ขนบธรรมเนียมประเพณีโครงสร้างทางสังค

ขนบธรรมเนียมประเพณี

โครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรม ประชากรอินโดนีเซียประกอบด้วย หลายเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ แต่ละเผ่าพันธุ์ต่างก็มีมรดกทางวัฒนธรรม และลักษณะทางสังคมของตนสืบทอดกันมา ชนเหล่านี้เมื่อถูกรวมกันเข้าภายใต้ระบบการเมือง เศรษฐกิจและการป้องกันประเทศร่วมกัน

จากการที่สภาพที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของประเทศอินโดนีเซีย มีลักษณะแยกกันเป็นหมู่เกาะมากมาย และมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล ประชากรติดต่อกันได้ยาก ทำให้แต่ละภูมิภาคมีรูปแบบวัฒนธรรมของตนเอง จึงปรากฎลักษณะวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาที่ใช้ผิดแผก แตกต่างกันไป

ขนบธรรมเนียมประเพณี ประชากรกลุ่มต่าง ๆ ของอินโดนีเซีย มีวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และวิถีชีวิตแตกต่างกันไป ในแต่ละกลุ่มชน ชาวชนบทที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง ยังยึดมั่นอยู่กับประเพณีเดิมอยู่มาก ส่วนกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในตัวเมือง และได้รับการศึกษาแบบตะวันตก จะมีวิถีชีวิตแตกต่างกันออกไป การแบ่งกลุ่มชนตามขนบธรรมเนียมประเพณี และพื้นที่ตั้ง สามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ ๆ ด้วยกันคือ

กลุ่มแรก เป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในเกาะชวา และบาหลี ผู้คนที่อยู่ในแถบนี้จะยึดมั่นอยู่ในแนวทางของศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธ มีวัฒนธรรมเน้นหนักในเรื่องคุณค่าของจิตใจ และสังคม ก่อให้เกิดการพัฒนาศิลปอย่างมากมาย โดยเฉพาะนาฎศิลป์ และดุริยางคศิลป์ ในการดำเนินชีวิตประจำวัน ประชากรจะประพฤติตามหลักจริยธรรม มีการเคารพต่อบุคคลตามฐานะของบุคคลนั้น ๆ
กลุ่มที่สอง เป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ตามบริเวณริมฝั่งทะเลของเกาะต่าง ๆ ดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยการประกอบการค้าขาย มีชีวิตทางวัฒนธรรมตามหลักของศาสนาอิสลามอย่างเคร่งครัด และเป็นนักธุรกิจของสังคมอินโดนีเซียยุคใหม่ และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีความรู้ทางศาสนา และกฎหมาย
กลุ่มที่สาม เป็นกลุ่มที่มีความล้าหลังมาก อาศัยอยู่ตามบริเวณเทือกเขาในส่วนลึกของประเทศ ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์ และการเพาะปลูก รัฐบาลอินโดนีเซียได้เข้าไปปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของชนกลุ่มนี้แล้ว
ในประเทศอินโดนีเซีย มีการกำหนดกฎหมายประเพณีในสังคม ตามความเชื่อในศาสนาซึ่งจะต้องปฎิบัติอย่างเคร่งครัด และสืบทอดกันมานานแล้ว มีสาระที่สำคัญคือ ความผูกพันระหว่างสามีกับภรรยา พ่อแม่กับลูก และพลเมืองต่อสังคมที่ตนอยู่ โดยยึดหลักการปฎิบัติที่เรียกเป็นภาษาอินโดนีเซียว่า โกตองโรยอง คือการช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยกันในงานต่าง ๆ เช่น การเพาะปลูก การเก็บเกี่ยว การแต่งงาน การสร้างบ้านที่อยู่อาศัย การใช้ที่ดินร่วมกัน ภายใต้ข้อตกลงและข้อแม้พิเศษ

การแต่งกาย

เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม การแต่งกายจึงโน้มน้าวไปตามประเพณีของศาสนา

