Green initiatives: The Mumbai Energ

Green initiatives: The Mumbai Energy Alliance (MEA), a partnership between local government and non-governmental organisations, promotes energy efficiency programmes in the Greater Mumbai region. Since 2008 the MEA has developed a pipeline of 25 projects that apply innovative and energy-saving technology in lighting, heating and cooling applications for residential, commercial, municipal buildings and smallscale industries. The combined projects, over a ten-year period, are targeted to make energy savings of 1,900 million kilowatt-hours and reduce CO2 emissions by 13 million tonnes.

Land use and buildings: Mumbai ranks average in land use and buildings. While Mumbai scores well for having the highest population density in the Index, it scores poorly for green spaces per person. The city only has 7 square metres of green space per person versus the Index average of 39 square metres, and the Indian city average of 17 square metres. It is also marked down for only having partial policies to contain sprawl and to protect its green spaces and other environmentally sensitive areas. Mumbai is also among the weakest in the Index at providing incentives and regulations to motivate business and households to lower their energy use. However, it does have eco-building standards in place for both private and public buildings, and receives full marks for publicly promoting ways to save energy in buildings.
Green initiatives: An eco-housing program makes it mandatory for construction companies to obtain “Eco-Housing certification” from the city. The programme, launched in partnership between the city government, the United States Agency for International Development, and the International Institute for Energy Conservation, provides incentives to property developers to make their buildings more energy efficient. The incentives include rebates on development charges and some tax allowances. The MEA (Mumbai Energy Alliance) has also successfully piloted an initiative to install new energy-efficient water pumps in buildings around the city. The new pumps have been operational since March 2010 and have resulted in improved efficiency, as well as electricity savings. The pilot initiative is now to be extended and, if implemented in 100,000 buildings, will make annual electricity energy savings of 200 million kilowatthours and reduce CO2 emission by 1.8 million tonnes over a ten-year period.
Transport: Mumbai ranks below average in transport. Although Mumbai’s suburban rail, bus and road network has seen real improvements in recent years, boosted by nearly US$1 billion in investment since 2002 (see “green initiatives” below), the network is overstrained. Although the city is well served by suburban rail services, the city lacks a superior public transport network as defined in the Index (metro, bus rapid transit, or trams). In transport policy areas, Mumbai also has room for improvement. The city government has yet to implement measures to reduce traffic congestion, such as the creation of car pooling lanes, pedestrian areas, or park and ride facilities in congested areas. Among traffic management measures evaluated in the Index, Mumbai has traffic light sequencing but currently lacks traffic information systems or central access points around the cities, although they are in the planning stage.
Green initiatives: The Mumbai Urban Transport Project has led to improvements in both rail and road transportation infrastructure. The project, initiated in 2002 and completed at a cost of US$945 million, built new railway tracks, introduced more comfortable railway coaches, converted two major east-west roads into six-lane highways, and modernised the bus fleet by introducing more user-friendly buses that run on compressed natural gas. The second phase of the project, to be implemented over the next five years until 2015, will focus on improving passenger-carrying capacity, operational efficiency and strengthening the management of the suburban rail system.
Waste: Mumbai ranks below average in waste, despite scoring well for the relatively low amount of waste it produces. On average, Mumbai generates 209 kg of waste per year on a per capita basis versus an Index average of 375 kg, and under the Indian city average of 226 kg. However, with a population of nearly 13 million, the seventh highest in the Index, that still leaves a lot of waste to handle, and Mumbai struggles to cope. It is estimated that just under a third of the city’s waste is collected and adequately disposed of, the lowest proportion of the cities covered in this report, and much lower than the Index average of 83%, as well as the Indian city average of 72%. The city could improve regulations covering its waste disposal sites, although it receives higher marks in the Index for its standards on industrial hazardous waste. Mumbai’s recycling strategy is comparatively weak, although it does operate on-site collection and central recycling collection points within the city
Green initiatives: The local government is promoting a programme called “Advance Locality Management”, a voluntary association of citizens who maintain cleanliness and reduce waste in their respective “colonies”, groups of 100 to 200 houses. Initiated in 1998, the programme currently covers over 700 colonies. The main activities undertaken by the group include segregation of waste at the source, handing over dry waste to waste-pickers, composting wet waste and associated public awareness activities. Another local government initiative is the “slum-adoption scheme”, which has extended door-to-door waste collection to 550 informal settlements.
Water: Mumbai ranks average in water. The city’s score is helped by a fairly efficient water system, losing just 14% of its water flow through leaks versus the Index average of 22%. This is the second best rate among cities with similarly low incomes in the Index (under US$10,000 in per capita GDP). The city has benefited from recent official efforts to reduce water leakages, which once ran as high as 50%. Mumbai is also comparatively sparing in its water use, consuming on average 250 litres per capita per day versus the Index average of 278 litres. In addition, Mumbai’s sources its water supply from lakes and rivers rather than less sustainable sources, such as deep aquifers and desalination plants. To combat periodic water shortages, however, Mumbai has undertaken feasibility studies to build a number of desalination plants.
Green initiatives: The city has introduced universal metering and water rates to control demand. With greater vigilance on water use, the city also hopes to deter water theft and tampering with the water mains.
Sanitation: Mumbai ranks below average in sanitation. Only an estimated 42% of the city’s population have access to sanitation versus the Index average of 70% (the Indian city average is 54%), although the Index figure for Mumbai dates back to 2005. Despite these difficulties, Mumbai still manages to treat 68% of the collected wastewater, which is higher than the Index average of 60%, and the Indian city average of 46%. And the city scores relatively well for its wastewater treatment standards. That said, Mumbai is one of only a handful of cities in the Index that does not regularly monitor sanitation facilities, either in communal areas or in the home.
Green initiatives: Mumbai is implementing the second phase of the “Mumbai Sewerage Disposal Project”, which aims to comply with national and international standards by improving sanitation access, sewerage-conveyance infrastructure and treatment facilities. An important component of the first phase of the project, from 1996 to 2005, was the construction of 330 community toilet blocks — totalling about 6,000 seats — that served 400,000 people within informal settlements. The second phase aims to build another 35,000 toilet seats by 2012.
