.2. Historical erosion situationFro

.2. Historical erosion situation
From 1974 to 1995, the sea severely eroded the coast. Maximum erosion was approximately 100 m (or roughly 5 m per year on average) (Fig. 4). Meanwhile, LITPROF simulations suggested that storm waves of 2.8m high could erode the beach dune at a magnitude of about 5 m in 24 h (Fig. 5). These results were in agreement with information on the erosion rate obtained from interviews with coastal communities. Therefore, it could be concluded that a combination of high waves and low dune eleva- tion was a major cause of the erosion in this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

.2 สถานการณ์การกัดเซาะทางประวัติศาสตร์จาก 1974-1995 ทะเลรุนแรงกัดเซาะชายฝั่ง ถูกกัดเซาะสูงสุดประมาณ 100 เมตร (หรือประมาณ 5 เมตรต่อปีโดยเฉลี่ย) (รูป 4) ในขณะเดียวกัน จำลอง LITPROF แนะนำว่า คลื่นพายุของสูง 2.8 เมตรสามารถเซาะเนินทรายชายหาดที่มีขนาดประมาณ 5 เมตรใน 24 ชม. (5 รูป) ผลลัพธ์เหล่านี้ได้ตามซึ่งข้อมูลในอัตราการกัดเซาะที่ได้จากการสัมภาษณ์กับชุมชนชายฝั่งทะเล ดังนั้น มันอาจจะได้ข้อสรุปว่า การรวมกันของคลื่นและเนินต่ำ eleva-ทางการค้าเป็นสาเหตุหลักของการกัดเซาะในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

0.2 สถานการณ์การกัดเซาะประวัติศาสตร์
ตั้งแต่ปี 1974 ถึงปี 1995 ทะเลกัดเซาะอย่างรุนแรงชายฝั่ง การพังทลายสูงสุดประมาณ 100 เมตร (หรือประมาณ 5 เมตรต่อปีโดยเฉลี่ย) (รูปที่. 4) ในขณะเดียวกันการจำลอง LITPROF ชี้ให้เห็นว่าคลื่นพายุ 2.8m สูงอาจกัดเซาะทรายชายหาดที่ขนาดประมาณ 5 เมตรใน 24 ชั่วโมง (รูป. 5) ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลงที่มีข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการกัดเซาะที่ได้จากการสัมภาษณ์กับชุมชนชายฝั่ง ดังนั้นจึงสามารถสรุปได้ว่าการรวมกันของคลื่นสูงและต่ำเนินการ eleva- เป็นสาเหตุสำคัญของการกัดเซาะในการศึกษานี้