Increasing the ΔH threshold that de

Increasing the ΔH threshold that defines a hail day makes it possible
to draw conclusions about the most intense events, as also proposed by
Witt et al. (1998). Convective cells with a larger vertical extent of the
hail growth zone can be expected to have an increased probability of larger
hail as well. The overall number of RHDs for the upper threshold of
ΔHN6 km presented in Fig. 4b is markedly lower compared with that
for a threshold of 3.5 km. The spatial distribution, however, remains similar,
aside from a few local maxima that vanish for the higher threshold,
for example those mentioned above between Erfurt and Magdeburg or
northwest of Berlin. In several regions, a large number of severe hail
days are still detected, for example in the area south of Stuttgart on
over 15 days. Small-scale maxima can also be found south and southwest
of Munich, in Rhineland-Palatinate, and in Hesse, here especially southwest
of Kassel. The agreement of the spatial distribution of RHDs using
the two different thresholds is another strong indication of the reliability
of the results obtained by the Waldvogel et al. (1979) criterion. Furthermore,
the finding also suggests that regions with the highest probability
of hailstorms on average are also exposed to the most severe storms.
This seemingly trivial result is not inevitably fulfilled given the dynamics
of long-living supercells or MCS that may affect hail hazard-prone regions
with the same probability as those in which hail rarely occurs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มเกณฑ์การ ΔH ที่กำหนดวันลูกเห็บทำให้จะสรุปเกี่ยวกับเหตุการณ์รุนแรงที่สุด นอกจากนี้ยังเป็นผู้เสนอเฟิร์สวิต et al. (1998) ในระดับแนวตั้งขนาดใหญ่ของทั้งเซลล์hail โซนเจริญเติบโตจะทำให้มีน่าเป็นการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ลูกเห็บเช่นกัน จำนวนรวมของ RHDs สำหรับขีดจำกัดบนของกม. ΔHN6 นำเสนอในรูป 4b สัญญาณต่ำเปรียบเทียบกับที่สำหรับเกณฑ์การ 3.5 กม. การกระจายตัวเชิงพื้นที่ อย่างไรก็ตาม ยังคงคล้ายนอกเหนือจากกี่แมกถิ่นที่หายไปสำหรับขีดจำกัดสูงขึ้นตัวอย่างเช่น ผู้กล่าวระหว่างแอร์ฟวร์ท Magdeburg หรือตะวันตกเฉียงเหนือของเบอร์ลิน ในหลายภูมิภาค ลูกเห็บรุนแรงเป็นจำนวนมากวันยังคงตรวจพบ ตัวอย่างเช่นในพื้นที่ทางตอนใต้ของสตุตการ์ตในเกินกว่า 15 วัน ยังสามารถพบ maxima ขนาดเล็กใต้และตะวันตกเฉียงใต้มิวนิค ในไรน์แลนด์พาลาทิ และ เฮสส์ ตะวันตกเฉียงใต้โดยเฉพาะที่นี่ของคาสเซิล ข้อตกลงของการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของ RHDs ใช้เกณฑ์แตกต่างกันสองเป็นวัดแรงอื่นน่าเชื่อถือของผลลัพธ์ที่ได้ตามเกณฑ์ Waldvogel et al. (1979) นอกจากนี้การค้นพบยังแสดงให้เห็นที่บริเวณที่ มีความเป็นไปได้สูงที่สุดของ hailstorms เฉลี่ยกำลังยังเผชิญกับพายุรุนแรงที่สุดผลน้อยคือย่อมสมบูรณ์ได้รับการเปลี่ยนแปลงอายุยาวนาน supercells หรือ MCS ที่อาจมีผลต่อลูกเห็บพื้นที่เสี่ยงอันตรายด้วยความน่าเป็นที่เดียวกันกับกิ๊กสาวซึ่งไม่ค่อยเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพิ่มเกณฑ์ΔHที่กำหนดวันลูกเห็บทำให้มันเป็นไปได้