ผู้ชาย จะนุ่งโสร่ง สวมเสื้อคอปิด แขนยาว สวมหมวกรูปกลม หรือหมวกหนีบ ทำด้วยสักหลาดสีดำ บางครั้งจะนุ่งโสร่งทับกางเกง ประมาณครึ่งตัว โดยปล่อยให้เห็นขากางเกง ในกรณีที่ต้องเข้าพิธี อาจจะมีการเหน็บกริชด้วย ปัจจุบันผู้ชายอินโดนีเซียส่วนใหญ่นิยม แต่งกายแบบสากล แต่ยังคงสวมหมวกแบบเดิม
ผู้หญิง จะใช้ผ้าไคน์ พันรอบตัว และใช้นุ่งอยู่กับบ้านเท่านั้น ผ้าไคน์จะมีลวดลายสวยงามมาก เนื้อดีและราคาแพง ซึ่งเป็นที่นิยมเรียกกันอีกชื่อว่า ผ้าปาติค (Patik) เวลานุ่งจะต้องให้ยาวกรอมเท้า สวมเสื้อ เรียกว่า เคบาจา (Kebaja) เป็นเสื้อที่รัดติดกับตัว แขนยาว สำหรับผู้หญิงชาวเกาะสุมาตรา นิยมสวมเสื้อหลวม ลำตัวยาวเกือบถึงเข่า เรียกว่า บัตยูกรุง และใช้ผ้าห่มพาดไหล่ข้างหนึ่งด้วย ผู้หญิงอินโดนีเซียไว้ผมยาว แล้วเกล้าเป็นมวย และใช้เครื่องประดับ เช่น พลอย หรือดอกไม้ประดับศีรษะ รองเท้าที่ใช้เดิมเป็นรองเท้าแตะ แต่ปัจจุบันเป็นรองเท้ามีส้น และทาสี แกะสลักเป็นรูปต่าง ๆ สายคาดทำด้วยหนังทาสีเงิน หรือสีทอง สตรีที่นับถือศาสนาอิสลามจะใช้ผ้าคลุมศีรษะ แต่ไม่ปิดหน้า ปัจจุบันนิยมแต่งกายแบบตะวันตกมากขึ้น การแต่งกายแบบดังกล่าว จะใช้ในโอกาสพิธีสำคัญ ๆ เท่านั้น
ศิลปและวรรณคดี

ชาวอินเดียเป็นผู้รักศิลป และวรรณคดีมาช้านานแล้ว สังเกตได้จากลวดลายของเครื่องแต่งกาย บ้านที่พักอาศัย ศาสนสถาน และนาฎศิลป์ต่าง ๆ ศิลปในประเทศอินโดนีเซีย มิได้ยึดถือตามที่สืบทอดกันมาแต่ในอดีตเท่านั้น แต่มีหลายสิ่งหลายอย่างได้พัฒนาเปลี่ยนไปตามแต่ละยุค แต่ละสมัย ที่มีอิทธิพลต่อประเทศอินโดนีเซีย ในขณะนั้น

ศิลปกรรมการปั้น และการแกะสลัก การทำงานแบบธรรมชาติ โดยใช้ฝีมืออย่างแท้จริง ประดิษฐ์สิ่งต่าง ๆ ในรูปแบบแกะสลักไม้ แกะสลักวัตถุโลหะ เครื่องปั้นดินเผา และงานแกะสลักหินเป็นรูปต่าง ๆ แต่ส่วนใหญ่เป็นศิลปกรรมฮินดู เพราะศาสนาพราหมณ์ฮินดู เคยเข้ามามีอิทธิพลในอินโดนีเซีย นักแกะสลักที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่เป็นชาวบาหลี

สถาปัตยกรรม

มีลักษณะแตกต่างกันไปตามสภาพของภูมิประเทศและอิทธิพลของศาสนา แต่ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับประเทศต่าง ๆ แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อาคารบ้านเรือนของประชาชนโดยทั่ว ๆ ไปจะใช้วัสดุที่หาได้ในท้องถิ่นเป็นอุปกรณ์ในการก่อสร้าง ส่วนเทวสถานบางแห่ง เช่น สถูปโบโรพุทโธ ซึ่งมีชื่อเสียงมากได้รับอิทธิพลมาจากสถาปัตยกรรมของศาสนาฮินดู

นาฏศิลป์

มีรูปแบบแตกต่างกันไปเป็นสองลักษณะ เนื่องจากในอดีตอินโดนีเซียถูกฮอลันดาบีบบังคับให้แบ่งอาณาจักร Matanam ออกเป็นสองส่วนคืออาณาจักรสมาการ์ตา (Sumakarta) และอาณาจักรยอกยาการ์ตา (Yogyakarta) จึงทำให้นาฏศิลป์ชวามีรูปแบบแตกต่างกันออกไปดังกล่าว

