Van Gogh painted Gachet resting his

Van Gogh painted Gachet resting his right elbow on a red table, head in hand. Two yellow books as well as the purple medicinal herb foxglove are displayed on the table. The foxglove in the painting is a plant from which digitalis is extracted for the treatment of certain heart complaints, perhaps an attribute of Gachet as a physician.


Van Gogh Self-portrait
The doctor's "sensitive face", which Van Gogh wrote to Paul Gauguin carried "the heartbroken expression of our time", is described by Robert Wallace[disambiguation needed] as the portrait's focus.[8] Wallace described the ultramarine blue coat of Gachet, set against a background of hills painted a lighter blue, as highlighting the "tired, pale features and transparent blue eyes that reflect the compassion and melancholy of the man."[8] Van Gogh himself said this expression of melancholy "would seem to look like a grimace to many who saw the canvas".[7]


L'Arlesienne (Madame Ginoux)
With the Portrait of Dr. Gachet, Van Gogh sought to create a "modern portrait", which he wrote to his sister "impassions me most—much, much more than all the rest of my métier."[4] Elaborating on this quote, Van Gogh scholar Jan Hulsker noted "... much later generations experience it not only as psychologically striking, but also as a very unconventional and 'modern' portrait."[9] He also wrote, "My self-portrait is done in nearly the same way but the blue is the fine blue of the Midi, and the clothes are a light lilac,"[4] which would refer to one of his final self-portraits painted in September the year previous.[9]

Van Gogh also wrote to Wilhelmina regarding the Portraits of Madame Ginoux he painted first in Arles in 1888 and again in February 1890 while at the hospital in Saint-Rémy. The second set were styled after the portrait of the same figure by Gauguin, and Van Gogh described Gachet's enthusiasm upon viewing the version painted earlier that year, which the artist had carried with him to the home in Auvers.[9] Van Gogh subsequently carried compositional elements from this portrait to that of Dr. Gachet, including the table-top with two books and pose of the figure with head leaning on one hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แวนโก๊ะวาดกาเชต์พักข้อศอกขวาของเขาบนโต๊ะสีแดง หัวในมือ หนังสือสีเหลืองที่สองเป็น foxglove สมุนไพรสีม่วงจะแสดงอยู่ในตาราง Foxglove ในการวาดภาพเป็นพืชที่สกัด digitalis สำหรับการรักษาบางอย่างร้องเรียนหัวใจ บางทีแอตทริบิวต์ของกาเชต์เป็นแพทย์ภาพแวนโก๊ะเองการแพทย์ "หน้า" ที่แวนโก๊ะเขียนไปปอลโกแก็งดำเนิน "อกหักนิพจน์ของเวลาของเรา" อธิบาย โดย Wallace โรเบิร์ต [กำกวมต้อง] เป็นโฟกัสของภาพ [8] Wallace อธิบายเสื้อสีฟ้ากาของกาเชต์ ตั้งกับพื้นหลังของเนินเขาสีฟ้าเบา เป็นการเน้น "เหนื่อย อ่อนคุณสมบัติและดวงตาสีฟ้าใสที่สะท้อนถึงความเมตตาและความเศร้าโศกของมนุษย์" [8] แวนโก๊ะเองว่า นิพจน์นี้ของความเศร้าโศก "เหมือนจะ เหมือน grimace เป็นจำนวนมากที่เห็นผืนผ้าใบ" [7]L'Arlesienne (Madame Ginoux)ด้วยการภาพเหมือนของนายแพทย์กาเชต์ แวนโก๊ะพยายามที่จะสร้าง "ห้องภาพ" ซึ่งเขาเขียนถึงน้องสาวของเขา " impassions ฉันสุด — มาก มากขึ้นกว่าส่วนเหลือของ métier ของฉัน. " [4] elaborating บนใบเสนอราคานี้ แวนโก๊ะ scholar Jan Hulsker ตั้งข้อสังเกต "...รุ่นที่มากประสบการณ์มันไม่เพียงแต่ เป็นจิตใจที่โดดเด่น แต่ยัง เป็นภาพแปลกใหม่มาก และ 'สมัยใหม่'" เขายังเขียน "ภาพเหมือนตนเองของฉันจะทำเกือบเหมือน แต่สีฟ้าเป็นสีฟ้าของ Midi ดี และเสื้อผ้า ม่วงแสง [4] ซึ่งจะอ้างอิงถึงตัวเองของเขาสุดท้ายทาสีในกันยายนปีก่อนหน้าอย่างใดอย่างหนึ่ง [9]แวนโก๊ะยังเขียนถึงวิลเฮลมินาเกี่ยวกับบุคคลของมาดาม Ginoux เขาวาดครั้งแรกใน Arles ใน 1888 และอีกครั้ง ในปี 1890 กุมภาพันธ์ในขณะที่โรงพยาบาลเซนต์เรมี ชุดที่สองถูกสไตล์หลังรูปภาพรูปเดียว โดยโกแกง และแวนโก๊ะอธิบายความกระตือรือร้นของกาเชต์เมื่อดูรุ่นก่อนหน้านี้ในปี ซึ่งศิลปินได้ดำเนินการกับเขาไปที่บ้านใน Auvers ทาสี [9] แวนโก๊ะต่อมาดำเนินการองค์ประกอบ compositional จากภาพนี้ที่ดร.กาเชต์ รวมทั้งโต๊ะหนังสือและท่าทางของรูปสอง มีหัวพิงบนมือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แวนโก๊ะวาด Gachet พักผ่อนข้อศอกขวาของเขาบนโต๊ะสีแดงหัวในมือ หนังสือสองเล่มสีเหลืองเช่นเดียวกับสีม่วง Foxglove สมุนไพรจะแสดงบนโต๊ะ Foxglove ในภาพเป็นพืชที่ digitalis สกัดสำหรับการรักษาของการร้องเรียนของหัวใจบางอย่างบางทีอาจจะเป็นแอตทริบิวต์ของ Gachet เป็นแพทย์ที่. Van Gogh ภาพตัวเองของแพทย์ "ใบหน้าที่สำคัญ" ซึ่งฟานก็อกฮ์เขียนถึงพอลโกแกงดำเนินการ "การแสดงออกอกหักของเวลาของเรา" อธิบายโดยโรเบิร์ตวอลเลซ [แก้ความกำกวมจำเป็น] โฟกัสภาพของ. [8] วอลเลซอธิบายเข้มเสื้อสีฟ้าของ Gachet ตั้งกับพื้นหลังของภูเขาทาสีฟ้าเบาเป็นไฮไลท์ " เหนื่อยคุณสมบัติซีดและตาสีฟ้าโปร่งใสที่สะท้อนถึงความเมตตาและความเศร้าโศกของมนุษย์. "[8] Van Gogh ตัวเองกล่าวว่าการแสดงออกของความเศร้าโศกนี้" ดูเหมือนจะมีลักษณะเหมือนแสยะหลายคนที่เห็นผืนผ้าใบ "a. [7] L 'Arlesienne (มาดาม Ginoux) ด้วยภาพของดร. Gachet ที่แวนโก๊ะพยายามที่จะสร้าง "ภาพที่ทันสมัย" ซึ่งเขาเขียนถึงน้องสาวของเขา "impassions ผมมากที่สุด-อื่น ๆ อีกมากกว่าส่วนที่เหลือทั้งหมดของmétierของฉัน." [ 4] Elaborating ในคำพูดนี้ฟานก็อกฮ์วิชาการ ม.