This is also what led to his focus

This is also what led to his focus on reinventing natural materials. Traditional Japanese architecture is heavily focused upon rhythm and light, but using natural materials conventionally to achieve this limits your palette heavily. Instead, Kuma began taking materials like stone and using them as though they were light woods or glass, taking thin slices of it and using them as particles. His Stone Museum in Nasu (2000) is a great example of this, taking local stones to create soft and porous walls which shift in the light.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้ยังเป็นสิ่งนำไปสู่การโฟกัสของเขาในบูรณาการวัสดุธรรมชาติ สถาปัตยกรรมแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมจะเน้นจังหวะและแสงอย่างหนัก แต่ใช้วัสดุธรรมชาติตามอัตภาพเพื่อให้บรรลุนี้จำกัดการหนัก แทน Kuma เริ่มการวัสดุเช่นหิน และใช้พวกเขาแม้ว่าไฟป่าหรือแก้ว ถ่ายชิ้นบาง ๆ ของมัน และใช้เป็นอนุภาค พิพิธภัณฑ์เขาหินใน (2000) เป็นตัวอย่างที่ดีของนี้ ถ่ายหินในท้องถิ่นเพื่อสร้างผนังอ่อนนุ่ม และมีรูพรุนซึ่งเปลี่ยนในแสง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งที่นำไปสู่การโฟกัสของเขาในการปฏิรูปวัสดุธรรมชาติ สถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นจะเน้นหนักเมื่อจังหวะและเบา แต่ใช้วัสดุธรรมชาติอัตภาพเพื่อให้บรรลุนี้ จำกัด จานสีของคุณอย่างมาก แต่ Kuma เริ่มวัสดุเช่นหินและใช้พวกเขาเป็นว่าพวกเขาเป็นป่าแสงแก้วหรือเอาชิ้นบาง ๆ ของมันและใช้พวกเขาเป็นอนุภาค พิพิธภัณฑ์หินของเขาใน Nasu (2000) เป็นตัวอย่างที่ดีของการมีนิ่วในท้องถิ่นเพื่อสร้างผนังอ่อนนุ่มและมีรูพรุนซึ่งเปลี่ยนในที่มีแสง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้ยังเป็นสิ่งที่ทำให้เขามุ่ง reinventing วัสดุธรรมชาติ สถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น คือ เน้นจังหวะหนักและเบา แต่ใช้วัสดุธรรมชาติโดยทั่วไปเพื่อให้บรรลุนี้จำกัดจานสีของคุณอย่างมาก แทน คุมะเริ่มใช้วัสดุเช่นหินและใช้พวกเขาประหนึ่งว่าพวกเขาป่าแสง หรือกระจก ถ่ายชิ้นบาง ๆและใช้พวกเขาเป็น อนุภาค พิพิธภัณฑ์หินของเขาที่นาสุ ( 2000 ) คือ ตัวอย่างที่ดีของนี้ ถ่ายหินท้องถิ่นเพื่อสร้างนุ่มและพรุนกำแพงซึ่งเปลี่ยนแสง