My mom is a sore loser. We heard ab

My mom is a sore loser. We heard about these family game nights on TV, and decided to
give it a try, but Mom hates it when I spend my dominoes before she’s through, and we
invariably end up shoving everything into a box before anyone reaches 500 points. We even
tried this fancy game called Mexican Train, but she’s not too good at that one either, and Mike or
I always win.
Mike thinks it’s funny when Mom gets that frustrated look on her face and says the game
is rigged, but I just feel sorry for her. Things haven’t been the same since Dad died, and she’s
been doing her best to pull us together. Sometimes I would suspect her of letting us win, but
Mike says you can’t fake those tears. Mom says she isn’t crying, but I can tell.
Dad was a good guy. He worked a lot, but he always had time to take us to the batting
cages and tell me a story at night. My favorite was the one about Red Riding Hood, and the way
Dad would get up on the bed and pretend to the wolf. He growled real low in his throat and
threatened to pounce on me, curled all tight under the covers like Grandmother, but I was never
scared. Then he would jump off the bed and pretend to be the woodchopper come to kill the
wolf, and I would throw my arms around his neck and let him swing me around the room until I
was dizzy and it was past time for bed. We usually knew it because Mom would be standing in
the doorway, tapping her foot against the shaggy green carpet and smiling in that way she had
that meant our fun time was over. Don’t get me wrong—I love my mom, but she wasn’t the
biggest person on bending curfew or having much fun.
Maybe that’s why she isn’t too good at Dominoes—no one ever taught her how to relax
and let go. It doesn’t matter whether you win or not, because the fun happens when you sneeze
so hard your pieces fall under the table and everyone is laughing so much you can’t remember
whose turn it was to go next. The last time that happened to me, Mom said I was not being
serious enough and sent me to my room to finish my homework while she started on the dinner
dishes. Dad used to do the dishes with her, but since he died Mom does them all alone.
On Saturdays Mike and I go to baseball practice. I’m only in tee-ball, but he graduated to
Little League last fall. The park is huge, big enough for several teams, so all age levels hold
practice together, and sometimes the big kids come over and give us pointers. I’m practicing
how to pitch, ‘cause next year our team loses the tee, and will have to throw the ball to ourselves.