แบบสมาการ์ตา (Samakarta) การแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพาดบ่า ท่วงทำนองของวงมโหรีจะนุ่มนวลราบเรียบ มีเส้นแบ่งจังหวะน้อย
แบบยอกยาการ์ตา (Yogyakarta) การแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพันเอว ท่วงทำนองของวงมโหรีจะมีเสียงไม่นุ่มนวล เพราะมีเส้นแบ่งจังหวะมาก
ถึงแม้นาฏศิลป์ทั้งสองแบบจะแตกต่างกันไปบ้างก็ตาม แต่ก็สะท้อนปรัชญาของชวาจากท่าทาง การเคลื่อนไหวมือ - แขน แม้กระทั่งการแสดงออกทางสีหน้า เช่น ตัวละครที่แสดงเป็นธรรมะจะหลบตาลงต่ำเสมอ และจะร่ายรำด้วยลีลาอ่อนช้อย ผสมกลมกลืนอย่างสง่างาม แสดงถึงจิตใจอ่อนโยนบริสุทธิ์ ในทางตรงกันข้าม ตัวละครที่แสดงเป็นอธรรม หรือชั่วร้ายจะแสดง ลักษณะท่วงท่าวางอำนาจ กลอกตาแข็งกร้าว แสดงถึงจิตใจชั่วร้ายหยาบคาย ปรัชญาของชวามุ่งใฝ่สันติความสงบสุข สุภาพ ถ่อมตัวในการติดต่อกับผู้อื่น เช่นเดียวกับตัวละครที่แสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนบธรรมเนียมประเพณี

โครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมประชากรอินโดนีเซียประกอบด้วยหลายเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ และลักษณะทางสังคมของตนสืบทอดกันมามีลักษณะแยกกันเป็นหมู่เกาะมากมายและมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลประชากรติดต่อกันได้ยาก จึงปรากฎลักษณะวัฒนธรรมและภาษาที่ใช้ผิดแผกแตกต่างกันไป
ขนบธรรมเนียมประเพณีประชากรกลุ่มต่าง ๆ ของอินโดนีเซียมีวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและวิถีชีวิตแตกต่างกันไปในแต่ละกลุ่มชนและได้รับการศึกษาแบบตะวันตกจะมีวิถีชีวิตแตกต่างกันออกไป และพื้นที่ตั้งสามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ ๆ ด้วยกันคือ
กลุ่มแรกเป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในเกาะชวาและบาหลี และศาสนาพุทธ และสังคมก่อให้เกิดการพัฒนาศิลปอย่างมากมายและดุริยางคศิลป์ในการดำเนินชีวิตประจำวันประชากรจะประพฤติตามหลักจริยธรรม ๆ
กลุ่มที่สอง ๆและกฎหมาย
กลุ่มที่สามเป็นกลุ่มที่มีความล้าหลังมาก ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์และการเพาะปลูกในประเทศอินโดนีเซียมีการกำหนดกฎหมายประเพณีในสังคม และสืบทอดกันมานานแล้วมีสาระที่สำคัญคือความผูกพันระหว่างสามีกับภรรยาพ่อแม่กับลูกโกตองโรยอง ๆ เช่นการเพาะปลูกการเก็บเกี่ยวการแต่งงานการสร้างบ้านที่อยู่อาศัยการใช้ที่ดินร่วมกันผู้ชายจะนุ่งโสร่งสวมเสื้อคอปิดแขนยาวสวมหมวกรูปกลมหรือหมวกหนีบทำด้วยสักหลาดสีดำบางครั้งจะนุ่งโสร่งทับกางเกงประมาณครึ่งตัวโดยปล่อยให้เห็นขากางเกงในกรณีที่ต้องเข้าพิธีอาจจะมีการเหน็บกริช ด้วยแต่งกายแบบสากล แต่ยังคงสวมหมวกแบบเดิม
ผู้หญิงจะใช้ผ้าไคน์พันรอบตัวและใช้นุ่งอยู่กับบ้านเท่านั้นผ้าไคน์จะมีลวดลายสวยงามมากเนื้อดีและราคาแพงซึ่งเป็นที่นิยมเรียกกันอีกชื่อว่าผ้าปาติค (patik) เวลานุ่งจะต้องให้ยาว กรอมเท้าสวมเสื้อเรียกว่า(kebaja) เป็นเสื้อที่รัดติดกับตัวแขนยาวสำหรับผู้หญิงชาวเกาะสุมาตรานิยมสวมเสื้อหลวมลำตัวยาวเกือบถึงเข่าเรียกว่าบัตยูกรุงและใช้ผ้าห่มพาดไหล่ข้างหนึ่งด้วยผู้หญิงอินโดนีเซียไว้ผมยาวแล้วเกล้าเป็นมวยเช่นพลอยหรือดอกไม้ประดับศีรษะรองเท้าที่ใช้เดิมเป็นรองเท้าแตะ แต่ปัจจุบันเป็นรองเท้ามีส้นและทาสีแกะสลักเป็นรูปต่าง ๆ สายคาดทำด้วยหนังทาสีเงินหรือสีทองการแต่งกายแบบดังกล่าวจะใช้ในโอกาสพิธีสำคัญ ๆ เท่านั้น
ศิลปและวรรณคดี