Air quality: Mumbai ranks well below average in air quality, due mainly to the city’s legacy manufacturing base, especially foundry production, combined with high volumes of car traffic. Mumbai has the highest level of average daily nitrogen dioxide emissions in the Index, at 86 micrograms per cubic metre. Similarly average daily levels of suspended particulate matter, at 202 micrograms per cubic metre, are almost twice the Index average. Sulphur dioxide levels are also high, at 34 micrograms per cubic metre, compared to the average of 23 micrograms. Mumbai has recognised the challenge and has implemented an air quality code, and monitors air quality at different locations around the city with the results published on a web site. However it is marked down for not monitoring carbon monoxide emissions. Mumbai is also one of two cities in the Index that do not inform citizens about air pollution and its associated health dangers
Environmental governance: Mumbai ranks below average in environmental governance. Its environmental authority only has partial jurisdiction to formulate and implement policies on environmental protection. The city performs well for environmental monitoring, reflecting the fact that one of the Municipal Corporation of Greater Mumbai’s duties since 1994 has been “environmental protection and promotion of ecology and urban forestry”. The agency monitors environmental quality and reports the status of the environment annually through an official status report. In 2008-2009 about 8% of the agency’s budget went to “cleanliness and improvement of the city’s environment”, including activities pertaining to solid waste, eco housing, trees and air pollution. Yet while the city government is responsible for most services with a direct impact on the environment, including water, sanitation, waste, air quality, land use and human settlements, a number of other agencies with unclear jurisdictions and overlapping roles are also involved. These include the Mumbai Metropolitan Region Development Authority, Maharashtr

Land use and buildings: Mumbai ranks average in land use and buildings. While Mumbai scores well for having the highest population density in the Index, it scores poorly for green spaces per person. The city only has 7 square metres of green space per person versus the Index average of 39 square metres, and the Indian city average of 17 square metres. It is also marked down for only having partial policies to contain sprawl and to protect its green spaces and other environmentally sensitive areas. Mumbai is also among the weakest in the Index at providing incentives and regulations to motivate business and households to lower their energy use. However, it does have eco-building standards in place for both private and public buildings, and receives full marks for publicly promoting ways to save energy in buildings.
Green initiatives: An eco-housing program makes it mandatory for construction companies to obtain “Eco-Housing certification” from the city. The programme, launched in partnership between the city government, the United States Agency for International Development, and the International Institute for Energy Conservation, provides incentives to property developers to make their buildings more energy efficient. The incentives include rebates on development charges and some tax allowances. The MEA (Mumbai Energy Alliance) has also successfully piloted an initiative to install new energy-efficient water pumps in buildings around the city. The new pumps have been operational since March 2010 and have resulted in improved efficiency, as well as electricity savings. The pilot initiative is now to be extended and, if implemented in 100,000 buildings, will make annual electricity energy savings of 200 million kilowatthours and reduce CO2 emission by 1.8 million tonnes over a ten-year period.
 Transport: Mumbai ranks below average in transport. Although Mumbai’s suburban rail, bus and road network has seen real improvements in recent years, boosted by nearly US$1 billion in investment since 2002 (see “green initiatives” below), the network is overstrained. Although the city is well served by suburban rail services, the city lacks a superior public transport network as defined in the Index (metro, bus rapid transit, or trams). In transport policy areas, Mumbai also has room for improvement. The city government has yet to implement measures to reduce traffic congestion, such as the creation of car pooling lanes, pedestrian areas, or park and ride facilities in congested areas. Among traffic management measures evaluated in the Index, Mumbai has traffic light sequencing but currently lacks traffic information systems or central access points around the cities, although they are in the planning stage.
Green initiatives: The Mumbai Urban Transport Project has led to improvements in both rail and road transportation infrastructure. The project, initiated in 2002 and completed at a cost of US$945 million, built new railway tracks, introduced more comfortable railway coaches, converted two major east-west roads into six-lane highways, and modernised the bus fleet by introducing more user-friendly buses that run on compressed natural gas. The second phase of the project, to be implemented over the next five years until 2015, will focus on improving passenger-carrying capacity, operational efficiency and strengthening the management of the suburban rail system. 
Waste: Mumbai ranks below average in waste, despite scoring well for the relatively low amount of waste it produces. On average, Mumbai generates 209 kg of waste per year on a per capita basis versus an Index average of 375 kg, and under the Indian city average of 226 kg. However, with a population of nearly 13 million, the seventh highest in the Index, that still leaves a lot of waste to handle, and Mumbai struggles to cope. It is estimated that just under a third of the city’s waste is collected and adequately disposed of, the lowest proportion of the cities covered in this report, and much lower than the Index average of 83%, as well as the Indian city average of 72%. The city could improve regulations covering its waste disposal sites, although it receives higher marks in the Index for its standards on industrial hazardous waste. Mumbai’s recycling strategy is comparatively weak, although it does operate on-site collection and central recycling collection points within the city
Green initiatives: The local government is promoting a programme called “Advance Locality Management”, a voluntary association of citizens who maintain cleanliness and reduce waste in their respective “colonies”, groups of 100 to 200 houses. Initiated in 1998, the programme currently covers over 700 colonies. The main activities undertaken by the group include segregation of waste at the source, handing over dry waste to waste-pickers, composting wet waste and associated public awareness activities. Another local government initiative is the “slum-adoption scheme”, which has extended door-to-door waste collection to 550 informal settlements. 
Water: Mumbai ranks average in water. The city’s score is helped by a fairly efficient water system, losing just 14% of its water flow through leaks versus the Index average of 22%. This is the second best rate among cities with similarly low incomes in the Index (under US$10,000 in per capita GDP). The city has benefited from recent official efforts to reduce water leakages, which once ran as high as 50%. Mumbai is also comparatively sparing in its water use, consuming on average 250 litres per capita per day versus the Index average of 278 litres. In addition, Mumbai’s sources its water supply from lakes and rivers rather than less sustainable sources, such as deep aquifers and desalination plants. To combat periodic water shortages, however, Mumbai has undertaken feasibility studies to build a number of desalination plants. 
Green initiatives: The city has introduced universal metering and water rates to control demand. With greater vigilance on water use, the city also hopes to deter water theft and tampering with the water mains. 
Sanitation: Mumbai ranks below average in sanitation. Only an estimated 42% of the city’s population have access to sanitation versus the Index average of 70% (the Indian city average is 54%), although the Index figure for Mumbai dates back to 2005. Despite these difficulties, Mumbai still manages to treat 68% of the collected wastewater, which is higher than the Index average of 60%, and the Indian city average of 46%. And the city scores relatively well for its wastewater treatment standards. That said, Mumbai is one of only a handful of cities in the Index that does not regularly monitor sanitation facilities, either in communal areas or in the home.
Green initiatives: Mumbai is implementing the second phase of the “Mumbai Sewerage Disposal Project”, which aims to comply with national and international standards by improving sanitation access, sewerage-conveyance infrastructure and treatment facilities. An important component of the first phase of the project, from 1996 to 2005, was the construction of 330 community toilet blocks — totalling about 6,000 seats — that served 400,000 people within informal settlements. The second phase aims to build another 35,000 toilet seats by 2012.
