Art therapists have increasingly be

Art therapists have increasingly become interested in exploring how neurobiological attachment processes might inform an understanding of the therapeutic mechanisms of change in art therapy. As a part of a long-term strategy to this end, Neil Springham and Val Huet, chief executive of the British Association of Art Therapists, designed a series of annual international conferences entitled ‘Attachment and the Arts’. The aim was to cross-reference what art therapists do in practice with developments from the neurobiological and evolutionary sciences. The London-based conferences invited leading figures from the relevant scientific fields (professors Peter Fonagy, Jeremy Holmes, Paul Gilbert and Iain McGilchrist), practising art therapists and users of art therapy services to explore art therapy through the attachment theory and neurobiological lens. The current paper was first presented by the authors to the fourth conference in October 2013.
All authors of the current paper worked as art therapists with adults diagnosed with borderline personality disorder (BPD). A large part of this work was group based. Aware that those who used art therapy services did so in profound distress, seeking help for severe interpersonal and affect regulation difficulties, the authors were concerned to make sure they met those difficulties with an approach that was as effective as possible. Mentalisation-based treatment (MBT) attempted to increase effectiveness for people with borderline personality disorder by cross-referencing psychoanalytic insights with the neurological basis of the attachment system to formulate its approach (Allen, Fonagy, & Bateman, 2008). The results appeared encouraging: a long-term randomised control trial demonstrated lasting improvements in interpersonal functioning and distress tolerance (Bateman & Fonagy, 2008,2009). Mentalising was understood to develop interpersonally by drawing on natural processes. Fonagy, Bateman, and Bateman (2011) therefore proposed that mentalisation was a common mechanism of change likely to underpin all forms of psychological therapy. For any approach to be effective, one person must allow another to access and jointly label their subjective experience. This utilised the neurobiologically determined attachment processes routinely undertaken by caregivers and their infants. Therapy demanded high epistemic trust. It required a lowering of defensive guard and that appeared to have a neurobiological marker in the form of oxytocin (Zak, 2012).
As part of a PhD, Springham attempted to explore how mentalising may operate within the use of art-making in therapy. The word ‘softer’ in the title here refers to a verbal extract from a video clip of an art therapy experiment described in this paper which formed part of that exploration. It also seemed to resonate with the subject matter of the experiment: the effects of oxytocin in group-based art therapy. In order to describe this it would be useful to first clarify terms used by outlining the neurobiological issues the overall PhD study aimed to address.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักบำบัดศิลปะมากขึ้นได้กลายเป็นที่สนใจในการสำรวจวิธีการกระบวนการสิ่งที่แนบมา neurobiological อาจแจ้งความเข้าใจในกลไกการรักษาของการเปลี่ยนแปลงในศิลปะบำบัด ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ในระยะยาวเพื่อการนี้นีล Springham และวาล Huet หัวหน้าผู้บริหารของสมาคมอังกฤษศิลปะนักออกแบบชุดของการประชุมนานาชาติประจำปีสิทธิ 'สิ่งที่แนบมาและศิลปะ จุดมุ่งหมายเพื่อการอ้างอิงข้ามสิ่งที่นักบำบัดศิลปะทำในทางปฏิบัติที่มีการพัฒนาจาก neurobiological วิทยาศาสตร์และวิวัฒนาการ การประชุมในกรุงลอนดอนได้รับเชิญผู้นำจากเขตข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง (อาจารย์ปีเตอร์ Fonagy เจเรมีโฮล์มส์, พอลกิลเบิร์และเลน McGilchrist) การฝึกศิลปะบำบัดและผู้ใช้บริการศิลปะบำบัดในการสำรวจศิลปะบำบัดผ่านทฤษฎีที่แนบมาและเลนส์ neurobiological กระดาษในปัจจุบันถูกนำเสนอเป็นครั้งแรกโดยผู้เขียนการประชุมที่สี่ในเดือนตุลาคม 2013
ผู้เขียนทั้งหมดของกระดาษในปัจจุบันทำงานเป็นนักบำบัดศิลปะกับผู้ใหญ่การวินิจฉัยที่มีชายแดนบุคลิก (บาร์เรลต่อวัน) ส่วนใหญ่ของงานนี้กลุ่มตาม ทราบว่าผู้ที่มาใช้บริการศิลปะบำบัดทำเช่นนั้นในความทุกข์ที่ลึกซึ้งแสวงหาความช่วยเหลือสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่รุนแรงและส่งผลกระทบต่อความยากลำบากในการควบคุมผู้เขียนมีความกังวลที่จะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาได้พบกับความยากลำบากเหล่านั้นด้วยวิธีการที่เป็นที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด การรักษา Mentalisation ตาม (MBT) พยายามที่จะเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับผู้ที่มีชายแดนบุคลิกโดยข้ามอ้างอิงข้อมูลเชิงลึกที่จิตกับพื้นฐานทางระบบประสาทของระบบไฟล์ที่แนบมาในการกำหนดวิธีการ (อัลเลน Fonagy และเบท 2008) ผลปรากฏให้กำลังใจ: ในระยะยาวการทดลองแสดงให้เห็นถึงการควบคุมแบบสุ่มการปรับปรุงที่ยั่งยืนในการทำงานความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความอดทนความทุกข์ (เบทและ Fonagy, 2008,2009) Mentalising ก็เป็นที่เข้าใจในการพัฒนา interpersonally โดยการวาดภาพบนกระบวนการทางธรรมชาติ Fonagy เบทและเบท (2011) ดังนั้นจึงเสนอว่า mentalisation เป็นกลไกของการเปลี่ยนแปลงแนวโน้มที่จะหนุนทุกรูปแบบของการรักษาทางด้านจิตใจ สำหรับวิธีการใด ๆ ที่จะมีประสิทธิภาพที่คนคนหนึ่งจะต้องอนุญาตให้อีกครั้งเพื่อให้การเข้าถึงและการร่วมกันป้ายประสบการณ์ส่วนตัวของพวกเขา นี้ใช้กำหนด neurobiologically กระบวนการสิ่งที่แนบมาดำเนินการเป็นประจำโดยผู้ดูแลผู้ป่วยและทารกของพวกเขา การบำบัดด้วยการเรียกร้องความไว้วางใจ epistemic สูง มันต้องมีการลดการป้องกันรักษาความปลอดภัยและที่ดูเหมือนจะมีเครื่องหมาย neurobiological ในรูปแบบของอุ้ง (แซค 2012).
ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของปริญญาเอก, Springham พยายามที่จะสำรวจว่า mentalising อาจดำเนินการภายในการใช้งานของการทำศิลปะในการบำบัด คำว่า 'นุ่ม' ในชื่อที่นี่หมายถึงสารสกัดจากวาจาจากคลิปวิดีโอของการทดลองศิลปะบำบัดที่อธิบายไว้ในบทความนี้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสำรวจว่า นอกจากนี้ยังดูเหมือนจะสะท้อนกับเรื่องของการทดลอง: ผลกระทบของอุ้งศิลปะบำบัดในกลุ่มที่ใช้ เพื่อที่จะอธิบายเรื่องนี้ก็จะเป็นประโยชน์ในการชี้แจงครั้งแรกคำที่ใช้โดยสรุปประเด็น neurobiological การศึกษาระดับปริญญาเอกโดยรวมที่มุ่งไปยังที่อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะบำบัดมีมากขึ้นกลายเป็นที่สนใจในการสำรวจวิธีการกระบวนการ neurobiological แนบอาจแจ้งความเข้าใจของกลไกการเปลี่ยนแปลงในศิลปะบำบัด . เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ระยะยาวที่จะสิ้นสุดนี้ นีล springham และ Val huet หัวหน้าผู้บริหารของสมาคมอังกฤษของนักศิลปะออกแบบชุดของการประชุมนานาชาติประจำปีเรื่องความผูกพันและศิลปะ ' จุดมุ่งหมายคือเพื่อการอ้างอิงไขว้อะไรนักศิลปะ ซ้อมกับ การพัฒนา จากวิทยาศาสตร์ neurobiological และวิวัฒนาการ ลอนดอนตามการประชุมเชิญบุคคลจากสาขาที่เกี่ยวข้องทางวิทยาศาสตร์ ( อาจารย์ปีเตอร์ fonagy เจเรมี่ โฮล์มส์ พอล กิลเบิร์ต และเลน mcgilchrist )ฝึกศิลปะบำบัด และผู้ใช้ บริการของศิลปะบำบัดเพื่อศึกษาศิลปะบำบัดผ่านยึดติดทฤษฎีและ neurobiological เลนส์ กระดาษ ปัจจุบันเป็นครั้งแรกที่นำเสนอโดยผู้เขียนเพื่อการประชุมที่สี่ในเดือนตุลาคม 2556
ทั้งหมดผู้เขียนของกระดาษ ปัจจุบันทำงานเป็นศิลปะบำบัดกับผู้ใหญ่ การวินิจฉัยความผิดปกติของบุคลิกภาพ ( BPD )ส่วนใหญ่ของงานนี้คือกลุ่มที่ใช้ ทราบว่า ผู้ที่ใช้บริการศิลปะบำบัดได้ในความทุกข์ที่ลึกซึ้ง การช่วยให้บุคคลและปัญหารุนแรงส่งผลกระทบต่อการควบคุมผู้เขียนกังวลเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาพบปัญหาเหล่านั้นด้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด .mentalisation รักษาตาม ( MBT ) พยายามที่จะเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับผู้ที่มีโรคบุคลิกภาพจิตวิเคราะห์โดยผ่านการอ้างอิงข้อมูลเชิงลึกกับประสาทวิทยาของระบบแนบเพื่อกำหนดวิธีการ ( อัลเลน fonagy & Bateman , 2551 ) ผลปรากฏนิมิต :ระยะยาวสามารถควบคุมการทดลองแสดงให้เห็นการปรับปรุงที่ยั่งยืนในการทำงานระหว่างบุคคลและทุกข์ทน ( เบทแมน& fonagy 20082009 , ) mentalising เข้าใจเพื่อพัฒนา interpersonally โดยเขียนในกระบวนการธรรมชาติ fonagy เบทแมน ,