: “When you start out, it’s a one-p

: “When you start out, it’s a one-person thing . . . you’re not only figuring out what to do but actually doing it . . . The company gets bigger, and . . . you’re mostly figuring out what to do but not how it’s done. Eventually you get to the point where you’re mostly figuring out who is going to do it, not even what to do. So one way to think about this is as a transition of questions, from “how?” to “what?” to “who?” As things get bigger, I don’t think you can operate any other way.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

: "เมื่อคุณเริ่มออก มันเป็นสิ่งที่ one-person...คุณกำลังไม่เพียงแต่หาสิ่งที่ต้องทำแต่จริง ๆ แล้ว ทำ... บริษัทได้รับใหญ่ และ...คุณกำลังส่วนใหญ่หาอะไรให้ทำแต่ไม่ว่าจะทำ ในที่สุดคุณได้รับไปยังจุดที่คุณส่วนใหญ่หาที่จะทำได้ แม้แต่จะทำอย่างไร ดังนั้นทางเดียวคิดเป็นช่วงการเปลี่ยนภาพของคำถาม จาก "อย่างไร" เพื่อให้ "ใคร" "อะไร" เป็นสิ่งที่ดูใหญ่ ฉันไม่คิดว่า คุณสามารถใช้วิธีอื่น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เมื่อคุณเริ่มต้นมันเป็นสิ่งที่คนคนหนึ่ง . . คุณไม่เพียง แต่การหาสิ่งที่จะทำ แต่ทำจริงมัน . . บริษัท ได้รับใหญ่และ . . คุณกำลังส่วนใหญ่การหาสิ่งที่จะทำ แต่ไม่ได้วิธีการก็ทำ ในที่สุดคุณจะได้รับไปยังจุดที่คุณกำลังส่วนใหญ่การหาผู้ที่จะทำมันไม่ได้ว่าจะทำอย่างไร ดังนั้นวิธีหนึ่งที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องการเปลี่ยนแปลงของคำถามจาก "อย่างไร" เป็น "อะไร?" เป็น "ใคร?" เป็นสิ่งที่ได้รับใหญ่ผมไม่คิดว่าคุณสามารถทำงานวิธีอื่น ๆ . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เมื่อคุณเริ่มออก มันเป็นสิ่งที่คนหนึ่ง . . . . . . . . คุณจะไม่เพียง แต่คิดว่าจะทำอะไร แต่จริงๆ แล้ว ทำ . . . . . . . บริษัท ใหญ่ขึ้น และ . . . . . . . คุณส่วนใหญ่คิดว่าจะทำอะไร แต่ไม่ใช่วิธีการทำมัน ในที่สุดคุณจะได้รับไปยังจุดที่คุณกำลังส่วนใหญ่คนที่จะทำ ไม่ต้องทำอะไร ดังนั้นวิธีหนึ่งที่จะคิดเกี่ยวกับเมื่อการเปลี่ยนแปลงของคำถามจาก " อย่างไร ? " อะไร " " กับ " ใคร ? " เป็นสิ่งที่ใหญ่ขึ้น ผมไม่คิดว่า คุณสามารถทำงานได้ด้วยวิธีอื่น .