ที่จะสรุปเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่รุนแรงที่สุดเป็นยังเสนอโดย
วิตต์, et al (1998) เซลล์ไหลเวียนมีขอบเขตแนวตั้งขนาดใหญ่ของ
โซนการเจริญเติบโตลูกเห็บสามารถคาดว่าจะมีความน่าจะเป็นที่เพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่
ลูกเห็บเช่นกัน จำนวนรวมของ RHDs สำหรับเกณฑ์บนของ
ΔHN6กม. ที่นำเสนอในรูป 4b โดดเด่นที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับ
เกณฑ์ 3.5 กิโลเมตร การกระจายเชิงพื้นที่ แต่ยังคงคล้ายกัน
นอกเหนือจาก Maxima ท้องถิ่นไม่กี่คนที่หายไปสำหรับเกณฑ์ที่สูงขึ้น
เช่นที่กล่าวข้างต้นระหว่างเฟิร์ตและแม็กหรือ
ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของกรุงเบอร์ลิน ในหลายภูมิภาคเป็นจำนวนมากจากลูกเห็บรุนแรง
วันที่มีการตรวจพบยังคงยกตัวอย่างเช่นในพื้นที่ทางตอนใต้ของสตุตกาใน
กว่า 15 วัน ขนาดเล็ก Maxima ยังสามารถพบได้ทางทิศใต้และทิศตะวันตกเฉียงใต้
ของมิวนิคในไรน์แลนด์และในเฮสส์ที่นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางตะวันตกเฉียงใต้
ของคาสเซิล ข้อตกลงของการกระจายของ RHDs ใช้
ทั้งสองเกณฑ์ที่แตกต่างกันก็เป็นอีกหนึ่งตัวบ่งชี้ที่แข็งแกร่งของความน่าเชื่อถือ
ของผลที่ได้รับจาก Waldvogel et al, (1979) เกณฑ์ นอกจากนี้
ผลการวิจัยยังแสดงให้เห็นว่าพื้นที่ที่มีความน่าจะเป็นสูงสุด
ของสชั่นโดยเฉลี่ยยังกำลังเผชิญกับพายุที่รุนแรงที่สุด
ผลนี้ดูเหมือนเล็กน้อยไม่ได้ปฏิบัติตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลง
ของ supercells ยาวที่อยู่อาศัยหรือ MCS ที่อาจส่งผลกระทบต่อภูมิภาคลูกเห็บเกิดอันตรายได้ง่าย
มีความน่าจะเป็นเช่นเดียวกับผู้ที่ไม่ค่อยลูกเห็บเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มΔ H เกณฑ์ที่กำหนดลูกเห็บ วันทำให้มันเป็นไปได้ข้อสรุปเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่รุนแรงที่สุดที่นำเสนอโดยวิตต์ et al . ( 1998 ) เซลล์โดยมีขอบเขตของขนาดใหญ่ในแนวตั้งโซนการเจริญเติบโตลูกเห็บสามารถคาดหวังที่จะมีความน่าจะเป็นเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ลูกเห็บด้วย รวมจำนวน rhds สําหรับบนธรณีประตูของΔ hn6 km ที่นำเสนอในรูปเป็นอย่างต่ำ เมื่อเทียบกับที่ 4Bสำหรับเกณฑ์ของ 3.5 กิโลเมตร การกระจายทางพื้นที่แต่ยังคงคล้ายกันนอกเหนือจากไม่กี่ท้องถิ่น maxima ที่หายไปสูงกว่าเกณฑ์ตัวอย่างเช่นผู้ที่กล่าวถึงข้างต้น และ แมกเดบวร์ก หรือระหว่าง แอร์ฟวร์ททางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเบอร์ลิน ในหลายพื้นที่เป็นจำนวนมากของลูกเห็บรุนแรงวัน ยังตรวจพบ ตัวอย่างเช่นในพื้นที่ทางใต้ของมณฑลฝูเจี้ยนในกว่า 15 วัน Maxima ขนาดเล็กยังสามารถพบได้ทางตอนใต้และตะวันตกเฉียงใต้มิวนิค , ในไรน์แลนด์เพดานปากและเฮสส์ ตรงนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตะวันตกเฉียงใต้ของ Kassel . ข้อตกลงของการกระจายเชิงพื้นที่ของ rhds โดยใช้สองที่แตกต่างกัน ซึ่งเป็นอีกสัญญาณที่แข็งแกร่งของความน่าเชื่อถือของผลลัพธ์ที่ได้จาก waldvogel et al . ( 1979 ) เป็นเกณฑ์ นอกจากนี้ผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่าภูมิภาคที่มีความเป็นไปได้สูงสุดของพายุลูกเห็บเฉลี่ยยังเผชิญกับพายุที่รุนแรงที่สุดผลที่ดูเหมือนเล็กน้อยนี้ไม่ย่อมสำเร็จแก่พลวัตยาวชีวิตซูปเปอร์เซลล์ หรือพิธีกร ที่อาจส่งผลกระทบต่อพื้นที่เสี่ยงภัยลูกเห็บกับความเป็นไปได้เช่นเดียวกับในลูกเห็บซึ่งไม่ค่อยเกิดขึ้น