As the research on the low-carbon e

As the research on the low-carbon economy has progressed in
terms of both theory and practice, researchers have placed
a particular emphasis on quantitative assessments of carbon
emissions in the tourism industry. For instance, Peeters and Dubois(2010) found that tourists are responsible for 4.4% of the global CO2
emissions and predicted that these figures would grow at an
average rate of 3.2% per year until 2035. In addition, Becken,
Simmons, and Frampton (2003) indicated that the total energy
use of international tourists is four times that of domestic tourists.
Thus, a low-carbon evaluation index system for tourism attractions
is essential, as developing such a system will facilitate low-carbon
tourism. However, much of the current literature on the tourism
index focuses on the sustainable tourism index (Choi & Sirakaya,
2006; Cui, Xu, & He, 1999; Miller, 2001; Tang et al., 2011) and the
regional tourism index (Deng, King, & Bauer, 2002; Ma, Yan, & Chen,
2011; Shen, 2008), and the literature available on the low-carbon
index for tourism attractions is limited (Li & Yin, 2012; Shi &
Peng, 2011), which inhibits the provision of guidelines to integrate
the information provided by indexes in assessing and monitoring
the progress toward low-carbon tourism attractions. In
reality, as it is difficult to determine an evaluation index that
actually meets the ideal characteristics such as robustness,
comparability, credibility, sensitivity, cost-effectiveness, lack of
ambiguity, and availability of data, among others, this research used
an integrated Delphi-AHP (Analytic Hierarchy Process) approach to
identify important factors and their qualitative and quantitative
bearing on the index for evaluating low-carbon tourism attractionsa better approach to developing an evaluation index that employs
mixed-method approaches in which the combination of qualitative
and quantitative methods provides a deeper insight into the
research problem of the Xixi wetland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นการวิจัยเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำมีความก้าวหน้าในวางเงื่อนไขทั้งทฤษฎี และปฏิบัติ นักวิจัยเน้นการประเมินเชิงปริมาณของคาร์บอนการปล่อยในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว เช่น Peeters และ Dubois(2010) พบว่า นักท่องเที่ยวมีหน้าที่ 4.4% ของ CO2 ทั่วโลกปล่อย และคาดการณ์ว่า ตัวเลขเหล่านี้จะเจริญเติบโตที่มีอัตราเฉลี่ย 3.2% ต่อปีจนถึง 2035 นอกจากนี้ Beckenซิมมอนส์ และ Frampton (2003) ระบุว่า พลังงานทั้งหมดใช้นักเป็นครั้งที่สี่ของนักท่องเที่ยวภายในประเทศดังนั้น การประเมินคาร์บอนต่ำระบบดัชนีสถานที่ท่องเที่ยวเป็นสำคัญ เป็นการพัฒนาดังกล่าวระบบจะให้คาร์บอนต่ำการท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม การเอกสารปัจจุบันบนการท่องเที่ยวมากดัชนีเน้นดัชนีการท่องเที่ยวยั่งยืน (Choi และ Sirakayaปี 2006 Cui ซู และ เขา 1999 มิลเลอร์ 2001 ถัง et