ชาวอินเดียเป็นผู้รักศิลปและวรรณคดีมาช้านานแล้ว บ้านที่พักอาศัยศาสนสถานและนาฎศิลป์ต่าง ๆ ศิลปในประเทศอินโดนีเซียแต่ละสมัยที่มีอิทธิพลต่อประเทศอินโดนีเซียในขณะนั้น
ศิลปกรรมการปั้นและการแกะสลักการทำงานแบบธรรมชาติโดยใช้ฝีมืออย่างแท้จริงประดิษฐ์สิ่งต่าง ๆ ในรูปแบบแกะสลักไม้แกะสลักวัตถ​​ุโลหะเครื่องปั้นดินเผาและงานแกะสลักหินเป็นรูปต่าง ๆเพราะศาสนาพราหมณ์ฮินดูเคยเข้ามามีอิทธิพลในอินโดนีเซีย


สถาปัตยกรรมแต่ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับประเทศต่าง ๆ แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อาคารบ้านเรือนของประชาชนโดยทั่ว ๆส่วนเทวสถานบางแห่งเช่นสถูปโบโรพุทโธนาฏศิลป์

มีรูปแบบแตกต่างกันไปเป็นสองลักษณะ matanam (sumakarta) และอาณาจักรยอกยาการ์ตา (Yogyakarta)
แบบสมาการ์ตา (samakarta) การแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพาดบ่า มีเส้นแบ่งจังหวะน้อย
แบบยอกยาการ์ตา (Yogyakarta) การแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพันเอว เพราะมีเส้นแบ่งจังหวะมาก
แต่ก็สะท้อนปรัชญาของชวาจากท่าทางการเคลื่อนไหวมือ - แขนแม้กระทั่งการแสดงออกทางสีหน้าเช่นผสมกลมกลืนอย่างสง่างามแสดงถึงจิตใจอ่อนโยนบริสุทธิ์ในทางตรงกันข้ามตัวละครที่แสดงเป็นอธรรมหรือชั่วร้ายจะแสดงลักษณะท่วงท่าวางอำนาจกลอกตาแข็งกร้าวแสดงถึงจิตใจชั่วร้ายหยาบคายสุภาพถ่อมตัวในการติดต่อกับผู้อื่นเช่นเดียวกับตัวละครที่แสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนบธรรมเนียมประเพณี

โครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมประชากรอินโดนีเซียประกอบด้วยหลายเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์แต่ละเผ่าพันธุ์ต่างก็มีมรดกทางวัฒนธรรมและลักษณะทางสังคมของตนสืบทอดกันมา เศรษฐกิจและการป้องกันประเทศร่วมกัน

จากการที่สภาพที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของประเทศอินโดนีเซียมีลักษณะแยกกันเป็นหมู่เกาะมากมายและมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลประชากรติดต่อกันได้ยากทำให้แต่ละภูมิภาคมีรูปแบบวัฒนธรรมของตนเองจึงปรากฎลักษณะวัฒนธรรม และภาษาที่ใช้ผิดแผกแตกต่างกันไป