ค. Hulsker ตั้งข้อสังเกต " ... รุ่นหลังมากประสบการณ์มันไม่เพียง แต่เป็นที่โดดเด่นทางจิตใจ แต่ยังเป็นที่แปลกใหม่มากและ 'ทันสมัยภาพ." [9] นอกจากนี้เขายังเขียนว่า "ของฉัน ภาพตัวเองที่จะทำในเกือบทางเดียวกัน แต่สีฟ้าเป็นสีฟ้าที่ดีของ MIDI, และเสื้อผ้าที่เป็นสีม่วงแสง "[4] ซึ่งจะหมายถึงหนึ่งในการถ่ายภาพบุคคลด้วยตนเองสุดท้ายของเขาทาสีในเดือนกันยายนปีก่อนหน้านี้ . [9] Van Gogh เขียนถึงวิลเฮลเกี่ยวกับภาพของมาดาม Ginoux เขาวาดครั้งแรกในอาร์ลส์ในปี 1888 และอีกครั้งในปี 1890 ในขณะที่เดือนกุมภาพันธ์ที่โรงพยาบาลใน Saint-Rémy ชุดที่สองได้รับการเรียกขานหลังจากที่ภาพของรูปเดียวกันโดยโกแกงและ Van Gogh อธิบายความกระตือรือร้น Gachet ของเมื่อดูรุ่นทาสีปีก่อนหน้านั้นซึ่งศิลปินได้ดำเนินการกับเขาที่บ้านใน Auvers ได้. [9] Van Gogh ดำเนินการภายหลัง องค์ประกอบ compositional จากแนวนี้กับของดร. Gachet รวมทั้งบนโต๊ะที่มีสองหนังสือและก่อให้เกิดของตัวเลขที่มีหัวพาดบนมือข้างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แวนโก๊ะวาดกาเชทท์พักข้อศอกขวาของเขาบนโต๊ะแดง หัวอยู่ในมือ เหลืองสองเล่มเป็นสีม่วง ฟอกซ์โกลฟสมุนไพรที่แสดงบนโต๊ะ ที่ฟอกซ์โกลฟ ในรูปเป็นพืชที่คลองชองกเยชอนสกัดสำหรับการรักษาข้อร้องเรียนบางหัวใจ บางทีแอตทริบิวต์ของกาเชทท์ เป็นหมอแวนโก๊ะภาพเหมือนตนเองของ " หมอหน้า " ที่อ่อนไหว ซึ่ง ฟาน ก็อกฮ์เขียนพอลโกแกงอุ้ม " สีหน้าเจ็บปวดของเวลาของเรา " คือการอธิบายโดยโรเบิร์ตวอลเลซ [ disambiguation ต้องการ ] เป็นภาพโฟกัส [ 8 ] วอลเลซอธิบายเสื้อสีฟ้าสีฟ้าเข้มของกาเชทท์ ตั้งกับพื้นหลังของภูเขาวาดเบา สีน้ำเงิน เป็น เน้น " เหนื่อย มีซีด และดวงตาสีฟ้าใสที่สะท้อนถึงความเมตตา และความเศร้าโศกของมนุษย์ " [ 8 ] แวนโก๊ะเองพูดสีหน้าเศร้า " จะเหมือนเป็นอาภรณ์หลายที่เห็นผ้าใบ " [ 7 ]l"arlesienne ( มาดาม ginoux )กับภาพเหมือนของ ดร. , Van Gogh พยายามที่จะสร้าง " ภาพ " ที่ทันสมัย ซึ่งเขาเขียนถึงน้องสาวของเขา " impassions ฉันมากที่สุดมากกว่าส่วนที่เหลือทั้งหมดของ M é Tier " [ 4 ] elaborating ในใบเสนอราคานี้ แวน โก๊ะ นักวิชาการ ม.ค. hulsker กล่าว " . . . . . . . ต่อมา รุ่นประสบการณ์มากมันไม่เพียง แต่เป็นที่โดดเด่นในทางจิตใจ แต่ยังเป็นแหกคอกมากและ " ทันสมัย " บุคคล . " [ 9 ] นอกจากนี้เขายังเขียน " ภาพเหมือนตนเองผมเสร็จเกือบเหมือนกัน แต่ฟ้าเป็นฟ้าดีของ MIDI , และเสื้อผ้าที่เป็นสีม่วงอ่อน " [ 4 ] ซึ่งจะอ้างถึงหนึ่งของตนเอง สุดท้ายของเขาภาพวาด ที่วาดในเดือนกันยายนปีก่อน [ 9 ]แวนโก๊ะยังเขียนให้กับวิลเลมิน่า เกี่ยวกับภาพวาดของมาดาม ginoux เขาทาสีครั้งแรกใน อาร์ลส์ ในปี 1888 และอีกครั้งในเดือนกุมภาพันธ์ 2460 ในขณะที่ที่โรงพยาบาลใน saint-r ) ของฉัน ชุดสองมีสไตล์หลังจากภาพเหมือนรูปเดียวกันโดยโกแกง และ Van Gogh อธิบายกาเชทท์ของความกระตือรือร้นเมื่อดูรุ่นวาดเมื่อปีนั้น ซึ่งศิลปินได้นำเขาไปยังบ้านใน auvers [ 9 ] Van Gogh และนำองค์ประกอบส่วนประกอบจากภาพนี้ที่นายแพทย์กาเชต์ รวมทั้ง บนโต๊ะมีหนังสือสองเล่มและท่าทางของรูปศีรษะพิงบนมือเดียว