While the Thai language is the offi

While the Thai language is the official language of Thailand, one could say English is its unofficial second language. As tourist and business visitors from around the world have traveled to Thailand, English naturally has become the common linguistic “currency” even while many of those visitors learned how to speak Thai. Consequently, population centers that host many foreigners, such as Bangkok, Chiang Mai, and the islands have many people who can speak both Thai and English quite well.

That said, visitors may experience difficulty picking up the Thai language as it is considerably different from many foreign languages. The Thai language features five tones: high, mid, low, rising, and falling, each of which changes the meaning of particular ‘words’. Visitors unfamiliar with tonal languages often have difficulty pronouncing even the most basic terms when learning to speak Thai, but with some practice visitors find that Thai people enjoy helping them with their pronunciation of the Thai language.

Written Thai is based on an alphabet adopted from the Khmers of Cambodia and is said to have become standardized during the reign of King Ramkhamhaeng during the Sukhothai period. The Thai alphabet consists of 44 consonants, 18 vowels, and 4 diphthong (tonal) notations. Learning to read Thai can be more complicated than learning to speak it as the pronunciation of written words does not follow a straightforward progression of letters and written Thai does not place spaces in between words. Fortunately, road signs are written in both Thai and English, and many tourist areas provide maps, menus, and other literature in both Thai and various other foreign languages.

One problem that does occur for foreigners trying to pronounce Thai words correctly is caused by the transliteration of Thai words into Romanized characters. An obvious example would be the island of Phuket, pronounced “poo-ket” rather than “foo-ket” as it would be pronounced in English. Furthermore, there is no official standard for the transliteration of words and thus many Thai words are spelled differently on different maps or street signs (i.e. Even the BTS Skytrain features both Chitlom and Chidlom stations).

