Some sleeper sharks (Somniosus spp.

Some sleeper sharks (Somniosus spp.), including the Greenland
shark Somniosus microcephalus and Pacific sleeper shark Somniosus
pacificus (following Murray et al., 2008, although taxonomic relationships
have not been resolved) appear to be paradoxical within the
general framework of how body temperature affects predator–prey
relationships in marine ecosystems. Despite their cold habitats and
ectothermic physiology, they are known to consumemarinemammals,
especially seals, as a significant part of their diets (Fisk et al., 2002;
Leclerc et al. 2012; Yano et al., 2007). Judging from the condition of
seal remains in shark stomachs (Leclerc et al. 2012; Sigler et al., 2006)
and wounds on live or dead stranded seals (Lucas and Natanson,
2010; van den Hoff and Morrice, 2008), sleeper sharks apparently attack
live seals. These paradoxical observations are highlighted in the
Greenland shark, which is the only elasmobranch that routinely inhabits
the Arctic Ocean, where water temperature can fall below zero.
These observations indicate the possibility that, although sleeper sharks
are often described as “sluggish” (Compagno et al., 2005), they are in
fact physiologically adapted to low temperature such that they could
catch fast-swimming seals. Physiological adaptations to low temperature
are found in the muscle functions of Antarctic teleosts (Johnston
et al., 1975). In addition, some teleosts can be experimentally acclimated
to low temperature and show improved swimming performances in
cold waters (Rome et al., 1985). Although the horizontal swim speed
(relative to ground) for Greenland sharks has been crudely estimated
by a tracking study (Skomal and Benz, 2004), direct measurements of
their swimming performance are still unavailable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางฉลามนอน (Somniosus spp.)
รวมทั้งกรีนแลนด์ฉลามSomniosus microcephalus และนอนแปซิฟิกฉลาม Somniosus
pacificus (ต่อไปนี้เมอร์เร et al., 2008
แม้ว่าความสัมพันธ์ของการจัดหมวดหมู่ยังไม่ได้รับการแก้ไข) ดูเหมือนจะเป็นความขัดแย้งภายในกรอบทั่วไปของวิธีการที่อุณหภูมิของร่างกายส่งผลกระทบต่อนักล่าเหยื่อความสัมพันธ์ในระบบนิเวศทางทะเล แม้จะมีแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกเขาและเย็นสรีรวิทยา ectothermic พวกเขาเป็นที่รู้จักกัน consumemarinemammals, โดยเฉพาะอย่างยิ่งแมวน้ำเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของอาหารของพวกเขา (ฟิสก์, et al., 2002; Leclerc et al, 2012;.. Yano et al, 2007) ตัดสินจากสภาพของตราประทับที่ยังคงอยู่ในท้องปลาฉลาม (Leclerc et