As I write, the immediate crisis on

As I write, the immediate crisis on Mount Sinjar appears to have been resolved but the appalling scenes which have dominated our television screens in recent weeks and the graphic reports in newspapers have galvanised public opionion. People demand that we do all in our power to help the Christians and the Yasidis who are being so viciously persecuted. And they are right to do so. This is a problem that will not go away. One million people have been displaced since Islamic State militants took over swathes of Northern Iraq. Yesterday, the governor of Dohuk province warned of a “genocide”, as hundreds of thousands sought refuge there.
So what exactly is in our power? This requires a realistic appraisal of the situation on the ground and of our capacity to change it. Certainly, the situation across the Middle East is now more chaotic and dangerous than it has been for half a century.
The enthusiasm of yester-year for the “Arab Spring” has proved entirely misguided. It has led to chaos in Egypt and anarchy in Libya. Those determined to be “on the right side of history” now find themselves on the wrong side of the argument. Democracy is empathically not the solution for extremely complex societies and Western meddling only makes matters immeasurably worse. The fundamental reason for our failure is that democracy, as we understand it, simply doesn’t work in Middle Eastern countries where family, tribe, sect and personal friendships trump the apparatus of the state. These are certainly not societies governed by the rule of law. On the contrary, they are better described as “favour for favour” societies. When you have a problem of any kind, you look for someone related to you by family, tribe or region to help you out and requests are most unlikely to be refused since these ties are especially powerful. In countries where there is no effective social security, your future security lies only in the often extensive family.
Behind what we might perceive as this somewhat chaotic structure lie the secret police and the armed forces. They hold the state together under the aegis of the president, king, or whoever rules the roost. That leader keeps the different elements of society in play with concessions to each group but he has an iron fist to be used when necessary, as the public well understand.
Examples can readily be found in Presidents Mubarak in Egypt, Asad in Syria and Saddam in Iraq. Nor are the kings of Jordan, Bahrain or, indeed, Saudi Arabia altogether different. There is much less cruelty in the latter countries but the iron fist is there when needed. Yet who in those countries today could survey the Middle East and believe that a republic would be a better option.
The West’s abject failure to understand the inner workings of these countries has had some disastrous effects. Iraq is the classic case. I was opposed to the invasion of that country, not because I had any love for Saddam but because I believed that the alternative would be worse. I was concerned that our invasion would destroy the stability of the Gulf which had, since the fall of the Shah in 1979, depended on a tripod comprising Iran, Iraq and Saudi Arabia (the latter supported by the West). That is exactly what happened and we now find that the Iranians are in a position to dominate the Gulf region.
Internally, the outcome was even worse. The army was disbanded (although some would say it disbanded itself). The Americans then closed down the Ba’ath party, the only political organisation in the country. Certainly, it had been an instrument of Saddam’s rule but it was not all bad. Just as anybody in a position of responsibility in the Soviet Union was obliged to be a member of the Communist party so were senior Iraqis obliged to be members of the Ba’ath party. The result was to atomise the social and political structure of the entire country. Favour for favour ground to a halt and so did the country’s governance.
A while later, elections were held to loud applause from Washington. There was a huge turnout by the majority Shia’ who must have been amazed at the naivety of their occupiers. As it turned out, Nouri Malaki, the Iraqi prime minister who was finally forced to step down this week, proved to be a Shia’ version of Saddam – at least as the minority Sunnis perceived him. Indeed, it was the severe disaffection of the Sunni tribes in the North of Iraq that permitted IS to make the rapid territorial gains that have stunned both the West and the governments of the region.
