at him from all eyes, so that he became much embarrassed and drooped like a scorched plant. But the child went sturdily to the center of the floor, and, at the top of his voice, championed the dog. It happened that he was roaring protestations, with his arms clasped about the dog's neck, when the father of the family came in from work.

The parent demanded to know what the blazes they were making the kid howl for. It was explained in many words that the infernal kid wanted to introduce a disreputable dog into the family.

A family council was held. On this depended the dog's fate, but he in no way heeded, being busily engaged in chewing the end of the child's dress.

The affair was quickly ended. The father of the family, it appears, was in a particularly savage temper that evening, and when he perceived that it would amaze and anger everybody if such a dog were allowed to remain, he decided that it should be so. The child, crying softly, took his friend off to a retired part of the room to hobnob with him, while the father quelled a fierce rebellion of his wife. So it came to pass that the dog was a member of the household.

He and the child were associated together at all times save when the child slept. The child became a guardian and a friend. If the large folk kicked the dog and threw things at him, the child made loud and violent objections. Once when the child had run, protesting loudly, with tears raining down his face and his arms outstretched, to protect his friend, he had been struck in the head with a very large saucepan from the hand of his father, enraged at some seeming lack of courtesy in the dog. Ever after, the family were careful how they threw things at the dog. Moreover, the latter grew very skilful in avoiding missiles and feet. In a small room containing a stove, a table, a bureau and some chairs, he would display strategic ability of a high order, dodging, feinting and scuttling about among the furniture. He could force three or four people armed with brooms, sticks and handfuls of coal, to use all their ingenuity to get in a blow. And even when they did, it was seldom that they could do him a serious injury or leave any imprint.

