I don't understand," I said. "I see

I don't understand," I said. "I see things, strange things. They aren't really
there. The first time, I was in the park. Then another time I was in the car. Today it
happened in Mr. Dray's office. I opened my bag and I saw ..."
"What did you see?" my friend laughed.
"A head," I said. "A man's head. It had a mustache and brown hair. It was
only his head and there was a lot of blood."
"Who was he?"
"I don't know," I said.
"You're crazy," my friend said. "What did Mr. Dray think?"
"Oh, he was fine. I didn't tell him about the head. I sold him the locks."
"Excuse me," Hannah said. She left the table and walked away.
I followed her, but a waiter stopped me.
"I'm sorry, sir. There's a problem with your American Express card."
"My card's fine. Can you try again?"
"No, sir," the waiter said. "The company says that we have to destroy it."
"What? Listen, I have to talk to my wife. I'll be back in a minute."
I ran after Hannah. She wasn't happy.
"What's happening to you?" she asked. "You can laugh about these stories
with our friends, but they really aren't funny."
"I'm sorry, Hannah," I said.
"Something's wrong with you. I talked to Mary. Her uncle's a doctor at
Northwestern Hospital."
"I talked to five different doctors.You know that.They say I'm all right."
"Mary's uncle says there's somebody at a different hospital. He can help you."
"Hannah, I'm busy. I have to work. I have a job. Remember?"
"Then take a vacation," Hannah said angrily.
"But it doesn't happen very often."
"Cade, I'm afraid for you."
"Don't be afraid! I'm fine. Let's walk."
"And leave our friends?"
"They're OK."
We walked through the yard of the restaurant. Hannah was very beautiful in
her long blue dress. Her hair fell down her back.
"I love you," I said. "And I have something for you."
I gave her a locket. Inside, there was a photo of her and me and the words:
Always, Cade.
"It's beautiful," she said. "Thank you."
She put the locket around her neck.
"Do you remember that picture?" I asked. "It was a really cold
day."
"You put your arms around me and I was warm."
"You're my best friend, Hannah," I said. "Things are difficult
now but they were hard before. We were OK then and we'll be
OK now, too."
That night, in bed, Hannah said, "I love you, too."
I took her in my arms but something was wrong. I looked up.
At the bottom of the bed I saw him again—the man with the
mustache and the brown hair. "What's wrong?" Hannah asked. "Nothing,"
I said. "It's nothing."
Chapter 2 "Who wants to hurt me?"
The next day my boss, Mr. Birmingham, called me into his office. He was
angry and unhappy.
"Sit down, Cade," he said. "I want to talk to you."
I sat down in a chair near his desk.
"Somebody sent these papers to me," Birmingham said. He had a lot of
papers in his hand. I could see the words at the top of the first paper: From the
office of the Chicago Police.
Mr. Birmingham started to read.
'"Cade Foster is a thief. He is the best thief in the state. He is very smart
and very dangerous. The police in thirty-seven cities in the United States of
America are interested in this man.'"
"That happened when I was younger. I'm not a thief now," I told him. "I
stopped. I met Hannah and I got a job. Who sent those papers to you?"
"I can't tell you," Birmingham said. "But you can't work here.
I'm sorry, Cade. I like you, and your work's very good. But I don't want a
thief in my company. We sell locks! Our customers won't buy locks from thieves."
"Who sent those papers?" I asked again. "You have to tell me." "Leave this
office or I'll call the police," Birmingham said. I left the room.
I wanted some money, so I went to the bank.
"I want to take out three hundred dollars, please," I said to the girl in the
bank.
She went to her computer. A minute later, she came back again.
"I'm sorry, sir. I can't give you any money. I looked at the names of our
customers on the computer. There's no Cade Foster."
"But that's crazy!" I said. "This is my bank. My money's here."
"We don't have any of your money in this bank, sir," the girl said. "Please
leave."
"I have more than five thousand dollars in this bank," I said angrily.
"Leave the bank now, or I'll call the police," the girl said.