In addition, while most Thai’s speak and understand the central Thai dialect, there are various regional dialects, including those of Southern Thailand and Northeastern Thailand, the latter of which is essentially just the Lao language (as most of the population is of Lao descent). In northern Thailand, which had been the independent kingdoms of Lan Na and Chiang Mai from 1259-1939, a distinctive form of Thai is still spoken by the local inhabitants, all of whom can also speak central Thai. All variants of Thai use the same alphabet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ภาษาไทยเป็นภาษาราชการของประเทศไทย หนึ่งสามารถพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองไม่เป็นทางการ เป็นแหล่งท่องเที่ยวและนักธุรกิจจากทั่วโลกได้เดินทางไปประเทศไทย ภาษาอังกฤษตามธรรมชาติกลายเป็น ทั่วไปภาษาศาสตร์ "สกุลเงิน" แม้ในขณะที่นักท่องเที่ยวมากมายได้เรียนรู้วิธีการพูดภาษาไทย ดังนั้น ประชากรศูนย์ที่โฮสต์ชาว เช่นกรุงเทพ เชียงใหม่ และหมู่เกาะมีคนจำนวนมากที่สามารถพูดทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษค่อนข้างดี ที่กล่าวว่า ผู้เข้าชมอาจประสบความยากลำบากในการรับภาษาไทยเป็นอย่างมากแตกต่างจากภาษาต่างประเทศหลาย ภาษาไทยมี 5 เสียง: สูง กลาง ต่ำ เพิ่มขึ้น และ ตกลง แต่ละของการเปลี่ยนแปลงความหมายของการ 'คำ' ผู้เข้าชมคุ้นเคยกับภาษาที่ใช้มักจะมีปัญหาที่รอการออกเสียงแม้แต่เงื่อนไขพื้นฐานที่เมื่อเรียนรู้ การพูดภาษาไทย พร้อมเยี่ยมชมการปฏิบัติพบว่าประชาชนเพียงช่วยให้การออกเสียงภาษาไทยไทยเป็นลายลักษณ์อักษรตามอักษรตัวนำจาก Khmers กัมพูชา และกล่าวได้กลายเป็นมาตรฐานในรัชสมัยของพ่อขุนรามคำแหงในสมัยสุโขทัย ตัวอักษรไทยประกอบ ด้วยพยัญชนะ 44 สระ 18, diphthong ฯลฯ (โทน) 4 เรียนรู้การอ่านไทยได้มากขึ้นมีความซับซ้อนกว่าการเรียนรู้การพูดการออกเสียงเขียนคำต่อไปนี้ความก้าวหน้าตรงไปตรงมาของตัวอักษร และเขียนไทยได้ทำช่องว่างระหว่างคำ โชคดี จราจรเขียนทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ และสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งให้แผนที่ เมนู และวรรณกรรมอื่น ๆ ทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศต่าง ๆ ปัญหาหนึ่งที่เกิดขึ้นสำหรับชาวต่างชาติที่พยายามออกเสียงคำไทยให้ถูกต้อง เป็นสาเหตุ transliteration ของคำไทยในอักขระ Romanized ตัวอย่างเห็นได้ชัดจะเกาะภูเก็ต "ปูเขต" แทน "ฟูเขต" ออกเสียงเป็นคำจะออกเสียงในอังกฤษ นอกจากนี้ มีมาตรฐานไม่เป็นทางการ transliteration คำ และจึง คำไทยจำนวนมากมีสะกดแตกต่างแผนที่แตกต่างกันหรือการจราจร (มีแม้เช่นรถไฟฟ้าบีทีเอสสถานีชิดลมและชิดลม)นอกจากนี้ ในขณะที่ของไทยส่วนใหญ่พูด และเข้าใจภาษาไทยกลาง มีสำเนียงภูมิภาคต่าง ๆ รวมทั้งภาคใต้และภาคอีสาน หลังที่เป็นเป็นเพียงภาษาลาว (ประชากรส่วนใหญ่เป็นเชื้อสายลาว) ในประเทศไทยภาคเหนือ ซึ่งอาณาจักรอิสระของล้านนาและเชียงใหม่จาก 1259-1939 แบบฟอร์มที่โดดเด่นของไทยยังคงพูด โดยคนท้อง นอกจากนี้ทุกคนยังสามารถพูดภาษาไทยกลาง ย่อยทั้งหมดของไทยใช้ตัวอักษรเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ภาษาไทยเป็นภาษาราชการของประเทศไทยใครสามารถพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองของตนอย่างไม่เป็นทางการ เป็นผู้เข้าชมสถานที่ท่องเที่ยวและธุรกิจจากทั่วโลกได้เดินทางไปยังประเทศอังกฤษอย่างเป็นธรรมชาติได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาภาษาศาสตร์ "สกุลเงิน" แม้ในขณะที่จำนวนผู้เข้าชมคนที่เรียนรู้วิธีการพูดภาษาไทย ดังนั้นศูนย์ประชากรที่โฮสต์ชาวต่างชาติเป็นจำนวนมากเช่นกรุงเทพฯเชียงใหม่และเกาะมีหลายคนที่สามารถพูดได้ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษได้ดีทีเดียว. ที่กล่าวว่าผู้เข้าชมอาจพบความยากลำบากในการเก็บค่าภาษาไทยเป็นอย่างมากแตกต่างจาก ภาษาต่างประเทศจำนวนมาก ภาษาไทยมีห้าเสียง: สูงกลางต่ำที่เพิ่มขึ้นและลดลงซึ่งแต่ละการเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งความหมายของคำพูด ' ผู้เข้าชมที่ไม่คุ้นเคยกับภาษาวรรณยุกต์มักจะมีความยากลำบากในการออกเสียงแม้แง่พื้นฐานมากที่สุดเมื่อเรียนรู้ที่จะพูดภาษาไทย แต่มีผู้เข้าชมการปฏิบัติบางคนพบว่าคนไทยสนุกกับการช่วยให้พวกเขากับการออกเสียงของภาษาไทย. เขียนไทยจะขึ้นอยู่กับตัวอักษรที่นำมาจาก เขมรกัมพูชาและบอกว่าจะได้กลายเป็นมาตรฐานในช่วงรัชสมัยของพ่อขุนรามคำแหงในสมัยสุโขทัย อักษรไทยประกอบด้วยพยัญชนะ 44, 18 สระและ 4 ควบ (โทนสี) ข้อความ เรียนรู้ที่จะอ่านภาษาไทยจะมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าการเรียนรู้ที่จะพูดว่ามันเป็นการออกเสียงของคำที่เขียนไม่เป็นไปตามความก้าวหน้าตรงไปตรงมาของตัวอักษรและเขียนภาษาไทยไม่ได้วางช่องว่างในระหว่างคำ โชคดีที่ป้ายถนนมีการเขียนทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษและสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งที่มีแผนที่เมนูและวรรณกรรมอื่น ๆ ทั้งในภาษาไทยและภาษาต่างประเทศอื่น ๆ อีกมากมาย. ปัญหาหนึ่งที่จะเกิดขึ้นสำหรับชาวต่างชาติพยายามที่จะออกเสียงคำภาษาไทยอย่างถูกต้องมีสาเหตุมาจาก ทับศัพท์ของคำภาษาไทยเป็นตัวอักษรโรมัน ตัวอย่างที่ชัดเจนจะเป็นเกาะภูเก็ตออกเสียง "ปูทางการตลาด" มากกว่า "foo-เกตุ" มันจะได้รับการออกเสียงในภาษาอังกฤษ นอกจากนี้ยังมีไม่มีมาตรฐานอย่างเป็นทางการสำหรับการทับศัพท์ของคำและทำให้คำไทยหลายสะกดแตกต่างกันในแผนที่ที่แตกต่างหรือป้ายถนน (เช่นแม้รถไฟฟ้าบีทีเอมีทั้งชิดลมและสถานีชิดลม). นอกจากนี้ในขณะที่พูดมากที่สุดของไทยและเข้าใจ กลางภาษาไทยที่มีภาษาถิ่นต่าง ๆ ในภูมิภาครวมทั้งภาคใต้ของประเทศไทยและภาคตะวันออกเฉียงเหนือหลังซึ่งเป็นหลักเพียงภาษาลาว (เป็นส่วนใหญ่ของประชากรที่มีเชื้อสายลาว) ในภาคเหนือของประเทศไทยที่ได้รับอิสระจากอาณาจักรล้านนาและเชียงใหม่ 1259-1939 เป็นรูปแบบที่โดดเด่นของไทยยังคงพูดโดยประชาชนในท้องถิ่นทุกคนยังสามารถพูดภาษาไทยกลาง ทุกสายพันธุ์ของไทยใช้ตัวอักษรเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ภาษาไทยเป็นภาษาราชการของประเทศไทยที่สามารถพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองของทางการ นักท่องเที่ยวและผู้เข้าชมจากทั่วโลกได้เดินทางไปประเทศไทย , ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษาทั่วไปตามธรรมชาติได้กลายเป็น " แลก " แม้ในขณะที่หลายของผู้เข้าชมได้เรียนรู้วิธีการพูดภาษาไทย ดังนั้นศูนย์ประชากรที่โฮสต์หลายชาวต่างชาติเช่น กรุงเทพฯ เชียงใหม่ และ เกาะ มีหลายคนที่สามารถพูดได้ทั้งภาษาไทย และ ภาษาอังกฤษค่อนข้างดี

