This article begins by examining th

This article begins by examining the bad reputation humor traditionally had in philosophy and education. Two of the main charges against humor—that it is hostile and irresponsible—are linked to the Superiority Theory. That theory is critiqued and two other theories of laughter are presented—the Relief Theory and the Incongruity Theory. In the Relief Theory, laughter is a release of pent-up nervous energy. In the Incongruity Theory, humor is the enjoyment of something that violates ordinary mental patterns and expectations. The development of the Incongruity Theory is traced in thinkers like Aristotle, Kant, Schopenhauer and Kierkegaard, and refinements are suggested to the theory. The Incongruity Theory, it is argued, helps us to appreciate the affinity between philosophy and humor, especially the genre known as stand-up comedy. The article concludes by using Robert Nozick’s analysis of wisdom to show how dramatic comedy embodies practical lessons for living well

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้เริ่มต้น ด้วยการตรวจสอบตลกชื่อเสียมีประเพณีในปรัชญาและการศึกษา 2 ค่าหลักกับอารมณ์ขัน — ว่า เป็นศัตรู และหลายซึ่งเชื่อมโยงกับทฤษฎีที่เหนือกว่า Critiqued ทฤษฎี และทฤษฎีอื่น ๆ สองหัวเราะแสดงว่า ตัวทฤษฎีบรรเทาและทฤษฎี Incongruity ในทฤษฎีบรรเทา หัวเราะได้ปล่อยพลังงาน pent-up ประสาท ในทฤษฎี Incongruity อารมณ์ขันจะหย่อนสิ่งที่ละเมิดรูปแบบจิตใจปกติและความคาดหวัง ติดตามการพัฒนาของทฤษฎี Incongruity ใน thinkers เช่นอริสโตเติล Kant, Schopenhauer Kierkegaard และ refinements แนะนำให้ทฤษฎี ทฤษฎี Incongruity ที่มันจะโต้เถียง ช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างปรัชญาและอารมณ์ขัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทที่เรียกว่าตลกยืนชื่นชม บทความสรุปโดยโรเบิร์ต Nozick วิเคราะห์ภูมิปัญญาการแสดงตลกว่าละครก็บทเรียนปฏิบัติการอาศัยอยู่กัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้เริ่มต้นด้วยการตรวจสอบอารมณ์ขันชื่อเสียงที่ไม่ดีแบบดั้งเดิมที่มีอยู่ในปรัชญาและการศึกษา สองค่าใช้จ่ายหลักกับอารมณ์ขันว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นมิตรและความรับผิดชอบจะมีการเชื่อมโยงกับทฤษฎีที่เหนือกว่า ทฤษฎีที่ว่ามีการวิเคราะห์และสองทฤษฎีอื่น ๆ ของเสียงหัวเราะนั้​​นจะ-ทฤษฎีบรรเทาทุกข​​์และทฤษฎีความไม่ลงรอยกัน ในทฤษฎีบรรเทาเสียงหัวเราะคือการเปิดตัวของถูกกักพลังงานประสาท ในทฤษฎีความไม่ลงรอยกันอารมณ์ขันเป็นความสุขของบางสิ่งบางอย่างที่ละเมิดรูปแบบจิตสามัญและความคาดหวัง การพัฒนาทฤษฎีความไม่ลงรอยกันมีการตรวจสอบในนักคิดเช่นอริสโตเติลคานท์สชและเคอและการปรับแต่งจะแนะนำให้ทฤษฎี ทฤษฎีความไม่ลงรอยกันก็เป็นที่ถกเถียงกันช่วยให้เราได้ชื่นชมความสัมพันธ์ระหว่างปรัชญาและอารมณ์ขันโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทที่เรียกว่าตลกยืนขึ้น บทความสรุปโดยใช้การวิเคราะห์โรเบิร์ต Nozick ของสติปัญญาที่จะแสดงให้เห็นว่าการแสดงละครตลกส่งเสริมการเรียนการปฏิบัติสำหรับการใช้ชีวิตที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้เริ่มต้นโดยการตรวจสอบเรื่องตลกชื่อเสียงที่ไม่ดีของผ้ามีปรัชญาและการศึกษา สองของหลักค่าใช้จ่ายกับอารมณ์ขันที่เป็นศัตรู และความเชื่อมโยงกับทฤษฎีปม ทฤษฎี คือ ทฤษฎีอื่น ๆของทั้งสอง และเสียงหัวเราะแสดงโล่งอกที่ทฤษฎีและทฤษฎีความไม่สอดคล้องกัน . ในทฤษฎีโล่งอกเสียงหัวเราะเป็นรุ่นที่ติดอยู่กับประสาทของพลังงาน ในทฤษฎีความไม่สอดคล้องกัน อารมณ์ขัน มีความเพลิดเพลินในสิ่งที่ฝ่าฝืนรูปแบบจิตธรรมดา และความคาดหวัง พัฒนาการของทฤษฎีความไม่สอดคล้องกันไปในงาน เช่น อริสโตเติล คานท์และโชเพนเฮาเออร์ , Kierkegaard , และการปรับแต่งจะชี้ให้เห็นถึงทฤษฎี ทฤษฎีความไม่สอดคล้องกัน มันทะเลาะกันช่วยให้เราเห็นความสัมพันธ์ระหว่างปรัชญาและอารมณ์ขัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทที่เรียกว่ายืนขึ้นตลก บทความสรุปจากการวิเคราะห์ของโรเบิร์ต โนซิกของภูมิปัญญาที่จะแสดงวิธีการที่น่าทึ่งตลก embodies บทเรียนภาคปฏิบัติเพื่อมีชีวิตที่ดี