2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่เข้าใจ ฉันกล่าว "อืมมสิ่ง สิ่งแปลก พวกเขาไม่ได้จริง ๆมีการ ครั้งแรก ผมอยู่ในสวน แล้ว เวลาอื่นผมในรถ วันนี้มันเกิดขึ้นในสำนักงานของนายห้องธรรมดา เปิดกระเป๋าของฉัน และฉันเห็น...""ที่คุณไม่เห็นหรือไม่" เพื่อนของฉันหัวเราะ"หัวหน้า ผมพูด "เจ้าหัว มันมี mustache และผมสีน้ำตาล มันเป็นพระเศียร และมีเลือดจำนวนมาก ""ที่พระองค์เป็นหรือไม่""ฉันไม่รู้ ฉันกล่าวเพื่อนของฉันกล่าวว่า "คุณบ้า "อะไรไม่ได้ห้องธรรมดาคุณคิดว่า""โอ้ เขาได้ดี ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับหัว ผมขายเขาล็อค""ขอโทษ ฮันนาห์กล่าว เธอปล่อยตัว และเดินไปฉันตามเธอ แต่การเสิร์ฟหยุดฉัน"ผมเสียใจ ที่รัก มีปัญหากับบัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรสของคุณ""บัตรของฉันของดี สามารถคุณลองอีกครั้งหรือไม่""ไม่มี รัก กล่าวว่า เสิร์ฟ "บริษัทกล่าวว่า เราต้องทำลายมัน""อะไร ฟัง ฉันจะต้องพูดคุยกับภรรยา จะกลับในนาทีนี้"ฉันวิ่งหลังจากฮันนาห์ เธอไม่มีความสุข"สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณหรือไม่" เธอถาม "คุณสามารถหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้มีเพื่อนของเรา แต่พวกเขาจริง ๆ ไม่ใช่ตลก ""ผมเสียใจ ฮันนาห์, " ผมพูด"สิ่งที่ไม่ถูกต้องกับคุณ ฉันพูดคุยกับแมรี่ ลุงของเธอของแพทย์ที่ตะวันตกเฉียงเหนือรพ""ฉันพูดคุยกับแพทย์ที่แตกต่างกัน 5 คุณรู้ว่า พวกเขากล่าวว่า ฉัน""ลุงรีย์กล่าวว่า มีคนที่โรงพยาบาลอื่น เขาสามารถช่วยคุณ""ฮันนาห์ ฉันไม่ว่าง มีการทำงาน ฉันมีงาน จำได้ไหม""แล้วใช้วันหยุด ฮันนาห์กล่าว angrily"แต่มันไม่เกิดขึ้นบ่อยมาก""Cade ฉันกลัวคุณ""อย่ากลัว ฉันสบายดี ลองเดิน""และปล่อยให้เพื่อนของเราหรือไม่""พวกเขากำลังต้องการ"เราเดินผ่านลานอาหาร นางฮันนาห์ได้สวยงามมากในชุดยาวสีน้ำเงินของเธอ ผมล้มลงหลังของเธอ"ฉันรักคุณ ฉันกล่าว "และมีบางอย่างสำหรับคุณ"ฉันให้เธอแบบกลมและเหลี่ยม ภายใน มีภาพถ่ายของเธอ และฉัน และคำ:เสมอ Cade"มันน่าประทับใจ เธอกล่าว "ขอบคุณ"เธอได้กลมและเหลี่ยมที่รอบคอของเธอ"คุณจำภาพนั้นได้อย่างไร" ถาม "ก็เย็นจริง ๆวัน""คุณวางแขนของคุณรอบตัว และได้อบอุ่น""คุณเพื่อนของฉันดีที่สุด ฮันนาห์ ฉันกล่าว "สิ่งที่ยากตอนนี้แต่พวกเขาได้อย่างเต็มที่ก่อน เราได้ตกลงแล้ว และเราจะตกลงตอนนี้ เกินไป"คืน เตียง ฮันนาห์กล่าวว่า "ผมรักคุณ เกินไป"ฉันพาเธอในอ้อมแขนของฉัน แต่สิ่งที่ผิด ผมมองขึ้นที่ด้านล่างของเตียง ผมเห็นเขาอีกครั้ง — คนที่มีการmustache และผมสีน้ำตาล คืออะไรผิด" ฮันนาห์ถาม "ไม่ฉันเคยพูด "มันคืออะไร"บทที่ 2 "ที่ต้องการจะทำร้ายฉัน"ในวันถัดไปเจ้านาย นายเบอร์มิงแฮม เรียกฉันเข้าไปในสำนักงานของเขา เขาโกรธ และไม่มีความสุข"นั่งลง Cade เขากล่าวว่า "อยากคุยกับคุณ"ผมนั่งลงในเก้าอี้ที่ใกล้กับโต๊ะของเขาเบอร์มิงแฮมกล่าวว่า "ใครส่งเอกสารเหล่านี้ให้ฉัน เขามากกระดาษในมือ ฉันได้เห็นคำที่ด้านบนของกระดาษแรก: จากการสำนักงานตำรวจชิคาโกนายเบอร์มิงแฮมเริ่มอ่าน' "Cade ฟอสเตอร์ได้ขโมย เขาเป็นขโมยที่ดีที่สุดในรัฐ เขาเป็นสมาร์ทมากและอันตรายมาก สามสิบเจ็ดเมืองในสหรัฐอเมริกาของตำรวจอเมริกาที่สนใจในมนุษย์นี้ ' ""ที่เกิดขึ้นเมื่ออายุ บอกเขาไม่ขโมยตอนนี้ฉันมี "ฉันหยุดทำงาน ฉันได้พบกับฮันนาห์ และผมงาน ผู้ส่งเอกสารเหล่านั้นให้คุณหรือไม่"เบอร์มิงแฮมกล่าวว่า "ฉันไม่บอกคุณ "แต่คุณไม่สามารถทำงานที่นี่ฉันเสียใจ Cade ชอบคุณ และงานของดี แต่ไม่ต้องการขโมยในบริษัทของฉัน เราขายล็อค ลูกค้าของเราจะไม่ซื้อล็อคจากขโมย""ผู้ส่งเอกสารเหล่านั้นหรือไม่" ผมถามอีก "คุณได้บอก" "ปล่อยเบอร์มิงแฮมกล่าวว่า สำนักงานหรือฉันจะเรียกตำรวจ ผมออกจากห้องฉันต้องการเงินบางอย่าง ดังนั้นฉันก็ไปธนาคาร"ฉันต้องการจะออกสามร้อยเหรียญ กรุณา ผมพูดกับเธอในธนาคารเธอไปคอมพิวเตอร์ของเธอ นาทีต่อมา เธอกลับมาอีกครั้ง"ผมเสียใจ ที่รัก ไม่ให้เงิน ผมมองที่ชื่อของเราลูกค้าในคอมพิวเตอร์ มี Cade ฟอสเตอร์ไม่""แต่ว่าเป็นบ้า" ฉันเคยพูด "นี้เป็นธนาคารของฉัน เงินของที่นี่"เธอกล่าวว่า "เราไม่มีเงินในธนาคารนี้ ที่รัก "กรุณาลา""มีมากกว่าห้าพันดอลลาร์ในธนาคารนี้ ฉันกล่าว angrily"ฝากธนาคารตอนนี้ หรือฉันจะเรียกตำรวจ เธอกล่าว2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เข้าใจ "ฉันกล่าว." ผมเห็นสิ่งที่สิ่งที่แปลก
พวกเขาไม่ได้จริงๆมี ครั้งแรกที่ผมอยู่ในสวนสาธารณะ จากนั้นอีกครั้งที่ผมอยู่ในรถ
วันนี้มันเกิดขึ้นในสำนักงานของนายสาลี่ ผมเปิดกระเป๋าและฉันเห็น ...
"" สิ่งที่คุณเห็น?
"เพื่อนของฉันหัวเราะ." หัว "ผมพูด." หัวของมนุษย์ มันมีหนวดและผมสีน้ำตาล มันเป็นเพียงศีรษะและมีเลือดมากของเขา. "" ใครเขา? "" ผมไม่ทราบว่า "ผมพูดว่า." คุณบ้า "เพื่อนของฉันบอกว่า." สิ่งที่ไม่นายสาลี่คิดว่า? "" โอ้เขาถูกปรับ ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับหัว ผมขายเขาล็อค. "" ขอโทษนะ "ฮันนาห์กล่าว. เธอเดินออกจากโต๊ะและเดินออกไป. ผมทำตามเธอ แต่บริกรหยุดฉัน." ผมขอโทษครับ ไม่มีปัญหากับบัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรสของคุณเป็น. "" ดีการ์ดของฉัน คุณสามารถลองอีกครั้ง? "" ไม่มีครับ "บริกรกล่าว." บริษัท บอกว่าเราจะต้องทำลายมัน. "" คืออะไร? ฟังผมมีการพูดคุยกับภรรยาของฉัน ฉันจะกลับมาในนาที. "ฉันวิ่งตามหลังฮันนาห์. เธอไม่ได้มีความสุข." สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ? "เธอถาม." คุณสามารถหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้กับเพื่อนของเราแต่พวกเขาเป็นจริงไม่ตลก "" ฉันขอโทษฮันนาห์ "ผมพูดว่า." อะไรบางอย่างผิดปกติกับคุณ ผมได้พูดคุยกับแมรี่ ลุงของเธอเป็นหมอที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือโรงพยาบาล. "" ผมได้พูดคุยกับห้าที่แตกต่างกัน doctors.You รู้ that.They บอกว่าฉันสิ่งที่ถูกต้อง. "" ลุงแมรี่กล่าวว่ามีใครบางคนที่โรงพยาบาลที่แตกต่างกัน เขาสามารถช่วยให้คุณ. "" ฮันนาห์ฉันไม่ว่าง ฉันต้องทำงาน. ฉันมีงานทำ. จำได้ไหม? "" จากนั้นใช้เวลาวันหยุด "ฮันนาห์กล่าวว่าด้วยความโกรธ." แต่ก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยมาก. "" เคดฉันกลัวสำหรับคุณ. "" อย่ากลัว! ฉันสบายดี. ลองเดิน. "" และฝากเพื่อน ๆ ของเราหรือไม่ "" พวกเขากำลัง OK. "เราเดินผ่านลานของร้านอาหาร. ฮันนาห์เป็นอย่างมากที่สวยงามในชุดสีฟ้ายาวของเธอ. ผมของเธอล้มลงหลังของเธอ." ผมรักคุณ " ที่ผมกล่าวว่า "และฉันมีบางอย่างสำหรับคุณ.". ฉันให้เธอล็อกเกตภายในมีภาพของเธอและฉันและคำว่า:.. เสมอเคด. ". ขอบคุณ" "มันเป็นเรื่องที่สวยงาม" เธอกล่าวเธอใส่ล็อกเกตรอบคอของเธอ. "คุณจำภาพที่?" ฉันถาม. "มันเป็นเย็นจริงๆวัน." "คุณใส่แขนของคุณรอบ ๆ ตัวผมและผมก็อบอุ่น." "คุณเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันฮันนาห์ "ผมพูดว่า." สิ่งที่เป็นเรื่องยากในขณะนี้แต่พวกเขาก็หนักก่อน เราก็ตกลงแล้วและเราจะตกลงตอนนี้เกินไป. "คืนนั้นนอนอยู่บนเตียงฮันนาห์กล่าวว่า" ผมรักคุณมากเกินไป. "ฉันเอาเธอในอ้อมแขนของฉันแต่สิ่งที่เป็นความผิดพลาด. ฉันเงยหน้าขึ้นมอง. ที่ด้านล่าง เตียงที่ผมเห็นเขาอีกครั้งที่คนที่มีหนวดและผมสีน้ำตาล. "เกิดอะไรขึ้น" ฮันนาห์ถาม. "ไม่มีอะไร" ผมบอกว่า. "มันเป็นอะไร." บทที่ 2 "ใครต้องการที่จะทำร้ายฉัน" ต่อไป วันที่เจ้านายของฉันนายเบอร์มิงแฮมเรียกผมเข้าไปในห้องทำงานของเขา. เขาเป็นคนที่โกรธและความสุข. "นั่งลงเคด" เขากล่าว. "ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณ." ฉันนั่งลงในเก้าอี้ใกล้กับโต๊ะของเขา. " ใครบางคนส่งเอกสารเหล่านี้กับผมว่า "เบอร์มิงแฮมกล่าวว่าเขามีจำนวนมาก. เอกสารในมือของฉันจะได้เห็นคำที่ด้านบนของกระดาษแรก:. จาก. สำนักงานตำรวจชิคาโกนายเบอร์มิงแฮมเริ่มอ่าน. ' "ฟอสเตอร์เคดเป็นขโมย เขาเป็นขโมยที่ดีที่สุดในรัฐ เขาเป็นคนที่ฉลาดมากและเป็นอันตรายมาก ตำรวจในเมืองสามสิบเจ็ดในประเทศสหรัฐอเมริกาของอเมริกามีความสนใจในผู้ชายคนนี้. '"" ที่เกิดขึ้นเมื่อผมเป็นเด็ก ฉันไม่ได้ขโมยตอนนี้ "ผมบอกเขาว่า." ผมหยุด ผมได้พบกับฮันนาห์และฉันได้งาน ที่ส่งเอกสารเหล่านั้นให้คุณ? "" ผมไม่สามารถบอกคุณ "เบอร์มิงแฮมกล่าว." แต่คุณไม่สามารถทำงานที่นี่. ฉันขอโทษเคด ผมชอบคุณและการทำงานของคุณดีมาก แต่ฉันไม่ต้องการขโมยใน บริษัท ของฉัน เราขายล็อค! ลูกค้าของเราจะไม่ซื้อล็อคจากขโมย. "" ใครส่งเอกสารเหล่านั้นหรือไม่ "ฉันถามอีกครั้ง". คุณต้องบอกฉัน. "" ฝากนี้สำนักงานหรือฉันจะเรียกตำรวจ"เบอร์มิงแฮมกล่าวว่า. ฉันออกจากห้องไป . ฉันต้องการเงินบางส่วนเพื่อให้ฉันไปที่ธนาคาร. "ฉันต้องการที่จะออกจากสามร้อยดอลลาร์โปรด" ผมพูดกับหญิงสาวในที่ธนาคาร. เธอไปที่คอมพิวเตอร์ของเธอ. นาทีต่อมาเธอกลับมาอีกครั้ง"ผมขอโทษครับ ฉันไม่สามารถให้เงินใด ๆ ผมมองไปที่ชื่อของเราลูกค้าบนเครื่องคอมพิวเตอร์ ไม่มีเคดฟอสเตอร์เป็น. "" แต่ที่บ้า! "ผมพูดว่า." นี่คือธนาคารของฉัน เงินของฉันอยู่ที่นี่. "" เราไม่ได้มีเงินของคุณในธนาคารนี้ครับ "หญิงสาวกล่าวว่า." กรุณาออก. "" ฉันมีมากกว่าห้าพันดอลลาร์ในธนาคารนี้ "ผมพูดด้วยความโกรธ." ออกจาก ธนาคารในขณะนี้หรือฉันจะเรียกตำรวจ "หญิงสาวกล่าวว่า. 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าไม่เข้าใจ " ผมกล่าว ผมเห็นสิ่งแปลกๆ พวกเขาไม่ได้จริงๆ
. ครั้งแรกที่ฉันอยู่ในสวนสาธารณะ หลังจากนั้นอีก เวลาผมอยู่ในรถ วันนี้มันเกิดขึ้นในสำนักงานคุณสาลี่
. ฉันเปิดกระเป๋าของฉัน และฉันก็เห็น . . . . . . . "
" คุณได้เห็นอะไร ? " เพื่อนของฉันหัวเราะ
" หัว " ผมกล่าว หัวของผู้ชาย มันมีหนวดและผมสีน้ำตาล มันคือ
เพียงหัวของเขามีเลือดมาก . "
" เขาคือใคร ?"
" ไม่รู้ " ผมกล่าว .
" คุณบ้า " เพื่อนบอกว่า " . อะไรที่คุณสาลี่คิดว่า ? "
" โอ้ เขาสบายดี ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับศีรษะ ผมขายเขาล็อค "
" ขอโทษนะ " ฮานา กล่าว เธอออกจากโต๊ะและเดินออกไป
ฉันตามเธอ แต่เด็กเสิร์ฟหยุดฉัน .
" ขอโทษด้วยครับ มีปัญหากับบัตรอเมริกันเอ็กซ์เพรส . "
" การ์ดของฉันก็ได้ คุณสามารถลองอีกครั้ง ?
" ไม่ครับ " เขากล่าว" บริษัท กล่าวว่า เราต้องทำลายมัน . "
" อะไร ? ฟังนะ ฉันมีเรื่องต้องพูดกับภรรยาผม เดี๋ยวฉันจะกลับมา " .
ผมวิ่งตาม ฮานา เธอไม่มีความสุข .
" เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? " เธอถาม คุณสามารถหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้
กับเพื่อนของเรา แต่พวกเขาจริงๆไม่ได้ตลก . "
" ขอโทษนะฮันนา " ผมกล่าว .
" มีอะไรผิดปกติกับคุณ ฉันคุยกับแมรี่ ลุงของเธอเป็นหมอที่
โรงพยาบาลภาคตะวันตกเฉียงเหนือ"
" ฉันพูดกับห้าแพทย์ที่แตกต่างกัน คุณก็รู้ พวกเขาบอกว่าฉันก็ได้ "
" แมรี่ ลุงบอกว่า มีใครบางคนที่แตกต่างของโรงพยาบาล เขาสามารถช่วยให้คุณ "
" ฮานา ฉันยุ่ง ฉันต้องทำงาน ฉันมีงานแล้ว จำได้มั้ย ? "
" ใช้เวลาวันหยุด " ฮันนาห์กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
" แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ . . . "
" เคด ฉันกลัวเธอ "
" ไม่กลัว ! ผมสบายดี ไปเดินเล่นกันเถอะ "
" และปล่อยให้เพื่อนของเรา ? "
" ก็โอเค "
เราเดินผ่านลานที่มีร้านอาหาร ฮันนาห์ได้สวยงามมากใน
ชุดสีฟ้ายาว ผมล้มลงด้านหลังของเธอ .
" ฉันรักเธอ " ผมพูด " และฉันมีบางอย่างสำหรับคุณ . "
ฉันให้สร้อย ข้างในมีรูปของเธอกับผมและคำพูด :
เสมอ เคด .
" มันสวยมากเลย " เธอกล่าว ขอบคุณ "
เธอใส่สร้อยรอบคอของเธอ .
" ยังจำภาพนั้น ?