Cancer TreatmentsRadiation therapy

Cancer Treatments
Radiation therapy is a form of cancer treatment that delivers photons to a tumor, and the photons release energy to break apart a cell’s DNA. Once its DNA is damaged, the cell can no longer reproduce and will eventually die (Sachs, Hlatky, Hahnfeldt, 2001). A downside to radiation therapy is that it penetrates all the way through the body and deposits radiation in all of the cells it passes. This means the beam harms healthy tissues, even past the tumor. Photons can travel through the tumor and continue destroying tissue (Suit, 2003). But, the strength of the beam decreases exponentially as it travels. Radiation works best for tumors near the surface of the body where it still has the most energy, and deeper tumors are problematic to treat (Castellucci, 1998). Although it is an effective method to treat cancer, radiation therapy has many drawbacks. Proton therapy is similar to traditional radiation therapy in how it destroys the cell. It is a form of radiation that shoots a beam of protons at the tumor, rather than photons like in traditional radiation therapy (Castellucci, 1998). Proton therapy has been shown to be more effective than other forms of radiation. In a study by Mu et al. (2005), the mean dose of radiation absorbed by surrounding organs was about 0.0 Gy, which was significantly lower than other forms of radiation treatment. Proton therapy delivers a larger dose of radiation to the tumor and harms the surrounding healthy organs and tissues less than photon radiation that uses Xrays. The greatest dosage is delivered at the end of the beam (Chen et al., 2012). Since protons have mass, they only travel a specific distance into the body and do not travel all the way through. The depth of the beam may be controlled by how much energy the protons start with, and that can be easily calculated and controlled. The maximum dosage of radiation can be administered to the tumor itself, rather than wasted on the surface of the skin (Castellucci, 1998). Proton therapy is more effective in killing cancer cells than traditional photon therapy because it can deliver more radiation to the tumor itself and less to the nearby healthy cells. Suit (2003) predicted proton therapy would largely replace photon therapy over the next 10 to 20 years. The goal of this research was to mathematically model a linear cancer network as described by Werner (2011). Once the model of this network was established, the effects of radiation treatment and how it interacted with the network was explored, and mathematical models that show the effects of treatment on cancer stem cells, tumor cells, and healthy cells were created.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษามะเร็ง
การรักษาด้วยการฉายรังสีเป็นรูปแบบของการรักษาโรคมะเร็งที่ให้โฟตอนเนื้องอกและโฟตอนปล่อยพลังงานที่จะสลายดีเอ็นเอของเซลล์ เมื่อดีเอ็นเอของตนได้รับความเสียหายเซลล์ไม่สามารถทำซ้ำและในที่สุดก็จะตาย (แซกส์ Hlatky, Hahnfeldt, 2001) ข้อเสียในการรักษาด้วยรังสีก็คือว่ามันแทรกซึมตลอดทางผ่านร่างกายและเงินฝากรังสีในทุกเซลล์มันผ่านไป ซึ่งหมายความว่าลำแสงอันตรายต่อเนื้อเยื่อที่มีสุขภาพดีแม้ที่ผ่านมาเนื้องอก โฟตอนสามารถเดินทางผ่านเนื้องอกและดำเนินการต่อการทำลายเนื้อเยื่อ (สูท 2003) แต่ความแรงของคานลดชี้แจงขณะที่เดินทาง รังสีที่ดีที่สุดสำหรับเนื้องอกที่อยู่ใกล้พื้นผิวของร่างกายที่มันยังคงมีพลังงานมากที่สุดและเนื้องอกลึกมีปัญหาในการรักษา (Castellucci, 1998) แม้ว่ามันจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการรักษาโรคมะเร็ง, การรักษาด้วยการฉายรังสีมีข้อบกพร่องหลาย การรักษาด้วยโปรตอนจะคล้ายกับการรักษาด้วยการฉายรังสีแบบดั้งเดิมในวิธีการที่จะทำลายเซลล์ เป็นรูปแบบของการฉายรังสีที่ยิงลำแสงโปรตอนที่เนื้องอกมากกว่าโฟตอนเหมือนในการรักษาด้วยการฉายรังสีแบบดั้งเดิม (Castellucci, 1998) การรักษาด้วยโปรตอนได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ารูปแบบอื่น ๆ ของรังสี ในการศึกษาโดยหมู่และคณะ (2005), ปริมาณเฉลี่ยของรังสีดูดซึมโดยรอบอวัยวะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 0.0 Gy ซึ่งเป็นอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่ารูปแบบอื่น ๆ ของการรักษาด้วยรังสี การรักษาด้วยโปรตอนให้ปริมาณขนาดใหญ่ของรังสีกับเนื้องอกและเป็นอันตรายต่ออวัยวะที่มีสุขภาพดีโดยรอบและเนื้อเยื่อน้อยกว่ารังสีโฟตอนที่ใช้ xrays ปริมาณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจะถูกส่งในตอนท้ายของคาน (Chen et al., 2012) ตั้งแต่โปรตอนมีมวลพวกเขาเท่านั้นที่เดินทางเป็นระยะทางที่เฉพาะเจาะจงลงไปในร่างกายและไม่ได้เดินทางตลอดทางผ่าน ความลึกของคานอาจถูกควบคุมโดยเท่าใดพลังงานโปรตอนเริ่มต้นด้วยและที่สามารถคำนวณได้อย่างง่ายดายและควบคุม ปริมาณสูงสุดของรังสีสามารถบริหารเนื้องอกของตัวเองมากกว่าการสูญเสียบนพื้นผิวของผิว (Castellucci, 1998) การรักษาด้วยโปรตอนมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการฆ่าเซลล์มะเร็งกว่าการรักษาด้วยโฟตอนแบบดั้งเดิมเพราะมันสามารถส่งมอบรังสีมากขึ้นเพื่อเนื้องอกตัวเองและน้อยที่จะเซลล์ที่มีสุขภาพที่ใกล้เคียง สูท (2003) คาดการณ์โปรตอนบำบัดส่วนใหญ่จะเข้ามาแทนที่การรักษาด้วยโฟตอนในอีก 10 ถึง 20 ปี เป้าหมายของงานวิจัยนี้คือการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเครือข่ายมะเร็งเชิงเส้นตามที่อธิบายไว้โดยเวอร์เนอร์ (2011) เมื่อรูปแบบของเครือข่ายนี้เป็นที่ยอมรับผลกระทบของรังสีรักษาและวิธีการที่มีความสัมพันธ์กับเครือข่ายมีการสำรวจและแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่แสดงผลของการรักษาเกี่ยวกับเซลล์ต้นกำเนิดมะเร็งเซลล์มะเร็งและเซลล์ที่มีสุขภาพที่ถูกสร้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษามะเร็งรังสีรักษา
เป็นรูปแบบของการรักษาโรคมะเร็งที่มีโฟตอนเนื้องอกและโฟตอนพลังงานรุ่นสลายดีเอ็นเอของเซลล์ เมื่อดีเอ็นเอของมันเสียหาย เซลล์ไม่สามารถสืบพันธุ์ได้ และจะตายในที่สุด ( Sachs hlatky hahnfeldt , 2001 )