Genetic engineering of tomato with

Genetic engineering of tomato with the objective of regulating PG activity has yielded complex results. In the rin mutant of tomato, which lacks PG and does not soften, introduction of a PG gene resulted in the synthesis of an active enzyme; however, this did not cause fruit softening (Giovannoni et al., 1989).
As a corollary to this, introduction of the PG gene in the antisense orientation resulted in near total inhibition of PG activity (Smith et al., 1988). In both these cases, there was very little effect on fruit softening, suggesting that factors other than pectin depolymerization may play an integral role in fruit softening.
Further studies using tomato cultivar such as UC82B (Kramer et al., 1992) showed that antisense inhibition of ethylene biosynthesis or PG did indeed result in lowered PG activity, improved integrity of cell wall, and increased fruit firmness during fruit ripening.
As well, increased activity of pectin methylesterase, which removes the methyl groups from esterified galacturonic acid moieties, may contribute to the fruit softening process.
The activities of pectin-degrading enzymes have been related to the incidence of physiological disorders such as “mealiness” or “wooliness” in mature unripened peaches that are stored at a low temperature.
The fruits with such a disorder show a lack of juice and a dry texture. Deesterification of pectin by the activity of pectin methyl esterase is thought to be responsible for the development of this disorder. Pectin methyl esterase isozymes with relative molecular masses in the range of 32 kDa have been observed in peaches, and their activity increases after 2 weeks of low-temperature storage. Polygalacuronase activity increases as the fruit ripens.
The ripening fruits that possess both polygalacturonase and pectin methyl esterase do not develop mealy symptoms when stored at low temperature, implicating the potential role of pectin degradation in the development of mealiness in peaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุวิศวกรรมของมะเขือเทศ มีวัตถุประสงค์เพื่อควบคุมกิจกรรม PG มีผลผลลัพธ์ที่ซับซ้อน ใน mutant ริ้นของมะเขือเทศ ซึ่งขาด PG และนุ่ม แนะนำของยีน PG ส่งผลให้การสังเคราะห์ของเอนไซม์ใช้งาน อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ทำให้เกิดผลไม้อ่อน (Giovannoni et al. 1989) เป็น corollary นี้ แนะนำของยีน PG ในแนว antisense ผลในการยับยั้งการรวมใกล้ของกิจกรรม PG (Smith et al. 1988) ในทั้งสองกรณีเหล่านี้ มีผลไม้อ่อน บอกว่า ปัจจัยอื่น ๆ เพกทิน depolymerization อาจมีบทบาทสำคัญในผลไม้อ่อนผลเล็กมาก ศึกษาต่อโดยใช้มะเขือเทศพันธุ์เช่น UC82B (เครเมอร์ et al. 1992) พบว่า antisense ยับยั้งการสังเคราะห์เอทิลีนหรือ PG ไม่แน่นอนส่งผลให้กิจกรรม PG ลดลง ปรับปรุงความสมบูรณ์ของผนังเซลล์ และเพิ่มความแน่นของผลไม้ในผลไม้สุก เช่นกัน เพิ่มกิจกรรมของเพกทิน methylesterase ซึ่งเอากลุ่มเมธิลจากอังกฤษ esterified กรด moieties อาจทำให้ผลไม้อ่อนกระบวนการกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยสลายเพคติมีการเกี่ยวข้องกับอุบัติการณ์ของความผิดปกติทางสรีรวิทยาเช่น "mealiness" หรือ "คะแนน" ในลูกพีช unripened แก่ ๆ ที่เก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำ ผลไม้ที่ มีความผิดปกติแสดงการขาดน้ำและผิวแห้ง Deesterification ของเพกทินโดยกิจกรรมของเพกทินเมทิล esterase เป็นความคิดที่จะรับผิดชอบการพัฒนาของโรคนี้ เพกทินเมทิล esterase ทำกับมวลโมเลกุลสัมพัทธ์ในช่วงของ 32 kDa ได้รับการปฏิบัติในลูกพีช และเพิ่มกิจกรรมของพวกเขาหลังจาก 2 สัปดาห์ของการจัดเก็บที่อุณหภูมิต่ำ Polygalacuronase กิจกรรมเพิ่มขึ้นเป็น ripens ผลไม้ ผลไม้สุกที่มี esterase เมทิล polygalacturonase และเพกทินไม่พัฒนาอาการป่นเมื่อเก็บที่อุณหภูมิต่ำ implicating บทบาทศักยภาพของการย่อยสลายเพคติในการพัฒนาของ mealiness ในลูกพีช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พันธุวิศวกรรมของมะเขือเทศโดยมีวัตถุประสงค์ของการควบคุมกิจกรรม PG ได้ส่งผลที่ซับซ้อน ในการกลายพันธุ์ริ้นมะเขือเทศซึ่งขาด PG และไม่ทำให้ผิวอ่อนนุ่มเบื้องต้นของยีน PG ส่งผลในการสังเคราะห์เอนไซม์ที่ใช้งาน; แต่นี้ไม่ก่อให้เกิดผลไม้อ่อน (Giovannoni et al., 1989).
