Is There Any Theory in Institutiona

Is There Any Theory in Institutional Economics?
by A. Allan Schmid, Michigan State University
The answer to the question, "Is there any theory in institutional economics?" depends on what you expect of theory and where institutional economics starts and stops. Theory performs many roles and only welfare economics and an example of prediction and explanation can be discussed here (Samuels 1994).
Welfare Economics
If you demand deterministic conclusions about changes in aggregate welfare, then institutional economics will disappoint. John R. Commons did not have a welfare economics. For example, he did a lot of work on labor unions but did not try to prove that they were/or not efficient, increased total product, or whatever. He was content to explain their origin and growth and whose interests they served.
His concept of "reasonable value" was not something to be discovered, but to be worked out in private and public governance. He observed that different people had conflicting interests and thus to speak of aggregate welfare required a moral judgment among the conflicting parties to guide their compromises and achievement of order and peace. Commons had an up-front value judgment which drove his search for
institutions benefiting the laboring class. If you believe that failure to assume the scientific high priest role of pronouncing on the desirability of one institution over another emasculates economics and cheapens our coin, then institutionalists have no theory.
Prediction and Explanation
Institutional economics, on the other hand, does have theory directed to prediction of the substantive impacts of institutional alternatives on different groups. A good theory should identify key instrumental variables and the relationships among them to predict and understand. Institutional economics can be applied to both individual and collective decision making, though its specialty is collective choice.
Individual Choice
The theory of advantage has been worked out in great detail. Institutional economics does not have or desire another theory of profit maximization. The effects of equating marginal cost and revenue is the same in both theories. But institutional economics being a behavioral science is interested in how individuals form subjective perceptions of marginal cost and revenue and particularly how institutions affect those perceptions under uncertainty.
Let me give just one example of individual choice. The theory of advantage tells us that sunk costs should be ignored. But simple observation tells us that people frequently do not ignore fixed costs. Behavioral economics suggests that people try to avoid regret and embarrassment. To research these matters means that we will have to talk to people to learn what cues they respond to. If you have an aversion to this and prefer what Herbert Simon calls "armchair economics," you will not like institutional theory. I know you can't fully trust what people say, but it is the only game in town if analysts are not to substitute their perception for that of the actual actors. There is new theory that shows that it may be rational to consider sunk costs where there is risk and imperfect contingency markets. It remains to be seen which theory will better explain behavior.
Collective Action
But institutional economics is much more than a better theory of individual attempts at profit maximization even if improved by including variables with respect to interacting individuals affecting each other's perceptions. Its main agenda is collective action. Smith's famous invisible hand celebrates the assertion that people need have no concern for each other and need not make any conscious collective decisions. The best aggregate result will emerge from individual isolated choices (well, most of the time). However, this is not an accurate picture of contemporary economics represented by Mancur Olson who asks when will individuals contribute to the provision of high exclusion cost goods. Olson even uses the example of contributions to agricultural lobbying as a case study.
But while Olson is an institutionalist in subject matter, he does not stray far from narrow rationalist assumptions. This "homogeneous individual globule of desire" (to use Veblen's derisive words) calculates how to get the most for the least. In cases where individuals know they can use any amount of the product that might exist regardless of their contribution to its cost of production, know that their individual contribution would not make a difference anyway, and are members of a large group where their share of benefit is smaller than the cost of providing any amount of the good, he predicts that people will not willingly contribute to the cost of providing these goods and little or no such goods will exist. The group will remain latent even though we can imagine that total benefit to all members is larger than the cost. Collective action will not occur. This is a powerful model that does explain a lot. It explains the fact that there are more well financed organizations of manufacturers than of consumers. If you are satisfied with this level of analysis, again you are not in the market for institutional theory.
Where does Olson's theory leave us? Does it give an extension specialist any basis for being helpful to such groups? Or do we just smugly say, if you are a member of a large group your cause is hopeless. If we dare look around, we can observe that in fact some people do contribute to the provision of high exclusion cost goods even when all of the above conditions hold. Environmentalists contribute to environmental lobbies and funds to save endangered species. Dare I note that gun enthusiasts contributed recently to the National Rifle Association? Even farmers have been noted to contribute voluntarily to such organizations as the National Soybean Association. Olson's variables leave him with only two bits of advice. One, try to sell some low exclusion cost good on the side (tie-in sales) and use the profits to provide the high exclusion cost good. He points to the American Farm Bureau as a case in point. They sell insurance and other inputs and require dues in the organization to get it. Never mind the question of why the buyer in a competitive market will pay extra to buy insurance from Farm Bureau. On the environmental side, he might point to the fact that the Sierra Club sells calendars, but this does not seem to explain why people pay dues since you can buy the calendar without being a member.
The second bit of advice derived from the narrow rational collective choice model is to establish a super-ordinate authority to make the contribution involuntary. We see many examples in agriculture such as commodity check-offs. The government establishes a requirement that a certain amount is collected on each commodity sale and made available to some organization which provides the high exclusion cost goods such as promotion of demand for a generic agricultural product. Never mind that this advice begs the question of how do you get the government to pass such legislation in the first place. Wouldn't you need a collective action to lobby for the legislation?
Perhaps the interesting thing about commodity check-offs is that most of them allow the farmer to request return of the money deducted at time of sale. Here Olson's theory does not explain the majority action which does not ask for the money. Surely there are a lot of people who do not ask for their money back whose return would exceed the transaction costs.
Cognition and Learning
So while there is utility in the advice deduced from the narrow rationalist model, it seems woefully limited and incomplete. Can the model be saved by positing preferences for community and collective action? Not unless we can empirically determine when these preferences are present. What can an institutional theorist add by giving attention to cognition and learning? Take for example the analysis of Albert Hirschman. One of the features of institutional theory is to include a role for learning. People's preference maps are not fixed for all time. People learn who they can trust to not be opportunistic free riders. People learn standards of behavior and form self images that they try to live up to. So empirically, Hirshman observes that any experience at collective action, even when unsuccessful, increases the probability of subsequent collective action (e.g. contributing time and money to causes). When we ask people why they contributed, they reply that they care about others in the group and that they would not feel right about themselves if they were to ride free (Dawes) .
