What a difference two years make, i

What a difference two years make, in China.

In the autumn of 2013, when I was making my documentary "How China Fooled the World" the prevailing view among Chinese business leaders and government officials is that China's growth "miracle" would go on and on and on.

So the film, which argued that the world's number two economy is heading for a sharp slowdown in growth and a possible crash, caused considerable grumpiness among China's authorities when it was broadcast.

And Beijing had shouty allies in the West's many bankers and investors, who have been long-term bulls of China. Goldman man (as it were) told me I simply didn't get it: China was and is unique; it would therefore be the one economy in history not subject to the normal rules of financial gravity.

What is therefore striking about my current trip to Shanghai, Beijing and Wuxi (a second tier city more-or-less the same size as London) is that the film's core argument is now conventional wisdom among officials and business leaders.
Pretty much everyone I met said that since the 2008 global financial crash, China had become dangerously dependent on debt-fuelled investment, in infrastructure, housing and heavy industry in particular.

They recognise that if China were to continue investing at a globally unprecedented rate of 50% of national income - greater than even Japan at its 1980s peak - and accumulating debts at an annual rate of more than 15% of GDP, there is a serious risk of a calamitous Japanese crash á la 1990.

So the new economic gospel among the Chinese elite is that growth needs to slow down, and is slowing down, because there has to be a reconstruction or rebalancing of the economy more towards consumer spending and technological innovation.

What shocked me (and I am not normally shockable) is that most business leaders and investors I met said that what they saw as a "transition" was proving painful - and would lead to the collapse of some businesses, especially in heavy industrial sectors where there is significant over-capacity.

And no one tried to persuade me that China isn't changing gears - from an annual growth rate of 10% before 2008, and 7% till recently - to a significantly lower rate of growth. You can see some of what China's company bosses said to me in a film I've made for News at Ten tonight.

Where there is disagreement is the level of what Beijing officials blithely call "the new normal" for growth: I heard 5%, 4% and 3% as being the probable base for the next decade.

To be clear, if it is any of those numbers, that represents a dramatic change both in the momentum China can provide to the global economy and to the annual increments Chinese people can expect for living standards.

So this "transition" is as significant - in a long-term sense - as any global economic event of the past 30 years. We have already seen some of the effects in tumbling prices for commodities and energy, as China's appetite wanes, and in the stagnation of living standards in its many client and competitor economies.

The prospects for commodity and energy producers, from Australia, to Russia and Brazil, aren't what they were. Other emerging market manufacturers, from Malaysia to Mexico, have much to fear from China's devaluation and redoubled attempts to use technology to improve productivity.

Perhaps half the world, in an economic sense, is damaged by this Chinese recalibration. And although there is a boost to living standards in consumer economies like ours - from falls in the price of energy and other imported goods - that windfall cannot compensate in the longer term for a world growing slower.

And the risk of a fully-fledged Chinese crash - tumbling prices of bloated property and shares, companies and municipalities unable to repay debts - is not de minimis.

The really big point for me is that the psychology of those making important economic decisions in China appears to have shifted fundamentally. Until this trip, what I always found exhilarating about China was the exuberance and optimism of everyone I met.

