The research was done at a small Bo

The research was done at a small Boston-area medical supply company, where employees received bonuses averaging about $5,000. The researchers measured their levels of happiness before and after receiving the money. What they found, said Norton, was that “the size of the bonus you get has no relation to how happy you are, but the amount you spend on other people does predict how happy you are."

The researchers used a five-point scale, asking people, “Do you feel happy in general?” There were five answers provided: yes, most of the time, sometimes, rarely, or no. They found that people could expect to go up a full point on the scale if they spent about a third of the bonus on others, Dunn said. She calls this “prosocial” spending. She continued with the example of Tim and Dan: They both answered the question that they were happy “sometimes” before receiving the bonus. If Dan spent a third of his bonus “prosocially" and Tim spent none in this way, the researchers would expect that after spending their bonuses, Dan would be happy “most of the time." This is exactly what happened.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิจัยที่ทำในบริษัทขนาดเล็กพื้นที่บอสตันแพทย์ ที่พนักงานได้รับโบนัสในการหาค่าเฉลี่ยประมาณ $5000 นักวิจัยวัดระดับความสุขของพวกเขาก่อน และหลัง จากได้รับเงิน สิ่งที่พวกเขาพบ Norton กล่าวได้ว่า "ขนาดของโบนัสที่คุณได้รับไม่สัมพันธ์กับความสุขอย่างไรคุณจะ แต่ยอดเงินที่คุณใช้กับคนอื่น ๆ ทำนายว่า ความสุขคุณจะ"นักวิจัยใช้ระดับห้าแฉก ถามคน "บ้างมีความสุขโดยทั่วไป" มีห้าคำตอบให้: ใช่ หรือส่วนใหญ่ของเวลา บาง ไม่ ค่อย ไม่ พวกเขาพบว่า คนสามารถคาดว่าจะขึ้นไปจุดเต็มในระดับถ้าพวกเขาใช้เวลาประมาณหนึ่งในสามของเงินโบนัสอื่น Dunn กล่าว เธอเรียกใช้ "prosocial" นี้ เธอยังคง มีตัวอย่างของทิมและด่าน: ทั้งคู่ตอบคำถามที่ว่า พวกเขามีความสุข "บางครั้ง" ก่อนที่จะได้รับโบนัส ถ้าด่านใช้เวลาหนึ่งในสามของโบนัสของเขา "prosocially" และทิมใช้วิธีนี้ไม่มี นักวิจัยจะคาดว่าหลังจากใช้จ่ายโบนัสของพวกเขา ด่านจะมีความสุข "ที่สุดของเวลา" นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยได้ทำใน บริษัท ขนาดเล็กบอสตันพื้นที่อุปทานทางการแพทย์ที่พนักงานได้รับโบนัสเฉลี่ยประมาณ $ 5,000 นักวิจัยได้วัดระดับของความสุขก่อนและหลังจากที่ได้รับเงิน สิ่งที่พวกเขาพบกล่าวว่านอร์ตันได้ว่า "ขนาดของโบนัสที่คุณได้รับมีความสัมพันธ์กับความสุขคุณจะไม่ แต่จำนวนเงินที่คุณใช้จ่ายเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ที่ไม่คาดการณ์ว่ามีความสุขที่คุณมี." นักวิจัยได้ใช้ระดับห้าจุด คนถามว่า "คุณรู้สึกมีความสุขในทั่วไป?" มีห้าคำตอบให้: yes. ส่วนใหญ่เวลาที่บางครั้งไม่ค่อยหรือไม่พวกเขาพบว่าคนที่สามารถคาดหวังที่จะขึ้นไปยังจุดที่เต็มรูปแบบในระดับที่ถ้าพวกเขา ใช้เวลาประมาณหนึ่งในสามของโบนัสกับคนอื่น ๆ ที่ดันน์กล่าวว่าเธอเรียกว่า "prosocial" การใช้จ่ายของเธอยังคงมีตัวอย่างของทิมและแดนนี้... พวกเขาทั้งสองได้ตอบคำถามว่าพวกเขามีความสุข "บางครั้ง" ก่อนที่จะได้รับโบนัสถ้าแดน ใช้เวลาหนึ่งในสามของโบนัสของเขา "prosocially" และทิมไม่มีการใช้จ่ายในลักษณะนี้นักวิจัยคาดหวังว่าหลังจากที่การใช้จ่ายโบนัสของพวกเขาแดนจะมีความสุข "มากที่สุดของเวลา." นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดำเนินการวิจัยในพื้นที่บอสตันจัดหาแพทย์ขนาดเล็ก บริษัท ที่พนักงานได้รับโบนัสเฉลี่ยประมาณ $ 5 , 000 นักวิจัยวัดระดับความสุขก่อนและหลังได้รับเงิน สิ่งที่พวกเขาพบว่านอร์ตัน นั่นคือ " ขนาดของโบนัสที่คุณได้รับมีความสัมพันธ์มีความสุขอย่างไร แต่จำนวนเงินที่คุณใช้จ่ายกับคนอื่นไม่ทำนายมีความสุขมากแค่ไหน "นักวิจัยที่ใช้เป็น 5 ระดับ ถามคน " คุณรู้สึกมีความสุขในทั่วไป ? " มี 5 คำตอบ : ใช่ ส่วนใหญ่ของเวลา บางครั้ง แทบ หรือ ไม่ ก็พบว่าผู้คนสามารถคาดหวังที่จะไปถึงจุดเต็มรูปแบบในระดับถ้าพวกเขาใช้เวลาประมาณหนึ่งในสามของโบนัสอื่น ดันน์ กล่าว เค้าเรียก " ความแตกต่าง " ใช้ เธอยังคงมีตัวอย่างของทิมและแดน : พวกเขาทั้งสองตอบคำถามว่า พวกเขามีความสุข " บางครั้ง " ก่อนที่จะรับโบนัส ถ้าดันใช้จ่ายที่สามของโบนัส " prosocially " และทิมใช้เวลาไม่มีแบบนี้ของเขา นักวิจัยคาดหวังว่าหลังจากใช้โบนัสของ แดน ก็ยินดี " มากที่สุดของเวลา นี้คือสิ่งที่เกิดขึ้น