Meng Hao silently clasped hands and

Meng Hao silently clasped hands and bowed deeply to the Grand Elder, who looked on with a kind smile as Meng Hao left.

Finally, the Grand Elder was the only one who remained in the temple. Gradually, the kind look faded away, to be replaced by a tranquil calm. However, deep within his eyes, a sinister coldness flickered, something no one would be able to detect.

He turned, and headed deeper into the temple.

A cold voice suddenly echoed out within the temple, causing the Grand Elder to stop in his tracks for a moment.

“Thank you.”

“I’m not helping you,” the Grand Elder replied, “I’m just following the clan rules. Everything… is for the clan!”

Meng Hao sped through the ancestral mansion in a bright beam of light until he reached his Immortal’s cave. As soon as he set foot into the courtyard, he saw Fang Xi sitting there quietly in front of the meat jelly and parrot.

Considering how mentally preoccupied he was, Meng Hao walked past them and sat down cross-legged in his residence. Eyes glittering, he pulled out the box containing the Nirvana Fruits and looked down at it.

“Contrary to expectation… the Grand Elder really did hand it over to me….

“Nothing he said in the temple seemed fake, but I still can’t shake the feeling… that there was more to what he was saying than what was on the surface.”

Meng Hao wasn’t acting paranoid. After stepping into the cultivation world, things had not always gone as he had expected. He knew that if he wasn’t constantly on the alert, he could easily have ended up perishing on multiple occasions.

He was also aware that he was in danger here in the Fang Clan. If he wasn’t cautious in everything, he could easily find himself in a deadly situation.

“There must be something wrong with the Nirvana Fruits themselves!” he thought, his eyes glittering. He was still sticking to his original judgement of the Grand Elder; none of the things the old man had said could change that. Finally, he looked down at the box and slowly opened it up.

A faint pressure began to emanate from within the box as Meng Hao looked in thoughtful silence at the two withered fruits inside. Each of them was about the size of an infant’s fist.

The blood in his veins surged, a bloodline connection to the fruits that caused Meng Hao to suddenly feel a twinge of doubt regarding his judgement.

“These truly are Nirvana Fruits, and they’re definitely stimulating my blood. It seems like… they really are the Nirvana Fruits I produced all those years ago.

“Don’t tell me that I really was thinking too much into things?” He sighed and then slowly picked one of the Nirvana Fruits up. As soon as he touched it, the reaction from his blood was even stronger, as if it longed to assimilate the fruit. He placed it directly in front of his face and looked at it closely.

“I need a lot of Spirit Extract to return these Nirvana Fruits to their original state. At that point, I can absorb them….” He sighed again and then began to place the Nirvana Fruit back into its box. It was at this point that, all of a sudden, his hand stopped in place, and a bright gleam appeared in his eyes.

“Wait, something’s off. The aura of Time on these Nirvana Fruits… is not that of only a few hundred years!!” Panting, he slowly lifted the Nirvana Fruit back up and stared at it closely. After a long moment, a grim expression filled his face.

Meng Hao had cultivated the magic of Time in the past, and had used Time-based divine abilities. Therefore, there were few people who could accurately judge matters of Time the way he could. Although the auras of the Nirvana Fruits were incredibly weak, they had been perfectly preserved inside the jade box. Because of that, the aura of Time was still there, and even though it was almost impossible to detect, Meng Hao… could sense it!

This was something that nobody, not even the Grand Elder, could possibly have predicted.