But when the child was present, these scenes did not occur. It came to be recognized that if the dog was molested, the child would burst into sobs, and as the child, when started, was very riotous and practically unquenchable, the dog had therein a safeguard.
The Baroness and Clovis sat in a much-frequented corner of the Park exchanging biographical confidences about the long succession of passers-by.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กยืนบนมุมถนน เขาพิงกับไหล่หนึ่งจากรั้วคณะสูง และ swayed รี และหวี ในขณะเตะลวก ๆ ที่กรวดซันไชน์หวด cobbles และลมร้อนขึ้นฝุ่นสีเหลืองที่ trailed ในเมฆลงดิอเวนิว Clattering รถบรรทุกย้ายกับ indistinctness ผ่านได้ เด็กยืน dreamily พร้อมหลังจากเวลา สีน้ำตาลเข้มเล็กน้อยสุนัขมา trotting กับอากาศลงสารพัดนึก เชือกสั้นถูกลากจากคอของเขา บางครั้งเขา trod เมื่อสิ้นสุดของมัน และ stumbledเขาหยุดตรงข้ามกับเด็ก และทั้งสองถือกัน สุนัข hesitated ครู่ แต่ปัจจุบันเขาทำล่วงหน้าบางน้อย ด้วยหางของเขา เด็กดับมือของเขา และเรียกเขา ในลักษณะการขออภัย สุนัขมาปิด และทั้งสองมีการแลกเปลี่ยนเป็น pattings และ waggles สุนัขเริ่มกระตือรือร้นมากขึ้นกับแต่ละช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ จนกว่ากับ caperings ของเขา gleeful เขาขู่คว่ำเด็ก Whereupon เด็กยกมือของเขา และหลงเป่าตามหัวสุนัขสิ่งนี้ดูเหมือนจะ เอาชนะ และ astonish สุนัขสีน้ำตาลดำน้อย และได้รับบาดเจ็บเขาห้อง เขาจมลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดถูกซ้ำ กับการ admonition ในประโยคพูดแบบเด็ก เขาเปิดไปตามเขา แล้วจัด paws ของเขาในลักษณะที่แปลกประหลาด พร้อม ๆ กับหูของเขาและตาเขา เขาเสนอคำอธิษฐานเล็ก ๆ ให้เด็กเขาดูตลกดังนั้นบนหลังของเขา และโฮลดิ้ง paws ของเขาศาสนา ที่เด็กได้อย่างเพลิดเพลิน และให้เขาน้อยก๊อกซ้ำ ๆ ให้เขาให้ แต่สุนัขสีน้ำตาลดำน้อยเอา chastisement นี้ในทางร้ายแรงที่สุด และไม่มีถือว่าเขาได้กระทำอาชญากรรมภัยบาง เขา wriggled contritely และเขากลับพบว่าทุกวิธีที่อยู่ในอำนาจ เขา pleaded กับลูกเขาอัคบายาน และเสนอคำอธิษฐานเพิ่มเติมในที่สุดเด็กโตนี้สนุกเบื่อหน่าย และหันไปทางบ้าน สุนัขถูกอธิษฐานในเวลา เขาวางบนหลังของเขา และเปิดตาของเขาตามแบบฟอร์ม retreatingปัจจุบันเขาต่อสู้เพื่อเท้าของเขา และเริ่มต้นหลังจากเด็ก จะได้เดินไปมาแบบขอไปทีไปบ้าน หยุดเวลาเพื่อตรวจสอบเรื่องต่าง ๆ ในระหว่างการหยุดชั่วคราวเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง เขาพบสุนัขสีน้ำตาลดำน้อยที่ถูกตามเขากับอากาศของ footpadลูกตีของเขา pursuer ด้วยไม้ขนาดเล็กที่เขาได้พบ สุนัขนอนลง และอธิษฐานจนกระทั่งเด็กมีเสร็จ และดำเนินต่อการเดินทางของเขา แล้วเขาแปลงตรง และเอาค่าแสวงหาอีกครั้งทางไปยังบ้านเด็กเปิดหลายครั้ง และชนะ สุนัข ปิด ด้วยท่าทางพูดแบบเด็กที่ เขาจัดขึ้นเขาเหยียดเป็นสุนัขไม่สำคัญ ไม่มีค่าบันทึกช่วง ใน นี้คุณภาพของสัตว์ อุ้มสุนัข และ eloquently แสดงริเกร็ต แต่เขายังคงแอบทำตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตดังนั้นมากผิดที่เขา slunk เช่นนักฆ่าเมื่อเด็กถึงประตูของเขาขั้นตอน สุนัขถูก industriously ambling กี่หลาในด้านหลัง เขาเป็นดังนั้น agitated ละอายใจเมื่อเขาอีกลูกที่เขาลืมเชือก dragging เขา tripped ไว้ และคว่ำไปข้างหน้าเด็กนั่งลงในขั้นตอนสองมาสัมภาษณ์อีก ในระหว่างนั้น สุนัขมากนั่นเองโปรดเด็กตนเอง เขาทำ gambols กี่กับ abandon กล่าวว่า