We in the West have little conception of the mutual hatred and contempt between these two Islamic sects. Think of the Protestant and Catholic hatreds, thankfully of the past, and multiply them up. Then add in a regional struggle for power

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่เขียน วิกฤตทันทีบนภูเขา Sinjar จะ ได้รับการแก้ไขแต่ฉากน่ากลัวซึ่งมีความโดดเด่นหน้าจอโทรทัศน์ของเราในสัปดาห์ล่าสุด และรายงานกราฟิกในหนังสือพิมพ์มีกัลวาไนซ์ opionion สาธารณะ ต้องการคนที่เราทำทั้งหมดในอำนาจของเราจะช่วยให้คริสเตียนและ Yasidis ที่มีการถูกแกล้งให้หฤโหด และพวกเขามีสิทธิจะทำเช่นนั้น นี้เป็นปัญหาที่จะไม่หายไป หนึ่งล้านคนมีการพลัดถิ่นเนื่องจากผู้ปฏิบัติรัฐอิสลามเอามากกว่า swathes เหนืออิรัก เมื่อวานนี้ ผู้ว่าราชการจังหวัด Dohuk เตือนการ "พันธุฆาต" เป็นร้อยพันได้อพยพลี้ภัยมีว่าเป็นอะไรในอำนาจของเรา ต้องมีการประเมินที่เป็นจริง ของสถานการณ์ที่อยู่บนพื้นดิน และกำลังของเราจะเปลี่ยน แน่นอน สถานการณ์ในตะวันออกกลางขณะนั้นวุ่นวายมาก และอันตรายมากกว่าจะได้ครึ่งศตวรรษความกระตือรือร้นของกี่ปี "ฤดูใบไม้ผลิอาหรับ" ได้พิสูจน์ผิด ๆ ทั้งหมด มันได้นำความวุ่นวายในอียิปต์และอนาธิปไตยในลิเบีย ที่กำหนดเป็น "ทางด้านขวาของประวัติศาสตร์" ขณะนี้ค้นหาตัวเองบนด้านผิดของอาร์กิวเมนต์ ประชาธิปไตยไม่ empathically ทางออกสำหรับสังคมที่ซับซ้อนมาก และรัฐมนตรีตะวันตกเท่านั้นที่ทำให้เรื่องล้ำเลว เหตุผลพื้นฐานสำหรับเราคือ ประชาธิปไตย เราเข้าใจมัน เพียงแค่ไม่ทำงานในประเทศตะวันออกกลางที่มิตรภาพส่วนบุคคล และครอบครัว นิกาย เผ่าทรัมพ์เครื่องของรัฐ เหล่านี้แน่นอนไม่ได้สังคมที่อยู่ภายใต้บังคับของกฎหมาย กลับกัน พวกเขาได้ดีกว่าอธิบายไว้ว่าเป็นสังคม "โปรดปรานสำหรับโปรดปราน" เมื่อคุณมีปัญหาใด ๆ คุณค้นหาบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคุณ โดยครอบครัว เผ่า หรือภูมิภาคจะช่วยคุณ และขอไม่สุดน่าจะได้รับการปฏิเสธเนื่องจากความสัมพันธ์เหล่านี้จะมีพลังมาก ในประเทศมีประกันสังคมไม่มีประสิทธิภาพ ความปลอดภัยในอนาคตของคุณอยู่ในครอบครัวมักจะครอบคลุมเบื้องหลังอะไรเราอาจรับรู้เป็นนี้ค่อนข้างวุ่นวายโครงสร้างโกหกตำรวจลับและกองทัพ พวกเขาถือสถานะร่วมกันภายใต้การสนับสนุนของประธานาธิบดี คิง หรือใครก็ตามกฎในการค้างคืน ผู้นำที่ช่วยให้องค์ประกอบต่าง ๆ ของสังคมในการเล่นกับสัมปทานแต่ละกลุ่ม แต่เขามีกำปั้นเหล็กที่จะใช้เมื่อจำเป็น เป็นประชาชนเข้าใจดีตัวอย่างพร้อมอยู่ในประธาน Mubarak ในอียิปต์ ของ Asad ในซีเรียและซัดดัมในอิรัก หรือมีพระมหากษัตริย์ของ Jordan บาห์เรนหรือ จริง ซาอุดิอาระเบียที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มีความโหดร้ายมากน้อยในประเทศหลัง