Gu Jing dreamt of a banquet table.

Gu Jing dreamt of a banquet table. She drooled in her sleep, her stomach rumbled and her eyes stalked a giant roast duck on the banquet table.

Gu Jing cackled and she pounced on the duck. But the duck flapped its giant wings and it escaped her hands. The duck laughed like Zhen Lang.

‘Little girl, are you hungry? Do you want to eat?’ the duck asked.

Gu Jing didn’t know ducks could talk. But she wanted to eat the delicious duck. She felt the duck’s hateful laughter sounded like Zhen Lang’s laughter and its breath tickled her face.

The duck flew away from Gu Jing.

‘Don’t fly away!’ Gu Jing said.

Gu Jing’s hand captured the duck’s giant leg and she hugged the duck against her chest. She wanted to satisfy her hunger.

The duck groaned. Gu Jing cackled and she bit the duck’s delicious chest.

Gu Jing gripped the duck’s giant leg and the duck groaned louder. ‘Mine!’

‘It’s yours. Twenty-five years ago it belonged to you, and twenty-five years later it still belongs to you. But if you don’t let it go, in the future even if you want it, it’ll be gone,’ the duck said.

The duck sighed and the duck stopped flapping its giant wings.

Gu Jing didn’t understand what the duck meant by twenty-five years ago. Her legs wrapped around the duck’s body. The duck’s body felt hard and soft, and she didn’t want to let the duck go. Her whole body pinned the duck on the banquet table.

The duck’s warm giant wing caressed Gu Jing’s forehead. ‘Your fever muddled your head. Little girl, wake up and take your medicine.’

Gu Jing felt the duck’s voice sounded familiar like Zhen Lang the jinx.

Gu Jing opened her eyes, but the bright light hurt her eyes and she blinked several times. Her blurry vision cleared and she saw the duck’s face turned into Zhen Lang’s face!

Gu Jing’s sleepiness disappeared. ‘Why are you in my bed?’

Zhen Lang’s face winced. He glanced down his body and he coughed. ‘You’re in my room, you’re in my bed and you slept together with me.’

Gu Jing glanced down the bed, it didn’t look like her bed.

Gu Jing’s hazy memories flashed through her mind. Last night she knocked on Zhen Lang’s door and she laid on his bed but she couldn’t remember what happened after.

Gu Jing tried to move away from Zhen Lang, but she realised her legs were wrapped around Zhen Lang’s legs. She laughed awkwardly and she pulled up the bedsheet to cover her embarrassed body.

‘Little girl, your hand,’ Zhen Lang said.

Gu Jing lifted her left hand, and she didn’t feel anything. She wanted to lift her right hand, but she realised her right hand gripped something hard. Although she was familiar with Zhen Lang’s body, she didn’t know what was in her right hand.

Gu Jing’s head hurt and her stomach rumbled louder. She felt her reactions were slower than usual. Her right hand gripped the hard object and she tried to pull the hard object away from Zhen Lang’s body.

Zhen Lang gripped Gu Jing’s right wrist. ‘Little girl, don’t pull.’

Gu Jing’s left hand patted Zhen Lang’s body around her right hand, and she realised the hard object her right hand gripped was between Zhen Lang’s legs.

Gu Jing took a deep breath and her hands let go of Zhen Lang’s body. She wrapped herself around the bedsheet and she jumped off the bed.

Gu Jing forgot her dragon and phoenix strength temporarily separated from her body. In her weak body, she jumped off the bed and she fell on the floor. Luckily the bedsheet cushioned her fall.

Zhen Lang pulled Gu Jing back onto the bed. He laid on his side and he caressed her face. ‘You still have a fever, why are you jumping around?’

‘I…’ Gu Jing said and she looked everywhere except at Zhen Lang’s face.

Zhen Lang retrieved his hand and he got off the bed. ‘Don’t jump around. I’ll get your medicine and water for you.’

Gu Jing silently watched Zhen Lang got off the bed. She didn’t want to admit his hand soothed her face and she didn’t want him to leave the bed.