This perspective and evidence suggest some additional advice that an extension agent might offer to latent groups. Take advantage of leaders willing to bear the costs of organization just because they think it is the right thing to do. Try to create some experiences in group action in perhaps quite innocent and apparently unrelated contexts. I remember a former colleague who returned from India and responded to my question of what he had done by saying, "I started some Rotary Clubs." I thought he had lost it, but now see the theory and empirical observation behind his program. If you are one of the leaders, try to take advantage of events which provide some emotional response in potential contributors. This is clearly what the National Rifle Association did when ex-President Bush canceled his membership, and it is what lots of farm and resource groups exploit. Many practitioners understand this and I suspect that many extension workers utilize this even if they have no systematic theory to organize their experience.
I can hear the econometricians saying that is all well and good, but we like large sample econometric tests and you are offering only anecdotes. Unfortunately, we don't have a lot of data on the learning experiences of those who don't ask for return of their commodity check-off dollars. In

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเศรษฐศาสตร์สถาบันมีทฤษฎีใด ๆ หรือไม่โดย Allan A. Schmid มิชิแกนมหาวิทยาลัยรัฐตอบคำถาม "คือมีการใช้ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สถาบันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คาดหวังของทฤษฎีและที่สถาบันเศรษฐศาสตร์เริ่ม และหยุด ทฤษฎีทำหลายบทบาทและเศรษฐศาสตร์สวัสดิการเท่านั้น และตัวอย่างการทำนายและคำอธิบายสามารถอธิบายไว้ที่นี่ (Samuels 1994)เศรษฐศาสตร์สวัสดิการถ้าคุณต้องการบทสรุป deterministic เปลี่ยนแปลงสวัสดิการรวม เศรษฐศาสตร์สถาบันจะการผิดหวัง จอห์นอาร์คอมมอนส์ไม่มีเศรษฐศาสตร์สวัสดิการ ตัวอย่าง เขาไม่ได้ทำงานในสหภาพแรงงานมาก แต่ได้พยายามที่จะพิสูจน์ว่า พวกเขา / หรือผลิตภัณฑ์รวมที่ไม่มีประสิทธิภาพ เพิ่มขึ้น หรืออะไรก็ตาม เขามีเนื้อหาจะอธิบายการกำเนิด และการเจริญเติบโต และที่สนใจที่จะให้บริการแนวคิดของเขา "มูลค่าเหมาะสม" ไม่ใช่สิ่งที่ค้นพบ แต่ทำออกมาในการกำกับดูแลกิจการส่วนตัว และสาธารณะ เขาสังเกตเห็นว่า คนมีผลประโยชน์ขัดแย้งกันจึงเอ่ยถึงสวัสดิการรวมต้องคำพิพากษาทางศีลธรรมระหว่างทุกฝ่ายที่ขัดแย้งกันเพื่อเป็นแนวทางการรับและผลสัมฤทธิ์ของใบสั่งและความสงบสุข คอมมอนส์ได้พิพากษาค่าล่วงหน้าซึ่งการขับรถของเขาค้นหาสถาบันเกียรติยศคลา laboring ถ้าคุณเชื่อว่าความล้มเหลวการ สมมติบทบาททางวิทยาศาสตร์ที่ท่านรอการออกเสียงในปรารถนาของสถาบันหนึ่งกว่าอีก emasculates เศรษฐศาสตร์ cheapens เหรียญของเรา แล้ว institutionalists มีทฤษฎีไม่อธิบายและทำนายเศรษฐศาสตร์สถาบัน คง ได้ไปทำนายของผลกระทบที่เราของทางสถาบันในกลุ่มต่าง ๆ ทฤษฎี ทฤษฎีที่ดีควรระบุตัวแปรเครื่องมือที่สำคัญและความสัมพันธ์ระหว่างกันเพื่อทำนาย และเข้าใจ เศรษฐศาสตร์สถาบันสามารถใช้กับทั้งสองตัดสินใจแต่ละรายการ และรวมการ แม้ว่าความพิเศษอยู่รวมเลือกบุคคลทฤษฎีความได้เปรียบได้การทำงานออกในรายละเอียดมาก เศรษฐศาสตร์สถาบันไม่ได้ หรือต้อง maximization กำไรทฤษฎีอื่น ผลของ equating กำไรต้นทุนและรายได้จะเท่ากันในทฤษฎีทั้งสอง