แต่กำปั้นเหล็กเป็นมีการ ที่อยู่ในประเทศวันนี้สามารถสำรวจตะวันออกกลาง และยัง เชื่อว่า สาธารณรัฐจะเป็นตัวเลือกที่ดีความล้มเหลวรังเกียจของตะวันตกเพื่อเข้าใจของประเทศเหล่านี้มีผลร้ายบางอย่าง อิรักเป็นกรณีคลาสสิก ผมคัดค้านการรุกรานของประเทศ ไม่เพราะความรักใด ๆ สำหรับซัดดัมแต่เนื่อง จากผมเชื่อว่า ทางเลือกที่จะแย่ลง ผมกังวลว่า บุกรุกเราจะทำลายเสถียรภาพของอ่าวซึ่ง ตั้งแต่ฤดูใบไม้ร่วงของชาห์ในปี 1979 ขึ้นอยู่กับขาตั้งกล้องประกอบด้วยอิหร่าน อิรัก และซาอุดีอาระเบีย (หลังโดยตะวันตก) นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น และขณะนี้เราพบว่า โลกทัศน์ที่อยู่ในฐานะครอบงำภูมิภาคอ่าวภายใน ผลก็ยิ่งแย่ลง กองทัพถูกปลดออก (แม้บางคนจะบอกว่า มันยกเลิกเอง) ชาวอเมริกันแล้วปิด Ba'ath บุคคล องค์กรทางการเมืองเท่านั้นในประเทศ แน่นอน มันได้รับเป็นเครื่องมือของกฎของซัดดัม แต่ก็ไม่เลวร้าย เพียงแค่เป็นใครอยู่ในตำแหน่งที่รับผิดชอบในสหภาพโซเวียตจำเป็นต้องเป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์ จึงได้ Iraqis อาวุโสหน้าที่เป็น สมาชิก Ba'ath ตัว ผลคือการ atomise โครงสร้าง ทางสังคมของประเทศทั้งหมด ความโปรดปรานสำหรับดินโปรดปรานชะงักและให้ทำการกำกับดูแลของประเทศA ในขณะที่การเลือกตั้งในภายหลัง ได้จัดการปรบมือเสียงดังจากวอชิงตัน มีผลิตภัณฑ์ขนาดใหญ่ โดยส่วนใหญ่ไช ' ที่ต้องได้รับประหลาดใจที่ naivety ของผู้ครอบครองของพวกเขา จะเปิดออก Nouri Malaki นายกรัฐมนตรีอิรักที่บังคับลงสัปดาห์นี้ ในที่สุด พิสูจน์แล้วว่าเป็นไชเป็น ' รุ่นซัดดัม – น้อยเป็นชนกลุ่มน้อยช่วยรับรู้เขา จริง มันเป็น disaffection รุนแรงชาวสุนนีย์ในภาคเหนือของอิรักที่ได้รับอนุญาตจะทำกำไรจากดินแดนอย่างรวดเร็วที่มีสตันทั้งตะวันตก และรัฐบาลของภูมิภาคในตะวันตกได้คิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความเกลียดชังซึ่งกันและกันและดูถูกระหว่างมัซฮับอิสลามเหล่านี้สอง คิดว่า โปรเตสแตนต์และคาทอลิกเกลียด โชคดีของอดีตที่ผ่านมา และคูณค่า เพิ่มในภูมิภาคการแก้ปัญหาพลังงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมเขียนวิกฤตทันทีบนภูเขา Sinjar ดูเหมือนจะได้รับการแก้ไข แต่ฉากที่น่ากลัวซึ่งมีความโดดเด่นหน้าจอโทรทัศน์ของเราในสัปดาห์ที่ผ่านมาและรายงานกราฟิกในหนังสือพิมพ์สังกะสี opionion สาธารณะ คนเรียกร้องให้เราทำทุกอย่างในอำนาจของเราที่จะช่วยให้ชาวคริสต์และ Yasidis ที่ถูกข่มเหงเพื่อให้เลวทรามต่ำช้า และพวกเขามีสิทธิที่จะทำเช่นนั้น ปัญหานี้เป็นปัญหาที่จะไม่หายไป หนึ่งล้านคนได้รับการย้ายตั้งแต่รัฐอิสลามก่อการร้ายเข้ามากอภาคเหนือของอิรัก เมื่อวานนี้ผู้ว่าราชการจังหวัด Dohuk เตือนของ "ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์" ในขณะที่หลายร้อยหลายพันลี้ภัยมี.
