Fur farming is the practice of bree

Fur farming is the practice of breeding or raising certain types of animals for their fur.

Fur used from animals caught in the wild is not considered farmed fur, and is instead known as 'wild fur'. Most of the world’s farmed fur is produced by European farmers. There are 6,000 fur farms in the EU.[1][2][3] The EU accounts for 63% of global mink production and 70% of fox production. Denmark is the leading mink-producing country, accounting for approximately 28% of world production. Other major producers include China, the Netherlands, the Baltic states, and the U.S.[4] Finland is the largest United States supplier of fox pelts. The United States is a major exporter of furskins. Major export markets include China, Russia, Canada, and the EU. Exports to Asia as a share of total exports grew from 22% in 1998 to 47% in 2002.[5] China is the largest importer of fur pelts in the world and the largest exporter of finished fur products.[6]

Fur farming is banned in Austria,[7][8] Croatia (started on 1 January 2007, with a 10-year phase out period),[8][9] and the United Kingdom.[10][11] In Switzerland, the regulations for fur farming are very strict, with the result that there are no fur farms.[8] Some other countries have a ban on fur farming of certain types of animals.

Demand fell in the late 1980s and 1990s because of a number of factors, including the failure of designers to come up with exciting new lines, and also the efforts of animal rights campaigners. Since the turn of the millennium, however, sales worldwide have soared to record highs, fueled by radically new techniques for working with fur, and a sharp rise in disposable income in China and Russia. This growing demand has led to the development of extensive fur farming operations in China