ขนบธรรมเนียมประเพณีประชากรกลุ่มต่างๆ ของอินโดนีเซียมีวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและวิถีชีวิตแตกต่างกันไปในแต่ละกลุ่มชนชาวชนบทที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองยังยึดมั่นอยู่กับประเพณีเดิมอยู่มาก และได้รับการศึกษาแบบตะวันตกจะมีวิถีชีวิตแตกต่างกันออกไปการแบ่งกลุ่มชนตามขนบธรรมเนียมประเพณีและพื้นที่ตั้งสามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ๆ ด้วยกันคือ

กลุ่มแรกเป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในเกาะชวาและบาหลีผู้คนที่อยู่ในแถบนี้จะยึดมั่นอยู่ในแนวทางของศาสนาฮินดูและศาสนาพุทธมีวัฒนธรรมเน้นหนักในเรื่องคุณค่าของจิตใจและสังคมก่อให้เกิดการพัฒนาศิลปอย่างมากมาย และดุริยางคศิลป์ในการดำเนินชีวิตประจำวันประชากรจะประพฤติตามหลักจริยธรรมมีการเคารพต่อบุคคลตามฐานะของบุคคลนั้นๆ
ๆ กลุ่มที่สองเป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ตามบริเวณริมฝั่งทะเลของเกาะต่างดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยการประกอบการค้าขายมีชีวิตทางวัฒนธรรมตามหลักของศาสนาอิสลามอย่างเคร่งครัด และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีความรู้ทางศาสนาและกฎหมาย
กลุ่มที่สามเป็นกลุ่มที่มีความล้าหลังมากอาศัยอยู่ตามบริเวณเทือกเขาในส่วนลึกของประเทศดำเนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์และการเพาะปลูกรัฐบาลอินโดนีเซียได้เข้าไปปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของชนกลุ่มนี้แล้ว
ในประเทศอินโดนีเซียมีการกำหนดกฎหมายประเพณีในสังคมตามความเชื่อในศาสนาซึ่งจะต้องปฎิบัติอย่างเคร่งครัดและสืบทอดกันมานานแล้วมีสาระที่สำคัญคือความผูกพันระหว่างสามีกับภรรยาพ่อแม่กับลูก โดยยึดหลักการปฎิบัติที่เรียกเป็นภาษาอินโดนีเซียว่าโกตองโรยองคือการช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยกันในงานต่างๆ เช่นการเพาะปลูกการเก็บเกี่ยวการแต่งงานการสร้างบ้านที่อยู่อาศัยการใช้ที่ดินร่วมกัน
การแต่งกาย

เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลามการแต่งกายจึงโน้มน้าวไปตามประเพณีของศาสนา

ผู้ชายจะนุ่งโสร่งสวมเสื้อคอปิดแขนยาวสวมหมวกรูปกลมหรือหมวกหนีบทำด้วยสักหลาดสีดำบางครั้งจะนุ่งโสร่งทับกางเกงประมาณครึ่งตัวโดยปล่อยให้เห็นขากางเกงในกรณีที่ต้องเข้าพิธีอาจจะมีการเหน็บกริชด้วย แต่งกายแบบสากลแต่ยังคงสวมหมวกแบบเดิม
ผู้หญิงจะใช้ผ้าไคน์พันรอบตัวและใช้นุ่งอยู่กับบ้านเท่านั้นผ้าไคน์จะมีลวดลายสวยงามมากเนื้อดีและราคาแพงซึ่งเป็นที่นิยมเรียกกันอีกชื่อว่าผ้าปาติค (Patik) เวลานุ่งจะต้องให้ยาวกรอมเท้าสวมเสื้อเรียกว่า (Kebaja) เป็นเสื้อที่รัดติดกับตัวแขนยาวสำหรับผู้หญิงชาวเกาะสุมาตรานิยมสวมเสื้อหลวมลำตัวยาวเกือบถึงเข่าเรียกว่าบัตยูกรุงและใช้ผ้าห่มพาดไหล่ข้างหนึ่งด้วยผู้หญิงอินโดนีเซียไว้ผมยาวแล้วเกล้าเป็นมวย เช่นพลอยหรือดอกไม้ประดับศีรษะรองเท้าที่ใช้เดิมเป็นรองเท้าแตะแต่ปัจจุบันเป็นรองเท้ามีส้นและทาสีแกะสลักเป็นรูปต่างๆ สายคาดทำด้วยหนังทาสีเงินหรือสีทองสตรีที่นับถือศาสนาอิสลามจะใช้ผ้าคลุมศีรษะ ปัจจุบันนิยมแต่งกายแบบตะวันตกมากขึ้นการแต่งกายแบบดังกล่าวจะใช้ในโอกาสพิธีสำคัญๆ เท่านั้น
ศิลปและวรรณคดี

