Community-based disaster management

Community-based disaster management is one example of a programme that comes into existence as a
'reaction' to a problem. Shaw and Goda (2004) espouse that the major earthquake in Kobe of 1995 led to
an increase in voluntary and non-government activities, and the enhancement of cooperation between
local government and CBO in managing disasters. They add that the local network is effective in
collective decision-making and to represent the voice of the community in dealing with Japan's various
disasters. On the other hand, Yodmani (2001) suggests that the failure of a top-down management in
addressing the needs of vulnerable communities has brought about the alternative; involving the
vulnerable people themselves in the planning and implementation of mitigation measures. He believes the
affected communities are the best judges of their own vulnerability and can make the best decisions about
their well being (see also Marcillia and Rohno 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริหารจัดการภัยพิบัติโดยชุมชนเป็นตัวอย่างหนึ่งของโครงการที่มาเป็นแบบ'ปฏิกิริยา' กับปัญหา Shaw และ Goda (2004) เห็นว่า แผ่นดินไหวโกเบ 1995 ที่สำคัญนำไปสู่การเพิ่มกิจกรรมที่สมัครใจ และ ภาคเอกชน และของความร่วมมือระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นและ CBO ในการจัดการภัยพิบัติ เพิ่มว่า เครือข่ายท้องถิ่นมีประสิทธิภาพในตัดสินใจรวมและแสดงเสียงของชุมชนในการจัดการกับญี่ปุ่นต่าง ๆภัยพิบัติ บนมืออื่น ๆ ยอดมณี (2001) แนะนำที่ล้มเหลวของการจัดการแบบบนลงล่างในกำหนดความต้องการของชุมชนที่มีความเสี่ยงได้นำเกี่ยวกับทางเลือก เกี่ยวข้องกับการเสี่ยงคนตัวเองในการวางแผนและการดำเนินมาตรการบรรเทาสาธารณภัย เขาเชื่อว่าการชุมชนได้รับผลกระทบเป็นผู้พิพากษาที่สุดของความเสี่ยงของตนเอง และสามารถทำการตัดสินใจที่ดีที่สุดเกี่ยวกับของดีถูก (โปรดดู Marcillia และ Rohno 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการภัยพิบัติตามชุมชนเป็นหนึ่งในตัวอย่างของโปรแกรมที่เข้ามาในการดำรงอยู่ในฐานะที่เป็น
ปฏิกิริยา 'ในการแก้ไขปัญหา ชอว์และ Goda (2004) หลักการว่าแผ่นดินไหวใหญ่ในโกเบของปี 1995 นำไปสู่การ
เพิ่มขึ้นในกิจกรรมอาสาสมัครและไม่ใช่รัฐบาลและการเพิ่มประสิทธิภาพของความร่วมมือระหว่าง
รัฐบาลท้องถิ่นและ CBO ในการจัดการภัยพิบัติ พวกเขาเพิ่มเครือข่ายท้องถิ่นที่มีประสิทธิภาพใน
การตัดสินใจร่วมกันและจะเป็นตัวแทนของเสียงของชุมชนในการจัดการกับต่างๆของญี่ปุ่น
เกิดภัยพิบัติ บนมืออื่น ๆ , ยอดมณี (2001) แสดงให้เห็นว่าความล้มเหลวของการจัดการด้านบนลงใน
ตอบสนองความต้องการของชุมชนที่มีช่องโหว่ได้นำเกี่ยวกับทางเลือก; ที่เกี่ยวข้องกับ
ตัวเองคนที่มีช่องโหว่ในการวางแผนและการดำเนินการตามมาตรการบรรเทาผลกระทบ เขาเชื่อว่า
ชุมชนที่ได้รับผลกระทบเป็นผู้พิพากษาที่ดีที่สุดของความเสี่ยงของตัวเองและสามารถทำให้การตัดสินใจที่ดีที่สุดเกี่ยวกับ
ความเป็นอยู่ของพวกเขา (เห็น Marcillia และ Rohno 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการภัยพิบัติโดยชุมชนเป็นหนึ่งในตัวอย่างของโครงการที่เข้ามาในการดำรงอยู่เป็น
'reaction ' ปัญหา ชอว์และโคดะ ( 2004 ) การนำมาใช้ว่า แผ่นดินไหวในโกเบ 2538 นำ

เพิ่มในกิจกรรมอาสาสมัครและภาคเอกชน และการเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นและ CBO
ในการจัดการภัยพิบัติ พวกเขาเพิ่มว่าเครือข่ายท้องถิ่นที่มีประสิทธิภาพใน
ร่วมกันตัดสินใจและเป็นตัวแทนเสียงของชุมชนในการรับมือกับภัยพิบัติต่าง ๆพยาบาลญี่ปุ่น บนมืออื่น ๆ , yodmani ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า ความล้มเหลวของการจัดการแบบบนลงล่าง ในการตอบสนองความต้องการของชุมชนเสี่ยง
ได้นำเกี่ยวกับทางเลือก ที่เกี่ยวข้องกับ
คนเสี่ยงตัวเองในการวางแผนและการดำเนินมาตรการบรรเทาผลกระทบ .เขาเชื่อว่า
ชุมชนที่ได้รับผลกระทบเป็นผู้พิพากษาที่ดีที่สุดของความอ่อนแอของตัวเองและสามารถทำให้การตัดสินใจที่ดีที่สุดเกี่ยวกับ
นอยู่ ( ดู marcillia และ rohno 2012 )