- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
When physical actions are performed
When physical actions are performed at different rates, they are not simply sped up or slowed down. Rather, categorical changes are seen in the movements. For horses and other quadrupeds, there is a switch from a walk to a trot to a gallop as the animal locomotes at higher rates, as evidenced by different phase relations between the limbs (e.g., Hoyt & Taylor, 1981). For human bipedal locomotion, there is an analogous transition from walking to running, evidenced by an abrupt change in the proportion of flight and stance times (e.g., Alexander, 1989). Such transitions in movement patterns have also been observed in the upper limbs. For example, when people perform flexion or extension movements with their two index fingers, they switch from an anti-phase to an in-phase pattern with increasing movement rate (e.g., Kelso, 1984).
Research about transitions in movement patterns has predominantly focused on changes in the relative coordination between two or more limbs. Such abrupt transitions in relative phase elicited by continuous changes in movement frequency are consistent with phase transitions in nonlinear dynamical systems. A question that has not been explored in this line of research is whether transitions in movement patterns occur within a single limb when people perform movements at different rates. There is reason to expect such transitions to occur in single limb movements principally because intralimb coordination is also a nonlinear system or coordinative structure consisting of multiple degrees of freedom at different levels (joint angles, muscles, motor units) that could reorganize with speed changes (Turvey, 1990).
To pursue this possibility, we examined possible transitions in the kinematics of movements of a single arm driven at different rates. We were especially interested in the low rates. Our approach was motivated by several studies showing that humans display significant deviations from typical arm-movement patterns when they move slowly. The instructions in these studies were to move slowly (Atkeson & Hollerbach, 1985; Nishikawa, Murray, & Flanders, 1999), to move at a constant slow speed (Doeringer & Hogan, 1998), or to move slowly and smoothly (Adam & Paas, 1996; Nagasaki, 1989). Given these instructions, participants did not have the liberty to choose how to fill the long time intervals with movement or, alternatively, to hold still. For locomotion, it is well-known that at different locomotion rates, the duration of the swing phase changes much less than the duration of the stance phase (Murray, 1967). We wondered whether a similar result would hold for the hand.
To pursue this question, we asked participants to perform the task of moving a handheld dowel between two targets in time with a metronome to bring the base of the dowel onto the target in time with the metronome clicks. We varied the metronome's click rate in different conditions and studied the movement patterns that participants spontaneously adopted. Critically, we included periods with unusually long intervals, effectively creating a situation in which participants had much more time to complete their movements than we expected them to prefer for the movements covering the distance that we used.
The analyses of kinematic changes in movement characteristics were guided by three hypotheses. The first was that with different driving periods, the movement characteristics would change abruptly, similar to the robust phenomenon of phase transition identified in bimanual coordination and locomotory patterns.
The second hypothesis was based on the influential rate-scaling model that Viviani and Terzuolo (1982) developed. This model posits that moving at different rates leads to stretching or compressing a movement profile to match a desired movement rate, with no qualitative changes coming into play. Although this model is attractive for its parsimony, it has been questioned, principally because gait transitions are observed at different rates of locomotion. Gentner (1987) summarized violations of the rate-scaling model for a wide range of movements, and such violations have been further supported by subsequent studies (e.g., Beek, 1992; Burgess-Limerick, Neal, & Abernethy, 1992; Gutnik, Nicholson, Go, Gale, & Nash, 2003). Despite these arguments and violations, there are demonstrations supporting this model, first and foremost Viviani and Terzuolo's data on typing. Hence, we considered it worthwhile to test the model in simple unimanual movements to determine the boundaries of the model's validity for this class of movements, in which it has not been tested before, to the best of our knowledge.
The third hypothesis we considered was one we called the preferred frequency hypothesis. This hypothesis relied on the idea that any moving system has a preferred frequency that is largely determined by its resonance frequency. The preferred frequency hypothesis states that people adjust their movement patterns to move as close as possible to resonance. There is experimental evidence that people adjust their movement patterns to move at or near resonance (e.g., Abe & Yamada, 2003; Goodman, Riley, Mitra, & Turvey, 2000; Hatsopoulos & Warren, 1996; Holt, Jeng, Radcliffe, & Hamill, 1995; Raftery, Cusumano, & Sternad, 2008; Rosenbaum, Slotta, Vaughan, & Plamondon, 1991; Rosenblum & Turvey, 1988; Yu, Russell, & Sternad, 2003). The preferred frequency hypothesis predicted that when people move, they would do so close to or at the preferred frequency of the moved limb. In particular, they would avoid moving slowly in the most critical conditions of the present experiment, those conditions in which the driving period was long enough for participants not to have to move quickly to accomplish the task. One way they could do so is to adopt a stereotypical movement pattern in which they only vary their dwell times on the targets, keeping their movement times approximately constant. This strategy would be like the one shown in walking (e.g., Herman, Wirta, Bampton, & Finley, 1976).
Research about transitions in movement patterns has predominantly focused on changes in the relative coordination between two or more limbs. Such abrupt transitions in relative phase elicited by continuous changes in movement frequency are consistent with phase transitions in nonlinear dynamical systems. A question that has not been explored in this line of research is whether transitions in movement patterns occur within a single limb when people perform movements at different rates. There is reason to expect such transitions to occur in single limb movements principally because intralimb coordination is also a nonlinear system or coordinative structure consisting of multiple degrees of freedom at different levels (joint angles, muscles, motor units) that could reorganize with speed changes (Turvey, 1990).
