The cooking loss increased when ban

The cooking loss increased when banana flour content increased(Table 2) with significant differences between the control and sample containing 15% banana flour. The spaghetti with 30% and 45% of banana flour added did not show significant differences (a= 0.05).Whole durum wheat is employed in traditional pasta manufacture because of the unique rheological properties of its proteins. Partialor complete substitution of durum wheat semolina with fibre material can result in negative changes to pasta quality, including increased cooking loss (Cleary & Brennan, 2006). The control spa-ghetti exhibited the lowest cooking loss value and this value was lower than those determined in spaghetti of 100% semolina of 6.40–6.50% by Manthey and Schorno (2002), and 6.50% byHernández-Nava, Berrios, Pan, Osorio-Díaz, and Bello-Pérez(2008). However, a lower cooking loss value (0.93%) was deter-mined in spaghetti of 100% semolina by Brennan and Tudorica(2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แพ้อาหารเพิ่มขึ้นเมื่อเนื้อหาแป้งกล้วยเพิ่มขึ้น (ตารางที่ 2) มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างตัวควบคุมและตัวอย่างที่ประกอบด้วยแป้ง 15% สปาเก็ตตี้ 30% และ 45% ของแป้งกล้วยเพิ่มไม่แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (มี = 0.05) ทั้ง durum wheat เป็นลูกจ้างในการผลิตพาสต้าดั้งเดิมเนื่องจากคุณสมบัติ rheological เฉพาะของโปรตีนของ Partialor แทนที่สมบูรณ์ของแป้งหมี่หยาบข้าวสาลี durum กับวัสดุเส้นใยอาจส่งผลในการเปลี่ยนแปลงเชิงลบพาสต้าคุณภาพ รวมถึงขาดทุนอาหารเพิ่มขึ้น (Cleary และเบรนแนน 2006) ควบคุมสปา-ghetti จัดแสดงขาดทุนค่าอาหารต่ำ และค่านี้ไม่ต่ำกว่าที่กำหนดในสปาเก็ตตี้ของแป้งหมี่หยาบ 100% 6.40 – 6.50% โดย Manthey และ Schorno (2002), และ byHernández-Nava 6.50%, Berrios แพน Osorio Díaz และ Bello-Pérez(2008) อย่างไรก็ตาม ทำขาดทุนค่าต่ำ (0.93%) ถูกขัดขวางขุดในสปาเก็ตตี้ของแป้งหมี่หยาบ 100% โดยเบรนแนนและ Tudorica(2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสูญเสียการปรุงอาหารเพิ่มขึ้นเมื่อเนื้อหาแป้งกล้วยที่เพิ่มขึ้น (ตารางที่ 2) มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการควบคุมและกลุ่มตัวอย่างที่มีแป้งกล้วย 15% ปาเก็ตตี้ที่มี 30% และ 45% ของแป้งกล้วยเพิ่มไม่ได้แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (ก = 0.05) ข้าวสาลี durum .Whole เป็นลูกจ้างในการผลิตพาสต้าแบบดั้งเดิมเพราะคุณสมบัติการไหลที่ไม่ซ้ำกันของโปรตีน Partialor ทดแทนที่สมบูรณ์ของข้าวสาลี durum semolina กับวัสดุเส้นใยสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางลบต่อคุณภาพพาสต้ารวมทั้งการสูญเสียการปรุงอาหารที่เพิ่มขึ้น (เคลียร์และเบรนแนน 2006) การควบคุมสปา Ghetti แสดงค่าการสูญเสียการปรุงอาหารที่ต่ำสุดและค่านี้ก็ต่ำกว่าที่กำหนดไว้ในปาเก็ตตี้ของแท้ 100% ของ semolina 6.40-6.50% โดย Manthey และ Schorno (2002) และ 6.50% byHernández-นวนคร Berrios, แพน Osorio -Díazและ Bello-Pérez (2008) อย่างไรก็ตามค่าการสูญเสียการปรุงอาหารที่ลดลง (0.93%) เป็นอุปสรรค-ศีลธรรมในปาเก็ตตี้ของ semolina 100% โดยเบรนแนนและ Tudorica (2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารขาดทุนเพิ่มขึ้นเมื่อปริมาณแป้งกล้วยที่เพิ่มขึ้น ( ตารางที่ 2 ) มีความแตกต่างกันระหว่างกลุ่มควบคุมและตัวอย่างที่มีแป้งกล้วย 15% สปาเก็ตตี้กับ 30% และ 45% ของแป้งกล้วยเพิ่มไม่ได้แสดงนัยสำคัญทางสถิติ ( = 0.05 ) ข้าวสาลี durum เป็นลูกจ้างในการผลิตพาสต้าแบบดั้งเดิมเนื่องจากการไหลสมบัติเฉพาะของโปรตีนpartialor สมบูรณ์ทดแทน Durum ข้าวสาลีแป้งหมี่หยาบด้วยวัสดุไฟเบอร์ สามารถส่งผลในทางลบ การเปลี่ยนแปลงคุณภาพพาสต้า รวมทั้งเพิ่มการ สูญเสีย ( จริงๆ&เบรนแนน , 2006 ) สปาควบคุม ghetti จัดแสดงสุดอาหารการสูญเสียคุณค่านี้ต่ำกว่ากำหนดในสปาเก็ตตี้ของแป้งหมี่หยาบ 100% 6.40 – 6.50 % โดย manthey และ schorno ( 2002 ) , และ 6.50 % byhern นวนคร . kgm ndez ,berrios , กระทะ , osorio-d í az , และ bello-p é rez ( 2008 ) อย่างไรก็ตาม การลดมูลค่าความสูญเสีย ( 0.93 % ) คือขัดขวาง mined ในสปาเก็ตตี้ 100% semolina และโดยเบรนแนน tudorica ( 2007 )