al. 2011) และท่องเที่ยวในภูมิภาคดัชนี (เต็ง คิง และ เกษตรกร 2002 Ma ย่าน และ เฉิน2011 Shen, 2008), และวรรณกรรมมีคาร์บอนต่ำดัชนีสถานที่ท่องเที่ยวมีจำกัด (Li และหยิน 2012 นะและเป็ง 2011) ซึ่งยับยั้งเจริญของแนวทางการบูรณาการข้อมูลที่จัดเตรียม โดยดัชนีในการประเมิน และการตรวจสอบความคืบหน้าไปยังสถานที่ท่องเที่ยวท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำ ในความจริง มันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ การประเมินดัชนีที่จริง ตรงตามลักษณะเหมาะเช่นความทนทานการเปรียบเทียบ ความน่าเชื่อถือ ความไว ความ ขาดคลุมเครือ และความพร้อมของข้อมูล อื่น ๆ งานวิจัยนี้ใช้วิธีการ Delphi-AHP (วิเคราะห์ลำดับกระบวน) รวมกับระบุปัจจัยสำคัญ และเชิงคุณภาพ และเชิงปริมาณแบริ่งดัชนีการประเมินคาร์บอนต่ำท่อง attractionsa วิธีที่ดีกว่าการพัฒนาดัชนีการประเมินที่ใช้-วิธีผสมวิธีการในการรวมกันของคุณภาพและวิธีการเชิงลึกในการปัญหาวิจัยของพื้นที่ชุ่มน้ำทะเลสาบตะวันตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นงานวิจัยเกี่ยวกับเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำมีความก้าวหน้าใน
แง่ของทฤษฎีและการปฏิบัตินักวิจัยได้วางไว้
โดยเฉพาะการเน้นการประเมินผลเชิงปริมาณของคาร์บอน
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ยกตัวอย่างเช่น Peeters และดูบัวส์ (2010) พบว่านักท่องเที่ยวมีความรับผิดชอบ 4.4% ของ CO2 ทั่วโลก
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการคาดการณ์ว่าตัวเลขเหล่านี้จะเติบโตใน
อัตราเฉลี่ย 3.2% ต่อปีจนถึงปี 2035 นอกจากนี้ Becken,
ซิมมอนส์และ Frampton (2003) ชี้ให้เห็นว่าพลังงานรวม
การใช้งานของนักท่องเที่ยวต่างชาติเป็นครั้งที่สี่ของนักท่องเที่ยวในประเทศ.
ดังนั้นคาร์บอนต่ำระบบการประเมินดัชนีสำหรับสถานที่ท่องเที่ยว
มีความสำคัญกับการพัฒนาระบบดังกล่าวจะอำนวยความสะดวกคาร์บอนต่ำ
ท่องเที่ยว แต่มากของวรรณคดีในปัจจุบันเกี่ยวกับการท่องเที่ยว
ดัชนีมุ่งเน้นไปที่ดัชนีการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (Choi และ Sirakaya,
2006 Cui เสี่ยวและเขา 1999; มิลเลอร์ 2001 Tang et al, 2011.) และ
ดัชนีการท่องเที่ยวในภูมิภาค ( เติ้ง, คิง, & Bauer 2002; Ma แยนและเฉิน
ปี 2011 Shen, 2008) และวรรณกรรมที่มีอยู่บนคาร์บอนต่ำ
ดัชนีสำหรับสถานที่ท่องเที่ยวที่ถูก จำกัด (Li & หยิน 2012; ชิและ
เป็ง 2011 ) ซึ่งยับยั้งการจัดหาแนวทางที่จะบูรณาการ
ข้อมูลที่ได้รับจากการจัดทำดัชนีในการประเมินและการตรวจสอบ
ความคืบหน้าไปสถานที่ท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำ ใน
ความเป็นจริงมันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบดัชนีการประเมินผลที่
จริงตรงตามลักษณะที่เหมาะเช่นทนทาน
เปรียบเทียบความน่าเชื่อถือ, ความไว, ค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพขาด
ความคลุมเครือและความพร้อมของข้อมูลอื่น ๆ ในกลุ่มงานวิจัยนี้ใช้
บูรณาการ Delphi -AHP (Analytic Hierarchy กระบวนการ) แนวทางการ
ระบุปัจจัยที่สำคัญและเชิงปริมาณและคุณภาพของพวกเขา
แบกดัชนีสำหรับการประเมินการท่องเที่ยวคาร์บอนต่ำ attractionsa วิธีการที่ดีในการพัฒนาดัชนีประเมินผลที่มีพนักงาน
ผสมวิธีการแนวทางในการที่การรวมกันของคุณภาพ
และวิธีการเชิงปริมาณ ให้ข้อมูลเชิงลึกลึกเข้าไปใน
ปัญหาการวิจัยของพื้นที่ชุ่มน้ำ Xixi