It was around 4:00 P.M when my eyes

It was around 4:00 P.M when my eyes began to slowly flicker open, and that's when I noticed that I had fallen asleep on Red's couch. And then, after taking a few seconds to regain consciousness, I realized that not only had I fallen asleep on Red's couch, but I had fallen asleep on Red. And I wasn't laying on his shoulder like I was when I first shut my eyes. I was literally laying on top of him.

He was sleeping on his back with the couch cushion under his head, and I was laying on my stomach with his chest under my head. My arms were lazily draped over his chest, and one of his arms were lazily draped over the edge of the couch, the other warm was lazily wrapped around my waist. I momentarily wondered how I had managed to fall asleep in this uncomfortable position. Then I realized that I should probably remove myself from this uncomfortable position.

So, I tried to make an attempt to move my body without waking him. However, it didn't occur to me that I probably shouldn't move my legs around too much because my legs were literally on top of his, and this couch didn't have that much wiggle room, and I was definitely going to fall off and that was going to be the thing that woke him up.

And wow, surprise surprise, that is exactly what happened.



Flunk.


"Owww, shit!" I mumbled, rubbing at my head before looking up at the sofa. I saw Red rubbing his eyes with his hands balled into fists, making weird sleep noises as he sat up. He then stretched his arms above his head and yawned. Then he looked left, and then he looked right right, and then finally, he looked down at the ground and noticed me sitting there, rubbing my the side of my head in annoyance.

"Oh, hey." He said with a smile, trying to maintain laughter.

"Hi." I muttered irritably.

"Sleep well?" He asked, still grinning at me stupidly.

"Like a fuckin' baby." I said sarcastically, rolling my eyes before standing up and looking around to absorb my surroundings.

"You okay? You didn't hit your head too hard, right?" He asked with little, but still existent, concern as he stood up from his position on the couch.

"Nah. I'm fine." I muttered, still looking around aimlessly.

"Good." He responded simply. He then reached over and grabbed his hat (that I had totally forgotten that I was wearing) from off my head. He moved his messy black hair away from his eyes before placing the cap on his head once more and walking over towards the fridge.

"Hey... Red?" I mumbled, suddenly aware of something.

"Yeah?" He responded, opening the refrigerator door and grabbing a carton of milk.


"Where's your mom?"


Suddenly, his eyes widened and he stopped what he was doing, slowly putting the milk back in the fridge and turning to face me.

"I... don't.... know?" He responded, his voice suddenly sounding insanely worried and confused. My eyes widened too, and I suddenly became scared as well. I swallowed.

"Does... she have a cell phone?" I asked quietly, concern showing through my voice. Suddenly, as if on impulse, Red quickly ran towards the phone and grabbed it from off the side table next to the couch. He quickly began to dial some numbers with impatient fingers, when suddenly... there was a knock at the door. We both froze in our places and exchanged eye contact for a brief moment.

Slowly, Red put the phone down and walked towards the door. I watched as he placed his hand on the knob and froze. He glanced back over to me, and then back to the doorknob. He swallowed before slowly turning it and opening the door.

Each of us let out a simultaneous gasp as he was practically tackled and almost dropped to the floor.

"Shit!" He cursed, flinching in surprise.


"Red! Oh my god, I missed you so much!"


That's when I noticed a woman, her arms wrapped around Red as tightly as humanly possible. Her long hair was just as dark as his was, reaching the middle of her back. She was very skinny, almost fragile looking. And I could tell who she was almost instantly.

"M-Mom?" Red murmured softly, his arms hanging at his sides.

"I missed you... I missed you so much." She muttered, her voice weak with tears. I could hear her crying as she spoke.

Carefully, as if she were going to break, Red slowly wrapped his arms around his mother. After a couple seconds, his grip tightened and he pulled her closer, burying his face in her shoulder.

I could hear tears in his voice as he mumbled, "I missed you too."

