Coastal ecosystems are amongst the

Coastal ecosystems are amongst the most productive ecosystems in the world. Reef-based tourism, one
of the multiple uses in coastal zones, has become more important in terms of magnitude and contribution
to national economies as well as to the wellbeing of local communities. However, in the absence
of proper controls and enforcement, unplanned tourism growth can cause environmental degradation
and social and cultural conflicts which undermine the long-term sustainability of the tourism industry.
The concepts of integrated coastal management (ICM) and sustainable tourism development (STD) have
been proposed as the way forward in dealing with such constraints and pressure. Nevertheless, given the
scale of tourism in the world’s coastal zone, one of the greatest challenges faced by coastal managers is
giving tourism development a proper place within ICM. This study provides insight into key issues
confronting the management of reef-based dive tourism and proposes a way forward for sustainable dive
tourism based on the frameworks of ICM and STD. Koh Tao in Thailand, which is well-known as the
busiest diving center in Southeast Asia, was selected as a case study. Data collection was undertaken
using a mixed social research method of surveys and interviews. The results show that the dominance of
dive tourism over other land-based and marine-based sectors, a lack of government support, and a
complexity of social factors have made the implementation of ICM and STD in Koh Tao nearly impossible.
In response, the study suggests a new paradigm for the management of reef-based SCUBA dive tourism
integrating the management and governance frameworks of ICM and STD with the voluntary management
strategy and community-oriented approach. The study concludes that the internationally accepted
management frameworks are not always transferable. Each locale must select or adapt appropriate
strategies for its own needs considering the biophysical, socio-cultural and managerial settings.

2014 Elsevier Ltd. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศชายฝั่งเป็นหมู่ที่ระบบนิเวศที่มีประสิทธิผลมากที่สุดในโลก แนวปะการังตามการท่องเที่ยวอย่างใดอย่างหนึ่ง
ของการใช้งานหลายแห่งในบริเวณชายฝั่งได้กลายเป็นความสำคัญมากขึ้นในแง่ของขนาดและการมีส่วนร่วม
ในการเศรษฐกิจของประเทศเช่นเดียวกับคุณภาพชีวิตของชุมชนท้องถิ่น อย่างไรก็ตามในกรณีที่ไม่มี
การควบคุมที่เหมาะสมและการบังคับใช้การเจริญเติบโตของการท่องเที่ยวที่ไม่ได้วางแผนสามารถก่อให้เกิดความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม
และความขัดแย้งทางสังคมและวัฒนธรรมที่บ่อนทำลายความยั่งยืนในระยะยาวของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว.
แนวคิดของการจัดการแบบบูรณาการชายฝั่ง (ICM) และการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (STD ) ได้
รับการเสนอเป็นทางข้างหน้าในการจัดการกับข้อ จำกัด และความดันดังกล่าว แต่ให้
ขนาดของการท่องเที่ยวในเขตชายฝั่งทะเลของโลกหนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ต้องเผชิญกับผู้จัดการชายฝั่งทะเล
ให้การพัฒนาการท่องเที่ยวเป็นสถานที่ที่เหมาะสมภายใน ICM การศึกษานี้ให้ข้อมูลเชิงลึกในประเด็นสำคัญ
ที่ต้องเผชิญหน้ากับการจัดการของแนวปะการังตามการท่องเที่ยวดำน้ำและแนะวิธีไปข้างหน้าสำหรับการดำน้ำอย่างยั่งยืน
การท่องเที่ยวขึ้นอยู่กับกรอบของ ICM และ STD เกาะเต่าในประเทศไทยซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะ
ศูนย์ดำน้ำคึกคักที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับเลือกเป็นกรณีศึกษา การเก็บรวบรวมข้อมูลได้ดำเนินการ
โดยใช้วิธีการวิจัยทางสังคมที่หลากหลายของการสำรวจและการสัมภาษณ์ ผลปรากฏว่าการครอบงำของ
การท่องเที่ยวดำน้ำมากกว่าภาคอื่น ๆ ที่ใช้ที่ดินและการเดินเรือตามการขาดการสนับสนุนจากภาครัฐและ
ความซับซ้อนของปัจจัยทางสังคมได้ทำให้การดำเนินงานของ ICM และ STD เกาะเต่าเกือบเป็นไปไม่ได้.