To pursue this possibility, we examined possible transitions in the kinematics of movements of a single arm driven at different rates. We were especially interested in the low rates. Our approach was motivated by several studies showing that humans display significant deviations from typical arm-movement patterns when they move slowly. The instructions in these studies were to move slowly (Atkeson & Hollerbach, 1985; Nishikawa, Murray, & Flanders, 1999), to move at a constant slow speed (Doeringer & Hogan, 1998), or to move slowly and smoothly (Adam & Paas, 1996; Nagasaki, 1989). Given these instructions, participants did not have the liberty to choose how to fill the long time intervals with movement or, alternatively, to hold still. For locomotion, it is well-known that at different locomotion rates, the duration of the swing phase changes much less than the duration of the stance phase (Murray, 1967). We wondered whether a similar result would hold for the hand.
To pursue this question, we asked participants to perform the task of moving a handheld dowel between two targets in time with a metronome to bring the base of the dowel onto the target in time with the metronome clicks. We varied the metronome's click rate in different conditions and studied the movement patterns that participants spontaneously adopted. Critically, we included periods with unusually long intervals, effectively creating a situation in which participants had much more time to complete their movements than we expected them to prefer for the movements covering the distance that we used.
The analyses of kinematic changes in movement characteristics were guided by three hypotheses. The first was that with different driving periods, the movement characteristics would change abruptly, similar to the robust phenomenon of phase transition identified in bimanual coordination and locomotory patterns.
The second hypothesis was based on the influential rate-scaling model that Viviani and Terzuolo (1982) developed. This model posits that moving at different rates leads to stretching or compressing a movement profile to match a desired movement rate, with no qualitative changes coming into play. Although this model is attractive for its parsimony, it has been questioned, principally because gait transitions are observed at different rates of locomotion. Gentner (1987) summarized violations of the rate-scaling model for a wide range of movements, and such violations have been further supported by subsequent studies (e.g., Beek, 1992; Burgess-Limerick, Neal, & Abernethy, 1992; Gutnik, Nicholson, Go, Gale, & Nash, 2003). Despite these arguments and violations, there are demonstrations supporting this model, first and foremost Viviani and Terzuolo's data on typing. Hence, we considered it worthwhile to test the model in simple unimanual movements to determine the boundaries of the model's validity for this class of movements, in which it has not been tested before, to the best of our knowledge.
The third hypothesis we considered was one we called the preferred frequency hypothesis. This hypothesis relied on the idea that any moving system has a preferred frequency that is largely determined by its resonance frequency. The preferred frequency hypothesis states that people adjust their movement patterns to move as close as possible to resonance. There is experimental evidence that people adjust their movement patterns to move at or near resonance (e.g., Abe & Yamada, 2003; Goodman, Riley, Mitra, & Turvey, 2000; Hatsopoulos & Warren, 1996; Holt, Jeng, Radcliffe, & Hamill, 1995; Raftery, Cusumano, & Sternad, 2008; Rosenbaum, Slotta, Vaughan, & Plamondon, 1991; Rosenblum & Turvey, 1988; Yu, Russell, & Sternad, 2003). The preferred frequency hypothesis predicted that when people move, they would do so close to or at the preferred frequency of the moved limb. In particular, they would avoid moving slowly in the most critical conditions of the present experiment, those conditions in which the driving period was long enough for participants not to have to move quickly to accomplish the task. One way they could do so is to adopt a stereotypical movement pattern in which they only vary their dwell times on the targets, keeping their movement times approximately constant. This strategy would be like the one shown in walking (e.g., Herman, Wirta, Bampton, & Finley, 1976).
0/5000