 Air quality: Mumbai ranks well below average in air quality, due mainly to the city’s legacy manufacturing base, especially foundry production, combined with high volumes of car traffic. Mumbai has the highest level of average daily nitrogen dioxide emissions in the Index, at 86 micrograms per cubic metre. Similarly average daily levels of suspended particulate matter, at 202 micrograms per cubic metre, are almost twice the Index average. Sulphur dioxide levels are also high, at 34 micrograms per cubic metre, compared to the average of 23 micrograms. Mumbai has recognised the challenge and has implemented an air quality code, and monitors air quality at different locations around the city with the results published on a web site. However it is marked down for not monitoring carbon monoxide emissions. Mumbai is also one of two cities in the Index that do not inform citizens about air pollution and its associated health dangers
Environmental governance: Mumbai ranks below average in environmental governance. Its environmental authority only has partial jurisdiction to formulate and implement policies on environmental protection. The city performs well for environmental monitoring, reflecting the fact that one of the Municipal Corporation of Greater Mumbai’s duties since 1994 has been “environmental protection and promotion of ecology and urban forestry”. The agency monitors environmental quality and reports the status of the environment annually through an official status report. In 2008-2009 about 8% of the agency’s budget went to “cleanliness and improvement of the city’s environment”, including activities pertaining to solid waste, eco housing, trees and air pollution. Yet while the city government is responsible for most services with a direct impact on the environment, including water, sanitation, waste, air quality, land use and human settlements, a number of other agencies with unclear jurisdictions and overlapping roles are also involved. These include the Mumbai Metropolitan Region Development Authority, Maharashtr

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

กรีนริเริ่ม: มุมไบพลังงานพันธมิตร (MEA), ความร่วมมือระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นและองค์กรเอกชน ส่งเสริมโครงการประสิทธิภาพพลังงานในภูมิภาคมากกว่ามุมไบ ตั้งแต่ 2008 การไฟฟ้านครหลวงได้พัฒนาขั้นตอนของโครงการ 25 ที่ใช้เทคโนโลยีนวัตกรรม และการ ประหยัดพลังงานแสง ความร้อน และระบายความร้อนสำหรับอาคารที่อยู่อาศัย ค้า เทศบาลและอุตสาหกรรมเกล็ดถี่ โครงการรวม ช่วงระยะเวลาสิบปี มีเป้าหมายจะทำให้ประหยัดพลังงานของ kilowatt-hours 1900 ล้าน และลดการปล่อย CO2 โดย 13 ล้านตัน ที่ดินอาคารและใช้: มุมไบอันดับค่าเฉลี่ยในการใช้ที่ดินและอาคาร ขณะที่มุมไบคะแนนดีสำหรับการมีความหนาแน่นของประชากรสูงสุดในดัชนี ได้คะแนนไม่ดีสำหรับพื้นที่สีเขียวต่อคน เมืองมีพื้นที่สีเขียวต่อคนเทียบกับค่าเฉลี่ยดัชนี 39 ตารางเมตร และเมืองอินเดียเฉลี่ย 17 ตารางเมตร 7 เมตรเท่านั้น มันยังไอลงมีเพียง นโยบายบางส่วนมีนั่น และปกป้องพื้นที่ของสีเขียวและพื้นที่อื่น ๆ ที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อม มุมไบยังเป็นหนึ่งในการกำจัดจุดในดัชนีที่ให้แรงจูงใจ และใช้กฎระเบียบเพื่อจูงใจธุรกิจและครัวเรือนเพื่อลดพลังงานของพวกเขา อย่างไรก็ตาม มันได้มาตรฐานสิ่งแวดล้อมอาคารสำหรับอาคารสาธารณะ และส่วนตัว และได้รับเครื่องหมายเต็มรูปแบบการประชาสัมพันธ์วิธีการประหยัดพลังงานในอาคารกรีนริเริ่ม: โปรแกรมสิ่งแวดล้อมที่อยู่อาศัยทำให้บังคับสำหรับบริษัทก่อสร้างรับ "อีโคบ้านรับรอง" จากเมือง โปรแกรม เปิดตัวพลังงาน ร่วมมือระหว่างรัฐบาลเมือง สหรัฐอเมริกาหน่วยงานการพัฒนานานาชาติ และ สถาบันนานาชาติให้แรงจูงใจการพัฒนาคุณสมบัติเพื่อทำให้อาคารของพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ แรงจูงใจรวมเงินคืนบางหักภาษีและค่าธรรมเนียมพัฒนา MEA (มุมไบพลังงานพันธมิตร) ได้สำเร็จยัง piloted ริการติดตั้งปั๊มน้ำประหยัดพลังงานใหม่ในอาคารรอบเมือง ปั๊มใหม่ได้รับการดำเนินงานตั้งแต่เดือนมีนาคมปี 2010 และทำให้มีประสิทธิภาพดีขึ้น เป็นการประหยัดไฟฟ้า โครงการนำร่องคือขณะนี้การขยาย ก ถ้าใช้ในอาคาร 100000 จะทำให้ประหยัดพลังงานไฟฟ้าปีของ kilowatthours 200 ล้าน และลดการปล่อยก๊าซ CO2 โดย 1.8 ล้านตันเป็นระยะเวลาสิบปี ขนส่ง: มุมไบอันดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในการขนส่ง แม้ว่ามุมไบของชานเมือง เครือข่ายทางรถไฟ รถประจำทาง และถนนได้เห็นจริงปรับปรุงในปีที่ผ่านมา โดยเกือบ 1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในการลงทุนพ.ศ. 2545 เพิ่มขึ้น (ดูที่ "ริเริ่มเขียว" ด้านล่าง), overstrained เครือข่าย แม้ว่าเมืองดีมีการให้บริการ โดยบริการรถไฟชานเมือง เมืองขาดเครือข่ายการขนส่งสาธารณะที่เหนือกว่าตามที่กำหนดไว้ในดัชนี (รถไฟ รถประจำทางรถไฟฟ้าใต้ดิน หรือนี่) บริเวณขนส่งนโยบาย มุมไบยังได้ปรับปรุงห้อง รัฐบาลเมืองยังมีการใช้มาตรการเพื่อลดการจราจรที่ติดขัด เช่นการสร้างรถร่วมถนนหนทาง พื้นที่คนเดินเท้า หรือสวน และนั่งในพื้นที่ congested ผู้ประเมินในดัชนีมาตรการการจัดการจราจร มุมไบมีลำดับไฟ แต่ปัจจุบันขาดระบบข้อมูลจราจรหรือจุดการเข้าถึงศูนย์กลางรอบเมือง แม้ว่าพวกเขาอยู่ในขั้นวางแผนกรีนริเริ่ม: มุมไบเมืองขนส่งโครงการได้นำไปปรับปรุงในโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งทางรถไฟและถนน โครงการ เริ่มต้นในปี 2545 และเสร็จสมบูรณ์ของสหรัฐอเมริกา $945 ล้านบาท ต้นทุนสร้างทางรถไฟใหม่ นำโค้ชรถไฟสะดวกสบายมากขึ้น แปลงตะวันออกตะวันตกถนนหลักทางหลวง 6 เลน และแบบเรือรถยุโรป โดยการแนะนำรถที่ใช้งานง่ายขึ้นที่ก๊าซธรรมชาติ ระยะที่สองของโครงการ การดำเนินการปีต่อไป 5 โมง จะเน้นปรับปรุงกำลังแบกผู้โดยสาร ประสิทธิภาพการดำเนินงาน และเสริมสร้างการจัดการของระบบรถไฟชานเมือง เสีย: มุมไบอันดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในขยะ แม้มีคะแนนดีสำหรับจำนวนขยะที่มันผลิตค่อนข้างต่ำ โดยเฉลี่ย มุมไบสร้าง 209 กิโลกรัมของเสียต่อปีบนพื้นฐานต่อประชากรเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยดัชนี ของ 375 กก. และเมืองอินเดียเฉลี่ย 226 กก. อย่างไรก็ตาม มีประชากรเกือบ 13 ล้าน เจ็ดสูงสุดในดัชนี ยังที่ทิ้งของเสียการจัดการ และย่างมุมไบเพื่อรับมือ มันคือประมาณว่า เป็นการรวบรวม และเพียงพอตัดแล้ว สัดส่วนต่ำสุดของเมืองครอบคลุมในรายงานนี้ และมากต่ำกว่าดัชนีค่าเฉลี่ย 83% เป็นเมืองอินเดียเฉลี่ย 72% ราวหนึ่งในสามของของเสีย เมืองสามารถปรับปรุงกฎระเบียบที่ครอบคลุมการกำจัดขยะไซต์ แม้ว่าจะได้รับเครื่องหมายสูงในดัชนีสำหรับของเสียอันตรายอุตสาหกรรมมาตรฐาน กลยุทธ์การรีไซเคิลของมุมไบคืออ่อนดีอย่างหนึ่ง แม้ว่าจะมีซักชุดและชุดรีไซเคิลเซ็นทรัลจุดพักกรีนริเริ่ม: รัฐบาลท้องถิ่นส่งเสริมโครงการที่เรียกว่า "จัดการล่วงหน้าท้อง" สมาคมความสมัครใจของประชาชนที่รักษาความสะอาด และลดขยะในความเกี่ยวข้อง "อาณานิคม" กลุ่ม 100 บ้าน 200 เริ่มต้นในปี 1998 โครงการขณะนี้ครอบคลุมกว่า 700 อาณานิคม กิจกรรมหลักที่ดำเนินการ โดยกลุ่มรวมแบ่งแยกขยะที่ต้นทาง ชำระขยะแห้งขยะขับ การหมักขยะเปียกและจิตสำนึกสาธารณะที่เชื่อมโยงกิจกรรม คิดริเริ่มของรัฐบาลท้องถิ่นอื่นเป็น "ชุมชนแออัดยอมรับโครงร่าง" ซึ่งมีขยายคอลเลกชันเสียผ่านการจับคู่เป็น 550 น้ำ: มุมไบอันดับค่าเฉลี่ยในน้ำ คะแนนของเมืองถูกช่วย โดยระบบน้ำค่อนข้างมีประสิทธิภาพ การสูญเสียเพียง 14% ของการไหลของน้ำผ่านรอยรั่วเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยดัชนี 22% นี้คืออัตราส่วนที่สองในเมืองมีรายได้ต่ำในทำนองเดียวกันในดัชนี (ต่ำกว่าสหรัฐอเมริกา $10000 ใน GDP ต่อหัว) เมืองได้รับประโยชน์จากความพยายามอย่างเป็นทางการล่าสุดเพื่อลดการรั่วไหลน้ำ ที่เคยวิ่งสูงถึง 50% มุมไบเป็น sparing ยังดีอย่างหนึ่งในการใช้น้ำ ใช้เฉลี่ย 250 ลิตรต่อหัวต่อวันเทียบกับดัชนีเฉลี่ยของลิตร 278 นอกจากนี้ มุมไบแหล่งจ่ายน้ำของทะเลสาบและแม่น้ำ มากกว่าน้อย กว่า แหล่งที่ยั่งยืน aquifers ลึกและพืช desalination ในการต่อสู้กับการขาดแคลนน้ำเป็นครั้งคราว ไร มุมไบได้ดำเนินการศึกษาความเป็นไปได้เพื่อสร้างจำนวน desalination พืช กรีนริเริ่ม: เมืองแนะนำสากลการวัดแสง และความต้องการราคาน้ำเพื่อควบคุมการ ด้วยการระมัดระวังมากขึ้นในน้ำใช้ เมืองยังหวังที่จะขโมยน้ำขัดขวาง และรบกวนช่วยน้ำ สุขาภิบาล: มุมไบอันดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในสุขาภิบาล เพียงมีประมาณ 42% ของประชากรของเมืองมีถึงสุขาภิบาลเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยดัชนีของ 70% (ค่าเฉลี่ยเมืองอินเดียเป็น 54%), แม้ว่าดัชนีตัวเลขวันที่มุมไบไป 2005 แม้ มีความยากลำบากเหล่านี้ มุมไบยังจัดการเยียวยา 68% ของการรวบรวมน้ำเสีย ซึ่งสูงกว่าค่าเฉลี่ยของดัชนีของ 60% และเมืองอินเดียเฉลี่ย 46% และเมืองคะแนนค่อนข้างดีสำหรับบำบัดน้ำเสียมาตรฐาน ที่กล่าวว่า มุมไบเที่ยวรีสอร์ตเมืองในดัชนีที่ไม่สม่ำเสมอตรวจสอบสุขาภิบาล อำนวยความสะดวก ในพื้นที่ชุมชนหรือ ในบ้านกรีนริเริ่ม: มุมไบเป็นใช้ระยะที่สองของ "มุมไบ Sewerage ทิ้งโครงการ" ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานแห่งชาติ และนานาชาติ โดยการปรับปรุงสุขาภิบาลเข้า sewerage ขนส่งโครงสร้างพื้นฐาน และสิ่งอำนวยความสะดวกในการรักษา ส่วนประกอบสำคัญของเฟสแรกของโครงการ จากปี 1996 ถึง 2005 ถูกสร้างบล็อกน้ำชุมชน 330 – ห้องประมาณ 6000 ที่นั่ง — ที่บริการ 400000 คนภายในการจ่ายเงินอย่างไม่เป็นทางการ ระยะที่สองมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างห้องน้ำ 35000 ที่นั่งที่อื่น โดย 2012 อากาศคุณภาพ: มุมไบอันดับต่ำกว่าเฉลี่ยในอากาศคุณภาพ ดีครบกำหนดส่วนใหญ่จะพักฐานผลิตดั้งเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงหล่อผลิต รวมกับจำนวนรถจราจร มุมไบมีปล่อยก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์เฉลี่ยรายวันในดัชนี 86 micrograms ต่อลูกบาศก์เมตรที่ระดับสูงสุด ในทำนองเดียวกัน ระดับเฉลี่ยรายวันของระงับเรื่องฝุ่น ที่ 202 micrograms ต่อลูกบาศก์เมตร มีเกือบสองเท่าค่าเฉลี่ยของดัชนี ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ระดับสูง ที่ 34 micrograms ต่อลูกบาศก์เมตร เปรียบเทียบกับค่าเฉลี่ยของ 23 micrograms ยังอยู่ มุมไบมียังความท้าทาย และได้ใช้รหัสการตรวจสอบคุณภาพอากาศ และการตรวจสอบอากาศคุณภาพในสถานต่าง ๆ รอบ ๆ เมืองกับผลที่ประกาศบนเว็บไซต์ อย่างไรก็ตาม มันถูกทำเครื่องหมายลงไม่ตรวจสอบการปล่อยก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ มุมไบยังเป็นหนึ่งในสองเมืองในดัชนีที่บอกประชาชนเกี่ยวกับมลพิษทางอากาศและอันตรายของสุขภาพที่เกี่ยวข้องกำกับดูแลด้านสิ่งแวดล้อม: มุมไบอันดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในการกำกับดูแลสิ่งแวดล้อม อำนาจของสิ่งแวดล้อมมีอำนาจบางส่วนในการกำหนด และดำเนินนโยบายในการป้องกันสิ่งแวดล้อมเท่านั้น เมืองที่ทำดีเพื่อตรวจสอบสิ่งแวดล้อม สะท้อนให้เห็นถึงข้อเท็จจริงหนึ่งของ บริษัทเทศบาลหน้าที่มากกว่ามุมไบตั้งแต่ปี 1994 ได้รับการ "อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและส่งเสริมระบบนิเวศและการป่าไม้ในเมือง" หน่วยงานตรวจสอบคุณภาพสิ่งแวดล้อม และรายงานสถานะของสภาพแวดล้อมเป็นประจำทุกปีโดยรายงานสถานะอย่างเป็นทางการ ในปี 2008-2009 ประมาณ 8% ของงบประมาณของหน่วยงานไป "ความสะอาดและปรับปรุงสภาพแวดล้อมของเมือง" รวมทั้งกิจกรรมที่เกี่ยวข้องให้แข็ง เสีย มลพิษสิ่งแวดล้อมที่อยู่อาศัย ต้นไม้ และอากาศ ยัง ในขณะที่รัฐบาลรับผิดชอบการบริการส่วนใหญ่มีผลกระทบโดยตรงในสภาพแวดล้อม น้ำ สุขาภิบาล เสีย คุณภาพอากาศ การใช้ที่ดิน และจับ คู่มนุษย์ จำนวนของหน่วยงานอื่น ๆ ด้วยเงื่อนไขที่ชัดเจนและบทบาททับซ้อนกันยังเกี่ยวข้องกัน รวมถึงมุมไบนครภูมิภาคพัฒนาอำนาจ Maharashtr

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ความคิดริเริ่มสีเขียว: มุมไบพันธมิตรพลังงาน (กฟน.) ความร่วมมือระหว่างภาครัฐท้องถิ่นและองค์กรที่ไม่ใช่ภาครัฐที่ส่งเสริมโปรแกรมประสิทธิภาพการใช้พลังงานในภูมิภาคมหานครมุมไบ ตั้งแต่ปี 2008 กฟน. ได้มีการพัฒนาระบบท่อส่งของ 25 โครงการที่ใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีและการประหยัดพลังงานในการให้แสงสว่างความร้อนและการประยุกต์ใช้สำหรับระบายความร้อนที่อยู่อาศัยเชิงพาณิชย์อาคารเทศบาลและอุตสาหกรรมระบบการ โครงการรวมเป็นระยะเวลากว่าสิบปีมีการกำหนดเป้าหมายที่จะทำให้ประหยัดพลังงานได้ 1,900 ล้านกิโลวัตต์ชั่วโมงและลดการปล่อย CO2 จาก 13 ล้านตัน. การใช้ที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง: มุมไบจัดอันดับโดยเฉลี่ยในการใช้ประโยชน์ที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง ในขณะที่มุมไบคะแนนดีสำหรับการมีความหนาแน่นของประชากรสูงที่สุดในดัชนีคะแนนมันไม่ดีสำหรับพื้นที่สีเขียวต่อคน เมืองที่มีเพียง 7 ตารางเมตรของพื้นที่สีเขียวต่อคนเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของดัชนีจาก 39 ตารางเมตรและค่าเฉลี่ยของอินเดียเมือง 17 ตารางเมตร นอกจากนี้ยังมีการทำเครื่องหมายลงเพียงบางส่วนมีนโยบายที่จะมีแผ่กิ่งก้านสาขาและเพื่อปกป้องพื้นที่สีเขียวและพื้นที่อื่น ๆ ที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อม มุมไบยังเป็นจุดอ่อนในดัชนีที่ให้แรงจูงใจและกฎระเบียบที่จะกระตุ้นให้ผู้ประกอบการธุรกิจและเพื่อลดการใช้พลังงานของพวกเขา แต่จะมีมาตรฐานที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอาคารในสถานที่สำหรับทั้งสองอาคารภาครัฐและเอกชนและได้รับคะแนนเต็มหาวิธีการส่งเสริมการเปิดเผยต่อสาธารณชนในการประหยัดพลังงานในอาคาร. ความคิดริเริ่มสีเขียว: โปรแกรมเชิงนิเวศที่อยู่อาศัยทำให้มันบังคับสำหรับ บริษัท รับเหมาก่อสร้างที่จะได้รับ "Eco -Housing รับรอง "จากเมือง โปรแกรมเปิดตัวในความร่วมมือระหว่างรัฐบาลเมืองที่องค์กรเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศแห่งสหรัฐอเมริกาและสถาบันระหว่างประเทศเพื่อการอนุรักษ์พลังงานให้แรงจูงใจที่จะพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่จะทำให้อาคารของพวกเขาพลังงานที่มีประสิทธิภาพ แรงจูงใจรวมถึงส่วนลดในค่าใช้จ่ายในการพัฒนาและค่าใช้จ่ายภาษี กฟน (มุมไบพลังงานพันธมิตร) ยังขับประสบความสำเร็จในความคิดริเริ่มในการติดตั้งปั๊มน้ำพลังงานใหม่ที่มีประสิทธิภาพในอาคารรอบ ๆ เมือง ปั๊มใหม่ได้รับการดำเนินงานตั้งแต่เดือนมีนาคมปี 2010 และมีผลในการปรับปรุงประสิทธิภาพเช่นเดียวกับเงินฝากออมทรัพย์การไฟฟ้า ความคิดริเริ่มนำร่องขณะนี้คือการที่จะขยายและหากดำเนินการในอาคาร 100,000 จะทำให้ประหยัดพลังงานไฟฟ้าปีละ 200 ล้าน kilowatthours และลดการปล่อยก๊าซ CO2 จาก 1.8 ล้านตันในช่วงระยะเวลาสิบปี. ขนส่ง: มุมไบอันดับที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในการขนส่ง แม้ว่ารถไฟชานเมืองมุมไบของรถประจำทางและเครือข่ายถนนได้เห็นการปรับปรุงจริงในปีที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นเกือบ US $ 1 พันล้านดอลลาร์ในการลงทุนตั้งแต่ปี 2002 (ดู "โครงการสีเขียว" ด้านล่าง), เครือข่ายที่ทำงานมากเกินไป แม้ว่าจะเป็นเมืองที่ทำหน้าที่ได้ดีโดยการให้บริการรถไฟชานเมืองเมืองขาดเครือข่ายการขนส่งสาธารณะที่เหนือกว่าที่กำหนดไว้ในดัชนี (รถไฟใต้ดินรถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษหรือรถราง) ในนโยบายด้านการขนส่งมุมไบแห่งนี้มีห้องพักสำหรับการปรับปรุง รัฐบาลเมืองยังไม่ได้ดำเนินมาตรการเพื่อลดปัญหาการจราจรเช่นการสร้างถนนรถร่วมกันพื้นที่เดินเท้าหรือสวนสาธารณะและสถานที่การนั่งในพื้นที่แออัด ท่ามกลางมาตรการการจัดการจราจรการประเมินในดัชนีมุมไบมีลำดับไฟจราจร แต่ยังขาดระบบข้อมูลการจราจรหรือจุดเชื่อมกลางทั่วเมืองแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในขั้นตอนการวางแผน. ความคิดริเริ่มสีเขียว: โครงการมุมไบการคมนาคมในเมืองได้นำไปสู่การปรับปรุงทั้งใน ทางรถไฟและโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งทางถนน โครงการที่ริเริ่มในปี 2002 และแล้วเสร็จในค่าใช้จ่ายของสหรัฐ $ 945,000,000 ที่สร้างขึ้นรางรถไฟใหม่แนะนำโค้ชรถไฟสะดวกสบายมากขึ้นแปลงถนนสองสายตะวันออกตะวันตกที่สำคัญเข้าสู่ทางหลวงหกเลนและทันสมัยรถแท๊กซี่โดยการแนะนำที่ผู้ใช้มากขึ้น รถที่เป็นมิตรที่ทำงานบนก๊าซธรรมชาติอัด ระยะที่สองของโครงการที่จะดำเนินการในอีกห้าปีจนกระทั่งในปี 2015 จะมุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงความจุผู้โดยสารแบกประสิทธิภาพการดำเนินงานและการเสริมสร้างการบริหารจัดการของระบบรถไฟชานเมือง. เสีย: มุมไบอันดับที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของเสียแม้จะมีการให้คะแนน ดีสำหรับจำนวนเงินที่ค่อนข้างต่ำของเสียที่จะผลิต โดยเฉลี่ยมุมไบสร้าง 209 กิโลกรัมขยะต่อปีบนพื้นฐานต่อหัวเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยดัชนี 375 กิโลกรัมและต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของอินเดียเมือง 226 กิโลกรัม แต่มีประชากรเกือบ 13 ล้านคนที่เจ็ดที่สูงที่สุดในดัชนีที่ยังคงใบมากของเสียที่จะจัดการและมุมไบที่ต้องดิ้นรนเพื่อรับมือ มันคือประมาณว่าแค่หนึ่งในสามของเสียของเมืองจะถูกรวบรวมและจำหน่ายอย่างเพียงพอของสัดส่วนที่ต่ำที่สุดของเมืองกล่าวถึงในรายงานนี้และต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของดัชนี 83% เช่นเดียวกับค่าเฉลี่ยของเมืองอินเดีย 72 % เมืองที่สามารถปรับปรุงกฎระเบียบที่ครอบคลุมสถานที่กำจัดขยะแม้ว่ามันจะได้รับเครื่องหมายที่สูงขึ้นในดัชนีมาตรฐานที่มีต่ออุตสาหกรรมของเสียอันตราย กลยุทธ์การรีไซเคิลของมุมไบเป็นที่อ่อนแอเมื่อเทียบแม้ว่ามันจะดำเนินการจัดเก็บในสถานที่และการรีไซเคิลจุดเก็บกลางในเมืองคิดริเริ่มสีเขียว: รัฐบาลท้องถิ่นคือการส่งเสริมโปรแกรมที่เรียกว่า "การบริหารจัดการถิ่นล่วงหน้า" สมาคมอาสาสมัครของประชาชนที่รักษาความสะอาดและลด เสียใน "อาณานิคม" ของแต่ละกลุ่ม 100-200 บ้าน เริ่มต้นในปี 1998 โปรแกรมปัจจุบันครอบคลุมกว่า 700 โคโลนี กิจกรรมหลักที่ดำเนินการโดยกลุ่มรวมถึงการคัดแยกของเสียที่แหล่งที่มามอบขยะแห้งเสีย-แจ่ม, ปุ๋ยหมักขยะเปียกและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องรับรู้ของประชาชน คิดริเริ่มของรัฐบาลท้องถิ่นอีกคือ "สลัม-การยอมรับโครงการ" ซึ่งได้มีการขยายแบบ door-to-door เก็บขยะ 550 การตั้งถิ่นฐานเป็นทางการ. น้ำ: มุมไบเฉลี่ยอันดับในน้ำ คะแนนของเมืองที่ถูกช่วยโดยระบบน้ำอย่างมีประสิทธิภาพเป็นธรรมสูญเสียเพียง 