ในการตอบสนอง การศึกษาแสดงให้เห็นกระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารจัดการของแนวปะการังตามการท่องเที่ยวดำน้ำดำน้ำ
การบูรณาการการจัดการและการกำกับดูแลของกรอบ ICM และ STD กับการจัดการความสมัครใจของ
กลยุทธ์และวิธีการของชุมชนที่มุ่งเน้น ผลการศึกษาสรุปว่ายอมรับในระดับสากล
กรอบการบริหารจัดการไม่สามารถโอนเสมอ สถานที่แต่ละแห่งจะต้องเลือกหรือปรับตัวที่เหมาะสม
กลยุทธ์ในการตอบสนองความต้องการของตัวเองพิจารณาการตั้งค่าชีวกายภาพทางสังคมวัฒนธรรมและการบริหารจัดการ.
? 2014 เอลส์ จำกัด สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบนิเวศชายฝั่งท่ามกลางระบบนิเวศการผลิตมากที่สุดในโลก ทรัพยากรการท่องเที่ยว หนึ่งการใช้หลายในเขตชายฝั่ง ได้กลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในแง่ของขนาดและบริจาคเพื่อเศรษฐกิจของประเทศ ตลอดจนคุณภาพชีวิตของชุมชนท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม ในการขาดของการควบคุมที่เหมาะสมและการบังคับใช้การเจริญเติบโตการท่องเที่ยวที่ไม่ได้วางแผนสามารถก่อให้เกิดความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและสังคมวัฒนธรรม และความขัดแย้งที่ทำลายความยั่งยืนในระยะยาวของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวแนวคิดของการจัดการชายฝั่งแบบบูรณาการ ( ICM ) และการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ( STD ) มีถูกเสนอเป็นวิธีที่ไปข้างหน้าในการจัดการกับปัญหาดังกล่าว และความดัน อย่างไรก็ตาม , ให้ระดับของการท่องเที่ยวในพื้นที่ชายฝั่งของโลก หนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กับผู้จัดการชายฝั่งทำให้การพัฒนาการท่องเที่ยวที่เหมาะสมใน ICM . งานวิจัยนี้ได้ให้ข้อมูลเชิงลึกในประเด็นหลักเผชิญหน้ากับการจัดการการท่องเที่ยวดำน้ำตามแนวปะการังและเสนอวิธีไปข้างหน้าสำหรับการดำน้ำอย่างยั่งยืนการท่องเที่ยวบนพื้นฐานของกรอบและ ICM STD . เกาะเต่าในประเทศไทยซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีเป็นศูนย์ดำน้ำที่คึกคักที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถูกเลือกเป็นกรณีศึกษา การเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แลกโดยใช้วิธีวิจัยทางสังคมผสมของการสำรวจและการสัมภาษณ์ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า การปกครองของดำน้ำท่องเที่ยวมากกว่าภาคพื้นดินและจากทะเลอื่น ๆ การขาดการสนับสนุนจากภาครัฐ และความซับซ้อนของสังคมได้ตามมาตรฐานและ ICM เกาะเต่าเป็นไปไม่ได้เกือบในการตอบสนอง , แนะนำการศึกษากระบวนทัศน์ใหม่ในการจัดการตามแนวดำน้ำท่องเที่ยวการบูรณาการการจัดการ และการบริหาร และโครงสร้างของ ICM STD กับการจัดการอาสาสมัครวิธีการที่มุ่งเน้นชุมชนกลยุทธ์และ ผลการศึกษาสรุปได้ว่า ต่างประเทศยอมรับกรอบแนวคิดการจัดการจะไม่เสมอสามารถ แต่ละสถานที่จะต้องเลือกหรือปรับที่เหมาะสมกลยุทธ์ของตนเองต้องพิจารณาทางชีวกายภาพ สังคม วัฒนธรรม และการจัดการการตั้งค่า2014 เอลส์จำกัดสงวนลิขสิทธิ์