เมื่อดำเนินการดำเนินการทางกายภาพที่ พวกเขาไม่เพียงตั้ง หรือทำงานช้าลง ค่อนข้าง เปลี่ยนแปลงแตกจะเห็นในความเคลื่อนไหว ม้าและอื่น ๆ quadrupeds ได้เปลี่ยนจากเดินไป trot ไปควบม้าที่เป็น locomotes สัตว์ที่ราคาสูง เป็นเป็นหลักฐานตามขั้นตอนต่าง ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างแขนขา (เช่น Hoyt และเทย์เลอร์ 1981) สำหรับมนุษย์ locomotion bipedal มีการเปลี่ยนคู่จากการเดินไปทำงาน เป็นหลักฐาน โดยการเปลี่ยนแปลงอย่างทันทีทันใดในสัดส่วนของเที่ยวบินและท่าทางเวลา (เช่น อเล็กซานเดอร์ 1989) ช่วงการเปลี่ยนภาพดังกล่าวในรูปแบบเคลื่อนไหวได้ยังถูกตรวจสอบในแขนขาด้านบน ตัวอย่าง เมื่อคนเคลื่อนไหว flexion หรือส่วนขยายกับนิ้วของดัชนีสอง พวกเขาสลับจากระยะการป้องกันรูปแบบในระยะที่มีอัตราการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้น (เช่น Kelso, 1984)เป็นงานวิจัยเกี่ยวกับช่วงการเปลี่ยนภาพในรูปแบบเคลื่อนไหวได้เน้นให้เปลี่ยนแปลงในการประสานสัมพันธ์ระหว่างแขนขาสอง ตัวขึ้นไป เปลี่ยนอย่างทันทีทันใดเช่นในระยะสัมพันธ์ elicited ในความถี่ของการเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องสอดคล้องกับช่วงระยะ dynamical ระบบไม่เชิงเส้น คำถามที่ไม่ได้ถูกสำรวจในบรรทัดของงานวิจัยนี้ เป็นว่าช่วงการเปลี่ยนภาพในรูปแบบการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นภายในขาเดียวเมื่อคนดำเนินการเคลื่อนไหวที่ มีเหตุผลคาดว่าช่วงการเปลี่ยนภาพดังกล่าวเกิดขึ้นในการเคลื่อนไหวขาเดียวหลักเนื่องจากประสานงาน intralimb นอกจากนี้ ระบบไม่เชิงเส้นหรือโครงสร้าง coordinative ที่ประกอบด้วยหลายองศาความเป็นอิสระในระดับต่าง ๆ (มุมร่วม กล้ามเนื้อ หน่วยรถยนต์) ที่สามารถจัดระเบียบกับการเปลี่ยนแปลงความเร็ว (Turvey, 1990)การติดตามความเป็นไปได้นี้ เราตรวจสอบเปลี่ยนได้ใน kinematics การเคลื่อนไหวของแขนเดียวที่ขับเคลื่อนที่ สนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในราคาต่ำได้ วิธีการของเรามีแรงจูงใจ โดยศึกษาหลายที่แสดงว่า มนุษย์แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจากรูปแบบทั่วไปแขนย้ายเมื่อพวกเขาย้ายช้า คำแนะนำในการศึกษานี้ได้คลาน (Atkeson & Hollerbach, 1985 Nishikawa เมอร์เรย์ และจังหวัดฟลาน เดอร์ 1999), ย้ายที่ความเร็วช้าคง (Doeringer & Hogan, 1998), หรือย้ายช้า และราบรื่น (อาดัมและ Paas, 1996 นางาซากิ 1989) ได้รับคำแนะนำเหล่านี้ คนไม่มีเสรีภาพในการเลือกวิธีการเติมช่วงเวลานาน กับการเคลื่อนไหว หรือ หรือ จะยังคงค้าง สำหรับ locomotion เป็นที่รู้จักว่า locomotion ต่าง ๆ ราคา ระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงระยะแกว่งมากน้อยกว่าระยะเวลาของท่าทางเฟส (Murray, 1967) เราสงสัยว่า ว่า ผลคล้ายจะถือในมือการติดตามคำถามนี้ เราถามผู้เข้าร่วมการดำเนินการย้าย dowel มือถือระหว่างสองเป้าหมายในเวลากับเครื่องเมตรอนอมนำฐานของ dowel สู่เป้าหมายในเวลาที่คลิกที่เครื่องเมตรอนอม เราแตกต่างกันของเครื่องเมตรอนอมคลิอัตราในสถานการณ์ต่าง ๆ และศึกษารูปแบบขบวนการที่ร่วมนำธรรมชาติ มิ เรารวมเวลา มีช่วงเวลายาวนานผิดปกติ การสร้างสถานการณ์ที่ผู้เรียนมีเวลามากขึ้นการเคลื่อนไหวของพวกเขามากกว่าที่เราคาดว่าพวกเขาชอบการเคลื่อนไหวครอบคลุมระยะทางที่เราใช้อย่างมีประสิทธิภาพวิเคราะห์เปลี่ยนแปลงจลน์ในลักษณะเคลื่อนไหวได้แนะนำ โดยสมมุติฐานที่สาม ครั้งแรกที่ มีรอบระยะเวลาขับรถต่าง ๆ ลักษณะการเคลื่อนไหวจะเปลี่ยนกะทันหัน คล้ายกับปรากฏการณ์แข็งแกร่งของการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนที่ระบุใน bimanual ประสานงานและรูปแบบ locomotoryสมมติฐานที่สองเป็นไปตามมีอิทธิพลปรับอัตราแบบจำลองที่พัฒนา Viviani และ Terzuolo (1982) รุ่นนี้ posits ว่า ย้ายที่นำไปสู่การยืด หรือการย้ายส่วนกำหนดค่าการบีบอัดให้ตรงกับอัตราการเคลื่อนย้ายต้อง ไม่เปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพเข้ามาในเล่น แม้ว่ารูปแบบนี้จะน่าสนใจสำหรับ parsimony มัน มันได้ไต่สวน หลักเนื่องจากพบเดินเปลี่ยนที่ของ locomotion ละเมิด Gentner (1987) สรุปแบบปรับอัตราสำหรับการเคลื่อนไหว และการละเมิดดังกล่าวมีการเพิ่มเติมสนับสนุนการศึกษาต่อ ๆ ไป (เช่น Beek, 1992 แอลิเมอริก นีล & Abernethy, 1992 Gutnik, Nicholson ไป Gale และ แนช 2003) แม้ มีอาร์กิวเมนต์และการละเมิดเหล่านี้ มีสาธิตสนับสนุนรุ่นนี้ อันดับแรก Viviani และ Terzuolo ของข้อมูลในการพิมพ์ ดังนั้น เราถือว่ามันคุ้มค่าที่จะทดสอบแบบใน unimanual เรื่องการเคลื่อนไหวเพื่อกำหนดขอบเขตของแบบจำลองมีผลบังคับใช้ในชั้นนี้ของการเคลื่อนย้าย ซึ่งมันไม่ได้ทดสอบก่อน กับความรู้ของเราสมมติฐานที่ 3 ที่เราถือว่าเป็นหนึ่งเราเรียกว่าสมมติฐานความถี่ที่ต้องการ สมมติฐานนี้อาศัยจากแนวคิดที่ว่า ระบบการเคลื่อนไหวมีความถี่ที่ต้องการซึ่งส่วนใหญ่กำหนด โดยความถี่ของการสั่นพ้อง สมมติฐานความถี่ที่ระบุว่า ประชาชนปรับรูปแบบการเคลื่อนไหวเมื่อต้องการปิดเป็นไปการสั่นพ้อง มีหลักฐานการทดลองให้คนปรับปรุงรูปแบบการเคลื่อนไหวการย้ายที่ หรือ ใกล้การสั่นพ้อง (เช่น อะเบะและยามาดะ 2003 คลา Riley มิตรา & Turvey, 2000 Hatsopoulos และวอร์เรน 1996 Holt, Jeng แรดคลิฟฟ์ & Hamill, 1995 Raftery, Cusumano, & Sternad, 2008 Rosenbaum, Slotta วอน และ Plamondon, 1991 Rosenblum & Turvey, 1988 Yu รัสเซล & Sternad, 2003) สมมติฐานความถี่ที่ต้องทำนายว่า เมื่อย้ายคน ทำให้ใกล้ หรือ ที่ความถี่ที่ต้องการของขาย้าย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาจะหลีกเลี่ยงย้ายช้าสุดสำคัญสภาพทดลองปัจจุบัน เงื่อนไขเหล่านั้นซึ่งระยะเวลาขับรถไม่นานพอที่จะไม่มาต้องไปทำงานได้อย่างรวดเร็ว วิธีหนึ่งที่สามารถทำได้คือการ นำรูปแบบเคลื่อนไหว stereotypical ซึ่งพวกเขาเท่านั้นเปลี่ยนแปลงเวลาของพวกเขาอาศัยอยู่บนเป้าหมาย การรักษาเวลาของพวกเขาเคลื่อนไหวคงประมาณ กลยุทธ์นี้จะเหมือนที่แสดงในห้อง (เช่น เฮอร์แมน Wirta, Bampton และฟิน ลีย์ 1976)
การแปล กรุณารอสักครู่..