ดังนั้นสิ่งที่ว่าอยู่ในอำนาจของเราหรือไม่ นี้ต้องมีการประเมินผลที่เป็นจริงของสถานการณ์บนพื้นดินและความสามารถของเราที่จะเปลี่ยนมัน แน่นอนว่าสถานการณ์ในตะวันออกกลางคือตอนนี้วุ่นวายมากขึ้นและอันตรายกว่าจะได้รับครึ่งศตวรรษ.
ความกระตือรือร้นของ yester ปีสำหรับ "ฤดูใบไม้ผลิอาหรับ" ได้พิสูจน์แล้วว่าเข้าใจผิดอย่างสิ้นเชิง มันได้นำไปสู่ความวุ่นวายในอียิปต์และอนาธิปไตยในลิเบีย ผู้ที่มุ่งมั่นที่จะเป็น "ทางด้านขวาของประวัติศาสตร์" ในขณะนี้พบว่าตัวเองในด้านผิดของการโต้แย้ง ประชาธิปไตยคือ empathically ไม่ได้แก้ปัญหาสำหรับสังคมที่ซับซ้อนมากและการแทรกแซงทางทิศตะวันตกเพียงทำให้เรื่องเลวร้ายยิ่งล้นพ้น เหตุผลพื้นฐานสำหรับความล้มเหลวของเราก็คือว่าประชาธิปไตยที่เราเข้าใจว่ามันก็ไม่ได้ทำงานในประเทศในตะวันออกกลางที่ครอบครัวเผ่านิกายและมิตรภาพส่วนบุคคลที่กล้าหาญเครื่องมือของรัฐ เหล่านี้จะไม่แน่นอนในสังคมภายใต้กฎของกฎหมาย ในทางตรงกันข้ามพวกเขาจะมีคำอธิบายที่ดีกว่าเป็น "โปรดปรานโปรดปราน" สังคม เมื่อคุณมีปัญหาใด ๆ ที่คุณมองหาคนที่เกี่ยวข้องกับคุณโดยครอบครัวเผ่าหรือภูมิภาคที่จะช่วยให้คุณออกและขอเป็นส่วนใหญ่ไม่น่าจะถูกปฏิเสธตั้งแต่ความสัมพันธ์เหล่านี้มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในประเทศที่ไม่มีการรักษาความปลอดภัยทางสังคมที่มีประสิทธิภาพการรักษาความปลอดภัยในอนาคตของคุณอยู่เพียงคนเดียวในครอบครัวมักจะกว้างขวาง.
อยู่เบื้องหลังสิ่งที่เราอาจจะเห็นเป็นโครงสร้างที่ค่อนข้างวุ่นวายนี้โกหกตำรวจลับและกองกำลังติดอาวุธ พวกเขาถือรัฐร่วมกันภายใต้การอุปถัมภ์ของประธานกษัตริย์หรือผู้ใดก็ตามกฎค้างคืน ผู้นำที่ช่วยให้องค์ประกอบที่แตกต่างของสังคมในการเล่นกับสัมปทานให้กับแต่ละกลุ่ม แต่เขามีกำปั้นเหล็กที่จะใช้เมื่อมีความจำเป็นเป็นอย่างดีประชาชนเข้าใจ.