14% ของการไหลของน้ำผ่านการรั่วไหลเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของดัชนี 22% นี้เป็นอัตราที่ดีที่สุดที่สองในเมืองที่มีรายได้ต่ำในทำนองเดียวกันในดัชนี (อายุต่ำกว่า US $ 10,000 ต่อหัวของจีดีพี) เมืองที่ได้รับประโยชน์จากความพยายามอย่างเป็นทางการเมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อลดการรั่วไหลของน้ำซึ่งครั้งหนึ่งเคยวิ่งสูงถึง 50% มุมไบยังได้เปรียบโดยเปรียบเทียบในการใช้งานประหยัดน้ำบริโภคเฉลี่ย 250 ลิตรต่อคนต่อวันเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของดัชนี 278 ลิตร นอกจากนี้มุมไบของแหล่งที่มาจากแหล่งน้ำจากทะเลสาบและแม่น้ำมากกว่าแหล่งที่ยั่งยืนน้อยลงเช่นชั้นหินอุ้มน้ำลึกและพืชกลั่นน้ำทะเล เพื่อต่อสู้กับการขาดแคลนน้ำเป็นระยะ ๆ แต่มุมไบได้ดำเนินการศึกษาความเป็นไปในการสร้างจำนวนของโรงกลั่นน้ำทะเล. ความคิดริเริ่มสีเขียว: เมืองที่ได้รับการแนะนำการวัดแสงสากลและอัตราน้ำที่จะควบคุมความต้องการ ด้วยความระมัดระวังมากขึ้นในการใช้น้ำในเมืองยังหวังที่จะยับยั้งการขโมยน้ำและการปลอมแปลงด้วยไฟน้ำ. สุขาภิบาล: มุมไบอันดับที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในการสุขาภิบาล มีเพียงประมาณ 42% ของประชากรในเมืองมีการเข้าถึงการสุขาภิบาลเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของดัชนี 70% (ค่าเฉลี่ยของเมืองอินเดีย 54%) แม้ว่าตัวเลขดัชนีมุมไบวันที่กลับไปปี 2005 แม้จะมีปัญหาเหล่านี้มุมไบยังคงจัดการในการรักษา 68% ของน้ำเสียที่รวบรวมซึ่งสูงกว่าค่าเฉลี่ยของดัชนี 60% และค่าเฉลี่ยของเมืองอินเดีย 46% และเมืองที่มีคะแนนค่อนข้างดีสำหรับมาตรฐานการบำบัดน้ำเสียของ ที่กล่าวว่ามุมไบเป็นหนึ่งในเพียงไม่กี่คนของเมืองในดัชนีที่ไม่สม่ำเสมอในการตรวจสอบสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขอนามัยทั้งในพื้นที่ชุมชนหรือในบ้าน. คิดริเริ่มสีเขียว: มุมไบมีการดำเนินการระยะที่สองของ "มุมไบท่อน้ำทิ้งโครงการกำจัด" ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานระดับชาติและนานาชาติโดยการปรับปรุงการเข้าถึงการสุขาภิบาลโครงสร้างพื้นฐานการระบายน้ำทิ้ง-ยานพาหนะและสถานที่รักษา องค์ประกอบที่สำคัญของเฟสแรกของโครงการ 1996-2005 เป็นการก่อสร้าง 330 ชุมชนบล็อกห้องน้ำ - รวมเป็นเงินทั้งสิ้นประมาณ 6,000 ที่นั่ง - ที่ทำหน้าที่ 400,000 คนในการชำระหนี้นอกระบบ ขั้นที่สองมีจุดมุ่งหมายที่จะสร้างอีก 35,000 ที่นั่งห้องน้ำปี 2012 อากาศที่มีคุณภาพ: มุมไบอันดับที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในคุณภาพอากาศมีสาเหตุหลักจากฐานการผลิตแบบดั้งเดิมของเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งการผลิตโรงหล่อรวมกับปริมาณสูงของการจราจรรถ มุมไบมีระดับสูงสุดของค่าเฉลี่ยของการปล่อยก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ในชีวิตประจำวันในดัชนีที่ 86 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร ในทำนองเดียวกันเฉลี่ยระดับชีวิตประจำวันของระงับอนุภาคที่ 202 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตรเป็นเกือบสองเท่าของค่าเฉลี่ยของดัชนี ระดับซัลเฟอร์ไดออกไซด์ยังสูงที่ 34 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตรเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของ 23 ไมโครกรัม มุมไบได้รับการยอมรับความท้าทายและได้ดำเนินการรหัสคุณภาพอากาศและตรวจสอบคุณภาพอากาศในสถานที่ที่แตกต่างกันไปรอบ ๆ เมืองกับผลลัพธ์ที่ได้รับการตีพิมพ์บนเว็บไซต์ แต่จะทำเครื่องหมายลงไม่ได้ตรวจสอบการปล่อยก๊าซคาร์บอนมอนออกไซด์ มุมไบยังเป็นหนึ่งในสองเมืองในดัชนีที่ไม่ได้แจ้งให้ประชาชนเกี่ยวกับมลพิษทางอากาศและอันตรายต่อสุขภาพของตนที่เกี่ยวข้องกำกับดูแลด้านสิ่งแวดล้อม: มุมไบอันดับที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในการกำกับดูแลด้านสิ่งแวดล้อม อำนาจด้านสิ่งแวดล้อมมีอำนาจเพียงบางส่วนในการกำหนดและดำเนินนโยบายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม เมืองมีประสิทธิภาพดีสำหรับการตรวจสอบด้านสิ่งแวดล้อมที่สะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าหนึ่งในชาติคอร์ปอเรชั่นหน้าที่มหานครมุมไบตั้งแต่ปี 1994 ได้รับการ "การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและโปรโมชั่นของระบบนิเวศและการป่าไม้เมือง" หน่วยงานตรวจสอบคุณภาพสิ่งแวดล้อมและรายงานสถานะของสภาพแวดล้อมเป็นประจำทุกปีผ่านการรายงานสถานะอย่างเป็นทางการ ใน 2008-2009 ประมาณ 8% ของงบประมาณของหน่วยงานไป "ความสะอาดและการปรับปรุงสภาพแวดล้อมของเมือง" รวมทั้งกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับขยะที่อยู่อาศัยเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม, ต้นไม้และมลพิษทางอากาศ แต่ในขณะที่รัฐบาลเมืองเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการให้บริการส่วนใหญ่ที่มีผลกระทบโดยตรงต่อสภาพแวดล้อมรวมทั้งน้ำสุขาภิบาลของเสียคุณภาพอากาศในการใช้ที่ดินและการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์จำนวนของหน่วยงานอื่น ๆ ที่มีเขตอำนาจที่ไม่ชัดเจนและบทบาทที่ทับซ้อนกันนอกจากนี้ยังมีส่วนร่วม เหล่านี้รวมถึงมุมไบและปริมณฑลการพัฒนา, Maharashtr