When physical actions are performed at different rates, they are not simply sped up or slowed down. Rather, categorical changes are seen in the movements. For horses and other quadrupeds, there is a switch from a walk to a trot to a gallop as the animal locomotes at higher rates, as evidenced by different phase relations between the limbs (e.g., Hoyt & Taylor, 1981). For human bipedal locomotion, there is an analogous transition from walking to running, evidenced by an abrupt change in the proportion of flight and stance times (e.g., Alexander, 1989). Such transitions in movement patterns have also been observed in the upper limbs. For example, when people perform flexion or extension movements with their two index fingers, they switch from an anti-phase to an in-phase pattern with increasing movement rate (e.g., Kelso, 1984).
Research about transitions in movement patterns has predominantly focused on changes in the relative coordination between two or more limbs. Such abrupt transitions in relative phase elicited by continuous changes in movement frequency are consistent with phase transitions in nonlinear dynamical systems. A question that has not been explored in this line of research is whether transitions in movement patterns occur within a single limb when people perform movements at different rates. There is reason to expect such transitions to occur in single limb movements principally because intralimb coordination is also a nonlinear system or coordinative structure consisting of multiple degrees of freedom at different levels (joint angles, muscles, motor units) that could reorganize with speed changes (Turvey, 1990).
To pursue this possibility, we examined possible transitions in the kinematics of movements of a single arm driven at different rates. We were especially interested in the low rates. Our approach was motivated by several studies showing that humans display significant deviations from typical arm-movement patterns when they move slowly. The instructions in these studies were to move slowly (Atkeson & Hollerbach, 1985; Nishikawa, Murray, & Flanders, 1999), to move at a constant slow speed (Doeringer & Hogan, 1998), or to move slowly and smoothly (Adam & Paas, 1996; Nagasaki, 1989). Given these instructions, participants did not have the liberty to choose how to fill the long time intervals with movement or, alternatively, to hold still. For locomotion, it is well-known that at different locomotion rates, the duration of the swing phase changes much less than the duration of the stance phase (Murray, 1967). We wondered whether a similar result would hold for the hand.
To pursue this question, we asked participants to perform the task of moving a handheld dowel between two targets in time with a metronome to bring the base of the dowel onto the target in time with the metronome clicks. We varied the metronome's click rate in different conditions and studied the movement patterns that participants spontaneously adopted. Critically, we included periods with unusually long intervals, effectively creating a situation in which participants had much more time to complete their movements than we expected them to prefer for the movements covering the distance that we used.
The analyses of kinematic changes in movement characteristics were guided by three hypotheses. The first was that with different driving periods, the movement characteristics would change abruptly, similar to the robust phenomenon of phase transition identified in bimanual coordination and locomotory patterns.
The second hypothesis was based on the influential rate-scaling model that Viviani and Terzuolo (1982) developed. This model posits that moving at different rates leads to stretching or compressing a movement profile to match a desired movement rate, with no qualitative changes coming into play. Although this model is attractive for its parsimony, it has been questioned, principally because gait transitions are observed at different rates of locomotion. Gentner (1987) summarized violations of the rate-scaling model for a wide range of movements, and such violations have been further supported by subsequent studies (e.g., Beek, 1992; Burgess-Limerick, Neal, & Abernethy, 1992; Gutnik, Nicholson, Go, Gale, & Nash, 2003). Despite these arguments and violations, there are demonstrations supporting this model, first and foremost Viviani and Terzuolo's data on typing. Hence, we considered it worthwhile to test the model in simple unimanual movements to determine the boundaries of the model's validity for this class of movements, in which it has not been tested before, to the best of our knowledge.
The third hypothesis we considered was one we called the preferred frequency hypothesis. This hypothesis relied on the idea that any moving system has a preferred frequency that is largely determined by its resonance frequency. The preferred frequency hypothesis states that people adjust their movement patterns to move as close as possible to resonance. There is experimental evidence that people adjust their movement patterns to move at or near resonance (e.g., Abe & Yamada, 2003; Goodman, Riley, Mitra, & Turvey, 2000; Hatsopoulos & Warren, 1996; Holt, Jeng, Radcliffe, & Hamill, 1995; Raftery, Cusumano, & Sternad, 2008; Rosenbaum, Slotta, Vaughan, & Plamondon, 1991; Rosenblum & Turvey, 1988; Yu, Russell, & Sternad, 2003). The preferred frequency hypothesis predicted that when people move, they would do so close to or at the preferred frequency of the moved limb. In particular, they would avoid moving slowly in the most critical conditions of the present experiment, those conditions in which the driving period was long enough for participants not to have to move quickly to accomplish the task. One way they could do so is to adopt a stereotypical movement pattern in which they only vary their dwell times on the targets, keeping their movement times approximately constant. This strategy would be like the one shown in walking (e.g., Herman, Wirta, Bampton, & Finley, 1976).