ตัวอย่างสามารถพร้อมที่จะพบได้ในประธานาธิบดีบารักในอียิปต์ซาดในซีเรียและซัดดัมใน อิรัก มิได้เป็นกษัตริย์แห่งจอร์แดนบาห์เรนหรือแน่นอน, ซาอุดีอาระเบียแตกต่างกันทั้งหมด มีความโหดร้ายมากน้อยอยู่ในประเทศหลัง แต่กำปั้นเหล็กจะมีเมื่อมีความจำเป็น แต่ที่ในประเทศเหล่านั้นในวันนี้จะสำรวจตะวันออกกลางและเชื่อว่ากจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า.
ความล้มเหลวที่น่าสังเวชของเวสต์ที่จะเข้าใจการทำงานภายในของประเทศเหล่านี้มีผลร้ายบางอย่าง อิรักเป็นกรณีคลาสสิก ผมไม่เห็นด้วยกับการรุกรานของประเทศนั้นไม่ได้เพราะผมมีความรักใด ๆ สำหรับการซัดดัม แต่เพราะผมเชื่อว่าทางเลือกที่จะเลวร้ายยิ่ง ผมกังวลว่าการรุกรานของเราจะทำลายความมั่นคงของอ่าวไทยซึ่งมีตั้งแต่การล่มสลายของอิหร่านในปี 1979 ขึ้นอยู่กับขาตั้งกล้องประกอบด้วยอิหร่านอิรักและซาอุดีอาระเบีย (หลังได้รับการสนับสนุนโดยเวสต์) นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นและตอนนี้เราพบว่าชาวอิหร่านอยู่ในตำแหน่งที่จะครองภูมิภาคอ่าว.
ภายในผลที่ได้แม้แต่เลว กองทัพถูกยกเลิก (แม้ว่าบางคนจะบอกว่ามันยกเลิกเอง) ชาวอเมริกันแล้วปิดตัวลงพรรคยึดหลักเพียงองค์กรทางการเมืองในประเทศ แน่นอนมันเป็นเครื่องมือของการปกครองของซัดดัม แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายทั้งหมด เช่นเดียวกับทุกคนในตำแหน่งของความรับผิดชอบในสหภาพโซเวียตถูกบังคับให้เป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์เพื่อเป็นชาวอิรักอาวุโสภาระผูกพันที่จะต้องเป็นสมาชิกของพรรคยึดหลัก ผลที่ตามมาก็คือการ atomise โครงสร้างทางสังคมและการเมืองของทั้งประเทศ Favour สำหรับพื้นโปรดปรานต้องหยุดชะงักและเพื่อให้ได้การกำกับดูแลของประเทศ.
ในขณะที่ภายหลังการเลือกตั้งถูกจัดขึ้นเพื่อเสียงปรบมือดังจากกรุงวอชิงตัน มีปฎิบัติอย่างมากโดยส่วนใหญ่ชิ 'ที่จะต้องได้รับประหลาดใจที่ความไร้เดียงสาของผู้ครอบครองของพวกเขาคือ ที่จะเปิดออกนูรี Malaki นายกรัฐมนตรีอิรักที่ในที่สุดก็ถูกบังคับให้ต้องก้าวลงจากตำแหน่งในสัปดาห์นี้พิสูจน์แล้วว่าเป็นรุ่นที่ชิ 'ซัดดัม - อย่างน้อยเป็นนิสชนกลุ่มน้อยที่เห็นเขา อันที่จริงมันก็เป็นความบาดหมางรุนแรงของชนเผ่าสุหนี่ในภาคเหนือของอิรักที่ได้รับอนุญาตคือการทำให้ดินแดนเพิ่มอย่างรวดเร็วที่ได้ตะลึงทั้งตะวันตกและรัฐบาลของภูมิภาค.
เราในเวสต์มีความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความเกลียดชังซึ่งกันและกันและ ดูถูกระหว่างทั้งสองนิกายที่นับถือศาสนาอิสลาม คิดว่าของคาทอลิกและโปรเตสแตนต์ทวีโชคดีที่ผ่านมาและให้เขาทวีขึ้น แล้วเพิ่มในการต่อสู้เพื่ออำนาจในระดับภูมิภาค