Chapters 2-41Summary: Chapter 2The

Chapters 2-41
Summary: Chapter 2
The book opens seven minutes after midnight, when the narrator, Christopher John Francis Boone, finds Wellington, the poodle belonging to Mrs. Shears, his neighbor, dead on Mrs. Shears's lawn with a garden fork through its side. Christopher touches the dog’s muzzle and observes that it is still warm. He wonders who killed Wellington, and why.
Summary: Chapter 3

Departing from his story (Christopher does this frequently throughout the novel), Christopher explains that he has difficulty determining people’s emotions from their facial expressions. But he can name each country in the world, their capitals, and every prime number up to 7,057. He recalls the first time he met Siobhan, eight years earlier. She drew faces on a piece of paper and asked him what emotions the faces expressed. Christopher could only identify the sad face, which represents how he felt when he found Wellington dead, and the happy face, which shows how he feels when he wanders the neighborhood at three or four in the morning. He could not identify the other emotions.
Summary: Chapter 5
The story returns to Mrs. Shears’s lawn, where Christopher removes the garden fork and picks up Wellington. Mrs. Shears appears on her patio and yells at Christopher to get away from her dog. Mrs. Shears does not stop, even when he puts the dog down. So Christopher puts his hands over his ears and curls into a ball on the grass, trying to block out the sound.
Summary: Chapter 7
Christopher reveals that we are reading his murder-mystery novel, written after Siobhan advised him to try writing a story he would want to read. Siobhan thought that the opening of the novel should grab people’s attention, which is one of the reasons that Christopher started it with Wellington's death. The other reason is that he could not start it any other way: this story actually happened to him, and he has trouble putting events in any order other than the order in which they occurred.
Summary: Chapter 11
At the crime scene, two police officers arrive. Christopher initially finds their presence comforting, but he grows agitated when the policeman begins to ask him questions too quickly, seeming to implicate him in the murder. Christopher curls into a ball again, and he hits the police officer when the officer tries to lift him to his feet.
Summary: Chapter 13
Christopher states that his book will not be funny. To be funny you have to tell jokes, and jokes often rely on the multiple meanings of words. The fact that one word can have multiple meanings confuses Christopher and makes him uncomfortable, so he will not put jokes in his book.
Summary: Chapter 17

The officer arrests Christopher for assault. As the officer drives him away, Christopher considers the Milky Way through the window of the squad car. He feels comforted by the order he sees in the stars, and by the fact that policeman has done his job in a predictable manner.
Summary: Chapter 19
Christopher describes the rules used to determine prime numbers, a potentially infinite number of which exist. He thinks prime numbers act like life: logical, but impossible to fully comprehend. He likes them, so he has ordered the chapters in his book according to prime numbers.
Summary: Chapter 23
At the police station, Christopher empties his pockets at the front desk, carefully describing every item. When the police put him in his cell, he marvels that the cell is almost a perfect cube. He wonders if Mrs. Shears lied and told the police that he killed Wellington.
Summary: Chapter 29
Christopher finds people confusing because they often communicate non-verbally through facial expressions. They also use metaphors, which equate one thing with another when neither has any actual relation to the other.
Summary: Chapter 31
Father arrives at the station and greets Christopher by holding up his hand with his fingers outspread. Christopher does the same, allowing their fingers to touch. Christopher explains that they greet each other this way because he does not like to be hugged. An officer takes Christopher to the investigator, who releases Christopher with a stern warning.
Summary: Chapter 37
Christopher explains that, in order to form a lie, he would have to pick an event that did not happen to replace the one that did. But he can’t pick any one thing from among the infinite number of things that did not happen, so he does not tell lies. Consequently, everything that he has written in his book is true.
Summary: Chapter 41
On the drive home, Christopher tries to apologize to his father for making him come to the police station, but his father does not want to talk about it. When they arrive home, Christopher goes to his room. At 2:07 a.m. he goes to the kitchen to get a drink before bed, and notices his father sitting alone in the living room with tears in his eyes. Christopher asks him if he feels sad about Wellington. His father stares at him for a long time before replying that he does.
Analysis: Chapters 2-41
The book begins unconventionally, starting with Chapter 2 instead of Chapter 1, and rapidly progresses through the prime numbers until we have finished Chapter 41 at the end of the section. Christopher has chosen to write the book this way simply because he prefers prime numbers, with their specificity of pattern, to standard numbers. Christopher also digresses repeatedly from the mystery of Wellington’s murder right from the start, veering into discussions of what he knows (countries and their capitals, for example) and the difficulties he has understanding people. The reader can see by this point that, although The Curious Incident of the Dog in the Night-time may use some conventions of murder-mystery narratives, it will hardly be a conventional story for that genre. The ways it diverges from convention, digressing into discussions of numbers for instance, give the reader insight into how Christopher views the world. Specifically, Christopher’s observations on prime numbers tell us that Christopher values order and has a gifted mathematical mind.