Gu Jing’s eyes followed Zhen Lang’s body movements. She saw him walked into the bathroom, she heard the sound of water running and she wished she could see through walls.

Gu Jing laid on the bed for a long time and she realised she was sick. For more than twenty-five years she didn’t know what taking medicine meant. She thought perhaps she fell into the lake yesterday and it caused her cold. Her head flushed hot and cold like she had a forty degree Celsius fever.

Zhen Lang walked out of the bathroom in a bathrobe. He sat on the bed and he gently lifted Gu Jing’s weak upper body. She sniffed his fresh body.

‘Take your medicine and drink water,’ Zhen Lang said.

Zhen Lang held the glass of water for Gu Jing. She swallowed the tablets and she drank water slowly. She felt like a cat that lost its claws and she had no choice but to be obedient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Gu Jing ฝันของตารางที่จัดเลี้ยง เธอ drooled ในการนอนหลับของเธอท้องของเธอครางและดวงตาของเธอเดินเป็ดย่างยักษ์บนโต๊ะจัดเลี้ยง. Gu Jing cackled และเธอกระโจนเข้าใส่เป็ด แต่เป็ดปีกกระพือยักษ์และมันหนีมือของเธอ เป็ดหัวเราะเหมือน Zhen หรั่ง. 'สาวน้อยที่คุณหิว? คุณต้องการที่จะกินหรือ? ' เป็ดถาม. Gu จิงไม่ทราบเป็ดสามารถพูดคุย แต่เธออยากกินเป็ดอร่อย เธอรู้สึกเป็ดเสียงหัวเราะความเกลียดชังฟังเหมือนเสียงหัวเราะ Zhen หลังสวนและลมหายใจของ tickled ใบหน้าของเธอ. เป็ดบินออกไปจาก Gu จิง. 'ไม่ต้องบินหนีไป! Gu จิงกล่าวว่า. มือ Gu จิงจับขายักษ์เป็ดและเธอกอดเป็ดกับหน้าอกของเธอ เธอต้องการที่จะตอบสนองความหิวของเธอ. เป็ดคราง Gu Jing cackled และเธอกัดหน้าอกอร่อยของเป็ด. Gu จิงจับขายักษ์เป็ดและเป็ดครางดัง 'ฉัน!' 'มันเป็นของคุณ ยี่สิบห้าปีที่ผ่านมามันเป็นของคุณและยี่สิบห้าปีต่อมามันก็ยังคงเป็นของคุณ แต่ถ้าคุณจะไม่ปล่อยให้มันไปในอนาคตแม้ว่าคุณจะต้องการมันจะหายไป 'เป็ดกล่าว. เป็ดและเป็ดถอนหายใจหยุดกระพือปีกยักษ์. Gu จิงไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ เป็ดหมายโดยยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา ขาของเธอพันรอบร่างกายของเป็ด ร่างกายเป็ดรู้สึกแข็งและอ่อนและเธอไม่ต้องการที่จะให้เป็ดไป ร่างกายของเธอตรึงเป็ดบนโต๊ะจัดเลี้ยงได้. ปีกยักษ์เป็ดอบอุ่นลูบหน้าผาก Gu จิง 'ไข้ของคุณงงหัวของคุณ สาวน้อยตื่นขึ้นมาและใช้ยาของคุณ. ' Gu Jing รู้สึกว่าเสียงเป็ดเป่าคุ้นเคยเช่น Zhen หรั่งซวย. Gu Jing เปิดตาของเธอ แต่ไฟสว่างเจ็บตาของเธอและเธอกระพริบตาหลายครั้ง มองเห็นไม่ชัดเธอล้างและเธอเห็นใบหน้าเป็ดกลายเป็นใบหน้า Zhen หลังสวน! ง่วงนอน Gu