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

สีเขียว : มุมไบพลังงานพันธมิตร ( กฟน. ) , ความร่วมมือระหว่างรัฐบาลท้องถิ่นและองค์กรส่งเสริมโปรแกรมพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นในมุมไบ ) ตั้งแต่ 2551 การไฟฟ้านครหลวงได้พัฒนาท่อ 25 โครงการที่ใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมการประหยัดพลังงานในระบบแสงสว่าง ความร้อน และความเย็นสำหรับที่อยู่อาศัย , เชิงพาณิชย์อาคารเทศบาลขนาดเล็กและอุตสาหกรรม โครงการรวม ระยะเวลาสิบปี มีเป้าหมายเพื่อให้ประหยัดพลังงาน 1 , 900 ล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง และลดการปล่อย CO2 เพิ่มขึ้น 13 ล้านตัน

ใช้ที่ดินและอาคาร : มุมไบอันดับเฉลี่ยในการใช้ที่ดินและอาคาร ในขณะที่มุมไบได้คะแนนดีมีความหนาแน่นของประชากรสูงสุดในดัชนีได้คะแนนไม่ดีสำหรับพื้นที่สีเขียวต่อท่าน เมืองนี้มีแค่ 7 เมตรของพื้นที่สีเขียวต่อคนเมื่อเทียบกับดัชนีเฉลี่ย 39 ตารางเมตร และอินเดียในเมืองเฉลี่ย 17 เมตร มันยังเป็นเครื่องหมายลงมีเพียงบางส่วนนโยบายประกอบด้วยแผ่และปกป้องพื้นที่สีเขียวและพื้นที่อ่อนไหวต่อสิ่งแวดล้อมอื่น ๆมุมไบยังเป็นหนึ่งในดัชนีที่อ่อนแอการให้แรงจูงใจและกฎระเบียบเพื่อกระตุ้นให้ครัวเรือนธุรกิจและลดการใช้พลังงานของพวกเขา อย่างไรก็ตาม มันมีมาตรฐานอาคารนิเวศในสถานที่สำหรับอาคารทั้งภาครัฐและเอกชน และได้รับคะแนนเต็มให้กับสาธารณชน ส่งเสริมวิธีการประหยัดพลังงานในอาคาร
สีเขียว :เป็นโปรแกรมที่อยู่อาศัยทำให้มันบังคับสำหรับ Eco บริษัทได้รับการรับรอง " ที่อยู่อาศัย " โค จากเมือง โปรแกรม , เปิดตัวความร่วมมือระหว่างรัฐบาลเมือง องค์การเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศของสหรัฐอเมริกา และสถาบันนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์พลังงาน ให้สิ่งจูงใจให้นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เพื่อให้อาคารของพวกเขาพลังงานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น .แรงจูงใจรวมถึงลดค่าใช้จ่ายการพัฒนา และลดหย่อนภาษี การไฟฟ้านครหลวง ( พันธมิตรพลังงานมุมไบ ) ยังประสบความสำเร็จในการติดตั้งเครื่องสูบน้ำ โครงการประหยัดพลังงานใหม่ในอาคารรอบ ๆเมือง ปั๊มใหม่ได้รับการดำเนินงานตั้งแต่เดือนมีนาคม 2553 และมีผลในการปรับปรุงประสิทธิภาพ รวมทั้งการประหยัดพลังงานไฟฟ้านักบินความคิดริเริ่มในตอนนี้จะขยาย และ ถ้าใช้ใน 100000 อาคาร จะทำให้ประหยัดพลังงานไฟฟ้าปีละ 200 ล้าน kilowatthours และลดคาร์บอนไดออกไซด์จาก 1.8 ล้านตันในช่วงสิบปี .
การขนส่ง : มุมไบอันดับด้านล่างเฉลี่ยในการขนส่ง แม้ว่ามุมไบชานเมืองรถไฟ รถบัส และโครงข่ายถนนได้เห็นการปรับปรุงจริงในปีล่าสุดเพิ่มขึ้นเกือบ $ 1 พันล้านดอลลาร์ในการลงทุนตั้งแต่ปี 2002 ( ดู " โครงการสีเขียว " ด้านล่าง ) , เครือข่าย overstrained . ถึงแม้ว่าเมืองได้เป็นอย่างดี โดยใช้บริการรถไฟชานเมืองของเมืองขาดเครือข่ายการขนส่งสาธารณะที่เหนือกว่าตามที่กำหนดไว้ในดัชนี ( รถไฟใต้ดิน รถเมล์ขนส่งมวลชน หรือรถราง ) ในด้านนโยบายการขนส่ง , มุมไบยังมีห้องสำหรับการปรับปรุงรัฐบาลเมืองได้ แต่จะใช้มาตรการเพื่อลดปัญหาการจราจร เช่น การสร้างรถยนต์ร่วมกันใช้พื้นที่ทางเท้า หรือจอดรถยนต์ในพื้นที่แออัด มาตรการในการจัดการจราจร ได้แก่ ดัชนี , มุมไบมีไฟจราจรลำดับในปัจจุบัน แต่ขาดระบบหรือจุดการเข้าถึงข้อมูลจราจรกลาง รอบเมืองแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในขั้นตอนการวางแผน
สีเขียว : โครงการมุมไบเมืองขนส่งได้นำไปสู่การปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน ทั้งรถไฟและถนนขนส่ง โครงการที่ริเริ่มในปี 2545 และเสร็จสมบูรณ์ในราคาที่ US $ 945 ล้านบาท สร้างเส้นทางรถไฟใหม่แนะนำโค้ชรถไฟสะดวกสบายมากขึ้น สองหลักตะวันตก - ตะวันออกถนนเป็น 6 เลนทางหลวงถูกแปลงและ modernised รถบัสโดยกองทัพเรือแนะนำง่ายขึ้น รถโดยสารที่ใช้ก๊าซธรรมชาติอัด ระยะที่สองของโครงการที่จะดำเนินการมากกว่าห้าปีถัดไปจนถึงปี 2015 จะมุ่งเน้นพัฒนาขีดความสามารถในการรองรับผู้โดยสารเพิ่มประสิทธิภาพการดําเนินงานและการจัดการของระบบรถไฟชานเมือง
ของเสีย : มุมไบอันดับด้านล่างเฉลี่ยในของเสีย

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.