I couldn't help but almost want to cry as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอยู่ที่ประมาณ 04:00 เมื่อตาของฉันเริ่มที่จะค่อยๆสั่นไหวเปิดและที่ว่าเมื่อผมสังเกตเห็นว่าผมก็ผล็อยหลับไปบนโซฟาสีแดง และแล้วหลังจากที่ไม่กี่วินาทีที่จะฟื้นสติฉันตระหนักว่าไม่เพียง แต่ฉันก็ผล็อยหลับไปบนโซฟาสีแดง แต่ผมก็ผล็อยหลับไปในสีแดง และผมก็ไม่ได้วางอยู่บนไหล่ของเขาเหมือนผมเมื่อครั้งแรกที่ผมหลับตา แท้จริงฉันถูกวางบนตัวของเขา. เขากำลังนอนหลับอยู่บนหลังของเขาที่มีเบาะที่นอนภายใต้หัวของเขาและฉันถูกวางอยู่บนท้องของฉันกับหน้าอกของเขาภายใต้หัวของฉัน แขนของฉันถูกพาดซมมากกว่าหน้าอกของเขาและเป็นหนึ่งในอ้อมแขนของเขาถูกพาดซมเหนือขอบของที่นอนที่อบอุ่นอื่น ๆ ถูกห่อซมรอบเอวของฉัน ชั่วขณะที่ฉันสงสัยว่าฉันมีการจัดการที่จะหลับไปในตำแหน่งที่ไม่สบายใจ แล้วฉันตระหนักว่าฉันอาจจะเอาตัวเองออกจากตำแหน่งนี้อึดอัด. ดังนั้นฉันพยายามที่จะทำให้ความพยายามที่จะย้ายร่างกายของฉันโดยไม่ต้องตื่นเขา แต่ก็ไม่ได้เกิดขึ้นกับฉันว่าฉันอาจจะไม่ควรขยับขาของฉันรอบมากเกินไปเพราะขาของฉันได้อย่างแท้จริงด้านบนของเขาและที่นอนนี้ไม่ได้มีห้องเลื้อยที่มากและฉันก็แน่นอนจะตก ออกและที่กำลังจะเป็นสิ่งที่ตื่นเขาขึ้น. และว้าวแปลกใจประหลาดใจที่สิ่งที่เกิดขึ้น. Flunk. "Owww อึ!" ฉันพึมพำถูที่หัวของฉันก่อนที่จะมองขึ้นไปที่โซฟา ผมเห็นแดงขยี้ตาด้วยมือของเขากำเข้าหมัด, การทำเสียงแปลก ๆ นอนหลับขณะที่เขาลุกขึ้นนั่ง จากนั้นเขาก็ยืดแขนขึ้นเหนือศีรษะของเขาและหาว จากนั้นเขาก็มองซ้ายและจากนั้นเขามองที่ถูกต้องเหมาะสมและแล้วในที่สุดเขามองลงไปที่พื้นดินและสังเกตเห็นฉันนั่งอยู่ที่นั่นถูด้านข้างของฉันในหัวของฉันรำคาญ. "โอ้เดี๋ยวก่อน." เขากล่าวด้วยรอยยิ้มพยายามที่จะรักษาเสียงหัวเราะ. "สวัสดี". ฉันพึมพำอย่างฉุนเฉียวง่าย. "นอนหลับได้ดี?" เขาถามว่ายังคงยิ้มมาที่ผมโง่. "เหมือนไอ้ลูกน้อย." ผมบอกว่าประชดกลิ้งตาของฉันก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ เพื่อดูดซับสภาพแวดล้อมของฉัน. "คุณโอเค? คุณไม่ได้ตีหัวของคุณยากเกินไปใช่มั้ย?" เขาถามว่ามีน้อย แต่มีอยู่ยังคงกังวลในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนจากตำแหน่งของเขาบนโซฟา. "Nah. ผมสบายดี." ฉันพึมพำยังคงมองไปรอบ ๆ อย่างไม่มีจุดหมาย. "ดี." เขาตอบเพียง จากนั้นเขาก็ถึงกว่าและคว้าหมวกของเขา (ที่ฉันได้ลืมทั้งหมดที่ฉันสวม) จากหัวของฉัน เขาย้ายผมสีดำของเขายุ่งอยู่ห่างจากดวงตาของเขาก่อนที่จะวางหมวกบนศีรษะของเขาอีกครั้งและเดินไปทางเหนือตู้เย็น. "เฮ้ ... สีแดง?" ฉันพึมพำก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง. "ใช่" เขาตอบเปิดประตูตู้เย็นและคว้ากล่องนม. "ในกรณีที่คุณแม่ของคุณ?" ทันใดนั้นสายตาของเขากว้างขึ้นและเขาหยุดสิ่งที่เขาทำช้าใส่นมกลับมาอยู่ในตู้เย็นและเปลี่ยนที่จะเผชิญกับฉัน. "ครั้งที่หนึ่ง .. ไม่ได้ .... รู้หรือไม่ " เขาตอบเสียงของเขาจู่ ๆ ก็มีเสียงเมามันกังวลและสับสน ตาของฉันกว้างเกินไปและผมก็กลายเป็นกลัวเช่นกัน ผมกลืนกิน. "ไม่ ... เธอมีโทรศัพท์มือถือ?" ผมถามอย่างเงียบ ๆ แสดงความกังวลผ่านเสียงของฉัน ทันใดนั้นเช่นถ้าแรงกระตุ้นแดงได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปโทรศัพท์และคว้ามันจากโต๊ะข้างที่ติดกับที่นอน เขาได้อย่างรวดเร็วเริ่มที่จะกดหมายเลขบางคนที่มีนิ้วมือใจร้อนเมื่อจู่ ๆ ก็มี ... เสียงเคาะประตู เราทั้งสองแช่แข็งในสถานที่ของเราและการแลกเปลี่ยนสายตาสำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ . ช้าสีแดงวางโทรศัพท์ลงและเดินไปที่ประตู ผมดูในขณะที่เขาวางไว้ในมือของเขาลูกบิดและแช่แข็ง เขามองย้อนกลับไปกับฉันและจากนั้นกลับไปที่ลูกบิดประตู เขากลืนกินก่อนที่จะเปลี่ยนมันช้าและเปิดประตู. เราแต่ละคนให้ออกหอบพร้อมกันในขณะที่เขาได้รับการจัดการในทางปฏิบัติและเกือบจะลดลงไปกองกับพื้น. "อึ" เขาสาปแช่งสะดุ้งสะเทือนประหลาดใจ. "แดง! โอ้พระเจ้าของฉันฉันคิดถึงเธอมาก!" นั่นคือเมื่อผมสังเกตเห็นหญิงอ้อมแขนของเธอห่อรอบแดงแน่นที่สุดอย่างมนุษย์ปุถุชน ผมยาวของเธอเป็นเช่นเดียวกับที่มืดของเขาก็ถึงช่วงกลางของการกลับมาของเธอ เธอเป็นคนผอมมากเปราะบางเกือบมอง และผมสามารถบอกได้ว่าเธอเป็นใครเกือบจะทันที. "M-แม่?" แดงบ่นเบา ๆ อ้อมแขนของเขาแขวนอยู่ที่ด้านข้างของเขา. "ฉันคิดถึงเธอ ... ฉันคิดถึงเธอมาก." เธอพึมพำเสียงของเธออ่อนแอด้วยน้ำตา ฉันสามารถได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอขณะที่เธอพูด. อย่างระมัดระวัง, ราวกับว่าเธอกำลังจะไปทำลายแดงช้าห่อแขนของเขารอบแม่ของเขา หลังจากสองสามวินาทีจับแน่นของเขาและเขาดึงเธอเข้ามาใกล้ฝังใบหน้าของเขาในไหล่ของเธอ. ผมได้ยินน้ำตาในเสียงของเขาในขณะที่เขาพึมพำ "ฉันคิดถึงเธอมากเกินไป." ฉันไม่สามารถช่วย แต่เกือบต้องการที่จะร้องไห้เป็น ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันก็ประมาณ 4 โมงเย็น เมื่อดวงตาของฉันเริ่มที่จะค่อยๆกระพริบเปิด และเมื่อผมสังเกตเห็นว่าฉันหลับอยู่ที่โซฟาแดง . แล้วหลังจากไม่กี่วินาทีฟื้นขึ้นมา ฉันตระหนักว่าไม่เพียง แต่ผมหลับอยู่ที่โซฟาสีแดง แต่ฉันหลับอยู่ที่สีแดง และฉันก็ไม่ได้นอนบนไหล่ของเขาเหมือนเมื่อครั้งแรกที่ฉันหลับตา ผมโดนวางด้านบนเขา