เด็กก็เห็นเขาเป็น สิ่งมีคุณค่า เขาทำค่า swift, avaricious และยึดเชือกเขาลากเชลยของเขา เป็นความ และ ค่า stairways ยาวมากในแถวเข้ม สุนัขทำความยินดี แต่เขาอาจไม่ hobble มากรูปมากนัก เพราะเขามีขนาดเล็ก และอ่อนนุ่ม และในที่สุด ก้าวเด็กหมกมุ่นอยู่โตมีพลังเพื่อให้สุนัขกลายเป็นทองเท่าหนวดกุ้ง ในจิตใจของเขา เขาได้ถูกลากไปยังไม่รู้จักความน่ากลัว ตาโตมีความหวาดกลัวของมัน เขาเริ่ม wiggle ศีรษะเมามัน และรั้งขาของเขาเด็ก redoubled มือของเขา พวกเขาต่อสู้บนบันได เด็กได้ชัยชนะเพราะดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในวัตถุประสงค์ของเขา และเนื่องจากสุนัขขนาดเล็กมาก เขาลาก acquirement ของเขาไปประตูของเขาบ้าน และสุดท้ายกับชัยชนะข้ามขีดจำกัดไม่มีใครอยู่ใน เด็กนั่งลงกับพื้น และทำ overtures สุนัข เหล่าสุนัขยอมรับทันที เขาลำกับจิตเมื่อเพื่อนใหม่ของเขา ในช่วงเวลาสั้นๆ พวกสหายของบริษัท และยึดถือปฏิบัติเมื่อครอบครัวของเด็กปรากฏ พวกเขาทำแถวดี สุนัขถูกตรวจสอบ และแสดงความคิดเห็นตาม และเรียกชื่อ ชนถูกจำกัดที่เขาจากสายตาทั้งหมด เพื่อให้เขากลายเป็นที่อับอายมาก และ drooped เช่นพืชเกรียม แต่เด็ก sturdily ไปกึ่งกลางของชั้น และ ที่เสียงของเขา championed สุนัข มันเกิดขึ้นว่า เขาถูกคำราม protestations กับแขนของเขา clasped เกี่ยวกับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัวมาจากการทำงานแม่ต้องรู้ blazes ที่พวกเขาได้ทำให้เด็กที่ howl สำหรับ มันถูกอธิบายในคำว่า เด็กสองคมอยากแนะนำ disreputable สุนัขในครอบครัวคณะครอบครัวถูกจัดขึ้น นี้ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของสุนัข แต่เขาในทางปฏิบัติ การติดในการบดเคี้ยวส่วนท้ายของเครื่องแต่งกายของเด็กความสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว พ่อของครอบครัว ปรากฏ อยู่ในอารมณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งป่าเถื่อนที่เย็น และเมื่อเขามองเห็นว่า มันจะให้แก่ลูกค้า และโกรธทุกคนถ้าสุนัขได้รับอนุญาตให้อยู่ เขาตัดสินใจว่า ควรจะให้ เด็ก ร้องไห้เบา ๆ เอาเพื่อนเขาปิดบางส่วนของห้องไป hobnob กับเขา ในขณะที่บิดา quelled กบฏรุนแรงของภรรยาแล้ว ดังนั้น ไปมาว่า สุนัขเป็นสมาชิกของครัวเรือนเขาและลูกได้เชื่อมโยงกันที่ตลอดเวลาบันทึกเมื่อเด็กนอนหลับ เด็กกลายเป็น ผู้ปกครองและเพื่อน ถ้าพื้นใหญ่เตะสุนัข และโยนสิ่งที่เขา เด็กทำเสียงดัง และรุนแรงคัดค้าน เมื่อเมื่อเด็กได้ทำงาน ดัง ประท้วง ด้วยน้ำตาฝนตกหน้าและแขนของเขา outstretched ปกป้องเพื่อนของเขา เขามีการหลงในหัวกับหม้อขนาดใหญ่จากมือของพ่อ สนั่นที่ขาดบาง seeming หน้าในสุนัข หลังจากเคย ครอบครัวได้ระมัดระวังว่าพวกเขาโยนสิ่งที่สุนัข นอกจากนี้ หลังโตมากเชี่ยวในการหลีกเลี่ยงขีปนาวุธและเท้า ในห้องเล็ก ๆ ประกอบด้วยเตา ตาราง แบบสำนักงาน และเก้าอี้บาง เขาจะแสดงความสามารถเชิงกลยุทธ์ของการสูง ควบคุม dodging, feinting และ scuttling เกี่ยวกับระหว่างเฟอร์นิเจอร์ เขาสามารถบังคับสาม หรือสี่คนมี brooms แท่ง และ handfuls ถ่านหิน การประดิษฐ์คิดค้นของพวกเขาได้เลย และแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ ก็แทบว่า จะสามารถทำให้เขาบาดเจ็บร้ายแรง หรือปล่อย imprint ใด ๆแต่เมื่อเด็กมี ฉากเหล่านี้ไม่เกิดขึ้นไม่ มารับรู้ว่า ถ้าสุนัขถูก molested เด็กจะออกมา เป็น sobs และ เด็ก เริ่ม ถูกมาก riotous และจริงเอเซีย สุนัขมี therein ป้องกันแบรอนิและโคลวิสเสาร์ในมุมที่สูงมากของแลกเปลี่ยน confidences ชีวประวัติเกี่ยวกับสืบทอดยาวนานของ passers-by