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนสัตว์เลี้ยงเป็นเพาะพันธุ์ หรือเลี้ยงสัตว์สำหรับขนของสัตว์บางชนิดขนสัตว์ที่ใช้จากสัตว์ที่ติดอยู่ในป่าไม่ถือว่าเป็นเกล็ด farmed และแทนเรียกว่า 'ป่าขน' ส่วนใหญ่ขน farmed ของโลกผลิต โดยเกษตรกรยุโรป มี 6000 ขนฟาร์มในสหภาพยุโรป [1] [2] [3] EU บัญชี 63% ของการผลิตสากลกระชังและ 70% ของการผลิตสุนัขจิ้งจอก เดนมาร์กเป็นผู้นำผลิตกระชังประเทศ บัญชีสำหรับประมาณ 28% ของการผลิตโลก แหล่งผลิตที่สำคัญอื่น ๆ รวม ถึงจีน เนเธอร์แลนด์ รัฐบอลติก U.S.[4] ฟินแลนด์เป็นผู้ผลิตสหรัฐอเมริกาที่ใหญ่ที่สุดของ pelts จิ้งจอก สหรัฐอเมริกาเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของ furskins ตลาดส่งออกสำคัญได้แก่จีน รัสเซีย แคนาดา และ EU ส่งออกไปยังเอเชียที่ใช้ร่วมกันของการส่งออกรวมเพิ่มขึ้นจาก 22% ในปี 1998 47% ในปี 2002 [5] จีนจะนำเข้าที่ใหญ่ที่สุดของ pelts ขนสัตว์ในโลกและส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของผลิตภัณฑ์ขนสัตว์สำเร็จรูป [6]ขนสัตว์เลี้ยงถูกห้ามในประเทศออสเตรีย, [7] [8] โครเอเชีย (เริ่มวันที่ 1 2550 มกราคม ด้วยระยะ 10 ปีช่วง), [8] [9] และสหราชอาณาจักร [10] [11] ในสวิตเซอร์แลนด์ กฎระเบียบสำหรับการเพาะปลูกขนจะเข้มงวดมาก มีผลว่า มีฟาร์มขนไม่ [8] บางประเทศมีการห้ามเลี้ยงขนของสัตว์บางชนิดต้องตกในปลายทศวรรษ 1980 และทศวรรษที่ 1990 เนื่องจากปัจจัย ความล้มเหลวของนักออกแบบจะเกิดขึ้นกับสายใหม่ที่น่าตื่นเต้น และความพยายามของ campaigners สิทธิสัตว์ ตั้งแต่เปิดของมิลเลนเนียม ไร ขายทั่วโลกได้เพิ่มสูงขึ้นเพื่อบันทึกหน้า กลุ่มเทคนิคก็ใหม่สำหรับทำด้วยขนสัตว์ และคมชัดเพิ่มขึ้นในรายได้ในประเทศจีนและรัสเซีย ความต้องการเติบโตนี้ได้นำไปพัฒนาของขนสัตว์ละเอียดเกษตรดำเนินงานในประเทศจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเกษตรขนคือการปฏิบัติของการปรับปรุงพันธุ์หรือเพิ่มบางประเภทของสัตว์เพื่อขนของพวกเขา. ขนใช้จากสัตว์ที่ติดอยู่ในป่าจะไม่ถือว่าเป็นฟาร์มที่ทำจากขนสัตว์และเป็นที่รู้จักกันแทนที่จะเป็น 'ที่ทำจากขนสัตว์ป่า ส่วนใหญ่ที่ทำจากขนสัตว์สัตว์เลี้ยงในฟาร์มของโลกที่ผลิตโดยเกษตรกรยุโรป มี 6,000 ฟาร์มขนสัตว์ในสหภาพยุโรปมี. [1] [2] [3] บัญชีของสหภาพยุโรป 63% ของการผลิตมิงค์ทั่วโลกและ 70% ของการผลิตสุนัขจิ้งจอก เดนมาร์กเป็นประเทศชั้นนำมิงค์การผลิตคิดเป็นประมาณ 28% ของการผลิตโลก ผู้ผลิตรายใหญ่อื่น ๆ ได้แก่ จีน, เนเธอร์แลนด์, รัฐบอลติกและสหรัฐอเมริกา [4] ฟินแลนด์เป็นผู้จัดจำหน่ายที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกากวดสุนัขจิ้งจอก สหรัฐอเมริกาเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของ furskins ตลาดส่งออกที่สำคัญ ได้แก่ จีน, รัสเซีย, แคนาดา, และสหภาพยุโรป การส่งออกไปยังเอเชียเป็นส่วนแบ่งของการส่งออกรวมเพิ่มขึ้นจาก 22% ในปี 1998 ถึง 47% ในปี 2002 [5] ประเทศจีนเป็นผู้นำเข้ารายใหญ่ที่สุดของกวดขนสัตว์ในโลกและผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปที่ทำจากขนสัตว์. [6] การเกษตรเป็นขน สิ่งต้องห้ามในออสเตรีย [7] [8] โครเอเชีย (เริ่มต้นวันที่ 1 มกราคม 2007 มีระยะเวลา 10 ปีจากระยะเวลา) [8] [9] และสหราชอาณาจักร. [10] [11] วิตเซอร์แลนด์, กฎระเบียบ สำหรับการทำฟาร์มที่ทำจากขนสัตว์ที่เข้มงวดมากกับผลลัพธ์ที่ไม่มีฟาร์มขนสัตว์. [8] บางประเทศอื่น ๆ ที่มีการห้ามการเลี้ยงขนของบางประเภทของสัตว์ a. ความต้องการที่ลดลงในช่วงปลายปี 1980 และ 1990 เนื่องจากจำนวนของปัจจัย รวมทั้งความล้มเหลวของนักออกแบบที่จะเกิดขึ้นกับสายใหม่ที่น่าตื่นเต้นและความพยายามของนักรณรงค์สิทธิสัตว์ ตั้งแต่สหัสวรรษ แต่ยอดขายทั่วโลกได้เพิ่มสูงขึ้นถึงจุดสูงสุดเชื้อเพลิงโดยเทคนิคใหม่อย่างรุนแรงสำหรับการทำงานกับขนสัตว์และเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในรายได้ทิ้งในประเทศจีนและรัสเซีย ต้องการที่เพิ่มขึ้นนี้ได้นำไปสู่การพัฒนาของการทำฟาร์มที่ทำจากขนสัตว์ที่กว้างขวางในประเทศจีน