The little boy.Sally jumped up as s

The little boy.
Sally jumped up as soon as she saw the surgeon come out of the operating room. She said: “How is my little boy? Is he going to be all right? When can I see him?”
The surgeon said, “I’m sorry. We did all we could, but your boy didn’t make it.”
Sally said, “Why do little children get cancer? Doesn’t God care any more? Where were you, God, when my son needed you?”
The surgeon asked, “Would you like some time alone with your son? One of the nurses will be out in a few minutes, before he’s transported to the university.”
Sally asked the nurse to stay with her while she said good-bye to son. She ran her fingers lovingly through his thick red curly hair.
“Would you like a lock of his hair?” the nurse asked.
Sally nodded yes. The nurse cut a lock of the boy’s hair, put it in a plastic bag and handed it to Sally. The mother said, “It was Jimmy’s idea to donate his body to the university for study. He said it might help somebody else. “I said no at first, but Jimmy said, ‘Mom, I won’t be using it after I die. Maybe it will help some other little boy spend one more day with his Mom.” She went on, “My Jimmy had a heart of gold. Always thinking of someone else. Always wanting to help others if he could.”
Sally walked out of Children’s mercy Hospital for the last time, after spending most of the last six months there. She put the bag with Jimmy’s belongings on the seat beside her in the car. The drive home was difficult. It was even harder to enter the empty house. She carried Jimmy’s belongings, and the plastic bag with the lock of his hair to her son’s room. She started placing the model cars and other personal things back in his room exactly where he had always kept them. She laid down across his bed and, hugging his pillow, cried herself to sleep.
It was around midnight when Sally awoke. Laying beside her on the bed was a folded letter. The letter said:
“Dear Mom,
I know you’re going to miss me; but don’t think that I will ever forget you, or stop loving you, just ’cause I’m not around to say I LOVE YOU. I will always love you, Mom, even more with each day. Someday we will see each other again. Until then, if you want to adopt a little boy so you won’t be so lonely, that’s okay with me. He can have my room and old stuff to play with. But, if you decide to get a girl instead, she probably wouldn’t like the same things us boys do. You’ll have to buy her dolls and stuff girls like, you know. Don’t be sad thinking about me. This really is a neat place. Grandma and Grandpa met me as soon as I got here and showed me around some, but it will take a long time to see everything. The angels are so cool. I love to watch them fly. And, you know what? Jesus doesn’t look like any of his pictures. Yet, when I saw Him, I knew it was Him. Jesus himself took me to see GOD! And guess what, Mom? I got to sit on God’s knee and talk to Him, like I was somebody important. That’s when I told Him that I wanted to write you a letter, to tell you good-bye and everything. But I already knew that wasn’t allowed. Well, you know what Mom? God handed me some paper and His own personal pen to write you this letter. I think Gabriel is the name of the angel who is going to drop this letter off to you. God said for me to give you the answer to one of the questions you asked Him ‘Where was He when I needed him?’ “God said He was in the same place with me, as when His son Jesus was on the cross. He was right there, as He always is with all His children.
Oh, by the way, Mom, no one else can see what I’ve written except you. To everyone else this is just a blank piece of paper. Isn’t that cool? I have to give God His pen back now. He needs it to write some more names in the Book of Life. Tonight I get to sit at the table with Jesus for supper. I’m, sure the food will be great.
Oh, I almost forgot to tell you. I don’t hurt anymore. The cancer is all gone. I’m glad because I couldn’t stand that pain anymore and God couldn’t stand to see me hurt so much, either. That’s when He sent The Angel of Mercy to come get me. The Angel said I was a Special Delivery! How about that?