ในฐานะที่เป็นข้อพิสูจน์ที่จะถึงนี้การเปิดตัวของยีน PG ในแนวแอนตี้ผลในการยับยั้งการรวมของกิจกรรมใกล้ PG (สมิ ธ et al., 1988) ในทั้งสองกรณีเหล่านี้มีผลกระทบน้อยมากในอ่อนผลไม้บอกว่าปัจจัยอื่น ๆ กว่าเพคติน depolymerization อาจมีบทบาทสำคัญในการชะลอผลไม้.
การศึกษาเพิ่มเติมโดยใช้พันธุ์มะเขือเทศเช่น UC82B (เครเมอ et al., 1992) แสดงให้เห็นว่าการยับยั้ง antisense ของการสังเคราะห์เอทิลีนหรือ PG ไม่แน่นอนส่งผลให้กิจกรรม PG ลดลงการปรับปรุงความสมบูรณ์ของผนังเซลล์และเพิ่มความแน่นเนื้อระหว่างการสุกของผลไม้.
รวมทั้งกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของ methylesterase เพคตินที่เอากลุ่มเมธิลจาก esterified moieties กรดกาแลค, อาจนำไปสู่ กระบวนการผลไม้อ่อนได้.
กิจกรรมของเอนไซม์เพคตินที่ย่อยสลายได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการเกิดความผิดปกติทางสรีรวิทยาเช่น "mealiness" หรือ "wooliness" ในลูกพีช unripened ผู้ใหญ่ที่จะถูกเก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำ.
ผลไม้ด้วยเช่นความผิดปกติของการแสดงให้ ขาดน้ำผลไม้และเนื้อแห้ง Deesterification ของเพคตินจากกิจกรรมของเพคตินเมธิล esterase เป็นความคิดที่จะต้องรับผิดชอบสำหรับการพัฒนาของโรคนี้ ไอโซไซม์เมธิลเพคติน esterase ที่มีมวลโมเลกุลญาติในช่วง 32 กิโลดาลตันได้รับการปฏิบัติในลูกพีชและเพิ่มกิจกรรมของพวกเขาหลังจาก 2 สัปดาห์ของการเก็บรักษาที่อุณหภูมิต่ำ กิจกรรม Polygalacuronase เพิ่มขึ้นเป็นผลไม้สุก.
ผลไม้สุกที่มีทั้ง esterase polygalacturonase และเพคตินเมทิลไม่พัฒนาอาการแป้งเมื่อเก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำรู้เห็นบทบาทศักยภาพของการย่อยสลายเพคตินในการพัฒนาของ mealiness ในลูกพีช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พันธุวิศวกรรมของมะเขือเทศกับวัตถุประสงค์ของการควบคุมกิจกรรม PG มีผลที่ซับซ้อน ในนกลายพันธุ์ มะเขือเทศ ซึ่งขาด PG และไม่นุ่ม แนะนำของ PG ยีนก่อให้เกิดการสังเคราะห์เอนไซม์ที่ปราดเปรียว ; อย่างไรก็ตาม , นี้ไม่ได้ เพราะอาศัยผล ( Giovannoni et al . , 1989 )เป็นข้อพิสูจน์นี้เบื้องต้นของ PG ยีน antisense ส่งผลในทิศทางใกล้ยับยั้งทั้งหมดของกิจกรรม PG ( Smith et al . , 1988 ) ในทั้งสองกรณีนี้ มีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก อาศัยผล ชี้ให้เห็นว่าปัจจัยอื่นๆมากกว่า pectin depolymerization อาจมีบทบาทในการอาศัยผลไม้การศึกษาการใช้มะเขือเทศพันธุ์ เช่น uc82b ( เครเมอร์ et al . , 1992 ) พบว่าสารเอทิลีนใน antisense หรือ PG แน่นอนส่งผลให้ลดกิจกรรม PG , การปรับปรุงความสมบูรณ์ของผนังเซลล์ และเพิ่มเนื้อผลไม้ในผลไม้สุกเช่น กิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของ pectin methylesterase ซึ่งเอาเมทิลจากกลุ่ม esterified กรดกาแลคดังกล่าว อาจนำไปสู่ผลที่อาศัยกระบวนการกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยสลายเพกทินมีความสัมพันธ์กับอุบัติการณ์ของความผิดปกติทางสรีรวิทยา เช่น " mealiness " หรือ " การทำด้วยขนสัตว์ " เป็นลูกพีช unripened ที่ถูกเก็บไว้ที่อุณหภูมิต่ำผลไม้ที่มีความผิดปกติให้ขาดน้ำและเนื้อแห้ง deesterification เพคตินโดยกิจกรรมของเพคตินเมทิล , เป็นความคิดที่จะรับผิดชอบในการพัฒนาของโรคนี้ เพคตินเมทิลไอโซไซม์ esterase กับญาติโมเลกุลมวลชนในช่วง 32 kDa ได้พบในลูกพีช และกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นหลังจากการเก็บอุณหภูมิ - 2 สัปดาห์ polygalacuronase เพิ่มกิจกรรมเช่นผลไม้สุก .ผลไม้สุกที่ครอบครองทั้ง polygalacturonase และเพคตินเมทิลเอสเทอเรสไม่ได้มีอาการแป้งเมื่อเก็บรักษาที่อุณหภูมิต่ำ พาดพิงไปถึง บทบาทอาจเกิดขึ้นจากการย่อยสลายเพกตินในการพัฒนา mealiness ในลูกพีช