Research about transitions in movement patterns has predominantly focused on changes in the relative coordination between two or more limbs. Such abrupt transitions in relative phase elicited by continuous changes in movement frequency are consistent with phase transitions in nonlinear dynamical systems. A question that has not been explored in this line of research is whether transitions in movement patterns occur within a single limb when people perform movements at different rates. There is reason to expect such transitions to occur in single limb movements principally because intralimb coordination is also a nonlinear system or coordinative structure consisting of multiple degrees of freedom at different levels (joint angles, muscles, motor units) that could reorganize with speed changes (Turvey, 1990).
To pursue this possibility, we examined possible transitions in the kinematics of movements of a single arm driven at different rates. We were especially interested in the low rates. Our approach was motivated by several studies showing that humans display significant deviations from typical arm-movement patterns when they move slowly. The instructions in these studies were to move slowly (Atkeson & Hollerbach, 1985; Nishikawa, Murray, & Flanders, 1999), to move at a constant slow speed (Doeringer & Hogan, 1998), or to move slowly and smoothly (Adam & Paas, 1996; Nagasaki, 1989). Given these instructions, participants did not have the liberty to choose how to fill the long time intervals with movement or, alternatively, to hold still. For locomotion, it is well-known that at different locomotion rates, the duration of the swing phase changes much less than the duration of the stance phase (Murray, 1967). We wondered whether a similar result would hold for the hand.
To pursue this question, we asked participants to perform the task of moving a handheld dowel between two targets in time with a metronome to bring the base of the dowel onto the target in time with the metronome clicks. We varied the metronome's click rate in different conditions and studied the movement patterns that participants spontaneously adopted. Critically, we included periods with unusually long intervals, effectively creating a situation in which participants had much more time to complete their movements than we expected them to prefer for the movements covering the distance that we used.
The analyses of kinematic changes in movement characteristics were guided by three hypotheses. The first was that with different driving periods, the movement characteristics would change abruptly, similar to the robust phenomenon of phase transition identified in bimanual coordination and locomotory patterns.
The second hypothesis was based on the influential rate-scaling model that Viviani and Terzuolo (1982) developed. This model posits that moving at different rates leads to stretching or compressing a movement profile to match a desired movement rate, with no qualitative changes coming into play. Although this model is attractive for its parsimony, it has been questioned, principally because gait transitions are observed at different rates of locomotion. Gentner (1987) summarized violations of the rate-scaling model for a wide range of movements, and such violations have been further supported by subsequent studies (e.g., Beek, 1992; Burgess-Limerick, Neal, & Abernethy, 1992; Gutnik, Nicholson, Go, Gale, & Nash, 2003). Despite these arguments and violations, there are demonstrations supporting this model, first and foremost Viviani and Terzuolo's data on typing. Hence, we considered it worthwhile to test the model in simple unimanual movements to determine the boundaries of the model's validity for this class of movements, in which it has not been tested before, to the best of our knowledge.
The third hypothesis we considered was one we called the preferred frequency hypothesis. This hypothesis relied on the idea that any moving system has a preferred frequency that is largely determined by its resonance frequency. The preferred frequency hypothesis states that people adjust their movement patterns to move as close as possible to resonance. There is experimental evidence that people adjust their movement patterns to move at or near resonance (e.g., Abe & Yamada, 2003; Goodman, Riley, Mitra, & Turvey, 2000; Hatsopoulos & Warren, 1996; Holt, Jeng, Radcliffe, & Hamill, 1995; Raftery, Cusumano, & Sternad, 2008; Rosenbaum, Slotta, Vaughan, & Plamondon, 1991; Rosenblum & Turvey, 1988; Yu, Russell, & Sternad, 2003). The preferred frequency hypothesis predicted that when people move, they would do so close to or at the preferred frequency of the moved limb. In particular, they would avoid moving slowly in the most critical conditions of the present experiment, those conditions in which the driving period was long enough for participants not to have to move quickly to accomplish the task. One way they could do so is to adopt a stereotypical movement pattern in which they only vary their dwell times on the targets, keeping their movement times approximately constant. This strategy would be like the one shown in walking (e.g., Herman, Wirta, Bampton, & Finley, 1976).
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมื่อการกระทำทางกายภาพจะดำเนินการในอัตราที่แตกต่างกัน พวกเขาจะไม่เพียง แต่เร่งหรือชะลอความเร็วลง แต่การเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงจะเห็นในการเคลื่อนไหว สำหรับม้าและสัตว์สี่เท้าอื่น มีเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งเพื่อวิ่งเป็นสัตว์ locomotes ในอัตราที่สูงดังเห็นได้จากระยะที่แตกต่างกัน ความสัมพันธ์ระหว่างขา ( เช่น ฮอย&เทย์เลอร์ , 1981 )สำหรับการเคลื่อนไหวสองเท้าของมนุษย์มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจาก เดิน วิ่ง เห็นได้จากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในสัดส่วนของการบินและท่าทางครั้ง ( เช่น อเล็กซานเดอร์ , 1989 ) เช่นการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบการเคลื่อนไหวได้จากแขนขาส่วนบน ตัวอย่างเช่น เมื่อมีคนแสดงการเคลื่อนไหวหรือการขยายด้วยนิ้วทั้งสองของพวกเขาพวกเขาเปลี่ยนจากการต่อต้านโครงการรูปแบบเฟสกับอัตราการเพิ่มของการเคลื่อนไหว ( เช่น เคลโซ , 1984 ) .
การวิจัยเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหว มีการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบเด่นเน้นสัมพันธ์ประสานงานระหว่างสองคนหรือมากกว่าแขนเช่นการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระยะฉับพลันโดยใช้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในการเคลื่อนไหวที่สอดคล้องกับขั้นตอนการเปลี่ยนความถี่ในระบบพลวัตแบบไม่เชิงเส้น คำถามที่ยังไม่ได้สำรวจในบรรทัดของงานวิจัยนี้คือว่า การเปลี่ยนรูปแบบการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นภายในแขนเดียว เมื่อ คน แสดงการเคลื่อนไหวในอัตราที่แตกต่างกันมันมีเหตุผลที่จะคาดหวังเช่นการเปลี่ยนที่เกิดขึ้นในการเคลื่อนไหวเป็นหลัก เพราะการประสานงาน intralimb เดียวขาก็ไม่เชิง หรือนักศึกษา ระบบโครงสร้างที่ประกอบด้วยหลายองศาของเสรีภาพในระดับต่าง ๆ ( มุมข้อต่อกล้ามเนื้อ มอเตอร์หน่วย ) ที่สามารถจัดกับการเปลี่ยนแปลงความเร็ว ( turvey , 2533 )
ไล่ความเป็นไปได้นี้เราตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้ในลักษณะของการเคลื่อนไหวของแขนเดียวขับเคลื่อนในอัตราที่แตกต่างกัน เราสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอัตราต่ำ วิธีการของเราถูกกระตุ้นโดยหลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามนุษย์แสดงความเบี่ยงเบนไปจากรูปแบบการเคลื่อนไหวแขนทั่วไปเมื่อพวกเขาไปอย่างช้าๆ คำแนะนำในการศึกษาเหล่านี้จะย้ายช้า ( atkeson & hollerbach , 1985 ;นิชิกาวะ เมอร์เรย์ & Flanders , 1999 ) การย้ายที่ความเร็วคงที่ช้า ( doeringer &โฮแกน , 1998 ) , หรือการย้ายช้าและราบรื่น ( อดัม& PaaS , 1996 ; Nagasaki , 1989 ) ให้คำแนะนำเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมโครงการไม่ได้มีเสรีภาพในการเลือกวิธีการเพื่อเติมเต็มช่วงเวลาที่ยาวนานกับการเคลื่อนไหว หรือ อีกวิธีหนึ่งคือ การอยู่นิ่งๆ สำหรับการเคลื่อนไหว มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าอัตราการเคลื่อนที่แตกต่างกันระยะเวลาของการสวิง ระยะการเปลี่ยนแปลงน้อยกว่าระยะเวลาของการยืนระยะ ( Murray , 1967 ) เราสงสัยว่าผลที่คล้ายกันจะถือในมือ
ไล่คำถามนี้เราถามผู้เข้าร่วมแสดงงานย้ายเดือยมือถือระหว่างสองเป้าหมายในเวลากับเครื่องเมตรอนอมนำฐานของเดือยไปยังเป้าหมายในเวลากับเครื่องเมตรอนอมคลิกเราแตกต่างกันอัตราคลิกของเมโทรนอมในเงื่อนไขที่แตกต่างกันและศึกษารูปแบบการเคลื่อนไหวที่ผู้เข้าร่วมได้ประกาศใช้ วิกฤตที่เรารวมกับช่วงระยะเวลายาวผิดปกติได้อย่างมีประสิทธิภาพ สร้างเป็นสถานการณ์ซึ่งผู้เรียนมีเวลามากขึ้นเพื่อให้เคลื่อนไหวของพวกเขามากกว่าที่เราคาดไว้พวกเขาต้องการสำหรับการเคลื่อนไหวที่ครอบคลุมระยะทางที่เราใช้
การวิเคราะห์เชิงการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเคลื่อนไหวที่ถูกชี้นำโดยสมมติฐาน 3 . ครั้งแรกกับการขับแต่ละช่วงเวลา ลักษณะการเคลื่อนไหว จะเปลี่ยนทันที คล้ายกับปรากฏการณ์ที่แข็งแกร่งของการเปลี่ยนเฟสที่ระบุในการประสานงานอาหมและรูปแบบ locomotory .
สมมติฐานที่สอง ขึ้นอยู่กับอัตราการปรับรูปแบบและอิทธิพลที่วิเวียนนิ terzuolo ( 1982 ) พัฒนา รุ่นนี้ posits ที่ย้ายในอัตราที่แตกต่างกันนำไปสู่การยืดหรือบีบอัดข้อมูลให้ตรงกับการเคลื่อนไหวการเคลื่อนไหวที่ต้องการอัตราการไม่มีคุณภาพเข้ามาในการเล่น แม้ว่ารุ่นนี้มีเสน่ห์ของความตระหนี่ ก็ถูกสอบสวนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะการเดินเปลี่ยนจะสังเกตได้ในอัตราที่แตกต่างกันของการเคลื่อนไหว . เจนต์เนอร์ ( 1987 ) สรุป การละเมิดอัตราปรับรูปแบบสำหรับช่วงกว้างของการเคลื่อนไหวและการละเมิดดังกล่าวได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมโดยภายหลังการศึกษา ( เช่น บีค , 1992 ; เบอร์เกสส์ ลิเมอริค นีล &อะเบอร์เนธี , 1992 ; gutnik นิโคลสัน , , ไป , เกล &แนช , 2003 ) แม้จะมีการละเมิดการขัดแย้งเหล่านี้และมีการเดินขบวนสนับสนุนรูปแบบนี้ แรก และชั้นดี และ terzuolo วิเวียนีข้อมูลที่พิมพ์ ดังนั้น เราคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะทดสอบแบบง่าย unimanual การเคลื่อนไหวเพื่อกำหนดขอบเขตของความตรงของโมเดลคลาสของขบวนการนี้ ซึ่งยังไม่ได้รับการทดสอบก่อนเพื่อที่ดีที่สุดของความรู้ของเรา
