3.2 Two factor experimental designT

3.2 Two factor experimental design
Table 3 shows the results obtained on the effect of types of wastes and days of the experiment using two ways analysis of variance. The analysis reveals that wastes fed into the digester and days of experiment were significant at 99% confidence level. The hypothesis of equal mean treatment effect of wastes and days of experiment is therefore rejected. This study shows that the days of the experiment did not record the same mean values of biogas production. This assertion was confirmed using Duncan multiple range test as seen in Table 4. Table 4 indicates that on the fifth day the highest mean value of biogas was recorded which is significantly higher than the values recorded from the
sixth day and the seventh day (α = 0.05). The sixth day and the seventh day produced relatively the same quantity of biogas but were statistically higher compare to the yield from the fourth, third and second day respectively. The volumes of produced digestate proved to be statistically different from each digester as shown in Table 5. Table 5 shows that using Duncan multiple range Digester A produced the highest mean biogas of 4.50 mL and this value in Table 6 is shown to be significantly different than that produced by the Digester B and Digester C. The results of the estimated marginal
means test presented in Table 7 show that Digester A produced the highest mean biogas values in all the days of the experiment except the seventh day. Digester B was also seen to perform more than Digester C in terms of biogas production

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 สองปัจจัยการออกแบบการทดลองตาราง 3 แสดงผลได้รับในผลของชนิดของขยะและวันทดลองใช้สองวิธีของการวิเคราะห์ความแปรปรวน พบวิเคราะห์ว่าเปลืองรับ digester ที่ และวันของการทดลองได้อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับความเชื่อมั่น 99% ดังนั้นจะปฏิเสธสมมติฐานของผลการรักษาเท่าหมายความว่าของเสียและวันทดลอง การศึกษานี้แสดงว่า วันที่ทดลองไม่ได้บันทึกค่าเฉลี่ยของการผลิตก๊าซชีวภาพ นี้ถูกยืนยันโดยใช้ดันแคนทดสอบช่วงหลายดังที่เห็นในตาราง 4 ตาราง 4 แสดงว่า ใน 5 วันมีค่าเฉลี่ยสูงสุดของก๊าซชีวภาพบันทึกซึ่งเป็นอย่างมากสูงกว่าค่าที่บันทึกไว้จากการวันที่หกและเจ็ดวัน (α = 0.05) วันหกและเจ็ดวันผลิตก๊าซชีวภาพปริมาณเดียวกันค่อนข้าง แต่ถูกทางสถิติสูงเปรียบเทียบจากผลตอบแทนจากสี่ สาม และวันที่สองตามลำดับ ปริมาณของ digestate ผลิตพิสูจน์ทางสถิติแตกต่างจาก digester ละดังแสดงในตาราง 5 ตาราง 5 แสดงว่า ใช้ดันแคนหลายช่วง Digester A ผลิตก๊าซชีวภาพเฉลี่ยสูงสุด 4.50 mL และค่าในตาราง 6 นี้จะปรากฏแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าที่ผลิต โดย Digester B และ c Digester ผลการประเมินกำไรวิธีทดสอบที่แสดงในตาราง 7 แสดงว่า Digester A ผลิตก๊าซชีวภาพเฉลี่ยค่าสูงสุดในทุกวันทดลองยกเว้นวันเจ็ด Digester B ถูกเห็นทำมากกว่า C Digester ในแง่ของการผลิตก๊าซชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ปัจจัยที่สองการออกแบบการทดลอง
ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นถึงผลที่ได้รับผลของประเภทของเสียและวันของการทดลองโดยใช้สองวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวน การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าเสียป้อนเข้าบ่อหมักและวันของการทดลองอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับความเชื่อมั่น 99% สมมติฐานของผลการรักษาเท่ากับค่าเฉลี่ยของเสียและวันของการทดลองจึงถูกปฏิเสธ การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าวันที่ของการทดลองไม่ได้บันทึกค่าเฉลี่ยเดียวกันของการผลิตก๊าซชีวภาพ เรื่องนี้ยืนยันได้รับการยืนยันการใช้การทดสอบช่วงดันแคนหลายเท่าที่เห็นในตารางที่ 4 ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นว่าในวันที่ห้าค่าเฉลี่ยสูงสุดของก๊าซชีวภาพได้รับการบันทึกซึ่งสูงกว่าค่าที่บันทึกจากอย่างมีนัยสำคัญ
วันที่หกและวันที่เจ็ด (α = 0.05) วันที่หกและวันที่เจ็ดผลิตค่อนข้างเดียวกันปริมาณก๊าซชีวภาพ แต่สถิติที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับผลตอบแทนจากวันที่สี่สามและสองตามลำดับ ปริมาณของการผลิตย่อยสลายพิสูจน์แล้วว่าเป็นสถิติที่แตกต่างจากบ่อหมักดังแสดงในตารางที่ 5 ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นว่าการใช้ดันแคนช่วงหลายบ่อหมักก๊าซชีวภาพที่ผลิตเฉลี่ยสูงสุด 4.50 มิลลิลิตรและคุณค่าในตารางที่ 6 นี้จะแสดงให้เห็นว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญกว่า ที่ผลิตโดยบ่อหมักบีและซีบ่อหมักผลการร่อแร่คาดว่า
การทดสอบวิธีการที่นำเสนอในตารางที่ 7 แสดงให้เห็นว่าบ่อหมักผลิตก๊าซชีวภาพสูงสุดค่าเฉลี่ยในทุกวันของการทดลองยกเว้นวันที่เจ็ด หมัก B ก็ยังเห็นได้ในการดำเนินการมากกว่าบ่อหมักซีในแง่ของการผลิตก๊าซชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 ปัจจัยที่สอง
การออกแบบการทดลองตารางที่ 3 แสดงผลผลของประเภทของของเสียและวันของการทดลอง โดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทาง . ผลการวิจัย พบว่า ของเสียที่ป้อนเข้าไปโดยและวันของการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่น 99% สมมติฐานของการรักษาเท่าเทียมกัน หมายถึงผลของของเสียและวันของการทดลอง จึงปฏิเสธการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า วันของการทดลองไม่ได้บันทึกค่าหมายถึงเดียวกันของการผลิตก๊าซชีวภาพ การยืนยันนี้ได้รับการยืนยันโดยการทดสอบหลายช่วง ดันแคน เท่าที่เห็นในตารางที่ 4 ตารางที่ 4 ระบุว่า ในวันที่ 5 มีค่าเฉลี่ยสูงสุดของก๊าซชีวภาพอัดซึ่งสูงกว่าค่าที่บันทึกไว้จาก
วันที่ 6 และวันที่เจ็ด ( α = 0.05 )วันที่ 6 และ 7 วัน ให้ผลผลิตค่อนข้างปริมาณเดียวกันของก๊าซชีวภาพ แต่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับผลผลิตจาก 4 , 3 และ 2 วัน ตามลำดับ ปริมาณที่ผลิตได้ digestate แตกต่างกันจากแต่ละคน โดย ดังแสดงในตารางที่ 5 ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นว่าการใช้ Duncan หลายช่วง โดยผลิตก๊าซชีวภาพเฉลี่ยสูงสุดของ 450 มิลลิลิตรและค่าในตารางที่ 6 แสดงจะแตกต่างกว่าที่ผลิตจากกระบวนการหมักโดย B และ C . ผลลัพธ์ของการประมาณต้นทุน
หมายถึงการทดสอบที่นำเสนอในตารางที่ 7 แสดงให้เห็นว่าจากกระบวนการผลิตก๊าซชีวภาพเฉลี่ยสูงสุดในทุกวันของการทดลอง ยกเว้นวันที่เจ็ด โดย บี ก็ยังเห็นแสดงมากกว่า โดย ซี ในแง่ของการผลิตก๊าซชีวภาพ