Now I encounter a sense of caution and mild anxiety. Which may represent a scaling back of lending and investing exuberance just in the nick of time. Or it could be one nudge from the kind of collective pessimism that triggers serious economic shocks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่แตกต่างสองปีได้ ในประเทศจีนในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2013 เมื่อฉันได้ทำสารคดีของฉัน "ว่าจีนหลอกโลก" ดูเป็นผู้นำธุรกิจจีน และเจ้าหน้าที่ของรัฐมีการเติบโตของจีนที่ "โรงแรมมิราเคิล" จะไปบน และใน และในการดังนั้น ฟิล์ม การโต้เถียงว่า โลกเศรษฐกิจสองหมายเลขหัวเรื่องสำหรับความล่าช้าที่คมชัดในการเจริญเติบโตและความผิดพลาดที่เป็นไปได้ เกิด grumpiness มากในหมู่เจ้าหน้าที่ของจีนเมื่อมีการออกอากาศและปักกิ่งมีพันธมิตร shouty นายธนาคารและนักลงทุน ที่มีวัวระยะยาวของจีนหลายของตะวันตก โกลด์แมนแมน (เป็นมัน were) บอกฉันฉันก็ไม่ได้มัน: จีนถูก และไม่ซ้ำกัน ดังนั้นจะเศรษฐกิจหนึ่งในประวัติศาสตร์ไม่ต้องกฎของแรงโน้มถ่วงการเงินปกติอะไรจึงโดดเด่นเกี่ยวกับเดินปัจจุบันเซี่ยงไฮ้ ปักกิ่ง และอู๋ซี (แบบสองชั้นเมืองมาก หรือน้อยขนาดเดียวกันกับลอนดอน) เป็นอาร์กิวเมนต์หลักของภาพยนตร์เรื่องนี้ว่าขณะนี้ภูมิปัญญาดั้งเดิมในหมู่เจ้าหน้าที่และผู้นำธุรกิจสวยมากทุกคนฉันได้กล่าวว่า ตั้งแต่ 2008 โลกเงินชน จีนได้กลายเป็นเลิฟพึ่งเติมพลังหนี้ลงทุน โครงสร้าง ที่อยู่อาศัย และอุตสาหกรรมหนักโดยเฉพาะพวกเขารู้ว่า หากจีนต้องการลงทุนในอัตรา 50% ของรายได้แห่งชาติ -มากกว่าแม้แต่ญี่ปุ่นที่จุดสูงสุดของทศวรรษที่ 1980 - accumulating หนี้ที่มีอัตราประจำปีมากกว่า 15% ของ GDP ทั่วโลกเป็นประวัติการณ์ มีความเสี่ยงร้ายแรงของความผิดพลาดญี่ปุ่น calamitous áลาปี 1990ดังนั้น พระวรสารเศรษฐกิจใหม่ในหมู่ชนชั้นนำจีนเป็นที่เจริญเติบโตต้องช้าลง และจะชะลอตัวลง มีการฟื้นฟูหรือปรับสมดุลของเศรษฐกิจที่มีต่อนวัตกรรมเทคโนโลยี และการใช้จ่ายของผู้บริโภคมากขึ้นอะไร shocked ผม (และผมไม่ปกติ shockable) คือการ ที่ผู้นำธุรกิจและนักลงทุนที่ผมเจอส่วนใหญ่กล่าวว่า สิ่งที่พวกเขาเห็นเป็น "เปลี่ยน" ได้พิสูจน์ความเจ็บปวด - และจะนำไปสู่การล่มสลายของธุรกิจบาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคอุตสาหกรรมหนักมีความจุมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญและไม่มีใครพยายามชักจูงว่า จีนไม่ได้เปลี่ยนเกียร์ - จากการอัตราการเติบโตรายปี 10% ก่อน 2008 และ 7% จน ถึงล่าสุด- การเจริญเติบโตในอัตราที่ต่ำ คุณสามารถดูบางส่วนของจีนบริษัทผู้บังคับบัญชาพูดกับฉันในภาพยนตร์ได้ทำสำหรับข่าวสิบคืนนี้มี กันเป็นระดับที่ปักกิ่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายเรียก "ปกติใหม่" สำหรับการเติบโต: ยิน 5%, 4% และ 3% เป็น ฐานการดำรงในทศวรรษถัดไปให้ชัดเจน ถ้าใด ๆ ของตัวเลข ที่แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมากทั้งในจีนสามารถให้เศรษฐกิจโลก และเพิ่มขึ้นปีคนจีนโมเมนตัมสามารถคาดหวังในคุณภาพชีวิตดัง นี้ "เปลี่ยน" เป็น เป็นสำคัญ- ในระยะยาวความ รู้สึก - ใด ๆ เหตุการณ์เศรษฐกิจโลกของปี 30 เรามีแล้วเห็นของผล