Christopher has very poor social skills, stemming from his inability to imagine what other people are thinking or feeling, and in this section we already see this limitation playing out in the story. For instance, we see that Christopher is easily misled by lies when Christopher finds his father alone in the living room crying. Father says he feels sad because of Wellington, though the reader recognizes that this excuse is not true. Christopher, who cannot understand that his father is lying, believes him and returns to his room without questioning the matter any further. This difficulty identifying lies makes it all the more extraordinary that Christopher investigates the mystery of Wellington’s murder. We also see Christopher’s poor social skills at work when he has difficulty explaining himself after Mrs. Shears and the policeman confront him about Wellington. He quickly feels overwhelmed and withdraws into a ball. Repeatedly, Christopher’s social deficits lead to misunderstandings and conflicts. For instance, Christopher’s inability to explain why he was holding Wellington’s body leads Mrs. Shears to think that Christopher killed Wellington. In fact, Christopher’s poor social skills play such a prominent role right from the start of the story that the reader can assume they will have greater ramifications later on.
Christopher recognizes his social limitations, and he focuses instead on the extraordinary intelligence he displays in other regards. The main evidence of this intelligence comes from Christopher’s ability to deal with concepts that other people might find abstract and difficult to comprehend. He clearly and succinctly explains why the Milky Way appears in the sky as it does, for example. He also tells the reader that he can identify all the prime numbers up to 7,057, indicating that he has a particularly savantlike ability with numbers. Christopher compares prime numbers to life, saying that both are logical but you could never work out the rules no matter how hard you try. He believes that, like prime numbers, life abides by rules. In other words, he does not see life as random and chaotic, even though he recognizes that he cannot know all its rules. Instead, Christopher knows his strengths and weaknesses and lives contentedly with them.
Christopher’s obsession with the physical details of his surroundings, particularly aspects of color, number, and time, serves as a great asset to him in his investigation. Christopher describes scenes in very specific detail. After the police put him in jail, for instance, he comments on the ordered dimensions of his cell before considering why he is in prison in the first place. When the officer makes him turn in his belongings at the police station, he lists in great detail every item in his pockets. This attention to detail helps Christopher to counter the disadvantages he faces from his lacking social skills and allows him to gather clues related to Wellington’s murder. He notices that Wellington’s muzzle still feels warm when he finds Wellington dead, for instance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2-41สรุป: บทที่ 2หนังสือเปิด 7 นาทีหลังเที่ยงคืน เมื่อเล่า คริสโตเฟอร์จอห์น Francis Boone พบเวลลิงตัน พุดเดิ้ลของนางกรรไกร เพื่อนบ้าน คนตายบนสนามหญ้านางกรรไกรกับส้อมสวนผ่านด้านข้างของเขา คริสโตเฟอร์สัมผัสครอบปากสุนัข และพิจารณาว่า จะยังคงอบอุ่น สิ่งมหัศจรรย์ของเขาที่ฆ่าเวลลิงตัน และทำไมสรุป: บทที่ 3ออกจากเรื่องของเขา (คริสโตเฟอร์ทำบ่อย ๆ ตลอดนิยาย), คริสโตเฟอร์อธิบายว่า เขามีปัญหาในการกำหนดอารมณ์ของผู้คนจากนิพจน์ของหน้า แต่เขาสามารถตั้งชื่อแต่ละประเทศในโลก เมืองหลวงของพวกเขา และทุกเลขนายกถึง 7,057 เขาเรียกคืนเป็นครั้งแรกที่เขาพบ Siobhan แปดปีก่อนหน้านี้ เธอวาดหน้าบนกระดาษ และถามเขาว่าใบหน้าแสดงอารมณ์ คริสโตเฟอร์เท่านั้นไม่สามารถระบุหน้าเศร้า ซึ่งแสดงว่าเขารู้สึกว่าเมื่อเขาพบตายเวลลิงตัน และมีความสุขใบหน้า ซึ่งแสดงว่าเขารู้สึกเมื่อเขา wanders ย่านที่สามหรือสี่ในช่วงเช้า เขาไม่สามารถกำหนดอารมณ์อื่น ๆสรุป: บทที่ 5เรื่องราวกลับไปที่สนามหญ้านางกรรไกร ที่คริสโตเฟอร์เอาส้อมสวน และเลือกเวลลิงตัน นางกรรไกรปรากฏบนระเบียงของเธอ และ yells ที่คริสโตเฟอร์อยู่สุนัขของเธอ นางกรรไกรหยุด แม้เมื่อเขาวางสุนัขลง ดังนั้น คริสโตเฟอร์ทำให้มือของเขาหูของเขาและหยิกเป็นลูกบนหญ้า พยายามบล็อกออกเสียงสรุป: บทที่ 7คริสโตเฟอร์เผยว่า เรากำลังอ่านนวนิยายฆาตกรรมลึกลับของเขา เขียนหลังจาก Siobhan แนะนำให้เขาลองเขียนเรื่องราวที่เขาต้องการอ่าน Siobhan คิดว่า เปิดจากนวนิยายควรคว้าความสนใจของผู้คน ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่า คริสโตเฟอร์เริ่มกับความตายของเวลลิงตัน เป็นเหตุผลว่า เขาไม่สามารถเริ่มต้นได้วิธีอื่น ๆ: เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงกับเขา และเขามีปัญหาในการทำให้เหตุการณ์ในลำดับใดก็ไม่ใช่ใบสั่งที่จะเกิดขึ้นสรุป: บทที่ 11ในอาชญากรรม ตำรวจสองมา คริสโตเฟอร์เริ่มพบพวกพบ แต่เขาเติบโตขึ้น agitated เมื่อตำรวจเริ่มถามเขาเร็วเกินไป ด้วยซัดทอดเขาในคดีฆาตกรรม คริสโตเฟอร์ curls เป็นลูกอีกครั้ง และเขาฮิตเจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อเจ้าหน้าที่จะพยายามยกเขาเพื่อเท้าของเขาสรุป: บทที่ 13คริสโตเฟอร์ระบุว่า หนังสือของเขาจะไม่ตลก ตลกคุณต้องแจ้งเรื่องตลก และเรื่องตลกมักใช้ในความหมายหลายคำ ความจริงที่ว่า หนึ่งคำสามารถมีความหมายหลาย confuses คริสโตเฟอร์ และทำให้เขาอึดอัด ดังนั้นเขาจะใส่เรื่องตลกในหนังสือของเขาสรุป: บทที่ 17จับกุมเจ้าหน้าที่ที่คริสโตเฟอร์สำหรับโจมตี เป็นเจ้าหน้าที่ที่ขับเขาไป คริสโตเฟอร์พิจารณาทางผ่านหน้าต่างรถทีม ความรู้สึกเขา comforted โดยเขามองเห็นดวงดาว และ ความจริงตำรวจที่ทำงานในลักษณะที่คาดเดาได้สรุป: บทที่ 19คริสโตเฟอร์อธิบายถึงกฎที่ใช้เพื่อกำหนดหมายเลขนายก เลขอนันต์อาจที่มีอยู่ เขาคิดเลขนายกกระทำเช่นชีวิต: ตรรกศาสตร์ แต่เป็นไปไม่ได้อย่างชัดเจน เขาชอบพวกเขา ดังนั้นเขามีสั่งบทที่ในหนังสือของเขาตามหมายเลขนายกสรุป: บทที่ 23ที่สถานีตำรวจ คริสโตเฟอร์ล้างเขากระเป๋าต้อน อธิบายสินค้าทุกอย่าง เมื่อตำรวจนำเขาในเซลล์ของเขา เขา marvels ว่าเซลล์เกือบสมบูรณ์แบบ cube เขาประหลาดใจถ้าตัดผมนางโกหก และบอกตำรวจที่ เขาฆ่าเวลลิงตันสรุป: บทที่ 29คริสโตเฟอร์พบคนสับสน เพราะพวกเขามักจะสื่อสารไม่ใช่วาจาผ่านหน้านิพจน์ นอกจากนี้พวกเขายังใช้คำอุปมาอุปมัย ซึ่งถือเอาสิ่งหนึ่งกับอีกเมื่อไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ จริงอีกสรุป: บทที่ 31พ่อมาถึงที่สถานี และทักทายคริสโตเฟอร์ โดยถือค่ามือกับเขา outspread นิ้ว คริสโตเฟอร์ไม่เหมือนกัน ทำให้นิ้วมือของพวกเขาสัมผัส คริสโตเฟอร์อธิบายว่า พวกเขาทักทายกันด้วยวิธีนี้ เพราะเขาไม่อยากจะ hugged เจ้าหน้าที่จะคริสโตเฟอร์นักสืบ ที่ออกคริสโตเฟอร์กับคำเตือนตรง ๆสรุป: บทที่ 37คริสโตเฟอร์อธิบายว่า เพื่อเป็นการโกหก เขาจะต้องรับในเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้นแทนที่ไม่ได้ แต่เขาไม่สามารถรับสิ่งหนึ่งจากจำนวนอนันต์ของสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น ดังนั้นเขาบอกอยู่ ดังนั้น ทุกอย่างที่เขียนในหนังสือของเขาเป็นจริงสรุป: บทที่ 41ในบ้านไดรฟ์ คริสโตเฟอร์พยายามขอโทษพ่อทำเขามาสถานีตำรวจ แต่พ่อไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับมัน เมื่อมาถึงบ้าน คริสโตเฟอร์ไปยังห้องพัก เวลา 2:07 น. เขาไปที่ห้องครัวจะได้รับเครื่องดื่มก่อนนอน และสังเกตพบว่า พ่อของเขานั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นกับน้ำตาในดวงตาของเขา คริสโตเฟอร์ถามเขาถ้า เขารู้สึกเศร้าเกี่ยวกับเวลลิงตัน บิดา stares ที่เขาเป็นเวลานานก่อนที่จะตอบกลับที่เขาทำวิเคราะห์: บท 2-41หนังสือเริ่มต้น unconventionally เริ่มต้น ด้วยบทที่ 2 แทนที่ 1 บท และรวดเร็วคืบผ่านหมายเลขนายกจนเราเสร็จ 41 บทในตอนท้ายของส่วน คริสโตเฟอร์ได้เลือกที่จะเขียนหนังสือนี้ทางเพียง เพราะเขาต้องหมายเลขนายก มี specificity การของรูปแบบ การหมายเลขมาตรฐาน คริสโตเฟอร์ยัง digresses ซ้ำ ๆ จากความลึกลับของการฆาตกรรมของเวลลิงตันจากเริ่มต้น veering เป็นสนทนาสิ่งที่เขารู้ (ประเทศและเมืองหลวงของพวกเขา เช่น) และปัญหาที่มีคนเข้าใจ ผู้อ่านสามารถดู โดยจุดนี้ว่า แม้ว่าปัญหาอยากรู้อยากเห็นของสุนัขในเวลากลางคืนอาจใช้บางแผนฆาตกรรมลึกลับ narratives มันจะไม่เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับประเภทที่ วิธีการมัน diverges จากประชุม digressing เป็นสนทนาจำนวนเช่น ให้เข้าใจอ่านในวิธีคริสโตเฟอร์มองโลก โดยเฉพาะ คริสโตเฟอร์สังเกตเลขนายกบอกว่า คริสโตเฟอร์ค่าสั่ง และมีจิตใจเป็นคณิตศาสตร์มีพรสวรรค์คริสโตเฟอร์มีสังคมยาก อันเนื่องมาจากเขาไม่สามารถคิดอะไรที่คนอื่นกำลังคิด หรือความ รู้สึก และ ในส่วนนี้เราได้เห็นข้อจำกัดนี้เล่นออกในเรื่อง เช่น เราดูว่า คริสโตเฟอร์เป็นไว้ได้อย่างง่ายดาย โดยการโกหกเมื่อคริสโตเฟอร์พบบิดาคนเดียวในห้องร้องไห้ บิดากล่าวว่า เขารู้สึกเศร้า เพราะเวลลิงตัน แต่ผู้อ่านรู้ว่า แก้ตัวนี้ไม่เป็นความจริง คริสโตเฟอร์ ที่ไม่เข้าใจว่า พ่อโกหก เชื่อเขา และกลับไปห้องของเขาโดยไม่ต้องสงสัยเรื่องใด ๆ เพิ่มเติม