al, 2012;.. Sigler et al, 2006) และแผลในซีลติดอยู่มีชีวิตอยู่หรือตาย (ลูคัสและ Natanson, 2010; van den ฮอฟฟ์และไรซ์ 2008) ฉลามนอน เห็นได้ชัดว่าโจมตีแมวน้ำสด สังเกตความขัดแย้งเหล่านี้จะเน้นในฉลามกรีนแลนด์ซึ่งเป็น elasmobranch เดียวที่ประจำพรายน้ำมหาสมุทรอาร์กติกที่อุณหภูมิของน้ำสามารถตกอยู่ด้านล่างเป็นศูนย์. ข้อสังเกตเหล่านี้บ่งบอกถึงความเป็นไปได้ว่าแม้ว่าฉลามนอนมักจะอธิบายว่า "ซบเซา" (Compagno et al., 2005) พวกเขาอยู่ในความเป็นจริงการปรับตัวทางสรีรวิทยาอุณหภูมิต่ำเช่นที่พวกเขาสามารถจับแมวน้ำว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว การปรับตัวทางสรีรวิทยาที่อุณหภูมิต่ำที่พบในการทำงานของกล้ามเนื้อของแอนตาร์กติก teleosts (จอห์นสตัน et al., 1975) นอกจากนี้ teleosts บางอย่างสามารถปรับตัวทดลองที่อุณหภูมิต่ำและการแสดงที่ดีขึ้นแสดงว่ายน้ำในน้ำเย็น(โรม et al., 1985) แม้ว่าความเร็วในการว่ายน้ำในแนวนอน(เทียบกับพื้นดิน) ฉลามกรีนแลนด์ได้รับการประเมินหยาบโดยการศึกษาการติดตาม(Skomal และเบนซ์, 2004) การวัดโดยตรงของผลการดำเนินงานของพวกเขาว่ายน้ำยังคงไม่พร้อมใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉลามสลีปเปอร์ ( บาง somniosus spp . ) รวมทั้งกรีนแลนด์
ฉลาม somniosus microcephalus และแปซิฟิกรถฉลาม somniosus
pacificus ต่อไปนี้ ( เมอร์เรย์ et al . , 2008 , แม้ว่าทางความสัมพันธ์
ยังไม่ได้รับการแก้ไข ) ดูเหมือนจะขัดแย้งภายใน
กรอบทั่วไปของร่างกายมีผลต่ออุณหภูมิอย่างไร นักล่าและเหยื่อ
ความสัมพันธ์ในระบบนิเวศทางทะเล แม้จะมีถิ่นที่อยู่ของพวกเขาและ
เย็นสรีรวิทยากับ เ โตเทอมิค พวกเขาเป็นที่รู้จักกัน consumemarinemammals
โดยเฉพาะ , ซีล , เป็นส่วนสำคัญของอาหารของพวกเขา ( ฟิกส์ et al . , 2002 ;
Leclerc et al . 2012 ; ยาโนะ et al . , 2007 ) ดูจากภาพ ของ
ประทับตรายังคงอยู่ในท้องฉลาม ( Leclerc et al . 2012 ; ไซเกอเลอร์ et al . , 2006 )
และบาดแผลสด หรือ ตายเกยตื้นซีล ( ลูคัสและนาทานสัน
, 2010 ; แวนเดนฮอฟ และ morrice , 2008 )รถฉลามเห็นได้ชัดโจมตี
แมวน้ำอยู่ สังเกตที่ขัดแย้งเหล่านี้จะเน้นใน
กรีนแลนด์ฉลาม ซึ่งเป็นเพียง elasmobranch ที่ตรวจอาศัยอยู่
มหาสมุทรอาร์คติก ที่อุณหภูมิของน้ำจะลดลงต่ำกว่าศูนย์
ข้อสังเกตนี้บ่งชี้ถึงความเป็นไปได้ว่า ถึงแม้ว่าพวกฉลาม
มักจะอธิบายว่า " อืด " ( compagno et al . , 2005 ) , พวกเขาอยู่ใน
ข้อเท็จจริงทางสรีระแล้วปรับให้อุณหภูมิต่ำเช่นที่พวกเขาอาจ
จับแมวน้ำว่ายเร็ว สรีรวิทยาการปรับตัวของ

อุณหภูมิต่ำพบได้ในกล้ามเนื้อ การทำงานของแอนตาร์กติก teleosts ( จอห์นสตัน
et al . , 1975 ) นอกจากนี้ บาง teleosts สามารถ acclimated โดยอุณหภูมิต่ำและแสดง

ดีขึ้นว่ายการแสดงในน้ำเย็น ( Rome et al . , 1985 )แม้ว่าแนวนอนว่ายน้ำเร็ว
( สัมพันธ์กับพื้นดิน ) ฉลามกรีนแลนด์มีการประเมินคร่าวๆ
โดยการศึกษาติดตาม ( skomal และเบนซ์ , 2004 ) , การวัดโดยตรงของ
ประสิทธิภาพว่ายของพวกเขายังใช้งานไม่ได้