Signed with Love from: God, Jesus & Me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กชายแฮร์รีไปขึ้นทันทีที่เธอเห็นแพทย์ออกมาจากห้องปฏิบัติการ เธอกล่าวว่า: "ว่าเด็กน้อยของฉัน เขาจะถูกต้องทั้งหมด เมื่อพบกับเขา"แพทย์กล่าวว่า "ขอโทษ เราทำทั้งหมดเราได้ แต่เด็กของคุณไม่ได้ทำ"กล่าวว่า Sally "ทำไมเด็กน้อยได้รับมะเร็ง ไม่พระเจ้าดูแลรักษาอีกหรือไม่ ที่อยู่คุณ พระเจ้า เมื่อฉันต้องการคุณ"แพทย์ถาม "คุณต้องการเวลาอยู่คนเดียวกับลูกชายของคุณ หนึ่งของพยาบาลจะออกในไม่กี่นาที ก่อนที่เขาจะขนไปมหาวิทยาลัย"แฮร์รีถามพยาบาลจะอยู่กับเธอขณะที่เธอบอกลาชาย เธอวิ่งมือเธอรักผ่านผมหยิกสีแดงของเขาหนา"ไหมเช่นล็อคของผมของเขา" พยาบาลถามแฮร์รีพยักหน้าใช่ พยาบาลตัดล็อคของผมของเด็กผู้ชาย ใส่ในถุงพลาสติก และมอบให้แฮร์รี แม่กล่าว, "จิมมี่คิดจะบริจาคร่างกายของเขาที่มหาวิทยาลัยสำหรับการศึกษา เขากล่าวว่า มันอาจช่วยคนอื่น "ผมไม่ได้พูดครั้งแรก แต่จิมมี่ ว่า, ' แม่ ฉันจะไม่ใช้มันหลังจากฉันตาย บางทีมันจะได้บางอื่น ๆ ชายใช้เวลามากกว่าหนึ่งวันกับแม่ของเขา" เธอไป "จิมมี่ของฉันมีหัวใจทองคำ ความคิดของผู้อื่นเสมอ เสมออยากช่วยผู้อื่นก็"Sally walked out of Children’s mercy Hospital for the last time, after spending most of the last six months there. She put the bag with Jimmy’s belongings on the seat beside her in the car. The drive home was difficult. It was even harder to enter the empty house. She carried Jimmy’s belongings, and the plastic bag with the lock of his hair to her son’s room. She started placing the model cars and other personal things back in his room exactly where he had always kept them. She laid down across his bed and, hugging his pillow, cried herself to sleep.It was around midnight when Sally awoke. Laying beside her on the bed was a folded letter. The letter said:“Dear Mom,I know you’re going to miss me; but don’t think that I will ever forget you, or stop loving you, just ’cause I’m not around to say I LOVE YOU. I will always love you, Mom, even more with each day. Someday we will see each other again. Until then, if you want to adopt a little boy so you won’t be so lonely, that’s okay with me. He can have my room and old stuff to play with. But, if you decide to get a girl instead, she probably wouldn’t like the same things us boys do. You’ll have to buy her dolls and stuff girls like, you know. Don’t be sad thinking about me. This really is a neat place. Grandma and Grandpa met me as soon as I got here and showed me around some, but it will take a long time to see everything. The angels are so cool. I love to watch them fly. And, you know what? Jesus doesn’t look like any of his pictures. Yet, when I saw Him, I knew it was Him. Jesus himself took me to see GOD! And guess what, Mom? I got to sit on God’s knee and talk to Him, like I was somebody important. That’s when I told Him that I wanted to write you a letter, to tell you good-bye and everything. But I already knew that wasn’t allowed. Well, you know what Mom? God handed me some paper and His own personal pen to write you this letter. I think Gabriel is the name of the angel who is going to drop this letter off to you. God said for me to give you the answer to one of the questions you asked Him ‘Where was He when I needed him?’ “God said He was in the same place with me, as when His son Jesus was on the cross. He was right there, as He always is with all His children.Oh, by the way, Mom, no one else can see what I’ve written except you. To everyone else this is just a blank piece of paper. Isn’t that cool? I have to give God His pen back now. He needs it to write some more names in the Book of Life. Tonight I get to sit at the table with Jesus for supper. I’m, sure the food will be great.Oh, I almost forgot to tell you. I don’t hurt anymore. The cancer is all gone. I’m glad because I couldn’t stand that pain anymore and God couldn’t stand to see me hurt so much, either. That’s when He sent The Angel of Mercy to come get me. The Angel said I was a Special Delivery! How about that?Signed with Love from: God, Jesus & Me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กน้อย.