I know I’ll be good at that because Dad spent so much time with both of us when Mike was old
enough to hit a pitched ball.
After practice, our team gets together and goes out for ice cream. It’s the only day each
week I am allowed to have a real dessert, ‘cause mom says sugar is bad for your teeth, and fresh
fruit and yogurt is good enough for most days. Mike picks out some weird concoction with
marshmallows and nuts, but plain old chocolate is good enough for me. I remember when I was
younger Dad would sit on the porch with us and make home-churned ice cream in this little
wooden tub. It took hours and hours and sometimes it was still chunky, but it was cool because
we had made it ourselves. Mom doesn’t make ice cream with us, but she does take us on long
walks around the garden. One time I found the little wooden tub in the middle of her other
planters, a tiny new tomato plant cradled in the rough wooden slats where we used to scoop out
Strawberry Surprise. Mom doesn’t believe in wasting anything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม่ของฉันคือ ใครเจ็บ เราได้ยินเกี่ยวกับเหล่านี้คืนเกมแฟมิลี่ในทีวี ตัดสิน ใจให้มันลอง แต่แม่เกลียดมันเมื่อฉันใช้กติกาของฉันก่อนเธอคือ และเราคงเส้นคงวาท้าย shoving ทุกอย่างลงในกล่องก่อนใครถึง 500 จุด เราว่าลองเกมนี้แฟนซีที่เรียกว่ารถไฟเม็กซิกัน แต่เธอไม่ดีที่นั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง และไมค์ หรือฉันมักจะชนะไมค์คิดว่า มันเป็นเรื่องตลกเมื่อแม่ดูผิดหวังที่ได้รับบนใบหน้าของเธอ และกล่าวว่า เกมมี rigged แต่ฉันเพียงแค่ขอเธอ สิ่งที่ยังไม่ได้เหมือนกันเนื่องจากพ่อเสียชีวิต และเธอมีการทำดีจะดึงเราเข้าด้วยกัน บางครั้งฉันจะสงสัยว่าเธอของให้เราชนะ แต่ไมค์กล่าวว่า คุณไม่ปลอมน้ำตาเหล่านั้น คุณแม่กล่าวว่า เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่ฉันสามารถบอกพ่อเป็นคนดี เขาทำงานมาก แต่เขามีเวลาให้เราไปตีตัวเสมอกรง และบอกเรื่องราวในคืนนั้น ฉันชอบหนึ่งเกี่ยวกับแดงขี่ฮูด และวิธีการพ่อจะตื่นขึ้นบนเตียงนอน และทำเป็นกับหมาป่า เขา growled จริงต่ำในลำคอของเขา และจะโฉบอยู่บนฉัน โค้งแน่นทั้งหมดภายใต้ครอบคลุมเช่นยาย แต่ก็ไม่เคยกลัว แล้วเขาจะกระโดดออกจากเตียง และทำเป็นให้ woodchopper ที่มาฆ่าหมาป่า ฉันจะโยนแขนรอบคอของเขา และให้เขาสวิงผมรอบห้องจนผมไม่เวียนหัว แล้วก็เลยเวลานอน เรามักจะรู้เรื่อง เพราะแม่จะยืนอยู่ในประตู เคาะเท้าของเธอกับพรมสีเขียวปุย และวิธีที่เธอยิ้มที่หมาย ของเราสนุกเวลาได้ ตื้น – รักแม่ของฉัน แต่เธอไม่ได้คนที่ใหญ่ที่สุดบนดัดเคอร์ฟิว หรือสนุกสนานมากบางทีที่ว่าทำไมเธอไม่ดีเกินกว่าที่กติกา — ไม่มีใครเคยสอนเธอวิธีการผ่อนคลายและปล่อย มันไม่สำคัญว่าคุณชนะ หรือ ไม่ เพราะความสนุกสนานที่เกิดขึ้นเมื่อคุณจามจึงยากหมากตกอยู่ใต้โต๊ะ และทุกคนจะหัวเราะมากคุณจำไม่ได้ที่เปิดขึ้นไปถัดไป เกิดขึ้นกับฉัน หม่อมกล่าวว่า ฉันไม่อยู่ร้ายแรงพอ และฉันไปห้องของฉันเสร็จการบ้านของฉันในขณะที่เธอเริ่มทำงานในเย็นอาหาร ใช้ทำอาหาร กับเธอ แต่ เพราะเขาตายแม่พ่อไม่ได้อยู่คนเดียวในวันเสาร์และไมค์ไปฝึกเบสบอล ฉันเฉพาะในทีลูก แต่จบไปลิตเติ้ลลีกล่าสุดฤดูใบไม้ร่วง สวนมีขนาดใหญ่ ขนาดใหญ่พอสำหรับทีมต่าง ๆ เพื่อเก็บทุกระดับอายุปฏิบัติด้วยกัน และบางครั้งเด็กใหญ่มา และให้ตัวชี้ ฉันกำลังฝึกซ้อมวิธีขว้าง 'cause ปีหน้าทีมทีการสูญเสีย และจะต้องโยนลูกให้กับตนเองฉันรู้ว่า ฉันจะดีว่า เพราะพ่อที่ใช้เวลามากกับเราทั้งสองเมื่อไมค์เดิมพอตีลูกทำให้เกิดมโนภาพหลังจากฝึก ทีมงานของเราได้รับกัน และดับสำหรับไอศครีม มันเป็นเพียงวันละสัปดาห์ที่ฉันกำลังอนุญาตให้ขนมจริง 'cause คุณแม่กล่าวว่า น้ำตาลจะไม่ฟัน และสดผลไม้และโยเกิร์ตจะดีพอสำหรับวันส่วนใหญ่ ไมค์รับออกบาง concoction แปลกด้วยmarshmallows และถั่ว ช็อคโกแลตเก่าธรรมดา แต่จะดีพอสำหรับฉัน ผมจำได้ว่า เมื่อผมอายุน้อยกว่าพ่อจะนั่งกับเราบนระเบียง และทำให้บ้าน churned ไอศกรีมนี้น้อยอ่างไม้ ใช้เวลาชั่วโมง และชั่วโมง และบางครั้งมันหนา ๆ ยัง แต่ก็เย็นเนื่องจากเราได้ทำให้ตนเอง แม่ไม่ได้ทำให้ไอศกรีมกับเรา แต่เธอใช้เราบนยาวเดินรอบสวน เวลาหนึ่งพบอ่างอาบน้ำไม้น้อยกลางของเธอกันแพลนเตอร์ เล็กใหม่มะเขือเทศโรงงานท่ามกลาง slats ไม้หยาบที่เราใช้ตักออกสตรอเบอร์รี่เซอร์ไพรส์ แม่ไม่เชื่อในการสูญเสียอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่ของฉันเป็นแพ้ เราได้ยินมาเกี่ยวกับเหล่านี้คืนเกมครอบครัวในทีวีและตัดสินใจที่จะ
ให้มันลอง แต่แม่เกลียดมันเมื่อฉันใช้จ่ายแต้มของฉันก่อนที่เธอผ่านและเรา
จบลงด้วยการเสมอผลักทุกอย่างลงในกล่องก่อนใครถึง 500 จุด เรายัง
พยายามนี้เกมแฟนซีเรียกว่ารถไฟเม็กซิกัน, แต่เธอก็ไม่ได้ดีเกินไปที่ว่าทั้งสองและไมค์หรือ
ฉันมักจะชนะ.
ไมค์คิดว่ามันตลกเมื่อคุณแม่ได้รับที่มีลักษณะผิดหวังบนใบหน้าของเธอและบอกว่าเกม
เป็นหัวเรือใหญ่ แต่ฉันเพียงแค่ รู้สึกเสียใจสำหรับเธอ สิ่งที่ยังไม่ได้รับเดียวกันตั้งแต่พ่อเสียชีวิตและเธอ
ได้ทำดีที่สุดของเธอที่จะดึงเราเข้าด้วยกัน บางครั้งฉันจะสงสัยของเธอให้เราชนะ แต่
ไมค์พูดว่าคุณไม่สามารถปลอมน้ำตาเหล่านั้น แม่บอกว่าเธอไม่ได้ร้องไห้ แต่ผมสามารถบอก.
พ่อเป็นผู้ชายที่ดี เขาทำงานมาก แต่เขามักจะมีเวลาที่จะพาเราไปบอล
กรงและบอกฉันเรื่องในเวลากลางคืน โปรดของฉันเป็นคนหนึ่งที่เกี่ยวกับหมวกแดงและวิธีที่
พ่อจะได้รับการขึ้นบนเตียงและหลอกว่าหมาป่า เขาคำรามต่ำจริงในลำคอของเขาและ
ขู่ว่าจะโผเข้าหาฉันขดแน่นทั้งหมดภายใต้การครอบคลุมเช่นยาย แต่ผมก็ไม่เคย
กลัว จากนั้นเขาก็จะกระโดดออกจากเตียงและแกล้งทำเป็น woodchopper มาฆ่า
หมาป่าและฉันจะโยนแขนของฉันรอบคอของเขาและให้เขาแกว่งฉันไปรอบ ๆ ห้องจนกว่าฉันจะ
เป็นวิงเวียนและมันเป็นช่วงเวลาที่ผ่านมาสำหรับเตียง เรามักจะรู้ว่ามันเป็นเพราะคุณแม่จะได้รับการยืนอยู่ใน
ประตูแตะที่เท้าของเธอกับพรมสีเขียวมีขนดกและยิ้มในแบบที่เธอได้
นั่นหมายความว่าช่วงเวลาที่สนุกสนานของเราถูกกว่า ไม่ได้รับฉันผิดฉันรักแม่ของฉัน แต่เธอก็ไม่ได้เป็น
คนที่ใหญ่ที่สุดในการดัดเคอร์ฟิวหรือมีความสนุกสนานมาก.
บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่เธอไม่ได้เป็นดีเกินไปที่โดมิโนไม่มีใครเคยสอนเธอวิธีที่จะผ่อนคลาย
และปล่อยให้ ไป มันไม่สำคัญว่าคุณจะชนะหรือไม่เพราะสนุกเกิดขึ้นเมื่อคุณจาม
อย่างหนักเพื่อที่ชิ้นของคุณตกอยู่ภายใต้โต๊ะและทุกคนจะหัวเราะมากที่คุณจำไม่ได้ว่า
มีการเปิดมันก็จะไปต่อไป ครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้นกับฉันแม่บอกว่าผมไม่ได้เป็น
ร้ายแรงพอและส่งฉันไปที่ห้องของฉันที่จะเสร็จสิ้นการบ้านของฉันในขณะที่เธอเริ่มต้นในการรับประทานอาหารค่ำ
อาหาร พ่อใช้ในการทำอาหารกับเธอ แต่เนื่องจากเขาเสียชีวิตแม่ของพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียว.
ในวันเสาร์ไมค์และผมไปปฏิบัติเบสบอล ฉันเพียง แต่ในทีลูก แต่เขาจบการศึกษา
ลิตเติ้ลลีกฤดูใบไม้ร่วงที่ผ่านมา สวนสาธารณะที่มีขนาดใหญ่ขนาดใหญ่พอสำหรับหลายทีมดังนั้นทุกระดับอายุถือ
ปฏิบัติร่วมกันและบางครั้งเด็กใหญ่มามากกว่าและทำให้เรามีตัวชี้ ฉันฝึก
วิธีการที่จะเลือก 'ก่อให้เกิดในปีถัดไปทีมงานของเราสูญเสียทีและจะต้องโยนลูกบอลกับตัวเอง.
ฉันรู้ว่าฉันจะต้องดีพอที่ว่าเพราะพ่อใช้เวลามากกับทั้งสองของเราเมื่อไมค์ เก่า
พอที่จะตีลูกแหลม.
หลังจากทางปฏิบัติทีมงานของเราได้รับร่วมกันและออกไปสำหรับไอศครีม มันเป็นวันเท่านั้นในแต่ละ
สัปดาห์ที่ฉันได้รับอนุญาตจะมีขนมจริง 'แม่บอกว่าสาเหตุที่น้ำตาลไม่ดีสำหรับฟันของคุณและสด
ผลไม้และโยเกิร์ตเป็นสิ่งที่ดีพอสำหรับวันที่มากที่สุด ไมค์หยิบออกบางแปลกผสมกับ
มาร์ชเมลโลว์และถั่ว แต่ช็อคโกแลตธรรมดาเก่าเป็นสิ่งที่ดีพอสำหรับฉัน ผมจำได้ว่าตอนที่ผมเป็น
พ่อที่อายุน้อยกว่าจะนั่งบนระเบียงกับเราและทำไอศครีมปั่นบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ใน
อ่างไม้ มันต้องใช้เวลาชั่วโมงและชั่วโมงและบางครั้งมันก็ยังคงเป็นก้อน แต่มันเป็นเย็นเพราะ
เราได้ทำมันเอง แม่ไม่ได้ทำให้ไอศครีมกับเรา แต่เธอจะใช้เวลานานเรา
เดินไปรอบ ๆ สวน มีอยู่ครั้งหนึ่งผมพบว่าอ่างไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในช่วงกลางของอื่น ๆ ของเธอ
ชาวสวน, มะเขือเทศใหม่เล็ก ๆ ประคองในแผ่นไม้หยาบที่เราใช้ในการตักออก
สตรอเบอร์รี่เซอร์ไพร์ส แม่ไม่เชื่อในสิ่งที่สูญเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่ฉันเป็นไอ้ขี้แพ้ เราได้ยินเกี่ยวกับเหล่านี้เกมครอบครัวคืน บนโทรทัศน์ และตัดสินใจ