ความยากลำบากนี้ระบุอยู่ให้คอยพิเศษคริสโตเฟอร์ที่ตรวจสอบความลึกลับของการฆาตกรรมของเวลลิงตัน เรายังเห็นคริสโตเฟอร์ดีสังคมทักษะในการทำงานเมื่อเขามีความยากลำบากในการอธิบายตัวเองหลังจากตัดผมนางและตำรวจเผชิญเขาเกี่ยวกับเวลลิงตัน เขาได้อย่างรวดเร็วรู้สึกอย่างแน่นอน และถาวรเป็นลูก ซ้ำ ๆ คริสโตเฟอร์ขาดดุลทางสังคมทำให้เกิดความเข้าใจผิดและความขัดแย้ง ตัวอย่าง คริสโตเฟอร์ไม่สามารถอธิบายว่า ทำไมเขาได้จับร่างกายฟิตนำกรรไกรนางคิดว่า คริสโตเฟอร์ฆ่าเวลลิงตัน ในความเป็นจริง คริสโตเฟอร์ทักษะสังคมดีเล่นเช่นสิทธิบทบาทโดดเด่นจากจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ผู้อ่านสามารถคิดว่า พวกเขาจะมี ramifications มากกว่าในภายหลังคริสโตเฟอร์ตระหนักถึงข้อจำกัดของสังคม และเขาเน้นแต่ข่าวกรองพิเศษที่เขาแสดงในอื่น ๆ หลักฐานหลักของปัญญานี้มาจากคริสโตเฟอร์สามารถจัดการกับแนวคิดที่คนอื่น ๆ อาจพบว่านามธรรม และยากที่จะเข้าใจ เขาชัดเจน และ succinctly อธิบายทำไมมิลค์ปรากฏในท้องฟ้าเป็น ตัวอย่างการ เขายังบอกผู้อ่านว่า เขาสามารถระบุหมายเลขนายกทั้งหมดถึง 7,057 แสดงว่า เขามีความสามารถโดยเฉพาะอย่างยิ่ง savantlike เลข คริสโตเฟอร์เปรียบเทียบหมายเลขนายกชีวิต บอกว่า ทั้งสองเป็นตรรกะ แต่คุณไม่สามารถทำงานออกกฎไม่ยากลอง เขาเชื่อว่า เช่นหมายเลขนายก ชีวิต abides ตามกฎ ในคำอื่น ๆ เขาไม่เห็นชีวิตเป็นแบบสุ่ม และ วุ่นวาย แม้ว่าเขารู้ว่า เขาไม่รู้กฎของการ แทน คริสโตเฟอร์รู้จุดแข็งและจุดอ่อนของเขา และอยู่กับพวกเขา contentedlyคริสโตเฟอร์ครอบงำ ด้วยรายละเอียดทางกายภาพของภูมิประเทศของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านสี จำนวน และ เวลา ทำหน้าที่เป็นสินทรัพย์ดีกับเขาในการสืบสวนของเขาด้วย คริสโตเฟอร์อธิบายในรายละเอียดเฉพาะเจาะจงมาก หลังจากตำรวจเก็บเขา เช่น เขาเห็นกับขนาดของเซลล์ของเขาสั่งก่อนพิจารณาทำไมเขาอยู่ในคุกในสถานที่แรก เมื่อเจ้าหน้าที่ที่ทำให้เขาเปิดในของเขาไว้ที่สถานีตำรวจ เขารายการในรายละเอียดดีทุกรายการในกระเป๋าของเขา ความนี้ช่วยคริสโตเฟอร์โต้ข้อเสียเขาหันหน้าจากสังคม lacking ของเขา และช่วยให้เขารวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมของเวลลิงตัน เขาสังเกตพบว่า ที่ ครอบปากของเวลลิงตันยังรู้สึกอบอุ่นเมื่อเขาพบเวลลิงตันตาย ตัวอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 2-41
สรุป: บทที่ 2
หนังสือเปิดเจ็ดนาทีหลังเที่ยงคืนเมื่อเล่าเรื่อง, คริสจอห์นฟรานซิสเนพบเวลลิงตัน, พุดเดิ้ลที่อยู่ในประเภทนางกรรไกร, เพื่อนบ้านของเขาที่ตายแล้วบนสนามหญ้านางกรรไกรกับส้อมสวนผ่าน ด้านข้าง คริสโตสัมผัสปากกระบอกปืนของสุนัขและตั้งข้อสังเกตว่ามันก็ยังคงอบอุ่น เขาสงสัยว่าใครเป็นคนฆ่าเวลลิงตันและทำไม.
สรุป: บทที่ 3 ออกจากเรื่องราวของเขา (คริสโตเช่นนี้บ่อยครั้งตลอดทั้งเล่ม), คริสอธิบายว่าเขามีความยากลำบากในการกำหนดอารมณ์ของผู้คนจากการแสดงออกทางสีหน้าของพวกเขา แต่เขาสามารถตั้งชื่อแต่ละประเทศในโลกที่เมืองหลวงของพวกเขาและจำนวนเฉพาะทุกสูงสุดถึง 7,057 เขาจำได้ว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับชีวอนแปดปีก่อนหน้านี้ เธอดึงใบหน้าบนแผ่นกระดาษและถามเขาว่าอารมณ์ใบหน้าแสดง