แซลลี่กระโดดขึ้นทันทีที่เธอเห็นศัลยแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัด เธอกล่าวว่า "เป็นวิธีการที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ ของฉันได้อย่างไร คือเขาจะได้รับสิทธิทั้งหมดหรือไม่ เมื่อฉันสามารถมองเห็นเขา?
"ศัลยแพทย์กล่าวว่า" ฉันขอโทษ เราทำทุกอย่างที่เราสามารถทำได้ แต่เด็กของคุณไม่ได้ทำให้มัน.
"แซลลี่กล่าวว่า" ทำไมเด็กเล็ก ๆ ได้รับมะเร็ง? พระเจ้าไม่ได้ดูแลมากขึ้นหรือไม่ ในกรณีที่คุณกำลังพระเจ้าเมื่อลูกชายของฉันต้องการคุณ?
"ศัลยแพทย์ถาม" คุณต้องการที่บางครั้งคนเดียวกับลูกชายของคุณ? หนึ่งในพยาบาลจะออกในไม่กี่นาทีก่อนที่เขาจะได้เคลื่อนย้ายไปยังมหาวิทยาลัย.
"แซลลี่ถามพยาบาลที่จะอยู่กับเธอในขณะที่เธอบอกว่าดีลาก่อนกับลูกชาย เธอวิ่งนิ้วมือของเธอด้วยความรักผ่านผมหยิกหนาสีแดงของเขา.
"คุณต้องการล็อคของผมของเขาหรือไม่" พยาบาลถาม.
แซลลีพยักหน้าใช่ พยาบาลตัดปอยผมของเด็กใส่ไว้ในถุงพลาสติกและมอบให้แซลลี่ แม่กล่าวว่า "มันเป็นความคิดของจิมมี่ที่จะบริจาคร่างกายของเขาไปยังมหาวิทยาลัยเพื่อการศึกษา เขาบอกว่ามันอาจช่วยให้คนอื่น "ผมไม่ได้พูดอะไรในตอนแรก แต่จิมมี่กล่าวว่า" แม่ครับผมจะไม่ได้ใช้มันหลังจากที่ฉันตาย บางทีมันอาจจะช่วยให้เด็กน้อยบางคนอื่น ๆ ใช้เวลาอีกหนึ่งวันกับแม่ของเขา. "เธอเดินไป" จิมมี่ของฉันมีหัวใจเป็นสีทอง มักจะคิดของคนอื่น มักจะต้องการที่จะช่วยให้คนอื่น ๆ ถ้าเขาสามารถทำได้.
"แซลลี่เดินออกมาจากโรงพยาบาลเมตตาเด็กเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในช่วงหกเดือนมี เธอใส่ถุงที่มีข้าวของของจิมมี่บนที่นั่งข้างๆเธอในรถ ขับรถกลับบ้านเป็นเรื่องยาก มันก็ยังยากที่จะเข้าไปในบ้านที่ว่างเปล่า เธอถือข้าวของของจิมมี่และถุงพลาสติกที่มีการล็อคของผมของเขาไปที่ห้องของลูกชายของเธอ เธอเริ่มวางรถยนต์รุ่นและสิ่งที่ส่วนบุคคลอื่น ๆ กลับมาอยู่ในห้องของเขาตรงที่เขาได้เก็บไว้เสมอพวกเขา เธอวางลงตรงข้ามเตียงของเขาและกอดหมอนของเขาร้องไห้ตัวเองไปนอน.