สามสมมุติฐาน เราถือว่าเป็นหนึ่งเราเรียกว่าสมมติฐานความถี่ที่ต้องการ สมมติฐานนี้ได้อาศัยความคิดมีคลื่นความถี่ที่ต้องการย้ายระบบใด ๆที่ส่วนใหญ่จะพิจารณาจากความถี่เรโซแนนซ์ของ ที่ต้องการความถี่สมมติฐานระบุว่าคนปรับรูปแบบการเคลื่อนไหวของพวกเขาเพื่อย้ายใกล้เคียงเป็นไปได้ที่จะเสียงสะท้อนมีหลักฐานว่าคนทดลองปรับรูปแบบการเคลื่อนไหวของพวกเขาที่จะย้ายที่หรือใกล้เรโซแนนซ์ ( เช่น อาเบะ &ยามาดะ , 2003 ; Goodman , ไรลีย์ , Mitra & turvey , 2000 ; hatsopoulos &วอร์เรน , 1996 ; Holt , Jeng Radcliffe , & Hamill , 1995 ; raftery cusumano , & sternad 2008 ; โรเซนบอม , , , slotta Vaughan , &พลาโมนดอน , 1991 ; โรเซิ่นบลูม& turvey , 1988 ; ยู รัสเซล & sternad , 2003 )สมมติฐานความถี่ที่ต้องการ คาดการณ์ว่าเมื่อคนย้าย พวกเขาจะอยู่ใกล้หรือที่ความถี่ที่ต้องการย้ายแขนขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาจะหลีกเลี่ยงการเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ในเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดของการทดลองปัจจุบันเงื่อนไขเหล่านั้นซึ่งในการขับรถช่วงยาวพอสำหรับคนไม่ต้องย้ายได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้บรรลุงานวิธีหนึ่งที่พวกเขาสามารถทำได้คือกิจกรรมการเคลื่อนไหวที่แสดงแบบแผนที่พวกเขาเท่านั้นที่แตกต่างกันของพวกเขาอาศัยอยู่ครั้งบนเป้าหมาย รักษาครั้งการเคลื่อนไหวของพวกเขาประมาณคงที่ กลยุทธ์นี้จะเป็นเหมือนที่แสดงในการเดิน ( เช่น เฮอร์แมน , wirta แบมป์เติ้น& Finley , ,
, 1976 )
การวิจัยเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหว มีการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบเด่นเน้นสัมพันธ์ประสานงานระหว่างสองคนหรือมากกว่าแขนเช่นการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระยะฉับพลันโดยใช้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในการเคลื่อนไหวที่สอดคล้องกับขั้นตอนการเปลี่ยนความถี่ในระบบพลวัตแบบไม่เชิงเส้น คำถามที่ยังไม่ได้สำรวจในบรรทัดของงานวิจัยนี้คือว่า การเปลี่ยนรูปแบบการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นภายในแขนเดียว เมื่อ คน แสดงการเคลื่อนไหวในอัตราที่แตกต่างกันมันมีเหตุผลที่จะคาดหวังเช่นการเปลี่ยนที่เกิดขึ้นในการเคลื่อนไหวเป็นหลัก เพราะการประสานงาน intralimb เดียวขาก็ไม่เชิง หรือนักศึกษา ระบบโครงสร้างที่ประกอบด้วยหลายองศาของเสรีภาพในระดับต่าง ๆ ( มุมข้อต่อกล้ามเนื้อ มอเตอร์หน่วย ) ที่สามารถจัดกับการเปลี่ยนแปลงความเร็ว ( turvey , 2533 )
ไล่ความเป็นไปได้นี้เราตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้ในลักษณะของการเคลื่อนไหวของแขนเดียวขับเคลื่อนในอัตราที่แตกต่างกัน เราสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอัตราต่ำ วิธีการของเราถูกกระตุ้นโดยหลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามนุษย์แสดงความเบี่ยงเบนไปจากรูปแบบการเคลื่อนไหวแขนทั่วไปเมื่อพวกเขาไปอย่างช้าๆ คำแนะนำในการศึกษาเหล่านี้จะย้ายช้า ( atkeson & hollerbach , 1985 ;นิชิกาวะ เมอร์เรย์ & Flanders , 1999 ) การย้ายที่ความเร็วคงที่ช้า ( doeringer &โฮแกน , 1998 ) , หรือการย้ายช้าและราบรื่น ( อดัม& PaaS , 1996 ; Nagasaki , 1989 ) ให้คำแนะนำเหล่านี้ ผู้เข้าร่วมโครงการไม่ได้มีเสรีภาพในการเลือกวิธีการเพื่อเติมเต็มช่วงเวลาที่ยาวนานกับการเคลื่อนไหว หรือ อีกวิธีหนึ่งคือ การอยู่นิ่งๆ สำหรับการเคลื่อนไหว มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าอัตราการเคลื่อนที่แตกต่างกันระยะเวลาของการสวิง ระยะการเปลี่ยนแปลงน้อยกว่าระยะเวลาของการยืนระยะ ( Murray , 1967 ) เราสงสัยว่าผลที่คล้ายกันจะถือในมือ
ไล่คำถามนี้เราถามผู้เข้าร่วมแสดงงานย้ายเดือยมือถือระหว่างสองเป้าหมายในเวลากับเครื่องเมตรอนอมนำฐานของเดือยไปยังเป้าหมายในเวลากับเครื่องเมตรอนอมคลิกเราแตกต่างกันอัตราคลิกของเมโทรนอมในเงื่อนไขที่แตกต่างกันและศึกษารูปแบบการเคลื่อนไหวที่ผู้เข้าร่วมได้ประกาศใช้ วิกฤตที่เรารวมกับช่วงระยะเวลายาวผิดปกติได้อย่างมีประสิทธิภาพ สร้างเป็นสถานการณ์ซึ่งผู้เรียนมีเวลามากขึ้นเพื่อให้เคลื่อนไหวของพวกเขามากกว่าที่เราคาดไว้พวกเขาต้องการสำหรับการเคลื่อนไหวที่ครอบคลุมระยะทางที่เราใช้
การวิเคราะห์เชิงการเปลี่ยนแปลงลักษณะการเคลื่อนไหวที่ถูกชี้นำโดยสมมติฐาน 3 . ครั้งแรกกับการขับแต่ละช่วงเวลา ลักษณะการเคลื่อนไหว จะเปลี่ยนทันที คล้ายกับปรากฏการณ์ที่แข็งแกร่งของการเปลี่ยนเฟสที่ระบุในการประสานงานอาหมและรูปแบบ locomotory .