ลองดูนะ แต่แม่ไม่ชอบมันเมื่อฉันใช้แต้ม ก่อนที่เธอตลอด และเราต้องจบทุกอย่างใน
ยัดกล่องก่อนใครถึง 500 จุด แม้เรา
พยายามนี้แฟนซีเกมที่เรียกว่ารถไฟเม็กซิกัน แต่ก็ไม่เก่งเหมือนกัน และไมค์หรือ

ฉันก็ชนะไมค์คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกเมื่อแม่จะผิดหวังดูบนใบหน้าของเธอและบอกว่าเกม
เป็นหัวเรือใหญ่ แต่ฉันแค่รู้สึกเสียใจกับเธอ สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม ตั้งแต่พ่อตายไป เธอ
ถูก ทำดีที่สุดที่จะดึงเราไว้ด้วยกัน บางครั้งฉันก็สงสัยว่าเธอจะให้เราชนะแต่
ไมค์บอกว่าคุณไม่สามารถปลอมน้ำตาเหล่านั้น แม่บอกว่า เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่ฉันสามารถบอกได้
พ่อเป็นคนดีเขาทำงานหนักมาก แต่เขาก็มีเวลาที่จะพาพวกเราไปที่กรง batting
และบอกเรื่องราวในตอนกลางคืน ที่ชื่นชอบของฉันเป็นหนึ่งเรื่องฮูดสีแดงขี่ และวิธี
พ่อจะขึ้นไปบนเตียง แล้วแกล้งทำเป็นหมาป่า เขาคำรามต่ำจริงๆ ในคอ
ขู่จะตะครุบฉัน ขดแน่นภายใต้ครอบคลุมทั้งหมดเหมือนคุณยาย แต่ผมไม่เคย
กลัวจากนั้นเขาก็กระโดดลงจากเตียง และแกล้งทำเป็นคนตัดต้นไม้มาเพื่อฆ่า
หมาป่า และฉันจะโยนแขนรอบคอของเขาและให้เขาเหวี่ยงฉันไปรอบ ๆห้อง จนผม
คือเวียนหัวและมันเป็นช่วงเวลาที่ผ่านมาสำหรับเตียง เรามักจะรู้ เพราะแม่จะยืนอยู่ใน
ประตู เท้าของเธอแตะกับพรมสีเขียวปุยและยิ้มแบบนั้นเธอ
หมายถึงความสนุกสนานของเราจบลงแล้วอย่าให้ฉัน wrong-i รัก แม่ แต่เธอไม่ได้
ใหญ่คนดัดเคอร์ฟิว หรือมีความสนุกสนานมาก .
นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เธอไม่เก่งแต้มไม่มีใครเคยสอนเธอให้ผ่อนคลาย
และปล่อยให้ไป มันไม่สำคัญว่าคุณจะชนะหรือไม่ เพราะความสนุกสนานเกิดขึ้นเมื่อคุณจาม
มากชิ้นของคุณตกอยู่ใต้โต๊ะ แล้วทุกคนก็หัวเราะมากจนจำไม่ได้
ตาใครมันจะไปต่อไป ครั้งสุดท้ายที่ เกิดขึ้นกับผม แม่บอกว่าผมไม่ได้
อย่างจริงจังเพียงพอ และส่งฉันกลับห้องทำการบ้านให้เสร็จ ในขณะที่เธอเริ่มเย็น
อาหาร พ่อเคยล้างจานกับเธอ แต่เขาเสียชีวิตแม่ทำทั้งหมดคนเดียว
วันเสาร์ไมค์และฉันไปซ้อมเบสบอล ฉันแค่บอลที แต่เขาก็จบ

น้อยลีก เมื่อฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้ว