เขาหลับบนหลังของเขากับโซฟาหมอนใต้ศีรษะของเขา และผมถูกวางลงบนท้องของฉันกับหน้าอกของเขา ภายใต้หัว แขนฉันขี้เกียจ draped กว่าหน้าอกของเขาและหนึ่งในอ้อมแขนของเขาอย่างขี้เกียจ พาดผ่านขอบของโซฟา อื่น ๆคือขี้เกียจอุ่นโอบรอบเอวฉัน ฉันสงสัยว่าฉันได้จัดการไปหลับไปในตำแหน่งที่อึดอัดนี้แล้วฉันตระหนักว่าฉันควรจะย้ายตัวเองจากตำแหน่งนี้อึดอัด

ดังนั้นฉันพยายามที่จะทำให้ความพยายามที่จะเคลื่อนไหวร่างกาย ไม่ปลุกเขา แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับผม ผมคงไม่ย้ายขาของฉันรอบมากเกินไป เพราะขาฉันหมายด้านบนของเขาและโซฟาตัวนี้ไม่ได้มีมากเลื้อยในห้องและผมก็จะร่วง และนั่นจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาตื่นแล้ว

และ ว้าว แปลกใจแปลกใจ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น






" ไปเลย อ้าว เวร ! ฉันพึมพำ ถูที่หัวฉัน ก่อนจะมองไปที่โซฟา ผมเห็นสีแดงขยี้ตาของเขาด้วยมือของเขา balled เป็นหมัด ทำให้เสียงนอนแปลกๆ เขานั่งขึ้น จากนั้นเขาก็เหยียดแขนเหนือศีรษะ หาวแล้วเขาก็มองซ้ายมองขวา แล้วก็ขวา และในที่สุด เขาก้มลงมองที่พื้นและเห็นฉันนั่งลูบผมด้านข้างของหัวของฉันในการแกล้ง

" โอ้ . . . เฮ้ . . . " เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม พยายามรักษาเสียงหัวเราะ

" สวัสดี " ผม พึมพำหงุดหงิด

" หลับสบายดีมั้ย ? " เขาถาม ยังยิ้มที่ฉันโง่

" เหมือนไอ้ที่รัก " ผมพูดแดกดัน ,