คริสเท่านั้นที่สามารถระบุหน้าเศร้าซึ่งหมายถึงว่าเขารู้สึกอย่างไรเมื่อเขาพบเวลลิงตันตายและใบหน้ามีความสุขซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกเมื่อเขาเดินแถวที่สามหรือสี่ในตอนเช้า เขาไม่สามารถระบุอารมณ์อื่น ๆ . สรุป: บทที่ 5 ผลตอบแทนเรื่องสนามหญ้านางกรรไกรของที่คริสโตเอาส้อมสวนและหยิบเวลลิงตัน นางกรรไกรปรากฏบนลานของเธอและตะโกนใส่คริสที่จะได้รับออกไปจากสุนัขของเธอ นางกรรไกรไม่หยุดแม้ในขณะที่เขาทำให้สุนัขลง ดังนั้นคริสทำให้มือของเขาผ่านทางหูและหยิกของเขาเป็นลูกบนพื้นหญ้าพยายามที่จะป้องกันไม่ให้ออกเสียง. สรุป: บทที่ 7 คริสแสดงให้เห็นว่าเรากำลังอ่านนวนิยายลึกลับฆาตกรรมของเขาเขียนขึ้นหลังจากชีวอนแนะนำให้เขาลองเขียนเรื่อง เขาจะต้องการที่จะอ่าน ชีวอนคิดว่าการเปิดตัวของนวนิยายเรื่องนี้ควรจะดึงดูดความสนใจของผู้คนซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่คริสเริ่มต้นด้วยการตายของเวลลิงตัน เหตุผลอื่น ๆ ที่เขาไม่สามารถเริ่มต้นมันมีวิธีอื่น ๆ : เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงกับเขาและเขามีปัญหาในการวางเหตุการณ์ในลำดับใด ๆ อื่น ๆ นอกเหนือจากการสั่งซื้อสินค้าที่พวกเขาเกิดขึ้น. สรุป: บทที่ 11 ในที่เกิดเหตุทั้งสองตำรวจ เจ้าหน้าที่มาถึง คริสในขั้นต้นพบว่าสถานะของพวกเขาปลอบโยน แต่เขาเติบโตขึ้นใจเมื่อตำรวจเริ่มที่จะขอให้เขาคำถามเร็วเกินไปดูเหมือนจะมีส่วนร่วมกับเขาในคดีฆาตกรรม หยิกริสโตเฟอร์เป็นลูกอีกครั้งและเขาพบเจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อเจ้าหน้าที่พยายามที่จะยกให้เขาไปที่เท้าของเขา. สรุป: บทที่ 13 คริสกล่าวว่าหนังสือของเขาที่จะไม่ตลก จะเป็นตลกที่คุณต้องเล่าเรื่องตลกและเรื่องตลกมักจะพึ่งพาหลายความหมายของคำ ความจริงที่ว่าคำเดียวสามารถมีหลายความหมายสับสนริสโตเฟอร์และทำให้เขาอึดอัดดังนั้นเขาจะไม่ใส่เรื่องตลกในหนังสือของเขา. สรุป: บทที่ 17 เจ้าหน้าที่จับกุมริสโตเฟอร์สำหรับการโจมตี ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่เขาขับรถออกไปคริพิจารณาทางช้างเผือกผ่านหน้าต่างของรถทีม เขารู้สึกสบายใจตามคำสั่งที่เขาเห็นในดาวและโดยความเป็นจริงตำรวจที่มีการทำงานของเขาในลักษณะที่คาดเดาได้. สรุป: บทที่ 19 คริสอธิบายถึงกฎระเบียบที่ใช้ในการตรวจสอบตัวเลขที่สำคัญเป็นจำนวนอนันต์อาจเกิดขึ้นจากที่มีอยู่ เขาคิดว่าตัวเลขที่สำคัญการกระทำเหมือนชีวิต: ตรรกะ แต่ไม่สามารถที่จะเข้าใจ เขาชอบที่พวกเขาเพื่อให้เขาได้มีคำสั่งบทในหนังสือของเขาให้เป็นไปตามตัวเลขที่สำคัญ. สรุป: บทที่ 23 ที่สถานีตำรวจ, คริสเทกระเป๋าของเขาที่แผนกต้อนรับอย่างระมัดระวังอธิบายทุกรายการ เมื่อตำรวจทำให้เขาอยู่ในห้องขังของเขาประหลาดใจว่าเซลล์ที่เกือบจะสมบูรณ์แบบก้อน เขาสงสัยว่านางกรรไกรโกหกและบอกตำรวจว่าเขาฆ่าเวลลิงตัน. สรุป: บทที่ 29 คริสพบว่าคนสับสนเพราะพวกเขามักจะสื่อสารด้วยวาจาที่ไม่ผ่านการแสดงออกทางสีหน้า พวกเขายังใช้คำอุปมาอุปมัยซึ่งถือเอาสิ่งหนึ่งกับอีกเมื่อทั้งมีความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจริงใด ๆ ที่อื่น ๆ . สรุป: บทที่ 31 พ่อมาถึงที่สถานีและทักทายคริสโดยถือขึ้นมือของเขาด้วยมือของเขากาง คริสไม่เหมือนกันที่ช่วยให้มือของพวกเขาที่จะสัมผัส คริสอธิบายว่าพวกเขาทักทายกันด้วยวิธีนี้เพราะเขาไม่ชอบที่จะกอด เจ้าหน้าที่ใช้เวลาในการตรวจสอบคริส, คริสที่ออกกับคำเตือนท้าย. สรุป: บทที่ 37 คริสอธิบายว่าในการสั่งซื้อในรูปแบบโกหกเขาจะต้องเลือกเหตุการณ์ที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อแทนที่หนึ่งที่ทำ แต่เขาไม่สามารถเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งจากบรรดาจำนวนอนันต์ของสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อให้เขาไม่ได้พูดโกหก ดังนั้นทุกอย่างที่เขาได้เขียนในหนังสือของเขาเป็นความจริง. สรุป: บทที่ 41 ในบ้านของไดรฟ์, คริสพยายามที่จะขอโทษพ่อของเขาทำให้เขามาที่สถานีตำรวจ แต่พ่อของเขาไม่ต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อพวกเขามาถึงบ้าน, คริสไปที่ห้องของเขา ที่ 02:07 เขาจะไปที่ห้องครัวที่จะได้รับเครื่องดื่มก่อนนอนและสังเกตเห็นพ่อของเขานั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นด้วยน้ำตาในดวงตาของเขา คริสถามเขาว่าเขารู้สึกเศร้าเกี่ยวกับเวลลิงตัน พ่อของเขาจ้องมองที่เขามาเป็นเวลานานก่อนที่จะตอบว่าเขาไม่. วิเคราะห์: บทที่ 2-41 หนังสือเริ่มต้นแหวกแนวเริ่มต้นด้วยบทที่ 2 แทนบทที่ 1 อย่างรวดเร็วและดำเนินผ่านตัวเลขที่สำคัญจนกว่าเราจะได้ดำเนินการเสร็จสิ้นบทที่ 41 ท้ายของส่วน คริสได้เลือกที่จะเขียนหนังสือด้วยวิธีนี้เพียงเพราะเขาชอบตัวเลขที่สำคัญที่มีความจำเพาะของรูปแบบของพวกเขาไปยังหมายเลขมาตรฐาน คริสยัง digresses ซ้ำจากความลึกลับของการฆาตกรรมขวาเวลลิงตันจากจุดเริ่มต้นที่หันเหเข้าสู่การอภิปรายในสิ่งที่เขารู้ (ประเทศและเมืองหลวงของพวกเขาตัวอย่างเช่น) และความยากลำบากที่เขามีคนทำความเข้าใจ ผู้อ่านสามารถดูจากจุดที่แม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยากรู้อยากเห็นของสุนัขในช่วงกลางคืนอาจจะใช้การประชุมบางส่วนของเรื่องเล่าฆาตกรรมลึกลับนี้มันแทบจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับประเภทที่ วิธีที่มัน diverges จากการประชุม digressing เป็นอภิปรายของตัวเลขเช่นให้ข้อมูลเชิงลึกของผู้อ่านเป็นวิธีการมองโลกริสโตเฟอร์ โดยเฉพาะข้อสังเกตริสโตเฟอร์ในตัวเลขที่สำคัญบอกเราว่าคริสโตค่าสั่งซื้อและมีความคิดทางคณิตศาสตร์ที่มีพรสวรรค์. คริสมีความยากจนมากทักษะทางสังคมที่เกิดจากการไร้ความสามารถของเขาที่จะจินตนาการสิ่งที่คนอื่นมีความคิดหรือความรู้สึกและในส่วนนี้เราได้เห็นข้อ จำกัด นี้ เล่นออกในเรื่อง ยกตัวอย่างเช่นเราจะเห็นว่าคริสจะเข้าใจผิดได้ง่ายโดยการโกหกเมื่อคริสพบว่าพ่อของเขาเป็นคนเดียวในห้องนั่งเล่นร้องไห้ พ่อบอกว่าเขารู้สึกเสียใจเพราะเวลลิงตันแม้ว่าผู้อ่านตระหนักดีว่าข้ออ้างนี้ไม่เป็นความจริง คริสที่ไม่สามารถเข้าใจว่าพ่อของเขากำลังนอนอยู่เชื่อว่าเขาและกลับไปที่ห้องของเขาโดยไม่สงสัยในเรื่องใด ๆ เพิ่มเติม ปัญหาดังกล่าวนี้ระบุโกหกทำให้ทุกพิเศษอื่น ๆ ที่คริสโตสำรวจความลึกลับของการฆาตกรรมเวลลิงตัน นอกจากนี้เรายังเห็นทักษะทางสังคมที่น่าสงสารคริสที่ทำงานเมื่อเขามีความยากลำบากในการอธิบายตัวเองหลังจากที่นางกรรไกรและตำรวจเผชิญหน้ากับเขาเกี่ยวกับเวลลิงตัน เขารีบรู้สึกจมและถอนตัวเป็นลูก ซ้ำแล้วซ้ำอีก, คริสโตของการขาดดุลทางสังคมนำไปสู่ความเข้าใจผิดและความขัดแย้ง ยกตัวอย่างเช่นการไร้ความสามารถของคริสที่จะอธิบายว่าทำไมเขากำลังถือของร่างกายเวลลิงตันนำนางกรรไกรที่จะคิดว่าคริสโตฆ่าเวลลิงตัน