ชาวอินเดียเป็นผู้รักศิลปและวรรณคดีมาช้านานแล้วสังเกตได้จากลวดลายของเครื่องแต่งกายบ้านที่พักอาศัยศาสนสถานและนาฎศิลป์ต่างๆ ศิลปในประเทศอินโดนีเซียมิได้ยึดถือตามที่สืบทอดกันมาแต่ในอดีตเท่านั้น แต่ละสมัยที่มีอิทธิพลต่อประเทศอินโดนีเซียในขณะนั้น

ศิลปกรรมการปั้นและการแกะสลักการทำงานแบบธรรมชาติโดยใช้ฝีมืออย่างแท้จริงประดิษฐ์สิ่งต่างๆ ในรูปแบบแกะสลักไม้แกะสลักวัตถุโลหะเครื่องปั้นดินเผาและงานแกะสลักหินเป็นรูปต่างๆ เพราะศาสนาพราหมณ์ฮินดูเคยเข้ามามีอิทธิพลในอินโดนีเซียนักแกะสลักที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่เป็นชาวบาหลี

สถาปัตยกรรม

มีลักษณะแตกต่างกันไปตามสภาพของภูมิประเทศและอิทธิพลของศาสนาแต่ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับประเทศต่างๆ แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อาคารบ้านเรือนของประชาชนโดยทั่วๆ ส่วนเทวสถานบางแห่งเช่นสถูปโบโรพุทโธซึ่งมีชื่อเสียงมากได้รับอิทธิพลมาจากสถาปัตยกรรมของศาสนาฮินดู

นาฏศิลป์

มีรูปแบบแตกต่างกันไปเป็นสองลักษณะเนื่องจากในอดีตอินโดนีเซียถูกฮอลันดาบีบบังคับให้แบ่งอาณาจักร Matanam และอาณาจักรยอกยาการ์ตาออกเป็นสองส่วนคืออาณาจักรสมาการ์ตา (Sumakarta) (ยอร์กยาการ์ตา)
มีเส้นแบ่งจังหวะน้อยท่วงทำนองของวงมโหรีจะนุ่มนวลราบเรียบการแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพาดบ่าแบบสมาการ์ตา (Samakarta)
เพราะมีเส้นแบ่งจังหวะมากท่วงทำนองของวงมโหรีจะมีเสียงไม่นุ่มนวลการแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพันเอวแบบยอกยาการ์ตา (ยอร์กยาการ์ตา)
ถึงแม้นาฏศิลป์ทั้งสองแบบจะแตกต่างกันไปบ้างก็ตามแต่ก็สะท้อนปรัชญาของชวาจากท่าทางการเคลื่อนไหวมือ - แขนแม้กระทั่งการแสดงออกทางสีหน้าเช่นตัวละครที่แสดงเป็นธรรมะจะหลบตาลงต่ำเสมอ ผสมกลมกลืนอย่างสง่างามแสดงถึงจิตใจอ่อนโยนบริสุทธิ์ในทางตรงกันข้ามตัวละครที่แสดงเป็นอธรรมหรือชั่วร้ายจะแสดงลักษณะท่วงท่าวางอำนาจกลอกตาแข็งกร้าวแสดงถึงจิตใจชั่วร้ายหยาบคาย สุภาพถ่อมตัวในการติดต่อกับผู้อื่นเช่นเดียวกับตัวละครที่แสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนบธรรมเนียมประเพณี

โครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรมประชากรอินโดนีเซียประกอบด้วยหลายเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์แต่ละเผ่าพันธุ์ต่างก็มีมรดกทางวัฒนธรรมและลักษณะทางสังคมของตนสืบทอดกันมาเศรษฐกิจและการป้องกันประเทศร่วมกัน
ตามมาตรฐาน
จากการที่สภาพที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของประเทศ มีลักษณะแยกกันเป็นหมู่เกาะมากมายและมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลประชากรติดต่อกันได้ยาก ทำให้แต่ละภูมิภาคมีรูปแบบวัฒนธรรมของตนเอง จึงปรากฎลักษณะวัฒนธรรมและภาษาที่ใช้ผิดแผก แตกต่างกันไป
ตามมาตรฐาน
ขนบธรรมเนียมประเพณีประชากรกลุ่มต่างๆของอินโดนีเซียมีวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและวิถีชีวิตแตกต่างกันไปในแต่ละกลุ่มชนชาวชนบทที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองยังยึดมั่นอยู่กับประเพณีเดิมอยู่มากและได้รับการศึกษาแบบตะวันตกจะมีวิถีชีวิตแตกต่างกันออกไปการแบ่งกลุ่มชนตามขนบธรรมเนียมประเพณีและพื้นที่ตั้งสามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ๆด้วยกันคือ
ตามมาตรฐาน
กลุ่มแรกเป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในเกาะชวาและบาหลีผู้คนที่อยู่ในแถบนี้จะยึดมั่นอยู่ในแนวทางขและศาสนาพุทธมีวัฒนธรรมเน้นหนักในเรื่องคุณค่าของจิตใจและสังคมก่อให้เกิดการพัฒนาศิลปอย่างมากมายและดุริยางคศิลป์ในการดำเนินชีวิตประจำวันประชากรจะประพฤติตามหลักจริยธรรมมีการเคารพต่อบุคคลตามฐานะของบุคคลนั้นๆ
ตามมาตรฐานกลุ่มที่สองเป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ตามบริเวณริมฝั่งทะเๆดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยการประกอบการค้าขายมีชีวิตทางวัฒนธรรมตามหลักของศาสนาอิสลามอย่และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีความรู้ทางศาและกฎหมาย
ตามมาตรฐานกลุ่มที่สามเป็นกลุ่มที่มีความล้าหลังมากอาศัยอยู่ตามบริเวณเทือกเขาในส่วนลึกของประเดำเนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์และการเพาะปลูกรัฐบาลอินโดนีเซียได้เข้าไปปรับเปลี่ยนวิถีชในประเทศอินโดนีเซียมีการกำหนดกฎหมายประเพณีในสังคมตามความเชื่อในศาสนาซึ่งจะต้องปฎิบัติอย่างเและสืบทอดกันมานานแล้วมีสาระที่สำคัญคือ ความผูกพันระหว่างสามีกับภรรยา พ่อแม่กับลูกโดยยึดหลักการปฎิบัติที่เรียกเป็นภาษาอินโดน โกตองโรยองคือการช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยกันในงานต่างๆเช่นการเพาะปลูกการเก็บเกี่ยวการแต่งงานการสร้างบ้านที่อยู่อาศัยการใช้ที่ดินร่วมกัน
การแต่งกาย

เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่นับถือศ การแต่งกายจึงโน้มน้าวไปตามประเพณีของศาสนา

ผู้ชายจะนุ่งโสร่งสวมเสื้อคอปิดแขนยาวสวมหมวกรูปกลมหรือหมวกหนีบทำด้วยสักหลาดสีดำบางครั้งจะนุ่งโสร่งทับกางเกงประมาณครึ่งตัวโดยปล่อยให้เห็นขากางเกงในกรณีที่ต้องเข้าพิธีอาจจะมีการเหน็บกริชด้วยแต่งกายแบบสากลแต่ยังคงสวมหมวกแบบเดิม
ตามมาตรฐานผู้หญิงจะใช้ผ้าไคน์พันรอบตัวและใช้นุ่งอยู่กับบ้านเท่านั้นผ้าไคน์จะมีลวดลายสวยงามมากเนื้อดีและราคาแพงซึ่งเป็นที่นิยมเรียกกันอีกชื่อว่าผ้าปาติค( patik )เวลานุ่งจะต้องให้ยาวกรอมเท้าสวมเสื้อเรียกว่า( kebaja )เป็นเสื้อที่รัดติดกับตัวแขนยาวสำหรับผู้หญิงชาวเกาะสุมาตรานิยมสวมเสื้อหลวมลำตัวยาวเกือบถึงเข่าเรียกว่าบัตยูกรุงและใช้ผ้าห่มพาดไหล่ข้างหนึ่งด้วยผู้หญิงอินโดนีเซียไว้ผมยาวแล้วเกล้าเป็นมวยเช่นพลอยหรือดอกไม้ประดับศีรษะรองเท้าที่ใช้เดิมเป็นรองเท้าแตะแต่ปัจจุบันเป็นรองเท้ามีส้นและทาสีแกะสลักเป็นรูปต่างๆสายคาดทำด้วยหนังทาสีเงินหรือสีทองสตรีที่นับถือศาสนาอิสลามจะใช้ผ้าคลุมศีรษะปัจจุบันนิยมแต่งกายแบบตะวันตกมากขึ้นการแต่งกายแบบดังกล่าวจะใช้ในโอกาสพิธีสำคัญๆ
ตามมาตรฐานเท่านั้นศิลปและวรรณคดี

