Namaste (Sanskrit), Namaskar (Hindi

Namaste (Sanskrit), Namaskar (Hindi), Juhar/Namaskar in Odia, Namaskar, Swagatam (Marathi) or Namaskara (Kannada) or Namaskaram (Telugu, Malayalam), Vanakkam (Tamil),Nomoshkaar (Bengali), Nomoskar (Assamese) is a common spoken greeting or salutation when people meet or a form of farewell when they depart. Namaskar is considered a slightly more formal version than Namaste but both express deep respect. It is commonly used in India and Nepal by Hindus, Jains and Buddhists, and many continue to use this outside the Indian subcontinent. In Indian and Nepali culture, the word is spoken at the beginning of written or verbal communication. However, the same hands folded gesture may be made wordlessly, or said without the folded hand gesture. The word is derived from Sanskrit (namah): to bow, reverential salutation, and respect, and (te): "to you". Taken literally, it means "I bow to you".[47] In Hinduism it means "I bow to the divine in you."[48][49] In most Indian families, younger men and women are taught to seek the blessing of their elders by reverentially bowing to their elders. This custom is known as Pranāma.

Other greetings include "Jai Jagannath" in Odia Language, "Ami Aschi" (in Bengali),"Jai Shri Krishna" (in Gujarati), "Ram Ram", and Sat Shri Akal (Punjabi, used by followers of Sikhism), Jai Jinendra, a common greeting used across the Jain community, "Jai Bhim" used by Buddhist Converts in Maharashtra after B. R. Ambedkar and "Nama Shivaya", "Jai ambe", "Jai Sri Ram" etc.