แต่เป็นพฤติกรรมศาสตร์เศรษฐศาสตร์สถาบันสนใจวิธีบุคคลการรับรู้ตามอัตวิสัยของกำไรต้นทุนและรายได้และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสถาบันกระทบภาพลักษณ์เหล่านั้นภายใต้ความไม่แน่นอนให้ฉันให้เพียงหนึ่งตัวอย่างของแต่ละทางเลือก ทฤษฎีความได้เปรียบบอกว่า ต้นทุนจมควรละเว้น แต่สังเกตง่าย ๆ บอกว่า คนมักไม่ละเว้นต้นทุนคงที่ เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมแนะนำที่ ผู้คนพยายามหลีกเลี่ยงริเกร็ตและความลำบากใจ การวิจัยเรื่องเหล่านี้หมายความ ว่า เราจะมีการพูดคุยกับคนเรียนรู้สัญลักษณ์อะไรพวกเขาตอบสนอง ถ้าคุณมี aversion นี้ และชอบอะไร Simon เฮอร์เบิร์ต เรียก "เก้าอี้เศรษฐศาสตร์ คุณจะไม่ชอบทฤษฎีสถาบัน ฉันรู้ว่า คุณไม่เชื่อถือคนใดพูด แต่มันเป็นเกมเดียวในตัวเมืองถ้านักวิเคราะห์จะไม่แทนที่พวกเขารับรู้ว่านักแสดงจริง มีทฤษฎีใหม่ที่แสดงว่า มันอาจจะเชือดต้องพิจารณาต้นทุนจม มีตลาดฉุกเฉินความเสี่ยงและไม่สมบูรณ์ มันจะได้ทฤษฎีที่จะอธิบายลักษณะการทำงานดีขึ้นการดำเนินการรวมแต่เศรษฐศาสตร์สถาบันเป็นมากกว่าทฤษฎีที่ดีของความพยายามแต่ละที่ maximization กำไรแม้ว่าจะดีขึ้น โดยการรวมตัวแปรเกี่ยวกับบุคคลโต้ตอบส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของผู้อื่น วาระหลักของการดำเนินการรวมได้ มือมองไม่เห็นมีชื่อเสียงของสมิธฉลองยืนยันว่า คนต้องมีความกังวลกัน และต้องไม่มีสติรวมตัดสินใจ ผลรวมดีที่สุดจะเกิดขึ้นจากการแยกแต่ละตัว (ดี ส่วนใหญ่ของเวลา) อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้ภาพที่ถูกต้องของเศรษฐศาสตร์ร่วมสมัยแสดง โดยโอลสัน Mancur ที่ถามเมื่อจะบุคคลร่วมจัดแยกสูงต้นทุนสินค้า โอลสันได้ใช้ตัวอย่างของผลงานกับบรรดาเกษตรเป็นกรณีศึกษาแต่ขณะ ที่ institutionalist ในเรื่องโอลสัน เขาไม่หลงที่จากสมมติฐาน rationalist แคบ นี้ "เหมือนละ globule ของความปรารถนา" (การใช้คำเชิงเยาะเย้ยของ Veblen) วิธีการรับมากที่สุดน้อยที่สุดที่คำนวณ ในกรณีที่บุคคลรู้ว่า พวกเขาสามารถใช้ยอดเงินของผลิตภัณฑ์ที่อาจมีอยู่ว่าความผันแปรต้นทุนการผลิต ซึ่งผันแปรแต่ละของพวกเขาจะไม่สร้างความแตกต่างอย่างไรก็ตาม และเป็นสมาชิกของกลุ่มขนาดใหญ่ที่มีขนาดเล็กกว่าต้นทุนของการให้ยอดเงินของดีกันประโยชน์ เขาทำนายว่า คนจะไม่อาศัยจัดสรรต้นทุนให้สินค้าเหล่านี้ และน้อย หรือไม่เช่น สินค้าจะมีอยู่ กลุ่มยังคงแฝงอยู่แม้ว่าเราสามารถจินตนาการได้ว่าสมาชิกทั้งหมดรวมประโยชน์มากกว่าต้นทุน การดำเนินการรวมจะไม่เกิดขึ้น นี่คือแบบที่มีประสิทธิภาพที่อธิบายมาก มันอธิบายความจริงที่ว่า มีเงินมากกว่ากันองค์กรผู้ผลิตมากกว่าผู้บริโภค ถ้าคุณพอใจกับระดับของการวิเคราะห์นี้ อีกคุณไม่ได้อยู่ในตลาดสำหรับทฤษฎีสถาบันที่ไม่ทฤษฎีของโอลสันออกจากเราหรือไม่ ไม่มันให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการขยายพื้นฐานใด ๆ สำหรับการให้กลุ่มดังกล่าวหรือไม่ หรือทำเรา smugly เพียงบอก ว่า ถ้าคุณเป็นสมาชิกของกลุ่มขนาดใหญ่ สาเหตุเป็นตา ถ้าเรากล้าดู เราสามารถสังเกตได้ว่า ในความเป็นจริงบางคนช่วยจัดแยกสูงต้นทุนสินค้าได้ทั้งหมดเงื่อนไขข้างบนค้างไว้ Environmentalists ช่วยล็อบบี้ด้านสิ่งแวดล้อมและกองทุนการบันทึกพันธุ์ ฉันกล้าทราบว่า ผู้ที่ชื่นชอบปืนส่วนเมื่อเร็ว ๆ นี้สมาคมปืนแห่งชาติ ได้รับการกล่าวว่า เกษตรกรสมัครใจบริจาคให้องค์กรดังกล่าวเป็นถั่วเหลืองสมาคมแห่งชาติ ตัวแปรของโอลสันปล่อยเขาเพียงสองบิตแนะนำ ลองหนึ่ง ขายต้นทุนต่ำแยกบางดีด้าน (tie-in ขาย) และใช้กำไรให้ตัดสูงต้นทุนดี เขาชี้ไปสำนักฟาร์มอเมริกันเป็นกรณีในจุด พวกขายประกันและปัจจัยการผลิตอื่น ๆ และต้องกสิ่งในองค์กรจะได้รับมัน Never mind คำถามที่ทำไมผู้ซื้อในตลาดการแข่งขันจะจ่ายเพิ่มเพื่อซื้อประกันจากสำนักฟาร์ม ด้านสิ่งแวดล้อม เขาอาจชี้ในความเป็นจริงว่า คลับเซียจำหน่ายปฏิทิน แต่นี้ดูเหมือนจะอธิบายว่า ทำไมคนจ่ายกสิ่งเนื่องจากคุณสามารถหาซื้อปฏิทินโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกไม่บิตที่สองแนะนำมาจากแบบจำลองทางเลือกรวมเชือดแคบสร้างอำนาจเตอร์รุ่น ordinate ทำส่วนจะทำได้ เราเห็นตัวอย่างมากในการเกษตรเช่นสินค้าเครื่องไม่ชอบ รัฐบาลจัดตั้งข้อกำหนดว่า ระยะเก็บรวบรวมการขายสินค้าแต่ละ และทำให้บางองค์กรซึ่งเป็นสินค้าต้นทุนสูงแยกเช่นโปรโมชั่นของอุปสงค์สำหรับสินค้าเกษตรทั่วไป Never mind ที่แนะนำนี้ begs คำถามของไรคุณได้รัฐบาลผ่านกฎหมายดังกล่าวในสถานที่แรก คุณไม่ต้องการดำเนินการรวมกับโรงเรียนสำหรับกฎหมายที่บางทีสิ่งน่าสนใจเกี่ยวกับสินค้าตรวจสอบเลือกได้ว่า ส่วนใหญ่จะอนุญาตให้ชาวนาเพื่อขอคืนเงินที่หักในขณะขาย นี่ทฤษฎีของโอลสันไม่อธิบายการดำเนินการส่วนใหญ่ซึ่งสามารถทวงเงิน ก็ มีมากมายของคนที่ขอเงินของพวกเขากลับคืนซึ่งจะทำให้เกินต้นทุนธุรกรรมประชานและเรียนรู้ดังนั้น ในขณะที่มีอรรถประโยชน์ในการแนะนำ deduced จากรุ่น rationalist แคบ เหมือน woefully จำกัด และไม่สมบูรณ์ สามารถบันทึกรูปแบบ โดยการกำหนดลักษณะสำหรับชุมชนและการดำเนินการรวม positing ไม่ยกเว้นว่าเรา empirically สามารถกำหนดเมื่อตั้งค่าเหล่านี้อยู่ อะไรสามารถ theorist สถาบันการเพิ่ม โดยให้ความสนใจกับประชาน และเรียนรู้ได้อย่างไร นำตัวอย่างการวิเคราะห์ของอัลเบิร์ต Hirschman หนึ่งในคุณลักษณะของทฤษฎีสถาบันจะมีบทบาทสำหรับการเรียนรู้ แผนที่กำหนดลักษณะของคนไม่คงที่สำหรับตลอดเวลา คนเรียนรู้ที่จะสามารถเชื่อถือได้เพื่อไม่ให้ผู้ขับขี่ฟรียก คนมาตรฐานของพฤติกรรมการเรียนรู้ และรูปภาพตัวเองที่พวกเขาพยายามถึง ดังนั้น empirically, Hirshman พิจารณาว่า ประสบการณ์ในการดำเนินการรวม แม้ไม่สำเร็จ เพิ่มน่าต่อมาดำเนินการรวม (สนับสนุนเช่นในเวลาและเงินเพื่อสาเหตุ) เมื่อเราถามคนทำไมส่วนของพวกเขา พวกเขาตอบว่า พวกเขาดูแลคนอื่น ๆ ในกลุ่ม และว่า พวกเขาจะไม่รู้สึกขวาเกี่ยวกับตัวเองว่าพวกเขาจะนั่งฟรี (การดอวส์)มุมมองและหลักฐานนี้แนะนำบางคำแนะนำเพิ่มเติมที่ตัวแทนส่วนขยายอาจมีกลุ่มแฝงอยู่ ประโยชน์ของผู้นำยินดีที่จะแบกรับต้นทุนขององค์กรเพียง เพราะพวกเขาคิดว่า มันเป็นสิ่งถูกต้อง พยายามสร้างประสบการณ์บางอย่างในการดำเนินการกลุ่มในบริบทที่ค่อนข้างบางทีบริสุทธิ์ และเห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้อง ผมจำได้ว่า เพื่อนร่วมงานเก่าที่กลับมาจากอินเดีย และตอบคำถามของฉันของเขาได้ทำด้วยการพูดว่า "ผมเริ่มบางสโมสรโรตารี่" ฉันคิดว่า เขาได้หายไป แต่ตอนนี้ เห็นทฤษฎีการสังเกตผลหลังโปรแกรมของเขา ถ้าคุณเป็นหนึ่งในผู้นำ พยายามที่จะใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์ซึ่งบางตอบสนองทางอารมณ์ในการเป็นผู้ให้การสนับสนุน นี้คือชัดเจนว่าสมาคมปืนชาติได้เมื่ออดีตประธานาธิบดีบุชยกเลิกสมาชิกภาพของเขา และเป็นจำนวนมากของกลุ่มฟาร์มและทรัพยากรที่ใช้ ในผู้เข้าใจนี้ และฉันสงสัยว่า นามสกุลหลายคนใช้นี้แม้ว่าพวกเขามีทฤษฎีไม่มีระบบการจัดประสบการณ์ได้ยิน econometricians ว่า ที่ทั้งหมดดีและดี แต่เราชอบทดสอบ econometric ตัวอย่างขนาดใหญ่ และคุณจะนำเสนอเฉพาะ anecdotes อับ เราไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับประสบการณ์การเรียนรู้ของผู้ที่ไม่ขอคืนสินค้าเครื่องปิดของดอลลาร์ ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะมีทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สถาบันใด?