ชาวอินเดียเป็นผู้รักศิลปและวรรณคดีมาช้านานแล้วสังเกตได้จากลวดลายของเครื่องแต่งกายบ้านที่พักอาศัยศาสนสถานและนาฎศิลป์ต่างๆศิลปในประเทศอินโดนีเซียมิได้ยึดถือตามที่สืบทอดกันมาแต่ในอดีตเท่านแต่ละสมัยที่มีอิทธิพลต่อประเทศอินโดนีเซียในขณะนั้น
ตามมาตรฐาน
ศิลปกรรมการปั้นและการแกะสลักการทำงานแบบธรรมชาติโดยใช้ฝีมืออย่างแท้จริงประดิษฐ์สิ่งต่างๆในรูปแบบแกะสลักไม้แกะสลักวัตถุโลหะเครื่องปั้นดินเผาและงานแกะสลักหินเป็นรูปต่างๆเพราะศาสนาพราหมณ์ฮินดูเคยเข้ามามีอิทธิพลในอินโดนีเซียนักแกะสลักที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่เป็นชาวบาห
สถาปัตยกรรม

มีลักษณะแตกต่างกันไปตามสภาพของภูมิประเทศแล แต่ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับประเทศต่างแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อาคารบ้านเรือนของประชาชนโดยทั่วๆๆส่วนเทวสถานบางแห่งเช่นสถูปโบโรพุทโธซึ่งมีชื่อเสียงมากได้รับอิทธิพลมาจากสถาปัต
นาฏศิลป์

มีรูปแบบแตกต่างกันไปเป็นสองลักษณะเนื่องจากในอดีตอินโดนีเซียถูกฮอลันดาบีบบัง matanam ออกเป็นสองส่วนคืออาณาจักรสมาการ์ตา( sumakarta )และอาณาจักรยอกยาการ์ตา( Yogyakarta )
แบบสมาการ์ตา( samakarta )การแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพาดบ่าท่วงทำนองของวงมโหรีจะนุ่มนวลราบเรียบมีเส้นแบ่งจังหวะน้อย
ตามมาตรฐานแบบยอกยาการ์ตา( Yogyakarta )การแต่งกายจะใช้ผ้าแพรพันเอวท่วงทำนองของวงมโหรีจะมีเสียงไม่นุ่มนวลเพราะมีเส้นแบ่งจังหวะมาก
ตามมาตรฐานถึงแม้นาฏศิลป์ทั้งสองแบบจะแตกต่างกันไปบ้างแต่ก็สะท้อนปรัชญาของชวาจากท่าทางการเคลื่อนไหวมือ - แขนแม้กระทั่งการแสดงออกทางสีหน้าเช่นตัวละครที่แสดงเป็นธรรมะจะหลบตาลงต่ำเสมอผสมกลมกลืนอย่างสง่างามแสดงถึงจิตใจอ่อนโยนบริสุทธิ์ในทางตรงกันข้ามตัวละครที่แสดงเป็นอธรรมหรือชั่วร้ายจะแสดงลักษณะท่วงท่าวางอำนาจกลอกตาแข็งกร้าวแสดงถึงจิตใจชั่วร้ายหยาบคายสุภาพ ถ่อมตัวในการติดต่อกับผู้อื่นเช่นเดียวกับตัวละครที่แสดง