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กกำลังยืนอยู่บนหัวมุมถนน เขาพิงกับไหล่กับรั้วบอร์ดสูงและเปี่ยมไปที่อื่น ๆ ไปมาในขณะที่การเตะลวกที่กรวด. ซันไชน์ตีเมื่อหินและลมฤดูร้อนขี้เกียจยกฝุ่นสีเหลืองซึ่งหายในเมฆลงถนน รถบรรทุกกระทบย้ายไปอยู่กับความไม่กระจ่างแจ้งผ่านมัน เด็กฝันยืนจ้อง. หลังจากเวลา, สุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ มาวิ่งเหยาะ ๆ กับอากาศเจตนาลงทางเท้า เชือกสั้นถูกลากมาจากลำคอของเขา บางครั้งเขาเหยียบอยู่บนปลายของมันและสะดุด. เขาหยุดตรงข้ามเด็กและทั้งสองได้รับการยกย่องซึ่งกันและกัน สุนัขลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ปัจจุบันเขาทำบางอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ กับความก้าวหน้าหางของเขา เด็กใส่มือของเขาออกและเรียกเขาว่า ในลักษณะขอโทษสุนัขเข้ามาใกล้และทั้งสองมีการแลกเปลี่ยน pattings มิตรและ waggles สุนัขที่มีความตื่นตัวมากขึ้นกับช่วงเวลาของการสัมภาษณ์แต่ละจนกว่ากับ caperings ร่าเริงของเขาที่เขาขู่ว่าจะคว่ำเด็ก ครั้นแล้วเด็กยกมือของเขาและหลงสุนัขระเบิดบนหัว. สิ่งนี้ดูเหมือนจะเอาชนะและแปลกใจสุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ และได้รับบาดเจ็บเขาไปยังหัวใจ เขาจมลงไปในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดซ้ำพร้อมกับตักเตือนในประโยคที่หน่อมแน้มเขาหันไปบนหลังของเขาและจัดอุ้งเท้าของเขาในลักษณะที่แปลกประหลาด ในเวลาเดียวกันกับหูและตาของเขาเขาเสนอสวดมนต์เล็ก ๆ กับเด็ก. เขามองตลกดังนั้นบนหลังของเขาและถืออุ้งเท้าของมันแปลกที่เด็กถูกขบขันอย่างมากและทำให้เขาก๊อกเล็ก ๆ น้อย ๆ ซ้ำ ๆ เพื่อให้เขาเพื่อ . แต่สุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ เอาการลงโทษนี้ในทางที่ร้ายแรงที่สุดและไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาถือว่ามีความมุ่งมั่นบางอาชญากรรมร้ายแรงสำหรับเขา wriggled ความเสียใจและแสดงให้เห็นการกลับใจของเขาในทางที่อยู่ในอำนาจของเขาทุก เขาสารภาพกับเด็กและกระทรวงมหาดไทยเขาและเสนอสวดมนต์มากขึ้น. ที่ผ่านมาเด็กเริ่มเบื่อหน่ายของสวนสนุกนี้และหันไปทางบ้าน สุนัขที่กำลังสวดมนต์ในเวลา เขาวางอยู่บนหลังของเขาและหันดวงตาของเขาเมื่อรูปแบบถอย. ปัจจุบันเขาพยายามที่จะเท้าของเขาและเริ่มต้นหลังจากที่เด็ก หลังเดินในทางที่พอเป็นพิธีที่มีต่อบ้านของเขาในช่วงเวลาที่หยุดการตรวจสอบเรื่องต่างๆ ในช่วงหนึ่งของการหยุดเหล่านี้เขาค้นพบสุนัขสีน้ำตาลเข้มน้อยที่ได้รับการต่อไปนี้เขากับอากาศของโจรปล้นคนเดินทาง. เด็กเอาชนะล่าของเขาด้วยไม้ขนาดเล็กที่เขาได้พบ สุนัขล้มตัวลงนอนและอธิษฐานจนกว่าเด็กได้เสร็จสิ้นและเริ่มการเดินทางของเขา จากนั้นเขาก็มีสัญญาณรบกวนตั้งตรงและหยิบขึ้นมาแสวงหาอีกครั้ง. ระหว่างทางไปบ้านของเขาเด็กหันมาหลายต่อหลายครั้งและตีสุนัขประกาศด้วยท่าทางหน่อมแน้มที่เขาเก็บไว้ให้เขาดูถูกว่าเป็นสุนัขที่ไม่สำคัญมีมูลค่าประหยัดสำหรับช่วงเวลาที่ไม่มี สำหรับการที่มีคุณภาพของสัตว์ตัวนี้สุนัขขอโทษและแสดงความเสียใจฉะฉาน แต่เขายังคงลอบเด็กที่จะปฏิบัติตาม ลักษณะของเขาเติบโตเพื่อให้มีความผิดมากที่เขา slunk เหมือนฆาตกร. เมื่อเด็กมาถึงประตูขั้นตอนของเขาสุนัขถูกขันแข็ง ambling ไม่กี่หลาในด้านหลัง เขากลายเป็นใจให้กับความอัปยศอีกครั้งเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเด็กที่เขาลืมเชือกลาก เขาสะดุดกับมันและล้มลงไปข้างหน้า. เด็กนั่งลงบนขั้นตอนและทั้งสองมีการสัมภาษณ์ ในระหว่างนั้นสุนัขอย่างมากทุ่มเทตัวเองเพื่อเอาใจเด็ก เขาทำ gambols ไม่กี่ด้วยเช่นละทิ้งว่าเด็กก็เห็นว่าเขาจะเป็นสิ่งที่มีค่า เขาทำอย่างรวดเร็วและเสียค่าใช้จ่ายโลภยึดเชือก. เขาลากเชลยของเขาเข้าไปในห้องโถงและขึ้นบันไดยาวจำนวนมากในตึกแถวมืด สุนัขทำให้ความพยายามที่เต็มใจ แต่เขาไม่สามารถเดินกะโผลกกะเผลกชำนาญมากขึ้นบันไดเพราะเขามีขนาดเล็กมากและอ่อนนุ่มและที่สุดท้ายที่ก้าวของเด็กรุกขยายตัวเพื่อให้มีพลังว่าสุนัขกลายเป็นอลหม่าน ในใจของเขาที่เขากำลังถูกลากไปทางที่ไม่รู้จักน่ากลัว ดวงตาของเขาเติบโตป่าที่มีความหวาดกลัวของมัน เขาเริ่มที่จะกระดิกหัวของเขาเมามันและรั้งขาของเขา. เด็กเท่าใดออกแรงของเขา พวกเขามีการต่อสู้บนบันได เด็กได้รับชัยชนะเพราะเขาถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในจุดประสงค์ของเขาและเพราะสุนัขมีขนาดเล็กมาก เขาได้มาลากเขาไปที่ประตูของบ้านของเขาและในที่สุดก็ประสบความสำเร็จกับการข้ามธรณีประตู. ไม่มีใครอยู่ใน. เด็กนั่งลงบนพื้นและทำประชามติเพื่อสุนัข เหล่านี้สุนัขได้รับการยอมรับทันที เขายิ้มด้วยความรักเมื่อเพื่อนใหม่ของเขา ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่พวกเขาเป็น บริษัท และปฏิบัติสหาย. เมื่อคนในครอบครัวของเด็กปรากฏพวกเขาทำแถวที่ดี สุนัขที่ได้รับการตรวจสอบและความเห็นและเรียกชื่อ ดูถูกเป็นเป้าที่เขาจากทุกสายตาเพื่อให้เขากลายเป็นอายมากและ drooped เช่นพืชไหม้เกรียม แต่เด็กไปอย่างมั่นคงไปยังศูนย์กลางของชั้นและที่ด้านบนของเสียงของเขาปกป้องสุนัข มันเกิดขึ้นที่เขาได้รับการคัดค้านคำรามด้วยแขนของเขาเกี่ยวกับการประสานคอสุนัขเมื่อพ่อของครอบครัวที่มาจากการทำงาน. ผู้ปกครองเรียกร้องให้รู้ว่าสิ่งที่เปลวไฟที่พวกเขาทำเสียงหอนเด็กสำหรับ มันถูกอธิบายในหลาย ๆ คำที่เด็กนรกอยากจะแนะนำสุนัขไม่น่าไว้วางใจในครอบครัว. สภาครอบครัวที่จัดขึ้น เกี่ยวกับเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของสุนัข แต่เขาในทางที่ไม่เอาใจใส่เป็นธุระยุ่งในการเคี้ยวท้ายของการแต่งกายของเด็ก. เรื่องก็จบลงอย่างรวดเร็ว พ่อของครอบครัวก็จะปรากฏอยู่ในอารมณ์ดุร้ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเย็นวันนั้นและเมื่อเขาเห็นว่ามันจะแปลกใจและความโกรธทุกคนถ้าเช่นสุนัขได้รับอนุญาตให้ยังคงอยู่ที่เขาตัดสินใจว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น เด็กร้องไห้เบา ๆ เอาเพื่อนของเขาออกไปเป็นส่วนหนึ่งที่เกษียณของห้องเพื่อคลุกคลีตีโมงกับเขาขณะที่พ่อปราบจลาจลที่รุนแรงของภรรยาของเขา ดังนั้นมันก็จะผ่านไปว่าสุนัขเป็นสมาชิกของครัวเรือน. เขาและเด็กมีความสัมพันธ์กันตลอดเวลาบันทึกเมื่อเด็กนอนหลับ เด็กกลายเป็นผู้ปกครองและเพื่อน หากชาวบ้านที่มีขนาดใหญ่เตะสุนัขและโยนสิ่งที่เขาเด็กทำคัดค้านดังและรุนแรง ครั้งหนึ่งเมื่อเด็กวิ่งประท้วงเสียงดังด้วยน้ำตาฝนลงใบหน้าของเขาและแขนของเขายื่นออกมาเพื่อปกป้องเพื่อนของเขาเขาได้รับการตีที่ศีรษะด้วยกระทะขนาดใหญ่มากจากมือของพ่อของเขาโกรธที่บางส่วนขาดที่เห็น มารยาทในสุนัข หลังจากที่เคยครอบครัวมีความระมัดระวังในวิธีที่พวกเขาโยนสิ่งที่สุนัข นอกจากนี้หลังขยายตัวมากฝีมือในการหลีกเลี่ยงขีปนาวุธและเท้า ในห้องเล็ก ๆ ที่มีเตา, โต๊ะ, สำนักงานและเก้าอี้บางอย่างที่เขาจะแสดงความสามารถในเชิงกลยุทธ์ของการสั่งซื้อสูงหลบ, feinting และวิ่งเกี่ยวกับในหมู่เฟอร์นิเจอร์ เขาสามารถบังคับสามหรือสี่คนที่ติดอาวุธด้วยไม้กวาด, ไม้และกำมือของถ่านหินที่จะใช้ความฉลาดของพวกเขาทั้งหมดจะได้รับในการระเบิด และแม้กระทั่งเมื่อพวกเขาทำมันก็ไม่ค่อยจะเห็นว่าพวกเขาสามารถทำอะไรเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือออกจากที่ประทับใด ๆ . แต่เมื่อเด็กถูกนำเสนอฉากเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น มันมาถึงการได้รับการยอมรับว่าถ้าสุนัขถูกขืนใจเด็กจะออกมาเป็นเสียงสะอื้นและเป็นเด็กเมื่อเริ่มต้นเป็นอย่างมากเกี่ยวกับการจลาจลและโดยไม่มีเงื่อนไขจริงสุนัขนั้นมีการป้องกัน. และบารอนเนสโคลวิสนั่งอยู่ในไร มุมดั้นด้นของอุทยานการแลกเปลี่ยนความเชื่อมั่นเกี่ยวกับชีวประวัติสืบทอดยาวนานของผู้คนโดย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กยืนอยู่บนมุมถนน เขาพิงกับไหล่กับบอร์ดสูงๆรั้วโอนเอนไปมา , ในขณะที่เตะลวกๆที่ลูกรัง