โดยเอชมิดอัลลัน,
มหาวิทยาลัยรัฐมิชิแกนคำตอบสำหรับคำถามที่ว่า"มีทฤษฎีใด ๆ ในระบบเศรษฐกิจ" ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณคาดหวังของทฤษฎีและการที่สถาบันเศรษฐศาสตร์และเริ่มหยุด ทฤษฎีการดำเนินการหลายบทบาทและเศรษฐศาสตร์สวัสดิการเท่านั้นและตัวอย่างของการทำนายและคำอธิบายสามารถพูดคุยได้ที่นี่ (แอล 1994). สวัสดิการเศรษฐศาสตร์หากคุณมีความต้องการที่กำหนดข้อสรุปเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในการจัดสวัสดิการโดยรวมแล้วระบบเศรษฐกิจจะทำให้ผิดหวัง จอห์นอามอนไม่ได้มีเศรษฐศาสตร์สวัสดิการ ยกตัวอย่างเช่นเขาไม่มากของการทำงานในสหภาพแรงงาน แต่ไม่ได้พยายามที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขา / หรือไม่ได้มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นรวมสินค้าหรืออะไรก็ตาม เขาเป็นเนื้อหาที่จะอธิบายที่มาและการเจริญเติบโตและมีความสนใจของพวกเขาทำหน้าที่. แนวความคิดของเขา "มูลค่าที่เหมาะสม" เป็นสิ่งที่ไม่ถูกค้นพบ แต่ที่จะทำงานออกมาในการกำกับดูแลภาครัฐและเอกชน เขาตั้งข้อสังเกตว่าคนที่แตกต่างกันมีความสนใจที่ขัดแย้งกันและทำให้การพูดถึงสวัสดิการรวมต้องมีการตัดสินทางศีลธรรมในหมู่ฝ่ายที่ขัดแย้งกันเพื่อเป็นแนวทางในการประนีประนอมของพวกเขาและความสำเร็จของการสั่งซื้อและความสงบสุข คอมมอนส์มีการตัดสินค่าขึ้นด้านหน้าที่ขับรถการค้นหาของเขาสำหรับสถาบันการศึกษาที่ได้รับประโยชน์ชั้นทำงานหนัก หากคุณเชื่อว่าความล้มเหลวที่จะสมมติบทบาทนักบวชชั้นสูงทางวิทยาศาสตร์ของการออกเสียงในความปรารถนาของหนึ่งในสถาบันการศึกษาในช่วงเศรษฐกิจ emasculates อื่นและ cheapens เหรียญของเราแล้ว institutionalists มีทฤษฎีไม่มี. การทำนายและคำอธิบายเศรษฐศาสตร์สถาบันในมืออื่น ๆ ที่ไม่ทฤษฎีมีกำกับ ที่จะคาดการณ์ผลกระทบที่สำคัญของทางเลือกสถาบันในกลุ่มที่แตกต่างกัน ทฤษฎีที่ดีควรระบุตัวแปรที่สำคัญและความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาที่จะคาดการณ์และเข้าใจ เศรษฐศาสตร์สถาบันสามารถนำไปใช้ทั้งในการตัดสินใจของแต่ละบุคคลและส่วนรวม แต่พิเศษของเป็นทางเลือกที่รวม. การเลือกบุคคลทฤษฎีของประโยชน์ที่ได้รับการทำงานในรายละเอียดที่ดี เศรษฐศาสตร์สถาบันไม่ได้ต้องการหรือทฤษฎีของกำไรสูงสุดอีก ผลกระทบของการเท่าต้นทุนและรายได้จะเหมือนกันทั้งในทฤษฎี แต่ระบบเศรษฐกิจเป็นพฤติกรรมศาสตร์ที่มีความสนใจในวิธีการรับรู้ของบุคคลในรูปแบบอัตนัยของค่าใช้จ่ายและรายได้ส่วนเพิ่มและโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการที่ส่งผลกระทบต่อการรับรู้ของสถาบันที่อยู่ภายใต้ความไม่แน่นอน. ผมขอให้เพียงตัวอย่างหนึ่งของทางเลือกของแต่ละบุคคล ทฤษฎีของความได้เปรียบบอกเราว่าค่าใช้จ่ายจมควรละเลย แต่สังเกตง่ายๆบอกว่าคนเรามักจะไม่สนใจค่าใช้จ่ายคงที่ เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมที่แสดงให้เห็นว่าคนที่พยายามหลีกเลี่ยงความเสียใจและความลำบากใจ การวิจัยเรื่องเหล่านี้หมายความว่าเราจะต้องพูดคุยกับคนที่จะเรียนรู้สิ่งที่ชี้นำพวกเขาตอบสนองต่อ หากคุณมีความเกลียดชังนี้และชอบสิ่งที่เฮอร์เบิร์ไซมอนเรียกว่า "เศรษฐศาสตร์เก้าอี้" คุณจะไม่ชอบทฤษฎีสถาบัน ฉันรู้ว่าคุณได้อย่างเต็มที่ไม่สามารถไว้วางใจสิ่งที่ผู้คนพูด แต่มันก็เป็นเกมเดียวในเมืองถ้านักวิเคราะห์ไม่ได้แทนการรับรู้ของพวกเขาสำหรับการที่นักแสดงที่เกิดขึ้นจริง มีทฤษฎีใหม่ที่แสดงให้เห็นว่ามันอาจจะเป็นเหตุผลที่จะต้องพิจารณาต้นทุนจมที่มีความเสี่ยงและตลาดฉุกเฉินที่ไม่สมบูรณ์ มันยังคงที่จะเห็นทฤษฎีที่ดีกว่าจะอธิบายพฤติกรรม. การดำเนินการกลุ่มแต่ระบบเศรษฐกิจมากขึ้นกว่าทฤษฎีที่ดีขึ้นของความพยายามของแต่ละบุคคลที่กำไรสูงสุดแม้ว่าการปรับปรุงโดยรวมทั้งตัวแปรที่เกี่ยวกับการมีปฏิสัมพันธ์ที่มีผลต่อการรับรู้ของบุคคลแต่ละคน