ที่บอกว่า ผู้เข้าชมอาจประสบปัญหายกขึ้นภาษาไทยมันมากแตกต่างจากภาษาต่างประเทศมากมาย ภาษาไทยมีห้าเสียงสูง กลาง ต่ำ ที่เพิ่มขึ้น และลดลง ซึ่งแต่ละการเปลี่ยนแปลงความหมายของคำโดยเฉพาะ ' 'ผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับภาษามักจะมีปัญหาในการออกเสียงวรรณยุกต์ แม้แต่เงื่อนไขพื้นฐานที่สุดเมื่อการเรียนรู้ที่จะพูดไทย แต่ผู้ปฏิบัติบางส่วนพบว่า คนไทยกับการช่วยพวกเขาด้วยการออกเสียงของภาษาไทย

เขียนภาษาไทยโดยการใช้ตัวอักษรจากเขมรกัมพูชา และนี่ได้กลายเป็นมาตรฐานในระหว่างรัชสมัยของกษัตริย์ในช่วงระยะเวลา รามคําแหงสุโขทัย ตัวอักษรภาษาไทยประกอบด้วยพยัญชนะสระและ 18 , 4 ที่นั่ง ( วรรณยุกต์ ) หมายเหตุ .การเรียนรู้ที่จะอ่านภาษาไทยมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าการเรียนรู้ที่จะพูด การออกเสียง มันเป็นภาษาเขียนไม่ได้ติดตามความก้าวหน้าตรงไปตรงมาของตัวอักษร และเขียนภาษาไทยไม่ได้ ที่ช่องว่างระหว่างคำ โชคดีที่ป้ายถนนจะเขียนทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ และนักท่องเที่ยวหลายพื้นที่ให้บริการแผนที่ , เมนูและวรรณกรรมอื่น ๆ ทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศต่างๆอื่น ๆ

อีกหนึ่งปัญหาที่เกิดขึ้นสำหรับชาวต่างชาติพยายามออกเสียงคำได้อย่างถูกต้อง โดยเกิดจากการเขียนคำไทยเป็นโรมันตัวอักษร ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดจะเป็นเกาะของภูเก็ต อ่านว่า " ภูเกต " มากกว่า " ฟูเก็ต " มันจะเป็นการออกเสียงในภาษาอังกฤษ นอกจากนี้ไม่มีอย่างเป็นทางการมาตรฐานสำหรับการทับศัพท์คำและคำไทยหลายคนสะกดแตกต่างกันบนแผนที่ที่แตกต่างกันหรือสายสัญญาณ ( เช่น แม้แต่รถไฟฟ้าชิดลม ชิดลม ทั้งคุณสมบัติและสถานี ) .

นอกจากนี้ ในขณะที่ส่วนใหญ่ของคนไทย พูดและเข้าใจภาษาไทยถิ่นกลาง มีต่าง ๆรวมทั้ง ภาคใต้ และภาคอีสาน หลังของซึ่งเป็นหลักแค่ภาษาลาว ( เป็นประชากรส่วนใหญ่เป็นเชื้อสายลาว ) ในภาคเหนือของ ประเทศไทย ซึ่งได้รับอิสระราชอาณาจักรล้านนาและเชียงใหม่ จาก 1259-1939 , แบบฟอร์มที่โดดเด่นของไทยยังพูดโดยชาวท้องถิ่น ทั้งหมดของบุคคลที่สามารถพูดภาษาไทย .ทุกสายพันธุ์ของภาษาไทยใช้ตัวอักษรเดียวกัน