มันเป็นประมาณเที่ยงคืนเมื่อแซลลี่ตื่นขึ้นมา วางอยู่ข้างๆเธอบนเตียงเป็นจดหมายพับ จดหมายกล่าวว่า: "ที่รักแม่ฉันรู้ว่าคุณกำลังจะพลาดฉัน; แต่ไม่คิดว่าผมจะเคยลืมคุณหรือหยุดรักเธอเพียงเพราะฉันไม่ได้ไปรอบ ๆ เพื่อบอกว่าฉันรักคุณ ฉันมักจะรักคุณแม่มากยิ่งขึ้นกับแต่ละวัน สักวันหนึ่งเราจะได้เห็นกันอีกครั้ง จนแล้วถ้าคุณต้องการที่จะนำมาใช้เป็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ เพื่อให้คุณจะไม่เหงาเช่นนั้นก็ไม่เป็นไรกับฉัน เขาสามารถมีห้องของฉันและสิ่งเก่าที่จะเล่นกับ แต่ถ้าคุณตัดสินใจที่จะรับหญิงสาวแทนเธออาจจะไม่ชอบสิ่งเดียวกันชายเราทำ คุณจะต้องซื้อตุ๊กตาและหญิงสิ่งที่เธอชอบคุณรู้ว่า ไม่ต้องเศร้าคิดเกี่ยวกับฉัน นี้จริงๆเป็นสถานที่เรียบร้อย และคุณปู่คุณย่าเจอฉันทันทีที่ฉันมาถึงที่นี่และแสดงให้ฉันเห็นรอบ ๆ บางอย่าง แต่มันจะใช้เวลานานที่จะเห็นทุกอย่าง เทวดาที่มีความเย็นดังนั้น ฉันชอบที่จะดูพวกเขาบิน และคุณรู้อะไรไหม พระเยซูไม่ได้มีลักษณะเหมือนภาพใด ๆ ของเขา แต่เมื่อฉันเห็นเขาฉันรู้ว่ามันเป็นพระองค์ พระเยซูเองเอาฉันไปดูพระเจ้า! และคาดเดาสิ่งที่คุณแม่? ฉันได้ไปนั่งบนหัวเข่าของพระเจ้าและพูดคุยกับเขาเหมือนฉันเป็นคนที่สำคัญ นั่นคือเมื่อฉันบอกเขาว่าผมอยากจะเขียนจดหมายที่จะบอกคุณดีลาก่อนและทุกอย่าง แต่ผมรู้แล้วว่าไม่ได้รับอนุญาต ดีที่คุณรู้ว่าสิ่งที่แม่? พระเจ้าส่งฉันกระดาษและปากกาส่วนตัวของเขาเองที่จะเขียนจดหมายนี้ ผมคิดว่ากาเบรียลเป็นชื่อของทูตสวรรค์ที่เป็นไปวางจดหมายฉบับนี้ออกไปคุณที่ พระเจ้าตรัสว่าสำหรับผมที่จะให้คำตอบให้เป็นหนึ่งในคำถามที่คุณถามเขาว่า 'อยู่ที่ไหนเขาเมื่อฉันต้องการให้เขา? "พระเจ้าตรัสว่าเขาอยู่ในสถานที่เดียวกันกับฉันเมื่อลูกชายของเขาคือพระเยซูบนไม้กางเขน เขาเป็นคนที่มีสิทธิเช่นเดียวกับเขามักจะอยู่กับเด็กทุกคนของเขา. โอ้โดยวิธีการที่แม่ไม่มีใครสามารถมองเห็นสิ่งที่ผมเคยเขียนยกเว้นคุณ เพื่อให้คนอื่น ๆ นี้เป็นเพียงกระดาษเปล่า ไม่ว่าเย็น? ฉันต้องให้พระเจ้าปากกาของเขากลับมาในขณะนี้ เขาต้องการที่จะเขียนมันบางชื่อในหนังสือแห่งชีวิต คืนนี้ฉันจะไปนั่งที่โต๊ะกับพระเยซูสำหรับอาหารมื้อเย็น ฉันแน่ใจว่าอาหารจะดี. โอ้ฉันเกือบลืมที่จะบอกคุณ ฉันไม่เจ็บอีกต่อไป