ในไม้ลอยราคาสินค้าโภคภัณฑ์และพลังงาน เป็น wanes ความอยากอาหารของจีน และความซบเซาของคุณภาพชีวิตในประเทศลูกค้าและคู่แข่งเป็นจำนวนมากแนวโน้มสำหรับสินค้าโภคภัณฑ์และพลังงานผู้ผลิต จากออสเตรเลีย รัสเซียและบราซิล ไม่มีอะไร เกิดตลาดผู้ผลิตรายอื่น จากมาเลเซียสู่เม็กซิโก มีมากกลัวของจีน devaluation และ redoubled พยายามใช้เทคโนโลยีการเพิ่มผลผลิตบางทีครึ่งโลก ความรู้สึกทางเศรษฐกิจ เสียหาย โดย recalibration นี้จีน และแม้ว่าจะมีจะเพิ่มคุณภาพชีวิตในผู้บริโภคเช่นเรา - จากน้ำตกในราคาพลังงานและสินค้าอื่น ๆ นำเข้า - windfall ที่ไม่สามารถทดแทนในระยะยาวในโลกเติบโตช้าและความเสี่ยงของการล้มจีนประพรม -ไม้ลอยราคาคุณสมบัติบวมหุ้น บริษัท และอำเภอที่ไม่สามารถชำระหนี้ - ไม่ de minimisจุดใหญ่จริง ๆ สำหรับผมคือ ว่า จิตวิทยาของผู้ทำการตัดสินใจทางเศรษฐกิจที่สำคัญในประเทศจีนดูเหมือนจะ เริ่มภาระ จนเดิน สิ่งเสมอพบต้องเกี่ยวกับจีนเป็นยุคคลินตันและมองในแง่ดีของคนที่ผมเจอตอนนี้ ฉันพบความรู้สึกของความวิตกกังวลเล็กน้อย ซึ่งอาจแสดงถึงการปรับหลังการให้กู้ยืม และลงทุนยุคคลินตันเพียงในทันท่วงที หรืออาจเขยิบหนึ่งจากชนิดของ pessimism รวมที่ก่อให้เกิดแรงกระแทกอย่างรุนแรงทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่แตกต่างสองปีที่ทำในประเทศจีน. ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2013 เมื่อผมทำสารคดีของฉัน "วิธีจีนหลงกลโลก" มุมมองที่แพร่หลายในหมู่ผู้นำธุรกิจจีนและเจ้าหน้าที่ของรัฐก็คือการเจริญเติบโตของจีน "มิราเคิล" จะไปบนและ บนและบน. ดังนั้นภาพยนตร์ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกันว่าจำนวนของโลกทั้งสองเศรษฐกิจเป็นหัวข้อสำหรับการชะลอตัวของความคมชัดในการเจริญเติบโตและความผิดพลาดที่เป็นไปได้ที่เกิด grumpiness มากในหมู่เจ้าหน้าที่ของจีนเมื่อมันเป็นข่าว. และปักกิ่งมีพันธมิตร shouty ในธนาคารหลายทางทิศตะวันตก และนักลงทุนที่ได้รับวัวในระยะยาวของประเทศจีน คนที่โกลด์แมน (มันเป็น) บอกผมว่าผมก็ไม่ได้รับมัน: จีนและเป็นที่ไม่ซ้ำกัน; จึงจะเป็นหนึ่งในเศรษฐกิจในประวัติศาสตร์ไม่อยู่ภายใต้กฎระเบียบปกติของแรงโน้มถ่วงทางการเงิน. ดังนั้นสิ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับการเดินทางปัจจุบันของฉันไปเซี่ยงไฮ้ปักกิ่งและอู๋ซี (เมืองชั้นที่สองมากขึ้นหรือน้อยขนาดเดียวกับลอนดอน) เป็น ว่าอาร์กิวเมนต์หลักของภาพยนตร์เรื่องนี้คือตอนนี้ภูมิปัญญาดั้งเดิมในหมู่เจ้าหน้าที่และผู้นำทางธุรกิจ. สวยทุกคนมากที่ฉันได้พบกับกล่าวว่าตั้งแต่ความผิดพลาดทางการเงินปี 2008 ทั่วโลกประเทศจีนได้กลายเป็นอันตรายขึ้นอยู่กับการลงทุนตราสารหนี้เป็นเชื้อเพลิงในโครงสร้างพื้นฐานที่อยู่อาศัยและอุตสาหกรรมหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาตระหนักดีว่าถ้าจีนจะยังคงลงทุนในอัตราที่ไม่เคยปรากฏมาทั่วโลก 50% ของรายได้ประชาชาติ - มากกว่าญี่ปุ่นแม้ในช่วงปี 1980 ที่จุดสูงสุด - และสะสมหนี้ในอัตราปีละกว่า 15% ของจีดีพีมีความเสี่ยงร้ายแรง ของความผิดพลาดของญี่ปุ่นหายนะลาปี 1990 ดังนั้นพระกิตติคุณทางเศรษฐกิจใหม่ในหมู่ชนชั้นจีนว่าการเติบโตของความต้องการที่จะชะลอตัวลงและมีการชะลอตัวลงเพราะจะต้องมีการฟื้นฟูหรือปรับสมดุลของเศรษฐกิจมากขึ้นต่อการใช้จ่ายผู้บริโภคและเทคโนโลยีนวัตกรรมใหม่ . สิ่งที่ฉันตกใจ (และผมไม่ได้ตามปกติกระตุ้นด้วยไฟฟ้า) คือว่าส่วนใหญ่ผู้นำธุรกิจและนักลงทุนที่ผมได้พบกับกล่าวว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็น "การเปลี่ยนแปลง" ได้รับการพิสูจน์ความเจ็บปวด - และจะนำไปสู่การล่มสลายของธุรกิจบางประเภทโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคอุตสาหกรรมหนัก ที่มีความสำคัญกว่าความจุ. และไม่มีใครพยายามเกลี้ยกล่อมให้ผมว่าจีนจะไม่เปลี่ยนเกียร์ - จากอัตราการเติบโต 10% ก่อนปี 2008 และ 7% จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ - เพื่ออัตราที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญของการเจริญเติบโต คุณสามารถเห็นบางส่วนของสิ่งที่จีนผู้บังคับบัญชา บริษัท บอกกับผมว่าในภาพยนตร์ผมได้ทำข่าวที่สิบคืนนี้. ในกรณีที่มีความขัดแย้งเป็นระดับของสิ่งที่เจ้าหน้าที่ปักกิ่ง blithely เรียกว่า "ปกติใหม่" สำหรับการเจริญเติบโต: ผมได้ยินมา 5% , 4% และ 3% ในฐานะที่เป็นฐานน่าจะเป็นสำหรับทศวรรษหน้า. ต้องมีความชัดเจนว่ามันเป็นใด ๆ ของตัวเลขเหล่านั้นที่แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมากทั้งในโมเมนตัมประเทศจีนสามารถให้กับเศรษฐกิจโลกและที่จะเพิ่มขึ้นประจำปีของจีน คนที่สามารถคาดหวังสำหรับการใช้ชีวิตมาตรฐาน. ดังนั้น "การเปลี่ยนแปลง" เป็นอย่างมีนัยสำคัญ - ในความหมายในระยะยาว - ในขณะที่เหตุการณ์ทางเศรษฐกิจทั่วโลกที่ผ่านมา 30 ปี เราได้เห็นแล้วบางส่วนของผลกระทบในไม้ลอยราคาสินค้าโภคภัณฑ์และพลังงานเช่นความอยากอาหารของจีนเลนและในความเมื่อยล้าของมาตรฐานการดำรงชีวิตในลูกค้าจำนวนมากและเศรษฐกิจของประเทศคู่แข่งของตน. โอกาสสำหรับสินค้าโภคภัณฑ์และผลิตพลังงานจากออสเตรเลียไปยังรัสเซียและ บราซิลจะไม่ได้สิ่งที่พวกเขา ผู้ผลิตตลาดเกิดใหม่อื่น ๆ , จากประเทศมาเลเซียเม็กซิโกมีมากที่จะกลัวการลดค่าเงินของจีนและเท่าความพยายามที่จะใช้เทคโนโลยีเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิต. บางทีครึ่งโลกในความรู้สึกทางเศรษฐกิจได้รับความเสียหายโดย recalibration นี้จีน และถึงแม้จะมีการส่งเสริมการดำเนินชีวิตตามมาตรฐานในประเทศของผู้บริโภคเช่นเดียวกับเรา - จากน้ำตกของราคาพลังงานและสินค้านำเข้าอื่น ๆ - โชคลาภที่ไม่สามารถชดเชยในระยะยาวสำหรับโลกที่เติบโตช้าลง. และความเสี่ยงของการเต็มเปี่ยมจีน ความผิดพลาด - ไม้ลอยราคาของทรัพย์สินป่องและหุ้น บริษัท และเทศบาลไม่สามารถที่จะชำระหนี้ -. ไม่ได้ยกเลิก minimis จุดใหญ่จริงๆสำหรับฉันก็คือจิตวิทยาของผู้ตัดสินใจทางเศรษฐกิจที่สำคัญในประเทศจีนดูเหมือนจะขยับพื้นฐาน จนกระทั่งการเดินทางครั้งนี้สิ่งที่ฉันมักจะพบที่น่าตื่นเต้นเกี่ยวกับประเทศจีนเป็นความอุดมสมบูรณ์และมองในแง่ของทุกคนที่ผมได้พบกับ. ตอนนี้ผมพบความรู้สึกของความระมัดระวังและความวิตกกังวลอ่อน ซึ่งอาจจะเป็นหลังการปรับขนาดของการให้กู้ยืมและความอุดมสมบูรณ์ของการลงทุนเพียงในกรงขังของเวลา หรือมันอาจจะเป็นหนึ่งดุนจากชนิดของการมองในแง่ร้ายกลุ่มที่ก่อให้เกิดแรงกระแทกทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่แตกต่างกันสองปีในจีน

ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2013 , เมื่อฉันทำสารคดี " ฉันว่าจีนหลอกโลก " มีมุมมองของผู้นำธุรกิจจีนและข้าราชการ คือการเจริญเติบโตที่จีน " มหัศจรรย์ " ที่จะไปบนและบนและบน .

ดังนั้น ภาพยนตร์ ซึ่ง ถกเถียงกันอยู่ว่าเศรษฐกิจโลกหมายเลข 2 มุ่งหน้าไปชะลอตัวลงในการเจริญเติบโตและความผิดพลาดที่เป็นไปได้ทำให้อารมณ์เสียมากในหมู่เจ้าหน้าที่ของประเทศจีนเมื่อมันออกอากาศ

และปักกิ่งมี shouty พันธมิตรในทางทิศตะวันตกของหลายธนาคารและนักลงทุนที่ได้รับวัวในระยะยาวของจีน โกลด์แมนแมน ( มัน ) บอกว่า ผมก็ไม่ได้ทำให้มัน : จีนและเป็นเอกลักษณ์ มันจึงเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไม่เป็นไปตามกฎของแรงโน้มถ่วงปกติ

)สิ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับการเดินทางของฉันจึงเป็นปัจจุบันเซี่ยงไฮ้ปักกิ่งและอู่ ( เมืองชั้นสองมากหรือน้อยขนาดเดียวกับลอนดอน ) คืออาร์กิวเมนต์หลักของภาพยนตร์ เป็นภูมิปัญญาดั้งเดิมของเจ้าหน้าที่และผู้นำธุรกิจ
สวยมากทุกคนที่ผมพบว่าตั้งแต่ปี 2551 การเงินผิดพลาด จีนได้กลายเป็นอันตรายขึ้นอยู่กับหนี้ที่เพิ่มขึ้น การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานที่อยู่อาศัยและอุตสาหกรรมหนักโดยเฉพาะ

เค้า ยอมรับว่า หากจีนจะยังคงลงทุนในทั่วโลกมีอัตรา 50% ของรายได้ - ชาติมากกว่าแม้ญี่ปุ่นในยุคพีค - และสะสมหนี้ในอัตราปีละกว่า 15% ของ GDP มีความเสี่ยงร้ายแรงของหายนะที่ญี่ปุ่นชน

. kgm la 1990ดังนั้น เศรษฐกิจใหม่ที่ประเสริฐของชนชั้นสูงจีนที่เติบโตต้องช้าลงและช้าลง เพราะต้องมีการฟื้นฟูหรือการปรับสมดุลของเศรษฐกิจมากขึ้น กับการใช้จ่ายของผู้บริโภคและนวัตกรรมทางเทคโนโลยี

สิ่งที่ฉันตกใจ ( และฉันไม่ปกติ shockable ) คือว่าส่วนใหญ่ผู้นำธุรกิจและนักลงทุน ผมพบว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็น " เปลี่ยน " ถูกพิสูจน์เจ็บปวด - และจะนำไปสู่การล่มสลายของบางธุรกิจ โดยเฉพาะในกลุ่มอุตสาหกรรมที่มีความหนักเกินความสามารถ

และไม่มีใครพยายามเกลี้ยกล่อมฉันว่า ไม่ใช่จีนเปลี่ยนเกียร์ จากอัตราการเติบโตปีละ 10% ก่อน 2008 , และ 7 เปอร์เซ็นต์ จนเมื่อเร็วๆนี้ - อัตราการลดลงของการเติบโต คุณสามารถเห็นบางส่วนของสิ่งที่เจ้านายของ บริษัท จีนบอกว่าในหนัง ผมทำข่าวตีสิบคืนนี้

ที่มีความขัดแย้ง เป็นระดับที่เจ้าหน้าที่ปักกิ่ง blithely เรียก " ปกติใหม่ " สำหรับการเจริญเติบโต :ฉันได้ยินว่า 5 % , 4 % และเป็นฐานที่เป็นไปได้สำหรับทศวรรษถัดไป

ให้ชัดเจน หากมีใด ๆของตัวเลขเหล่านั้น นั่นหมายถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมากทั้งในโมเมนตัม จีนสามารถให้กับเศรษฐกิจโลก และปีน้อยชาวจีนสามารถคาดหวังสำหรับ
มาตรฐานการครองชีพ