ซันไชน์ตีบนก้อนถ่าน และลมฤดูร้อนขี้เกียจยกฝุ่นสีเหลืองซึ่งตามเมฆลง Avenue . รถบรรทุกย้ายกับความคลุมเครือผ่านมัน เด็กยืนอย่างเพ้อฝันจ้อง

หลังจากเวลาเล็กน้อยสีน้ำตาลเข้ม สุนัขมา trotting ด้วยเจตนาที่แอร์ลงทางเท้า เชือกสั้นลากจากคอของเขา บางครั้งเขาก็โดนเหยียบแบนสิ้นสุดและสะดุด

เขาหยุดอยู่ตรงข้ามกับลูก และสอง ถือว่าแต่ละอื่น ๆ สุนัขลังเลอยู่สักพัก แต่ปัจจุบันเขาทำเล็ก ๆน้อย ๆขยับกับหางของเขา เด็กใส่มือของเขาและเรียกเขาในลักษณะซึมสุนัขมาใกล้ สองมีการแลกเปลี่ยนและเป็นมิตร pattings waggles . สุนัขกลายเป็นความกระตือรือร้นมากขึ้นกับแต่ละช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ของเขากับ caperings ยินดีจนเขาขู่ว่าจะคว่ำเด็ก แล้วเด็กก็ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นและตีสุนัขระเบิดบนหัว

สิ่งนี้ดูเหมือนจะเอาชนะ และแปลกใจเล็กน้อย สีน้ำตาลเข้ม สุนัขและบาดเจ็บไปถึงหัวใจ เขาจมดิ่งลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดถูกซ้ำด้วยการตักเตือนในประโยคที่เด็กๆ เขาหันบนหลังของเขาและถือมือของเขาในลักษณะที่แปลกประหลาด เวลาเดียวกันกับที่หูและตาของเขาเขาเสนอคำอธิษฐานขนาดเล็กเด็ก

