“Alright, now we have become acquai

“Alright, now we have become acquainted with each other. You guys carry on, I have to go back to school to attend my classes, so, I’m leaving first.”

Ye Feng smiled and waved his hand, then immediately he turned around and departed.

Lin Shiqing was too late to stop him from leaving, by then Ye Feng had already left the basketball court. She felt a bit strange in her heart, why did she always feel that this boy was somewhat strange?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่เป็นไร ตอนนี้เรามี คุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ พวกคุณทำ ผมจะกลับไปที่โรงเรียนเข้าร่วมชั้นเรียนของฉัน ดังนั้น จะออกก่อนกัน "Ye Feng ยิ้ม และโบกมือของเขา แล้วเขาหันไปรอบ ๆ และออกเดินทางทันทีหลิน Shiqing ก็หยุดเขาออกจากสายเกินไป โดยแล้วเย่เฟิงแล้วเหลือสนามบาสเกตบอล เธอรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกในหัวใจของเธอ ทำไมไม่เธอมักจะรู้สึกว่า เด็กคนนี้ค่อนข้างแปลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เอาล่ะตอนนี้เราได้กลายเป็นความคุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ พวกคุณดำเนินการเกี่ยวกับผมต้องกลับไปโรงเรียนที่จะเข้าร่วมชั้นเรียนของฉันดังนั้นฉันออกจากครั้งแรก. " เจ้าฮยิ้มและโบกมือแล้วทันทีที่เขาหันไปรอบ ๆ และออก. หลิน Shiqing ก็สายเกินไปที่จะหยุดเขา ออกจากจากนั้นเจ้าฮมีเหลืออยู่แล้วสนามบาสเกตบอล เธอรู้สึกแปลกในหัวใจของเธอทำไมเธอมักจะรู้สึกว่าเด็กคนนี้ค่อนข้างแปลก?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เอาล่ะ ตอนนี้เราได้กลายเป็นที่คุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ พวกเธอต่อไป ฉันต้องกลับไปที่โรงเรียนเพื่อเข้าร่วมชั้นเรียนของฉัน ดังนั้น ฉันไปก่อนนะ "ท่านฟงยิ้มและโบกมือตอบ แล้วทันทีที่เขาหันหลังและเดินออกไปหลิน shiqing ช้าเกินไปที่จะหยุดเขาด้วยแล้วท่านฟงก็ไปแล้ว สนามบาสเกตบอล เธอรู้สึกแปลกๆในใจ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเด็กคนนี้มันค่อนข้างแปลก