มะเร็งจะหายไปทั้งหมด ฉันดีใจเพราะผมไม่สามารถยืนความเจ็บปวดที่พระเจ้าอีกต่อไปและไม่สามารถยืนที่จะเห็นฉันเจ็บมากทั้ง นั่นคือเมื่อเขาส่งทูตสวรรค์แห่งความเมตตาที่จะมารับฉัน แองเจิลกล่าวว่าผมเป็นจัดส่งพิเศษ! วิธีการเกี่ยวกับที่? ลงนามด้วยความรักจาก:. พระเจ้าพระเยซู & Me "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กน้อย
Sally กระโดดขึ้นทันทีที่เธอเห็นหมอออกมาจากห้องผ่าตัด เธอกล่าวว่า : " ทำไมเด็กผู้ชายเล็ก ๆน้อย ๆของฉัน เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม ? เมื่อไหร่ผมจะได้พบเขา "
ศัลยแพทย์กล่าวว่า " ฉันขอโทษ เราทำทุกอย่างที่เราทำได้ แต่ลูกคุณไม่ได้ทำมัน . "
แซลลี่กล่าวว่า " ทำไมเด็กเล็กได้รับมะเร็ง ? ไม่พระเจ้าดูแลใด ๆเพิ่มเติม คุณอยู่ที่ไหน พระเจ้า เมื่อลูกชายของฉันต้องการเธอ ? "
หมอถามว่า " คุณชอบใช้เวลาอยู่ตามลำพังกับลูกชายของคุณ พยาบาลคนหนึ่งจะออกในไม่กี่นาที ก่อนที่เขาจะย้ายไปมหาวิทยาลัย "
แซลลี่ถามนางพยาบาล อยู่กับเธอขณะที่เธอพูดว่าลาก่อน ลูกชาย เธอวิ่งผ่านนิ้วมือของเธอด้วยความรักของเขาหนาสีแดงหยิก .
" คุณจะล็อคผมของเขา ? " พยาบาลถาม
แซลลี่พยักหน้าครับพยาบาลตัดปอยผมของเด็ก ใส่ไว้ในถุงพลาสติก และส่งมันให้กับแซลลี่ แม่บอกว่า " มันเป็นความคิดของจิมมี่ไปบริจาคร่างกายของเขาไปที่มหาวิทยาลัยเพื่อการศึกษา เขาบอกว่ามันอาจจะช่วยใครบางคน " ฉันบอกว่าไม่ในตอนแรก แต่จิมมี่ บอกว่า แม่ ผมจะไม่ใช้มันหลังจากที่ฉันตาย บางทีมันอาจจะช่วยได้บาง ๆเด็กน้อยใช้เวลาแค่หนึ่งวันกับแม่ของเขา . . . . . . " เธอพูดต่อ" จิมมี่ มีหัวใจของทอง คิดถึงแต่คนอื่น เสมอต้องการที่จะช่วยให้ผู้อื่นถ้าเขาสามารถ . "
แซลลี่เดินออกจากโรงพยาบาลเด็กเมตตาครั้งสุดท้าย หลังจากใช้เวลาส่วนใหญ่ในช่วงหกเดือน เธอวางกระเป๋ากับจิมมี่ข้าวของบนที่นั่งข้างๆ เธอในรถ ขับรถกลับบ้านก็ยาก มันก็ยากที่จะระบุบ้านที่ว่างเปล่าเธอถือข้าวของของจิมมี่ และถุงพลาสติกที่มีการล็อคผมของเขาไปที่ห้องของลูกชายของเธอ เธอเริ่มวางโมเดลรถยนต์และสิ่งของส่วนตัวอื่น ๆ กลับห้องของเขาอยู่ที่ไหนเขาก็ยังคงเก็บไว้ เธอนอนอยู่ในเตียงของเขาและกอดหมอนของเขา ร้องไห้จนหลับไป ประมาณเที่ยงคืน
เมื่อแซลลี่ตื่น . วางอยู่ข้างๆเธอบนเตียงก็พับจดหมายในจดหมายบอกว่า :