เค้าดูตลกบนหลังของเขาและจับอุ้งเท้าของเขาอย่างแปลกประหลาด ,ที่เด็กถูกหัวเราะเยาะและให้เขาเล็ก ๆน้อย ๆก๊อกซ้ำเพื่อให้เขาแล้ว แต่สุนัขเล็ก ๆสีน้ำตาลเข้ม จึงลงโทษนี้ในทางที่ร้ายแรงที่สุด และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาได้ก่ออาชญากรรมบางหลุมศพ เขา wriggled contritely และแสดงการกลับใจของเขาทุกๆ อย่างที่อยู่ในอำนาจของเขา เขาอ้อนวอนกับเด็กและ petitioned เขา , และเสนอคำอธิษฐานมากกว่า

ในที่สุดเด็กเติบโตเหนื่อยของสวนสนุกนี้ และหันไปทางกลับบ้าน สุนัขกำลังสวดมนต์อยู่ เขานอนบนหลังของเขา และทำให้ตาของเขาเมื่อถอยฟอร์ม

ปัจจุบันเขาต่อสู้กับเท้าของเขา และเริ่มต้นหลังจากที่เด็ก หลังเดินแบบขอไปทีไปทางบ้านเขา หยุดที่ครั้งเพื่อสืบสวนเรื่องต่างๆในช่วงหนึ่งของเหล่านี้หยุด เขาค้นพบน้อยสีน้ำตาลเข้ม สุนัข ที่กำลังตามเขาด้วยทีท่าของ footpad

เด็กเต้นตามเขาที่มีขนาดเล็กติดที่เขาได้พบ สุนัขนอนและอธิษฐาน จนกว่าเด็กจะจบ และการเดินทางของเขาต่อ จากนั้นก็กวนยกเอาคดีอีกครั้ง

ระหว่างทางกลับบ้าน เด็กหันมาหลายครั้ง และตีสุนัขประกาศมีเด็กท่าทางที่เขาจัดขึ้นเขาในการเป็นสุนัขไม่สำคัญ ไม่มีคุณค่า ช่วยหน่อย ที่คุณภาพของสัตว์สุนัขฉะฉานขอโทษและแสดงความเสียใจ แต่เขายังคงแอบตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตจึงรู้สึกผิดมากที่เขา slunk เหมือนนักฆ่าเลย

พอเด็กมาถึงขั้นตอนที่ประตูของเขาหมามันขยันเดินช้าๆไม่กี่หลาในด้านหลัง เขาก็ตื่นเต้นกับความอัปยศอีกครั้งเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเด็กที่เค้าลืมลากเชือก เขาสะดุดเมื่อมันล้มไปข้างหน้า .

เด็กนั่งอยู่บนขั้นตอนและสองมีสัมภาษณ์อีก ระหว่างนั้นหมาอย่างมากนั่นเอง ตัวโปรดเด็กเขาทำไม่กี่ gambols ด้วยเช่นทิ้งเด็กคนนั้นก็เห็นเค้าเป็นสิ่งที่มีค่า เขาทำไว คิดโลภและยึดเชือก

เขาลากเชลยของเขาเข้าไปใน Hall และขึ้นบันไดยาวมากในที่ดินที่มืด สุนัขทำให้ความพยายามตั้งใจ แต่เขาไม่สามารถเดินกะโผลกกะเผลกอย่างชำนาญมาก ขึ้นบันได เพราะเขาตัวเล็กมาก และนุ่มและสุดท้าย การก้าวเดินของเด็กโต มีพลังมุ่งมั่นว่าสุนัขเริ่มแตกตื่น . ในความคิดของเขา เขาถูกลากไปทางที่น่ากลัว ดวงตาของเขาเติบโตป่าด้วยความหวาดกลัวมัน เขาเริ่มกระดิกหัวของเขาอย่างเมามัน และรั้งขาของเขา . . . . . .

เด็ก redoubled ออกแรงของเขา พวกเขามีการต่อสู้บนบันไดเด็กคือชัยชนะ เพราะเขาถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในเป้าหมายของเขา และเพราะสุนัขขนาดเล็กมาก เขาลากได้รับของเขาไปที่ประตูบ้านเขา และสุดท้ายกับชัยชนะข้ามธรณีประตู .