สมมติฐานที่สอง ขึ้นอยู่กับอัตราการปรับรูปแบบและอิทธิพลที่วิเวียนนิ terzuolo ( 1982 ) พัฒนา รุ่นนี้ posits ที่ย้ายในอัตราที่แตกต่างกันนำไปสู่การยืดหรือบีบอัดข้อมูลให้ตรงกับการเคลื่อนไหวการเคลื่อนไหวที่ต้องการอัตราการไม่มีคุณภาพเข้ามาในการเล่น แม้ว่ารุ่นนี้มีเสน่ห์ของความตระหนี่ ก็ถูกสอบสวนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะการเดินเปลี่ยนจะสังเกตได้ในอัตราที่แตกต่างกันของการเคลื่อนไหว . เจนต์เนอร์ ( 1987 ) สรุป การละเมิดอัตราปรับรูปแบบสำหรับช่วงกว้างของการเคลื่อนไหวและการละเมิดดังกล่าวได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมโดยภายหลังการศึกษา ( เช่น บีค , 1992 ; เบอร์เกสส์ ลิเมอริค นีล &อะเบอร์เนธี , 1992 ; gutnik นิโคลสัน , , ไป , เกล &แนช , 2003 ) แม้จะมีการละเมิดการขัดแย้งเหล่านี้และมีการเดินขบวนสนับสนุนรูปแบบนี้ แรก และชั้นดี และ terzuolo วิเวียนีข้อมูลที่พิมพ์ ดังนั้น เราคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะทดสอบแบบง่าย unimanual การเคลื่อนไหวเพื่อกำหนดขอบเขตของความตรงของโมเดลคลาสของขบวนการนี้ ซึ่งยังไม่ได้รับการทดสอบก่อนเพื่อที่ดีที่สุดของความรู้ของเรา
สามสมมุติฐาน เราถือว่าเป็นหนึ่งเราเรียกว่าสมมติฐานความถี่ที่ต้องการ สมมติฐานนี้ได้อาศัยความคิดมีคลื่นความถี่ที่ต้องการย้ายระบบใด ๆที่ส่วนใหญ่จะพิจารณาจากความถี่เรโซแนนซ์ของ ที่ต้องการความถี่สมมติฐานระบุว่าคนปรับรูปแบบการเคลื่อนไหวของพวกเขาเพื่อย้ายใกล้เคียงเป็นไปได้ที่จะเสียงสะท้อนมีหลักฐานว่าคนทดลองปรับรูปแบบการเคลื่อนไหวของพวกเขาที่จะย้ายที่หรือใกล้เรโซแนนซ์ ( เช่น อาเบะ &ยามาดะ , 2003 ; Goodman , ไรลีย์ , Mitra & turvey , 2000 ; hatsopoulos &วอร์เรน , 1996 ; Holt , Jeng Radcliffe , & Hamill , 1995 ; raftery cusumano , & sternad 2008 ; โรเซนบอม , , , slotta Vaughan , &พลาโมนดอน , 1991 ; โรเซิ่นบลูม& turvey , 1988 ; ยู รัสเซล & sternad , 2003 )สมมติฐานความถี่ที่ต้องการ คาดการณ์ว่าเมื่อคนย้าย พวกเขาจะอยู่ใกล้หรือที่ความถี่ที่ต้องการย้ายแขนขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาจะหลีกเลี่ยงการเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ในเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดของการทดลองปัจจุบันเงื่อนไขเหล่านั้นซึ่งในการขับรถช่วงยาวพอสำหรับคนไม่ต้องย้ายได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้บรรลุงานวิธีหนึ่งที่พวกเขาสามารถทำได้คือกิจกรรมการเคลื่อนไหวที่แสดงแบบแผนที่พวกเขาเท่านั้นที่แตกต่างกันของพวกเขาอาศัยอยู่ครั้งบนเป้าหมาย รักษาครั้งการเคลื่อนไหวของพวกเขาประมาณคงที่ กลยุทธ์นี้จะเป็นเหมือนที่แสดงในการเดิน ( เช่น เฮอร์แมน , wirta แบมป์เติ้น& Finley , ,
, 1976 )
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ประเภทของวัสดุที่ตัด
- For the record we've ever reviewed.
- โกหกหรือเปล่าฮ่า
- รอคอยปาฏิหาริย์
- Yup, do u
- แบบเก่า
- ส่วนใหญ่ร้านสะดวกซื้อจะกระจายไปตามชุมชนห
- แบบเก่า
- ดังนั้น สิ่งที่พวกเขาพูดเป็นสิ่งที่ดีและ
- Ramler and Robert did a comparison study
- ซ้อนมอเตอร์ไซด์
- คุณทำอะไรอยู่
- รอคอยปาฏิหาริย์
- You likes dog and cat?
- A lottle bit used
- ขอบคุณ แต่คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันเลย
- อยากได้อะไรจากวิชานี้
- ผลลัพธ์ (ภาษาอังกฤษ) 2:Sometimes just ha
- ภาพลวงตา
- It was further lyophilized and this pale
- มีด่านเก็บค่าธรรมเนียม
- I'm so glad
- Im happy to meet you her....and ur my ty
- ฉันไม่ได้ลืมคุณ ฉันแค่คิดว่าคุณอาจจะไม่ว