These traditional forms of greeting may be absent in the world of business and in India's urban environment. The handshake is another common form of greeting.[50]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Namaste (แซน) Namaskar (ภาษาฮินดี) Juhar / Namaskar ใน Odia, Namaskar, Swagatam (ฐี) หรือ Namaskara (ดา) หรือ Namaskaram (กู, มาลายาลัม) Vanakkam (ทมิฬ) Nomoshkaar (บังคลาเทศ) Nomoskar (อัสสัม) เป็น ร่วมกันพูดทักทายหรือคำทักทายเมื่อมีคนตอบสนองหรือรูปแบบของการอำลาเมื่อพวกเขาออก Namaskar ถือว่าเป็นรุ่นที่เป็นทางการมากขึ้นกว่า Namaste แต่ทั้งสองแสดงความเคารพ เป็นที่นิยมใช้ในประเทศอินเดียและเนปาลโดยชาวฮินดูเชนส์และชาวพุทธและหลายคนยังคงใช้นอกชมพูทวีป ในวัฒนธรรมอินเดียและเนปาลเป็นคำที่พูดที่จุดเริ่มต้นของการสื่อสารที่เป็นลายลักษณ์อักษรหรือทางวาจา แต่มือเดียวท่าทางพับอาจจะทำคอแข็งหรือกล่าวโดยไม่มีสัญญาณมือพับ คำที่มาจากภาษาสันสกฤต (มาห์): เพื่อน้อมเคารพคำทักทายและให้ความเคารพและ (เต้): "กับคุณ" ดำเนินการอย่างแท้จริงก็หมายความว่า "ผมยอมอ่อนข้อให้คุณ". [47] ในศาสนาฮินดูก็หมายความว่า "ผมยอมอ่อนข้อให้พระเจ้าในตัวคุณ." [48] [49] ในที่สุดครอบครัวอินเดีย, น้องชายและหญิงที่ได้รับการสอนที่จะแสวงหาการให้ศีลให้พร ของผู้สูงอายุของพวกเขาโดย reverentially โค้งให้ผู้ใหญ่ของพวกเขา ประเพณีนี้เป็นที่รู้จักกันPranāma. ทักทายอื่น ๆ ได้แก่ "อึ๊ง Jagannath" ใน Odia ภาษา "Ami Aschi" (ในประเทศบังคลาเทศ), "อึ๊งศรีกฤษณะ" (ในคุชราต), "รามราม" และเสาร์ช Akal (ปัญจาบใช้ โดยสาวกของศาสนาซิกข์) อึ๊ง Jinendra, คำทักทายทั่วไปที่ใช้ในชุมชนเชน "อึ๊ง Bhim" แปลงที่ใช้โดยชาวพุทธในรัฐมหาราษหลังจาก BR แอมเบ็ดและ "Nama Shivaya", "Jai Ambe", "อึ๊งศรีราม" ฯลฯเหล่านี้ รูปแบบดั้งเดิมของอวยพรอาจจะขาดในโลกของธุรกิจและในสภาพแวดล้อมของเมืองของอินเดีย การจับมือเป็นอีกหนึ่งรูปแบบของการอวยพร. [50]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นมัสเต ( สันสกฤต ) นมัสการ ( ภาษาฮินดี ) , juhar / นมัสการนมัสการใน โอเดีย , , swagatam ( มราฐี ) หรือ namaskara ( Name ) หรือนมัสการัม ( กู มาลายาลัม ) , vanakkam ( ทมิฬ ) , nomoshkaar ( ภาษาเบงกาลี ) , nomoskar ( Name ) เป็นภาษาพูดอวยพรทั่วไปหรือคำทักทายเมื่อพบคนหรือรูปแบบของลา เมื่อพวกเขาออกเดินทางนมัสการถือว่าเป็นทางการมากขึ้นเล็กน้อย แต่ทั้งสองรุ่นมากกว่านมัสเตแสดงความเคารพลึก มันถูกใช้บ่อยในอินเดีย และเนปาล โดยฮินดู Jains และชาวพุทธ และหลายคนยังคงใช้ภายนอกอนุทวีปอินเดีย ในวัฒนธรรมอินเดีย และเนปาล ถ้อยคำพูดที่เริ่มเขียน หรือ การสื่อสารด้วยวาจา อย่างไรก็ตาม มือเดียวกันท่าทางอาจจะทำได้แต่พับ ,หรือพูดโดยไม่พับมือท่าทาง เป็นคำที่มาจากภาษาสันสกฤต ( เด็น นามาท์ ) : เพื่อน้อมประณตซึ่งแสดงความเคารพนับถือ และ เคารพ และ ( TE ) : " เพื่อคุณ " ยึดตามตัวอักษรหมายถึง " ฉันก้มหัวให้คุณ " [ 47 ] ในศาสนาฮินดูหมายถึง " ฉันโค้งให้เทพในคุณ . " [ 48 ] [ 49 ] ส่วนใหญ่ในอินเดียครอบครัว น้องผู้ชายและผู้หญิงถูกสอนให้แสวงหาพระพรของผู้สูงอายุของพวกเขาโดยซึ่งแสดงความเคารพนับถือก้มหัวให้ผู้ใหญ่ของพวกเขาประเพณีนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นปราณอุบาสกมา

ทักทายรวมๆ " ใจ Jagannath " โอเดียภาษา " อามิ aschi " ( ในบังคลาเทศ ) , " ใจ Shri กฤษณะ " ( คุชราต ) , " แรม แรม " และนั่ง Shri akal ( ปัญจาบ ใช้โดยผู้ติดตามของซิกข์ ) , ไจ jinendra , คำทักทายที่ใช้ทั่วไปในชุมชนเชน " ใจภิม " ใช้โดยพุทธแปลงในรัฐมหาราษฏระหลังจากระนาดแก้ว และ " ชื่อ shivaya " , " ใจุโร มเบะ "" ใจศรีราม " ฯลฯ เหล่านี้รูปแบบดั้งเดิม

ทักทายอาจจะขาดใน โลกของธุรกิจในอินเดียของเมืองและสภาพแวดล้อม การจับมือเป็นอีกหนึ่งรูปแบบทั่วไปของการทักทาย [ 50 ]