“It’s time to find out exactly how old these particular Nirvana Fruits are!” He performed an incantation gesture with his right hand, unleashing Time magic. He made a sealing mark, and then the light of augury could be seen in his eyes as he slowly stripped away the layers of mystery that surrounded the fruit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงเงียบ clasped มือ และลงลึกไปแกรนด์พี่ ผู้มอง ด้วยรอยยิ้มชนิดที่ทิ้งเมงเฮาในที่สุด พี่แกรนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงอยู่ในวัด ค่อย ๆ ดูใจทันจางหาย จะถูกแทนที่ โดยสงบเงียบ อย่างไรก็ตาม ลึกภายในดวงตาของเขา ความหนาวเย็นที่น่ากลัว flickered สิ่งที่ไม่มีใครจะสามารถตรวจพบเขาเปิด และหัวลึกเข้าไปในวัดเสียงเย็นก็ดังก้องออกภายในวัด สาเหตุแกรนด์พี่หยุดในเพลงของเขาสำหรับช่วงเวลา"ขอบคุณค่ะ""ผมไม่ได้กำลังช่วยคุณ พี่แกตอบว่า "ฉันเพียงแค่ติดตามกฎกองทัพ ...สำหรับกองทัพ! "เฮา เมงเร่งผ่านคฤหาสน์ของบรรพบุรุษในลำแสงสว่างจนมาถึงถ้ำอมตะของเขา ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในลาน เขาเห็น Xi ฝางนั่งมีเงียบ ๆ หน้าเจลลี่เนื้อและนกแก้วพิจารณาวิธีจิตหวั่นเขา เมงเฮาเดินผ่านมาพวกเขา และนั่งไขว่ห้างลงในบ้านของเขา ดวงตาแวววาว เขาดึงกล่องที่ประกอบด้วยผลไม้นิพพาน และมองลงไปที่มัน"ขัดกับความคาดหวัง...พี่แกจริง ๆ ไม่มือมันไปกับฉัน. ..."สิ่งที่เขาวัดดูเหมือนปลอม แต่ยังคงไม่สั่นไหวความรู้สึก...ว่า มันมีมากกว่าสิ่งที่เขาพูดมากกว่า คือบนพื้นผิว"Meng Hao wasn’t acting paranoid. After stepping into the cultivation world, things had not always gone as he had expected. He knew that if he wasn’t constantly on the alert, he could easily have ended up perishing on multiple occasions.He was also aware that he was in danger here in the Fang Clan. If he wasn’t cautious in everything, he could easily find himself in a deadly situation.“There must be something wrong with the Nirvana Fruits themselves!” he thought, his eyes glittering. He was still sticking to his original judgement of the Grand Elder; none of the things the old man had said could change that. Finally, he looked down at the box and slowly opened it up.A faint pressure began to emanate from within the box as Meng Hao looked in thoughtful silence at the two withered fruits inside. Each of them was about the size of an infant’s fist.The blood in his veins surged, a bloodline connection to the fruits that caused Meng Hao to suddenly feel a twinge of doubt regarding his judgement.“These truly are Nirvana Fruits, and they’re definitely stimulating my blood. It seems like… they really are the Nirvana Fruits I produced all those years ago.“Don’t tell me that I really was thinking too much into things?” He sighed and then slowly picked one of the Nirvana Fruits up. As soon as he touched it, the reaction from his blood was even stronger, as if it longed to assimilate the fruit. He placed it directly in front of his face and looked at it closely.“I need a lot of Spirit Extract to return these Nirvana Fruits to their original state. At that point, I can absorb them….” He sighed again and then began to place the Nirvana Fruit back into its box. It was at this point that, all of a sudden, his hand stopped in place, and a bright gleam appeared in his eyes.“Wait, something’s off. The aura of Time on these Nirvana Fruits… is not that of only a few hundred years!!” Panting, he slowly lifted the Nirvana Fruit back up and stared at it closely. After a long moment, a grim expression filled his face.Meng Hao had cultivated the magic of Time in the past, and had used Time-based divine abilities. Therefore, there were few people who could accurately judge matters of Time the way he could. Although the auras of the Nirvana Fruits were incredibly weak, they had been perfectly preserved inside the jade box. Because of that, the aura of Time was still there, and even though it was almost impossible to detect, Meng Hao… could sense it!This was something that nobody, not even the Grand Elder, could possibly have predicted.