วาระการประชุมหลักของมันคือการดำเนินการร่วมกัน มือที่มองไม่เห็นของสมิ ธ ที่มีชื่อเสียงพระราชนิพนธ์ยืนยันว่าคนที่ต้องไม่มีความกังวลสำหรับแต่ละอื่น ๆ และไม่จำเป็นต้องทำการตัดสินใจใด ๆ กลุ่มที่ใส่ใจ ผลรวมที่ดีที่สุดที่จะโผล่ออกมาจากตัวเลือกที่แยกของแต่ละบุคคล (ดีที่สุดของเวลา) แต่นี้ไม่ได้เป็นภาพที่ถูกต้องของเศรษฐกิจร่วมสมัยแสดงโดย Mancur โอลสันที่ถามเมื่อบุคคลจะช่วยให้การจัดหาสินค้ายกเว้นค่าใช้จ่ายสูง โอลสันแม้จะใช้ตัวอย่างของการมีส่วนร่วมกับการวิ่งเต้นทางการเกษตรเป็นกรณีศึกษา. the แต่ในขณะที่โอลสันเป็น institutionalist ในเรื่องที่เขาไม่ได้หลงทางไกลจากสมมติฐานเหตุแคบ นี้ "แต่ละเม็ดเป็นเนื้อเดียวกันของความปรารถนา" (จะใช้คำพูดดูถูกของ Veblen) คำนวณว่าจะได้รับมากที่สุดสำหรับน้อย ในกรณีที่บุคคลที่รู้ว่าพวกเขาสามารถใช้ปริมาณของผลิตภัณฑ์ที่อาจจะมีอยู่โดยไม่คำนึงถึงผลงานของพวกเขากับค่าใช้จ่ายของการผลิตใด ๆ ที่รู้ว่าผลงานของแต่ละคนจะไม่สร้างความแตกต่างอยู่แล้วและเป็นสมาชิกของกลุ่มใหญ่ที่ส่วนแบ่งของผลประโยชน์ มีขนาดเล็กกว่าค่าใช้จ่ายในการให้เงินใด ๆ ที่ดีที่เขาคาดการณ์ว่าคนจะไม่เต็มใจที่จะมีส่วนช่วยให้ค่าใช้จ่ายในการให้สินค้าเหล่านี้และเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีสินค้าดังกล่าวจะมีอยู่ กลุ่มจะยังคงแฝงแม้ว่าเราสามารถจินตนาการว่าผลประโยชน์รวมให้สมาชิกทุกคนมีขนาดใหญ่กว่าค่าใช้จ่าย ดำเนินการร่วมกันจะไม่เกิดขึ้น นี้เป็นรูปแบบที่มีประสิทธิภาพที่จะอธิบายมาก มันอธิบายความจริงที่ว่ามีองค์กรทุนมากขึ้นดีกว่าของผู้ผลิตของผู้บริโภค หากคุณมีความพึงพอใจที่มีระดับของการวิเคราะห์นี้อีกครั้งคุณไม่ได้อยู่ในตลาดสำหรับทฤษฎีสถาบัน. ที่ไหนทฤษฎีโอลสันไม่ปล่อยให้เรา? มันให้ผู้เชี่ยวชาญขยายพื้นฐานสำหรับการใด ๆ ที่เป็นประโยชน์ให้กับกลุ่มดังกล่าวหรือไม่ หรือเราไม่ใจแคบเพียงบอกว่าถ้าคุณเป็นสมาชิกของกลุ่มที่มีขนาดใหญ่เป็นสาเหตุของคุณจะสิ้นหวัง ถ้าเรากล้าที่มองไปรอบ ๆ ที่เราสามารถสังเกตได้ว่าในความเป็นจริงบางคนมีส่วนร่วมในการจัดหาสินค้ายกเว้นค่าใช้จ่ายสูงแม้ในขณะที่ทุกเงื่อนไขข้างต้นถือ สิ่งแวดล้อมนำไปสู่ล็อบบี้สิ่งแวดล้อมและกองทุนเพื่อประหยัดสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ กล้าผมทราบว่าผู้ที่ชื่นชอบปืนมีส่วนเมื่อเร็ว ๆ นี้สมาคมปืนไรเฟิลแห่งชาติ? แม้เกษตรกรได้รับการตั้งข้อสังเกตการมีส่วนร่วมโดยสมัครใจให้กับองค์กรเช่นสมาคมถั่วเหลืองแห่งชาติ ตัวแปรโอลสันปล่อยให้เขามีเพียงสองบิตของคำแนะนำ หนึ่งพยายามที่จะขายบางส่วนการยกเว้นค่าใช้จ่ายที่ต่ำที่ดีในด้านข้าง (ผูกในการขาย) และใช้ผลกำไรที่จะให้การยกเว้นค่าใช้จ่ายสูงที่ดี เขาชี้ไปที่สำนักฟาร์มอเมริกันเป็นกรณีในจุด พวกเขาขายประกันและปัจจัยการผลิตอื่น ๆ และต้องมีค่าธรรมเนียมในองค์กรจะได้รับมัน ไม่ทราบคำถามที่ว่าทำไมผู้ซื้อในตลาดการแข่งขันจะจ่ายพิเศษในการซื้อประกันจากฟาร์มสำนัก ในด้านสิ่งแวดล้อมเขาอาจจะชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงที่เซียร่าคลับขายปฏิทิน แต่ดูเหมือนจะไม่ได้อธิบายว่าทำไมคนจ่ายค่าธรรมเนียมตั้งแต่คุณสามารถซื้อปฏิทินโดยไม่ต้องเป็นสมาชิก. บิตที่สองของคำแนะนำที่ได้มาจากแคบ ๆ ที่มีเหตุผล รูปแบบทางเลือกโดยรวมคือการสร้างอำนาจซุปเปอร์ประสานไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้ผลงาน เราเห็นตัวอย่างมากมายในการเกษตรเช่นการตรวจสอบสินค้าที่ไม่ชอบ รัฐบาลกำหนดความต้องการที่มีจำนวนหนึ่งจะถูกเก็บรวบรวมในการขายสินค้าแต่ละคนและพร้อมที่จะทำให้บางองค์กรซึ่งมีค่าใช้จ่ายในการยกเว้นสินค้าสูงเช่นโปรโมชั่นของความต้องการสินค้าเกษตรทั่วไป ไม่เคยคิดว่าคำแนะนำนี้ begs คำถามของคุณจะได้รับของรัฐบาลที่จะผ่านกฎหมายดังกล่าวในสถานที่แรก คุณจะไม่จำเป็นต้องมีการดำเนินการร่วมกันเพื่อล็อบบี้สำหรับการออกกฎหมายหรือไม่บางทีสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับการตรวจสอบสินค้าที่ไม่ชอบคือว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาให้เกษตรกรที่จะขอกลับมาของเงินที่หักในเวลาของการขาย นี่คือทฤษฎีของโอลสันไม่ได้อธิบายการดำเนินการส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ขอเงิน แน่นอนมีคนจำนวนมากที่ไม่ได้ขอเงินกลับของพวกเขาที่มีผลตอบแทนจะเกินต้นทุนการทำธุรกรรม. ความรู้ความเข้าใจและการเรียนรู้ดังนั้นในขณะที่มีประโยชน์ในการให้คำแนะนำอนุมานได้จากรูปแบบมีเหตุมีผลที่แคบดูเหมือนละห้อย จำกัด และไม่สมบูรณ์ สามารถรูปแบบจะถูกบันทึกไว้โดย positing ค่าสำหรับชุมชนและดำเนินการร่วมกัน? หากเราไม่ได้สังเกตุสามารถตรวจสอบเมื่อตั้งค่าเหล่านี้ที่มีอยู่ สิ่งที่เป็นทฤษฎีสถาบันสามารถเพิ่มโดยให้ความสนใจกับความรู้ความเข้าใจและการเรียนรู้? ใช้ตัวอย่างเช่นการวิเคราะห์ของอัลเบิร์ Hirschman หนึ่งในคุณสมบัติของทฤษฎีสถาบันคือการรวมบทบาทการเรียนรู้ แผนที่การตั้งค่าของผู้คนจะไม่คงที่ตลอดเวลา ผู้คนเรียนรู้ที่พวกเขาสามารถไว้วางใจให้เป็นผู้ขับขี่ไม่ฟรีฉวยโอกาส ผู้คนเรียนรู้มาตรฐานของพฤติกรรมและภาพตัวเองรูปแบบที่พวกเขาพยายามที่จะอยู่ได้ถึง ดังนั้นสังเกตุ Hirshman สังเกตว่าประสบการณ์ใด ๆ ที่ดำเนินการร่วมกันแม้ในขณะที่ไม่ประสบความสำเร็จเพิ่มขึ้นน่าจะเป็นของการกระทำที่ตามมาร่วมกัน (เช่นการบริจาคเงินและเวลาสาเหตุ) เมื่อเราถามคนว่าทำไมพวกเขามีส่วนทำให้พวกเขาตอบว่าพวกเขาดูแลเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ในกลุ่มและว่าพวกเขาจะไม่ถนัดเกี่ยวกับตัวเองว่าพวกเขาจะนั่งฟรี (ดอว์ส). นี้มุมมองและหลักฐานขอแนะนำให้คำแนะนำบางอย่างเพิ่มเติมที่ตัวแทนขยายอาจ ข้อเสนอให้กับกลุ่มแฝง ใช้ประโยชน์จากผู้นำยินดีที่จะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายขององค์กรเพียงเพราะพวกเขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ พยายามที่จะสร้างประสบการณ์ในการดำเนินการบางกลุ่มในบริบทที่อาจจะค่อนข้างบริสุทธิ์และเห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้อง ผมจำได้ว่าอดีตเพื่อนร่วมงานที่กลับมาจากอินเดียและตอบคำถามของฉันในสิ่งที่เขาเคยทำมาโดยกล่าวว่า "ผมเริ่มบางสโมสรโรตารี." ผมคิดว่าเขาได้สูญเสีย แต่ตอนนี้เห็นทฤษฎีและการสังเกตเชิงประจักษ์ที่อยู่เบื้องหลังโปรแกรมของเขา หากคุณเป็นหนึ่งในผู้นำพยายามที่จะใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์ที่ให้การตอบสนองทางอารมณ์บางอย่างในการมีส่วนร่วมที่มีศักยภาพ นี่คือสิ่งที่เห็นได้ชัดว่าสมาคมปืนไรเฟิลแห่งชาติได้เมื่ออดีตประธานาธิบดีบุชยกเลิกการเป็นสมาชิกของเขาและมันคือสิ่งที่ฟาร์มจำนวนมากและกลุ่มทรัพยากรที่ใช้ประโยชน์จาก หลายคนมักจะเข้าใจในเรื่องนี้และผมสงสัยว่าคนงานส่วนขยายมากใช้นี้แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีทฤษฎีระบบในการจัดประสบการณ์ของพวกเขา. ฉันได้ยินเสียง econometricians บอกว่าเป็นสิ่งที่ดีและดี แต่พวกเราชอบการทดสอบทางเศรษฐมิติตัวอย่างขนาดใหญ่และคุณจะนำเสนอเท่านั้น เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย แต่น่าเสียดายที่เราไม่ได้มีจำนวนมากที่มีข้อมูลเกี่ยวกับประสบการณ์การเรียนรู้ของผู้ที่ไม่ได้ขอกลับมาของดอลลาร์เช็คออกสินค้าของพวกเขา ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สถาบัน ?
