The Death Railway is, in short, a h

The Death Railway is, in short, a horrendous part of Thailand’s history that was created by the blood and sweat of WWII prisoners of war and Asian slave laborers.
During WWII, the Imperial Japanese Army had taken over South East Asia and accumulated tens of thousands of skilled and healthy prisoners of war, which were later used as laborers to support their war effort.
One of the major projects that these POWs were funneled to work for was constructing a railway. These men, along with many other Asian laborers simply looking for work, were assigned to build the railway. It originated in Thailand and cut across to the Burmese war front to aid in the Japanese invasion of India.
Originally called the Thailand-Burma Railway, it earned the nickname “Death Railway” because over one hundred thousand laborers died during its 16 month construction between 1942 and 1943. Once completed, it stretched 250 miles from Ban Pong, Thailand to Thanbuyuzayat, Burma. Many more died while remaining in the POW camps until 1945.
Miserable heat and monsoons plagued the laborers. The lack of hygiene, inadequate medical supplies, and regular beatings from Japanese and Korean guards made for abysmal working conditions. Most died from exhaustion, dysentery, infection, and malnutrition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทางรถไฟสายมรณะได้ ระยะสั้น จากส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของประเทศไทยที่สร้าง โดยเลือดและเหงื่อของเชลยศึกสงครามโลกครั้งและแรงของการบุกเบิกเอเชียทาสในระหว่างสงครามโลกครั้ง กองทัพญี่ปุ่นที่อิมพีเรียลได้มาผ่านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และสะสมหมื่นสุขภาพ และฝีมือเชลยศึก ซึ่งถูกใช้ในภายหลังเป็นแรงของการบุกเบิกเพื่อสนับสนุนความพยายามของสงครามหนึ่งในโครงการสำคัญที่ POWs เหล่านี้ถูก funneled การงานได้สร้างทางรถไฟ คนเหล่านี้ รวมทั้งหลายอื่นเอเชียแรงของการบุกเบิกก็หางานทำ ถูกกำหนดให้สร้างทางรถไฟ มันมาในประเทศไทย และตัดผ่านด้านหน้าสงครามพม่าเพื่อช่วยในการรุกรานญี่ปุ่นของอินเดียนั้นเดิม เรียกว่ารถไฟไทยพม่า ได้รับชื่อเล่น "ทางรถไฟสายมรณะ" เนื่องจากแรงของการบุกเบิกกว่าหนึ่งแสนที่เสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง 16 เดือนระหว่างปี 1942 และ 1943 เสร็จแล้ว ยืด 250 ไมล์จากบ้านโป่ง ไทย Thanbuyuzayat พม่า เพิ่มเติมจำนวนมากเสียชีวิตขณะที่เหลืออยู่ในค่ายเชลยศึกจนถึง 1945อนาถมรสุมและความร้อนแรงของการบุกเบิกที่เลือก การขาดสุขอนามัย วัสดุทางการแพทย์ไม่เพียงพอ และตีระปกติจากญี่ปุ่น และเกาหลียามทำเงื่อน abysmal ส่วนใหญ่เสียชีวิตจากการเกษียณ โรคบิด ติดเชื้อ และขาดสารอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถไฟตายในระยะสั้นเป็นส่วนหนึ่งที่น่ากลัวของประวัติศาสตร์ของไทยที่ถูกสร้างขึ้นโดยเลือดและเหงื่อของนักโทษสงครามโลกครั้งที่สองของสงครามและแรงงานทาสในเอเชีย.
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นได้นำทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และสะสมนับหมื่น นักโทษที่มีความเชี่ยวชาญและมีสุขภาพดีของสงครามซึ่งถูกนำมาใช้ต่อมาเป็นคนงานที่จะสนับสนุนความพยายามสงคราม.
หนึ่งในโครงการที่สำคัญที่ POWs เหล่านี้ถูกทางคลีนิคที่จะทำงานให้ได้รับการสร้างทางรถไฟ คนเหล่านี้พร้อมกับหลาย ๆ คนงานอื่น ๆ ในเอเชียก็กำลังมองหางานที่ได้รับมอบหมายในการสร้างทางรถไฟ มันเกิดขึ้นในประเทศไทยและตัดข้ามไปด้านหน้าสงครามพม่าเพื่อช่วยในการรุกรานของญี่ปุ่นอินเดีย.
แต่เดิมเรียกว่าไทยพม่ารถไฟมันได้รับฉายา "ทางรถไฟสายมรณะ" เพราะกว่าหนึ่งแสนคนงานเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง 16 เดือนระหว่าง 1942 และ 1943 เมื่อเสร็จแล้วก็ยืด 250 ไมล์จากบ้านโป่งประเทศไทย Thanbuyuzayat พม่า อื่น ๆ อีกมากมายในขณะที่เหลือเสียชีวิตในค่ายกักกันเชลยจนถึงปี 1945
ความร้อนอนาถและมรสุมรบกวนคนงาน การขาดสุขอนามัย, อุปกรณ์การแพทย์ไม่เพียงพอและการเฆี่ยนตียามปกติจากญี่ปุ่นและเกาหลีทำสำหรับสภาพการทำงานสุดซึ้ง เสียชีวิตมากที่สุดจากความเหนื่อยล้า, โรคบิด, การติดเชื้อและการขาดสารอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตายรถไฟ ในสั้น เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ที่น่ากลัวของประเทศไทยที่ถูกสร้างขึ้นโดยหยดเลือดและหยาดเหงื่อของ WWII เชลยศึกและแรงงานทาสเอเชีย
ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นได้ครอบงำเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และสะสมนับหมื่นของผู้เชี่ยวชาญ และมีสุขภาพดี เชลยศึก ซึ่งต่อมาใช้ เป็นแรงงานเพื่อสนับสนุนความพยายามสงคราม .
หนึ่งในโครงการใหญ่ที่เชลยศึกเหล่านี้ในขณะที่ทำงานสำหรับการสร้างทางรถไฟ คนพวกนี้ รวมทั้งหลายอื่น ๆแรงงานเอเชียเพียงแค่มองหางาน ได้รับมอบหมายให้สร้างทางรถไฟ มันมาจากประเทศไทยและตัดข้ามไปฝั่งพม่าสงครามด้านหน้าเพื่อช่วยในการรุกรานของญี่ปุ่น อินเดีย ไทย พม่า
เดิมเรียกว่ารถไฟมันได้รับฉายา " ทางรถไฟสายมรณะ " เพราะกว่าหนึ่งแสนคนงานเสียชีวิตในช่วง 16 เดือนและก่อสร้างระหว่างปี 1943 . เมื่อสร้างเสร็จก็ยืด 250 ไมล์จากบ้านโป่ง ประเทศไทย เพื่อ thanbuyuzayat ประเทศพม่า อีกมากมายเสียชีวิต ในขณะที่อยู่ในค่ายกักกันเชลยจนถึงปี 1945 .
ความร้อนเป็นทุกข์และมรสุม plagued รับจ้าง การขาดสุขอนามัย , วัสดุทางการแพทย์ไม่เพียงพอและปกติการทุบตีจากทหารญี่ปุ่น และ เกาหลี ทำให้สภาพแย่มากๆ ส่วนใหญ่เสียชีวิตจากความอ่อนเพลีย , โรคบิด , การติดเชื้อ และขาดสารอาหาร