“It’s time to find out exactly how old these particular Nirvana Fruits are!” He performed an incantation gesture with his right hand, unleashing Time magic. He made a sealing mark, and then the light of augury could be seen in his eyes as he slowly stripped away the layers of mystery that surrounded the fruit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่าเงียบประสานมือคำนับเป็นอย่างมาก และผู้อาวุโส ใครมองด้วยรอยยิ้มชนิดเป็นเมงเฮาแล้วในที่สุด ท่านผู้เฒ่าเป็นเพียงคนเดียวที่ยังคงอยู่ในวัด ค่อย ๆ ชนิดที่ดูเลือนหายไป ถูกแทนที่ด้วยความสงบ แต่ลึกลงไปภายในดวงตาของเขา ความเย็นชาร้ายกาจริบหรี่ลง บางอย่างที่ไม่มีใครสามารถที่จะตรวจสอบเขาหันและมุ่งหน้าลึกเข้าไปในวัดเสียงเย็นชาก็สะท้อนออกมา ภายในวัด ทำให้ผู้อาวุโสต้องหยุดในเพลงหน่อย" ขอบคุณ " ." ฉันไม่ได้ช่วยนาย " ผู้อาวุโสตอบ " ผมทำตามกลุ่มกฎ ทุกอย่าง . . . . . สำหรับหลาน "เมิ่งเฮ่า วิ่งผ่านคฤหาสน์ของบรรพบุรุษในแสงที่สว่างของแสง จนมาถึงถ้ำของเขาเป็นอมตะของ ทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้าสู่สนาม เขาเห็นฟางซีนั่งอยู่เงียบๆในด้านหน้าของเนื้อวุ้น และ นกแก้วพิจารณาวิธีการที่จิตใจหมกมุ่นเขา เมิ่งฮ่าวเดินผ่าน นั่งลงไขว้ขาในบ้านพักของเขา ดวงตาวาววับ เขาดึงออกจากกล่องที่มีนิพพานผลไม้และก้มลงมองมัน" ขัดกับความคาดหวัง . . . . . . . ท่านผู้เฒ่าก็มอบให้ฉัน . . . . . . ." ไม่มีอะไร เขาบอกว่าในวัดดูปลอม แต่ผมก็ยังไม่สามารถสลัดความรู้สึก . . . . . . . มันมีอะไรมากกว่าที่เขาพูด มากกว่าสิ่งที่อยู่ในพื้นผิว " .เมิ่งเฮ่าไม่ได้ทำท่าหวาดระแวง หลังจากที่ก้าวเข้าสู่โลกการสิ่งที่ไม่ได้เสมอไป ตามที่เขาคิดไว้ เขารู้ว่าถ้าเขาไม่ได้ตลอดเวลาในการแจ้งเตือน เขาได้อย่างง่ายดายสามารถมีการสิ้นสุดตายอนาถ ในหลายโอกาสเขาก็ตระหนักว่าเขาอยู่ในอันตรายในฝั่งของตระกูล ถ้าเขาไม่ได้ระมัดระวังในทุกสิ่งทุกอย่าง เขาได้อย่างง่ายดายสามารถพบตัวเองในสถานการณ์ที่ร้ายแรง" ต้องมีอะไรผิดปกติกับนิพพานผลไม้ตัวเอง " เขาคิดว่าดวงตาของเขาแวววาว เขายังคงยื่นให้เขาตัดสินเดิมของผู้อาวุโส ไม่มีในสิ่งที่ชายแก่พูดสามารถเปลี่ยนที่ ในที่สุด เขาก้มลงมองกล่อง และค่อยๆ เปิดมันขึ้นแรงดันลมเริ่ม emanate จากภายในกล่อง เมิ่งฮ่าวมองในความเงียบที่ทั้งสองเหี่ยวผลไม้ภายใน แต่ละของพวกเขามีขนาดประมาณกำปั้นของทารกเลือดในหลอดเลือดเพิ่มขึ้น สายเลือดเกี่ยวข้องกับผลไม้ที่ทำให้เมิงเฮาก็รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินใจของเขา" เหล่านี้อย่างแท้จริง ผล นิพพาน และพวกเขากำลังกระตุ้นเลือดของฉัน ดูเหมือนว่า . . . . . . . มันเป็นนิพพาน ผลไม้ ที่เมื่อหลายปีก่อนนั้น" อย่าบอกนะว่าผมคิดอะไรมากเกินไปในสิ่งที่ ? " เขาถอนหายใจแล้วค่อยๆ เลือกหนึ่งของนิพพาน ผลไม้ขึ้น ทันทีที่เขาสัมผัสมัน ปฏิกิริยาจากเลือดของเขายังเข้มแข็ง เช่น ถ้าอยากใช้ผลไม้ เขาวางโดยตรงในด้านหน้าของใบหน้าของเขาและมองมันอย่างใกล้ชิด" ฉันต้องการมากของจิตวิญญาณ สารสกัดจากผลไม้ นิพพาน เหล่านี้คืนไปเป็นสถานะเดิม ณ จุดที่ฉันสามารถดูดซับพวกเขา . . . . . . . " เขาถอนหายใจเริ่มสถานที่นิพพานผลไม้กลับเข้าไปในกล่องอีกแล้ว มันเป็นที่จุดนี้ว่า อยู่ดีๆ มือของเขาหยุดอยู่ในสถานที่ และแสงสว่างที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา" เดี๋ยว มีบางอย่างผิดไป ออร่าของเวลาบนผลไม้ . . . . . . . นิพพาน เหล่านี้ไม่เพียงไม่กี่ร้อยปี ! " เสียงหอบ เขาค่อยๆ ยกนิพพานผลไม้กลับขึ้นมองมันอย่างใกล้ชิด หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน สีหน้าถมึงทึงเต็มหน้าของเขาเมิ่งฮ่าวมีแหวนเวทมนตร์ของเวลาในอดีต และได้ใช้เวลาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น มีไม่กี่คนที่สามารถถูกต้องตัดสินเรื่องของเวลา วิธีที่เขาทำได้ แม้ว่า Auras ของนิพพาน ผลไม้อย่างอ่อนแอ , พวกเขาได้รับอย่างสมบูรณ์ เก็บรักษาไว้ในกล่องหยก เพราะเหตุนั้น ออร่าของเวลา ก็ยังคงมี และถึงแม้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะตรวจหา เมิ่งฮ่าว . . . รู้สึกมัน !" นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใคร แม้แต่ผู้อาวุโส อาจจะคาดการณ์" มันถึงเวลาที่จะดูว่าเก่าเหล่านี้โดยเฉพาะนิพพานผลไม้ ! " เขาแสดงคาถาท่าทางด้วยมือขวาของเขาและปล่อยเวทย์เวลา เขาได้ปิดผนึก มาร์ค แล้ว แสงของการทำนายอาจจะเห็นในดวงตาของเขา เขาจึงค่อยๆถอดออกชั้นของความลึกลับที่ล้อมรอบด้วยผลไม้