'But Holmes ... ' 'I wonder what ki

'But Holmes ... ' 'I wonder what kind of doctor he is. I
am sorry for his patients. I would not be surprised to
hear that he had cut off a man's leg because the
man had a stomach ache. He is clearly not
interested in facts.'
'Holmes,' I said as calmly as I could, 'a writer does not
just report facts. He must make sure that the story is
interesting to read. I am sure you understand that.'
Holmes smiled at me sweetly.
'My dear fellow,' he said. 'I forget. You know all about
fine writing. How stupid of me to worry about a few
careless mistakes! But your friend Mr Doyle has shown
that he does not understand how important my work
is. He thinks that the criminals I fight against are
stupid, miserable little beings. They are not. I fight
against evil itself. He has failed to understand that.
The book is worthless. Away with it, and with your
friend the writer!'
I wondered what to say to ACD, but there was no
need to worry. A Study in Scarlet was not a success,
and he began to write about other things. Several
years later he decided to write about Holmes again,
but at that time 1 had other things to think about. I
had fallen in love with Miss Mary Morstan. When she
agreed to become my wife, I hurried to tell Holmes. I
was full of happiness.
I can still hear the cold surprise in his voice as he said,
'I cannot pretend to be happy about this.'
This hurt me terribly, but I tried to laugh.
'Well, Holmes,' I said, 'I hope you won't be too lonely
when

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' แต่โฮล์มส์... ' ' ผมสงสัยว่า เขาเป็นอะไรของแพทย์ ผมน.ขออภัยสำหรับผู้ป่วยของเขา ผมจะไม่ประหลาดใจที่ได้ยินว่า เขาได้ตัดขาของมนุษย์เพราะการคนมีอาการปวดท้อง เขาไม่ชัดเจนสนใจในข้อเท็จจริง ''โฮล์มส์ ผมบอกว่า ใจเย็นเหมือนอย่างที่ฉันทำ, ' เป็นนักเขียนไม่ได้เพียงรายงานข้อเท็จจริง เขาต้องแน่ใจว่า เรื่องราวเป็นน่าสนใจในการอ่าน ผมแน่ใจว่า คุณเข้าใจว่าการ 'โฮล์มส์ยิ้มที่ฉันหวาน'ฉันรักเพื่อน เขากล่าวว่า ' ลืม คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเขียน เวรของฉันกังวลเกี่ยวกับกี่ความผิดพลาดประมาท แต่เพื่อนนายดอยล์ได้แสดงที่เขาไม่เข้าใจความสำคัญงานของฉันได้ เขาคิดว่า ผมต่อสู้กับอาชญากรสิ่งมีชีวิตน้อยโง่ ความสุข พวกเขาไม่ได้ ฉันต่อสู้กับความชั่วร้ายตัวเอง เขาไม่สามารถเข้าใจหนังสือเล่มนี้เป็นสามหาว กับมัน และเก็บของคุณเพื่อนผู้เขียน!'ผมสงสัยว่า จะพูดกับ ACD แต่มีไม่มีจำเป็นต้องกังวล แรงพยาบาทไม่ประสบความสำเร็จและเขาเริ่มที่จะเขียนเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ หลายปีต่อมาเขาตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์อีกแต่ที่ 1 มีสิ่งอื่น ๆ ที่จะคิดเกี่ยวกับ ผมได้ตกหลุมรักกับนางสาวแมรี่ Morstan เมื่อเธอยอมรับที่จะเป็น ภรรยาของฉัน ฉันรีบบอกโฮล์มส์ ผมเต็มความสุขได้ฉันยังคงได้ยินแปลกใจเย็นในเสียงของเขาเขากล่าว'ฉันไม่หลอกว่าจะมีความสุขเรื่องนี้'นี้ทำให้ฉันเจ็บชะมัด แต่ฉันพยายามหัวเราะ'ดี ล็อกเกอร์ กล่าว, ' ฉันหวังว่า คุณจะไม่เหงาเกินไปเมื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่โฮล์มส์ . . . ' ' ฉันสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของหมอเขา ฉันขอโทษสำหรับผู้ป่วยของเขา ผมจะไม่ประหลาดใจได้ยินว่าเขาตัดขาของผู้ชาย เพราะคนปวดท้อง เขาเห็นได้ชัดว่าไม่สนใจในข้อเท็จจริง .' ' ผมพูดอย่างใจเย็น โฮมส์ เท่าที่ฉันสามารถ ' นักเขียนไม่ได้รายงานข้อเท็จจริง เขาต้องทำให้แน่ใจว่า เรื่องคือน่าสนใจ ฉันแน่ใจว่า คุณเข้าใจ ว่าโฮล์มส์ยิ้มให้ฉันหวานซึ้ง' เพื่อนรัก ' ' เขากล่าวว่า ฉันลืม คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเขียนดี ว่าผมโง่มากที่จะกังวลเกี่ยวกับไม่กี่ความผิดพลาดประมาท ! แต่เพื่อนนายดอยล์ได้ที่เขาไม่เข้าใจงานสำคัญมากแค่ไหนคือ เขาคิดว่าฉันต่อสู้กับอาชญากร คือโง่ มนุษย์น้อยน่าสงสาร พวกเขาจะไม่ ผมสู้กับความชั่วร้ายนั่นเอง เขาล้มเหลวที่จะเข้าใจหนังสือเป็นสิ่งที่ไร้ค่า ออกไปกับมันและกับของคุณเพื่อนนักเขียน !ฉันสงสัยว่าสิ่งที่จะพูดกับ ACD , แต่ไม่มีต้องกังวล การศึกษาในสีแดงไม่ประสบความสำเร็จและเขาเริ่มที่จะเขียนเรื่องอื่น หลาย ๆปีต่อมา เขาตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโฮลมส์อีกครั้งแต่ตอนนั้น 1 มีเรื่องอื่นที่ต้องคิด ฉันตกหลุมรักคุณแมรี่ morstan . เมื่อเธอตกลงจะมาเป็นภรรยาของผม ผมรีบบอก โฮล์ม ฉันที่เต็มไปด้วยความสุขฉันยังได้ยินเสียงของเขาแปลกใจเย็นอย่างที่เขาพูดผมไม่สามารถแกล้งทำเป็นมีความสุขกับมัน .นี้ผมเจ็บชะมัด แต่ฉันก็พยายามจะหัวเราะ' อืม โฮล์มส์ , ' ฉันกล่าวว่า ' ฉันหวังว่าคุณจะไม่โดดเดี่ยวเกินไปเมื่อ