Finally, Goldberg & Zipursky acknow

Finally, Goldberg & Zipursky acknowledge a fourth sense of “duty” – the “exemption”
sense – that aligns with Posner’s policy-based understanding that, in the nineteenth and twentieth
centuries, “as liability for negligence expanded, the judges felt a need to place limitations on its
scope and to rein in juries, and the concept of duty was revived to name some of these limitations

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด โกลด์เบิร์กและ Zipursky รับทราบความรู้สึกที่สี่ของ "หน้าที่" – "ยกเว้น"รู้สึกที่สอดคล้องกับของ Posner ใช้นโยบายเข้าใจที่ ในศตวรรษยี่สิบศตวรรษ, "เป็นความรับผิดสำหรับความประมาทเลินเล่อในการขยาย ผู้พิพากษารู้สึกต้องการวางข้อจำกัดในการขอบเขต และการบังเหียนในชิง และแนวคิดของเวลาในการตั้งชื่อของข้อจำกัดเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายโกลด์เบิร์กและ Zipursky รับทราบความรู้สึกที่สี่ของ "หน้าที่" - "การได้รับการยกเว้น"
รู้สึก - ที่สอดคล้องกับความเข้าใจตามนโยบาย Posner ว่าในศตวรรษที่สิบเก้ายี่สิบ
ศตวรรษ "เป็นความรับผิดสำหรับความประมาทขยายผู้พิพากษารู้สึกว่าจำเป็นต้องให้ วางข้อ จำกัด ในตัวของมัน
ขอบเขตและจะบังเหียนในคณะลูกขุนและแนวคิดของการปฏิบัติหน้าที่ก็ฟื้นขึ้นมาเพื่อชื่อบางส่วนของข้อ จำกัด เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด , Goldberg & zipursky ยอมรับความรู้สึกที่สี่ของ " หน้าที่ " และ " ยกเว้น "ความรู้สึกที่สอดคล้องกับนโยบาย พอสเนอร์ ( จากความเข้าใจว่าในสิบเก้าและยี่สิบศตวรรษ " เป็นความประมาท ขยาย ผู้พิพากษารู้สึกว่าจำเป็นต้องสถานที่ข้อ จำกัด ของมันขอบเขตและบังเหียนในคณะลูกขุน และแนวคิดของหน้าที่ถูกฟื้นขึ้นมาชื่อบางส่วนของข้อ จำกัด เหล่านี้