" แม่ที่รัก ฉันรู้ว่าคุณจะคิดถึงผม แต่อย่าคิดว่าผมจะลืมคุณได้ หรือหยุดรักเธอ แค่เพราะฉันไม่อยู่จะบอกว่าฉันรักเธอ แม่จะรักลูกเสมอ แม่ มากขึ้นในแต่ละวัน สักวันหนึ่งเราจะได้พบกันอีก จนกว่าจะถึงตอนนั้น ถ้าคุณต้องการที่จะนำเด็กเล็ก ๆน้อย ๆดังนั้นคุณจะไม่โดดเดี่ยว มันก็โอเคกับผมเขาสามารถมีห้องพักเก่าๆ ที่จะเล่นกับ แต่ถ้าคุณตัดสินใจที่จะได้รับสาวแทน เธออาจจะไม่เหมือนกับสิ่งที่เราเด็กๆทำ คุณจะต้องซื้อตุ๊กตาและสิ่งที่ผู้หญิงชอบ คุณก็รู้ อย่าเศร้าไปเลย คิดถึงผม นี้เป็นสถานที่เรียบร้อยจริงๆ คุณยายและคุณตาได้พบกับฉัน ทันทีที่ฉันมาถึงที่นี่และให้ฉันอยู่บ้าง แต่จะต้องใช้เวลานานที่จะเห็นทุกอย่างจะเจ๋งมาก ฉันรักที่จะดูพวกเขาบิน และ คุณรู้อะไรไหม ? พระเยซูไม่ได้ดูชอบรูปถ่ายของเขา แต่เมื่อฉันเห็นเขา ฉันรู้ว่าเป็นเขา พระเยซูเองก็เห็นพระเจ้า และเดาอะไรคะแม่ ? ฉันต้องนั่งบนเข่าของพระเจ้า และพูดคุยกับเขา เหมือนฉันเป็นคนสำคัญ นั่นคือเมื่อผมบอกเขาว่าผมอยากจะเขียนจดหมายถึงคุณ บอกคุณ ลาก่อน และทุกอย่างแต่ผมรู้อยู่แล้วว่าไม่อนุญาต แต่แม่รู้อะไรมั้ย พระเจ้าส่งฉันบางกระดาษกับปากกาส่วนตัวของเขาเองที่จะเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงคุณ ฉันคิดว่าเกเบรียลเป็นชื่อของเทวดาที่กำลังโยนจดหมายฉบับนี้ให้คุณ พระเจ้าตรัสว่า " ให้ฉันให้คุณคำตอบหนึ่งของคำถามที่คุณถามเขาแล้วเขาเมื่อฉันต้องการเขา " พระเจ้ากล่าวว่าเขาอยู่ในสถานที่เดียวกันกับผมเมื่อลูกชายของพระเยซูบนไม้กางเขน เขาอยู่ที่นั่น เขาก็อยู่กับลูกๆของเขาทุกคน .
อ้อ แม่ ไม่มีใครสามารถเห็นสิ่งที่ฉันเขียน ยกเว้นคุณ ทุกคน นี่เป็นเพียงการว่างแผ่นกระดาษ เจ๋งไปเลยใช่ไหม ฉันต้องให้พระเจ้าปากกาของเขากลับมาแล้ว เขาต้องการมันเขียนชื่อเพิ่มเติมในหนังสือแห่งชีวิต คืนนี้ฉันต้องนั่งที่โต๊ะกับพระเยซูสำหรับอาหารค่ำฉันแน่ใจว่าอาหารจะดี .
อ้อ เกือบลืมบอกไป ฉันไม่เจ็บอีกแล้ว มะเร็งหายไปหมดแล้ว ผมดีใจ เพราะผมไม่สามารถทนความเจ็บปวดได้อีกต่อไป และพระเจ้าก็ไม่สามารถทนเห็นฉันเจ็บมากเหมือนกัน นั่นคือเมื่อเขาส่งเทวดาแห่งความเมตตา ให้มาจัดการฉัน นางฟ้าบอกว่าส่งของพิเศษ วิธีการเกี่ยวกับที่ ?
เซ็นกับความรักจากพระเจ้า , พระเยซู&ฉัน

"