ไม่มีใครใน เด็กนั่งบนพื้นและทำให้การทาบทามเพื่อสุนัข เหล่านี้สุนัขได้รับการยอมรับได้ทันที เขาบีมกับความรักเมื่อเพื่อนใหม่ของเขาในเวลาสั้น ๆ พวกเขาเป็น บริษัท และ abiding สหาย

เมื่อครอบครัวของเด็กที่ปรากฏ พวกเขาทำให้แถวยิ่งใหญ่ สุนัขถูกตรวจสอบและแสดงความเห็นต่อและเรียกชื่อ ดูหมิ่น คือเลเวลที่เขาจากสายตาทุกคน เพื่อให้เขากลายเป็นมากอายและ drooped ชอบเกรียมพืช แต่เด็กก็มั่นคงกับศูนย์กลางของพื้น และที่ด้านบนของเสียงของเขา ปกป้องสุนัขมันเกิดขึ้นที่เขาคำรามคัดค้านกับแขนของเขาไว้กับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัวเข้ามาทำงาน

แม่ต้องการรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำเนี่ยเด็กเพราะ . มันอธิบายในคำพูดมากมายที่เด็กไม่อยากอยากแนะนำสุนัขเส็งเคร็งสู่ครอบครัว . .

สภาครอบครัวจัดขึ้น นี้ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของสุนัขแต่เขาไม่ฟัง การหมั้นขวนขวายในการเคี้ยวปลายเสื้อของเด็ก

เรื่องอย่างรวดเร็ว สิ้นสุดวันที่ พ่อของครอบครัว ปรากฏเป็นอารมณ์ โดยเฉพาะส่วนที่เย็นและเมื่อเขารับรู้ว่ามันจะแปลกใจและความโกรธทุกคนถ้าเช่นสุนัขได้รับอนุญาตให้ยังคงอยู่ เขาตัดสินใจว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น เด็ก , ร้องไห้เบาๆพาเพื่อนไปส่วนหนึ่งเกษียณอายุในห้องเพื่อผูกมิตรกับเขา ขณะที่พ่อ quelled การก่อกบฏที่รุนแรงของภรรยา ต่อมาที่สุนัขเป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัว

เขาและเด็กที่ถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกันตลอดเวลา บันทึกเมื่อลูกหลับ เด็กเป็นผู้ปกครอง และเพื่อน ถ้าชาวบ้านมากเตะหมาและขว้างของใส่เขาเด็กที่ทำเสียงดังและรุนแรงอย่างอื่น เมื่อตอนที่เด็กวิ่งประท้วงเสียงดัง พร้อมกับน้ำตา ฝนตกลงใบหน้าของเขาและแขนที่เหยียดออก เพื่อปกป้องเพื่อนเขาถูกตีที่หัวด้วยกระทะขนาดใหญ่มากจากมือของพ่อเขา โกรธที่รู้สึกขาดมารยาทในสุนัข หลังจากที่เคยครอบครัวระมัดระวังว่าพวกเขาขว้างของใส่หมา นอกจากนี้หลังโตขึ้นจัดเจนในการหลีกเลี่ยงขีปนาวุธและเท้า ในขนาดเล็กในห้องที่มีเตา โต๊ะ เก้าอี้ สำนักงาน และบางอย่าง เขาก็จะแสดงความสามารถเชิงกลยุทธ์ของการสั่งซื้อสูง หลบ feinting และวิ่งหนี เรื่องของเฟอร์นิเจอร์ เขาสามารถบังคับสามหรือสี่คนถือไม้กวาด ไม้และกอบของถ่านหินที่ใช้ความฉลาดของพวกเขาได้รับในระเบิด และเมื่อพวกเขาทำมันแทบจะไม่ที่พวกเขาอาจทำให้เขาบาดเจ็บที่ร้ายแรง หรือทิ้งรอย

แต่เมื่อลูกเป็นปัจจุบัน ฉากเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น ต่อมาได้รับการยอมรับว่า ถ้าสุนัขถูกลวนลาม เด็กจะออกมาเป็นเสียงสะอื้น และเป็นเด็ก เมื่อเริ่มมีมาก และหากลุ่มอึกทึกครึกโครมแน่นอน สุนัขได้ใน
เครื่องป้องกันบารอนเนสและโคลวิส ประทับในมากมักจะมุมของอุทยานแลกเปลี่ยนชีวประวัติความไว้วางใจเกี่ยวกับการสืบทอดมานานของผู้คน





.