โดย อัลเลน ชมิด มหาวิทยาลัยรัฐมิชิแกน
คำตอบสำหรับคำถาม " มีทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สถาบัน ? ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณคาดหวังจากทฤษฎีและเศรษฐศาสตร์สถาบันเริ่มและหยุด ทฤษฎีแสดงหลายบทบาทและเศรษฐศาสตร์สวัสดิการเท่านั้น และตัวอย่างของการอธิบาย ทำนาย และสามารถกล่าวถึงที่นี่ ( ซามูเอล
1994 )สวัสดิการเศรษฐศาสตร์
ถ้าคุณต้องการข้อสรุปเชิงกำหนดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในการรวมสวัสดิการแล้วเศรษฐศาสตร์สถาบันจะผิดหวัง จอห์นอาร์คอมมอนส์ไม่มีสวัสดิการเศรษฐศาสตร์ ตัวอย่างเช่น เขาได้ทำงานมากในสหภาพแรงงาน แต่ไม่พยายามที่จะพิสูจน์ว่าพวกเขา / หรือไม่มีประสิทธิภาพ เพิ่มปริมาณการผลิต หรืออะไรก็ตามเขาเป็นเนื้อหาที่อธิบายกำเนิดและการเติบโตของพวกเขาซึ่งความสนใจของพวกเขาให้บริการ แนวคิดของ " มูลค่าที่เหมาะสมก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกค้นพบ แต่จะทำงานในภาครัฐและเอกชน”เขาสังเกตว่าหลายๆคนได้ผลประโยชน์ที่ขัดแย้งกัน และจึงพูดรวมสวัสดิการต้องมีจริยธรรม การตัดสินใจของฝ่ายที่ขัดแย้งกันในคู่มือของพวกเขาสิ่ง และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเพื่อสันติภาพ คอมมอนส์มีขึ้นหน้าตัดสินคุณค่าซึ่งขับรถหา
สถาบันรับทำงานเรียนถ้าคุณเชื่อว่าความล้มเหลวที่จะถือว่าวิทยาศาสตร์มหาปุโรหิตบทบาทของการออกเสียงในที่พึงประสงค์ของสถาบันหนึ่งมากกว่าอีก emasculates เศรษฐศาสตร์และ cheapens เหรียญของเรา แล้ว institutionalists ไม่มีการทำนายและอธิบายทฤษฎี

เศรษฐศาสตร์สถาบัน บนมืออื่น ๆมีทฤษฎีที่ทำนายผลกระทบสำคัญของทางเลือกของสถาบันในกลุ่มที่แตกต่างกัน เป็นทฤษฎีที่ดีควรระบุตัวแปรเครื่องมือที่สำคัญและความสัมพันธ์ของพวกเขาเพื่อคาดการณ์และเข้าใจ เศรษฐศาสตร์สถาบันสามารถใช้กับทั้งรายบุคคลและร่วมกันตัดสินใจ แม้ว่าพิเศษของทางเลือกแต่ละทางเลือก

รวมทฤษฎีของประโยชน์ที่ได้รับออกมาในรายละเอียดมาก เศรษฐศาสตร์สถาบัน ไม่ได้มีประสงค์อื่นหรือทฤษฎีกำไรสูงสุด . ผลของโครงสร้างต้นทุนและรายได้ เป็นเหมือนกันทั้งในทฤษฎีแต่เศรษฐศาสตร์สถาบันเป็นพฤติกรรมศาสตร์ มีความสนใจในวิธีการที่บุคคลที่รูปแบบการรับรู้รายได้และค่าใช้จ่ายส่วนตัวและโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการสถาบันมีผลต่อการรับรู้เหล่านั้นภายใต้ความไม่แน่นอน .
ผมให้เพียงหนึ่งตัวอย่างของทางเลือกของแต่ละบุคคล ทฤษฎีการได้เปรียบบอกเราว่าต้นทุนจมควรละเว้นแต่สังเกตง่าย ๆ บอกเราว่า คนมักไม่ละเว้น ต้นทุนคงที่ เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมบ่งบอกว่าผู้คนพยายามที่จะหลีกเลี่ยงเสียใจและอับอาย การวิจัยเรื่องเหล่านี้หมายความ ว่า เราจะต้องไปคุยกับคนที่จะเรียนรู้สิ่งที่ชักนำพวกเขาตอบสนองต่อ ถ้าคุณจะปฏิเสธนี้ และชอบอะไร เฮอร์เบิร์ต ไซมอน เรียก " เศรษฐศาสตร์ Armchair , " คุณจะไม่เหมือนกับทฤษฎีสถาบันผมรู้ว่าคุณไม่สามารถไว้วางใจอย่างเต็มที่กับสิ่งที่คนอื่นพูด แต่มันเป็นเกมเดียวในเมือง ถ้านักวิเคราะห์จะไม่ทดแทนการรับรู้ของพวกเขาที่ของนักแสดงที่แท้จริง มีทฤษฎีใหม่ที่แสดงให้เห็นว่ามันอาจจะมีเหตุผลที่จะต้องพิจารณาต้นทุนจม ซึ่งมีความเสี่ยงและความไม่แน่นอนของตลาดที่ไม่สมบูรณ์ มันยังคงที่จะเห็น ซึ่งทฤษฎีจะอธิบายพฤติกรรม

กลุ่มปฏิบัติการแต่เศรษฐศาสตร์สถาบันเป็นมากกว่ากว่าทฤษฎีของความพยายามส่วนบุคคลที่กำไรสูงสุด แม้ว่าการปรับปรุงโดยรวมทั้งตัวแปรเกี่ยวกับตัวบุคคลมีอิทธิพลต่อกันและกันอีก วาระหลักของมันคือการกระทำ .มือล่องหนที่มีชื่อเสียงของ Smith ฉลอง ยืนยันว่า ประชาชนไม่ต้องกังวลสำหรับแต่ละอื่น ๆและต้องไม่ทำให้การตัดสินใจใด ๆรวมสติ ผลโดยรวมที่ดีที่สุดจะออกมาจากแต่ละแยกทางเลือก ( ส่วนใหญ่ของเวลา ) อย่างไรก็ตามนี้ไม่ได้เป็นภาพที่ถูกต้องของเศรษฐศาสตร์ร่วมสมัยที่แสดงโดย mancur โอลสันที่ถามเมื่อบุคคลที่มีส่วนร่วมในการให้ทุนสูง ยกเว้นสินค้า โอลสันยังใช้ตัวอย่างของผลงานเพื่อการล็อบบี้ทางการเกษตรเป็นกรณีศึกษา .
แต่ในขณะที่โอลเซ่นเป็น institutionalist ในเรื่อง เขาไม่ได้อยู่ห่างไกลจากแคบองศาของสมมติฐาน