ในความเป็นจริงทักษะทางสังคมที่น่าสงสารคริสเล่นดังกล่าวมีบทบาทที่โดดเด่นทางด้านขวาจากจุดเริ่มต้นของเรื่องที่ผู้อ่านสามารถสันนิษฐานได้ว่าพวกเขาจะมีเครือข่ายมากขึ้นในภายหลัง. คริสโตตระหนักถึงข้อ จำกัด ทางสังคมของเขาและเขามุ่งเน้นไปแทนในหน่วยสืบราชการลับพิเศษที่เขาแสดงในที่อื่น ความนับถือ หลักฐานหลักของหน่วยสืบราชการลับนี้มาจากความสามารถของคริสที่จะจัดการกับแนวความคิดที่ว่าคนอื่น ๆ อาจพบนามธรรมและยากที่จะเข้าใจ เขาได้อย่างชัดเจนและชัดถ้อยชัดคำอธิบายว่าทำไมทางช้างเผือกปรากฏในท้องฟ้าเช่นเดียวกับยกตัวอย่างเช่น นอกจากนี้เขายังบอกผู้อ่านว่าเขาสามารถระบุทั้งหมดตัวเลขที่สำคัญถึง 7057 แสดงให้เห็นว่าเขามีความสามารถ savantlike โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับตัวเลข คริสโตเปรียบเทียบตัวเลขที่สำคัญในการดำรงชีวิตบอกว่าทั้งสองมีตรรกะ แต่คุณไม่เคยสามารถทำงานออกกฎไม่ว่าคุณพยายามอย่างหนัก เขาเชื่อว่าเช่นเดียวกับตัวเลขที่สำคัญชีวิตปฏิบัติตามกฎระเบียบ ในคำอื่น ๆ เขาไม่เห็นชีวิตเป็นแบบสุ่มและวุ่นวายแม้เขาจะรู้ว่าเขาไม่สามารถรู้ทุกกฎของ แต่คริสรู้จุดแข็งและจุดอ่อนของเขาและใช้ชีวิตสมถะกับพวกเขา. ครอบงำจิตใจของคริสที่มีรายละเอียดทางกายภาพของสภาพแวดล้อมของเขาด้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีสีจำนวนและเวลาที่ทำหน้าที่เป็นสินทรัพย์ที่ดีให้กับเขาในการสืบสวนของเขา คริสอธิบายฉากในรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจงมาก หลังจากที่ตำรวจทำให้เขาอยู่ในคุกเช่นเขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการสั่งซื้อขนาดของมือถือของเขาก่อนที่จะพิจารณาว่าทำไมเขาอยู่ในคุกในสถานที่แรก เมื่อเจ้าหน้าที่ทำให้เขาเปิดในข้าวของของเขาที่สถานีตำรวจเขาแสดงในรายละเอียดมากทุกรายการในกระเป๋าของเขา ใส่ใจในรายละเอียดนี้จะช่วยให้คริสเพื่อตอบโต้ข้อเสียเขาใบหน้าของเขาจากการขาดทักษะทางสังคมและช่วยให้เขารวบรวมเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับการตายของเวลลิงตัน เขาสังเกตเห็นว่าปากกระบอกปืนของเวลลิงตันยังคงรู้สึกอบอุ่นเมื่อเขาพบเวลลิงตันตายตัวอย่างเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป : บทที่ 2 บท 2-41

หนังสือเปิดเจ็ดนาทีหลังเที่ยงคืน เวลาเล่าเรื่อง คริสโตเฟอร์ จอห์น ฟรานซิส บูน พบเวลลิงตัน พุดเดิลเป็นของคุณนาย กรรไกร เพื่อนบ้านของเขา ตายบนสนามหญ้าของนางตัดด้วยส้อมสวนผ่านด้านข้างของ คริสโตเฟอร์ สัมผัสกับปากของสุนัขและสังเกตว่า มันยังอุ่น เขาสงสัยว่าใครฆ่า เวลลิงตัน และทำไม สรุปบทที่ 3


:ออกเดินทางจากเรื่องราวของเขา ( คริสโตเฟอร์ นี่บ่อยตลอดนวนิยาย ) , คริสโตเฟอร์ อธิบายว่า เขามีปัญหาในการกำหนดอารมณ์ของผู้คน จากการแสดงออกทางสีหน้าของพวกเขา . แต่เขาสามารถชื่อโลกในแต่ละประเทศ , เมืองหลวงของพวกเขาและทุกจำนวนเฉพาะได้ถึง 7057 . เขาจำได้ว่าครั้งแรกที่เขาได้พบกับชิบอน แปดปีก่อนหน้านี้เธอวาดใบหน้าในชิ้นส่วนของกระดาษและถามเค้าว่า อารมณ์ของใบหน้าได้ คริสโตเฟอร์เท่านั้นไม่สามารถระบุใบหน้าเศร้า ซึ่งหมายถึงว่า เขารู้สึกว่าเมื่อเขาพบเวลลิงตัน ตาย และมีความสุข ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกอย่างไรเมื่อเดินแถวที่ สาม หรือ สี่ ในตอนเช้า เขาไม่สามารถระบุอารมณ์อื่น ๆ : บทที่ 5

สรุปเรื่องราวกลับไป นาง