จิงหายไป 'ทำไมคุณนอนอยู่บนเตียงของฉันได้อย่างไร' ใบหน้า Zhen หลังสวนสะดุ้ง เขาเหลือบมองลงร่างกายของเขาและเขาไอ 'คุณอยู่ในห้องของฉันคุณอยู่ในเตียงของฉันและคุณนอนด้วยกันกับฉัน.' Gu Jing ชำเลืองมองลงเตียงก็ไม่ได้มีลักษณะเหมือนเตียงของเธอ. ความทรงจำหมอก Gu จิงประกายผ่านความคิดของเธอ คืนสุดท้ายที่เธอเคาะประตู Zhen หลังสวนและเธอวางอยู่บนเตียงของเขา แต่เธอจำไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจาก. Gu จิงพยายามที่จะย้ายออกจาก Zhen Lang แต่เธอรู้ว่าขาของเธอถูกพันรอบขา Zhen หลังสวน เธอหัวเราะอย่างเชื่องช้าและเธอดึงขึ้นผ้าปูที่นอนเพื่อให้ครอบคลุมร่างกายของเธออาย. 'สาวน้อยมือของคุณ' Zhen หรั่งกล่าวว่า. Gu Jing ยกมือซ้ายของเธอและเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เธออยากจะยกมือข้างขวาของเธอ แต่เธอรู้ว่ามือขวาของเธอจับสิ่งที่ยาก แม้ว่าเธอจะเป็นที่คุ้นเคยกับร่างกาย Zhen Lang ของเธอก็ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในมือข้างขวาของเธอ. หัว Gu จิงเจ็บและท้องของเธอครางดัง เธอรู้สึกว่าเธอเป็นปฏิกิริยาช้ากว่าปกติ มือขวาของเธอจับวัตถุหนักและเธอพยายามที่จะดึงวัตถุหนักออกจากร่างกาย Zhen หลังสวน. Zhen Lang จับข้อมือข้างขวา Gu จิง 'สาวน้อยไม่ดึง. ซ้ายมือ Gu จิงตบร่างกาย Zhen Lang รอบมือข้างขวาของเธอและเธอตระหนักถึงวัตถุหนักมือขวาของเธอจับอยู่ระหว่างขา Zhen หลังสวน. Gu จิงเอาลมหายใจลึกและมือของเธอปล่อยให้ไป ของร่างกาย Zhen หลังสวน เธอห่อรอบตัวเองผ้าปูที่นอนและเธอกระโดดลงจากเตียง. Gu Jing ลืมมังกรฟีนิกซ์และความแข็งแรงของเธอแยกออกจากกันชั่วคราวจากร่างกายของเธอ ในร่างกายที่อ่อนแอของเธอเธอกระโดดลงจากเตียงและเธอล้มลงบนพื้น โชคดีผ้าปูที่นอนหุ้มฤดูใบไม้ร่วงของเธอ. Zhen Lang ดึง Gu Jing กลับขึ้นไปบนเตียง เขาวางอยู่บนด้านข้างของเขาและเขาลูบใบหน้าของเธอ 'คุณยังคงมีไข้ทำไมคุณกระโดดไปรอบ ๆ ?' 'ฉัน ... ' Gu จิงกล่าวและเธอมองทุกที่ยกเว้นที่ใบหน้า Zhen หลังสวน. Zhen Lang ดึงมือของเขาและเขาได้ลงจากเตียง 'อย่ากระโดดไปรอบ ๆ ฉันจะได้รับการรักษาด้วยยาและน้ำของคุณสำหรับคุณ. ' Gu จิงเงียบ ๆ ดู Zhen หรั่งได้ออกเตียง เธอไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับมือของเขาผ่อนคลายใบหน้าของเธอและเธอไม่ต้องการให้เขาออกจากเตียง. ตา Gu จิงตามการเคลื่อนไหวร่างกาย Zhen หลังสวน เธอเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำที่เธอได้ยินเสียงน้ำไหลและเธออยากจะได้เห็นเธอผ่านผนัง. Gu Jing วางอยู่บนเตียงเป็นเวลานานและเธอรู้ว่าเธอกำลังป่วย มานานกว่ายี่สิบห้าปีที่เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่หมายถึงการกินยา เธอคิดว่าบางทีเธออาจจะตกลงไปในทะเลสาบเมื่อวานนี้และมันทำให้เธอเย็น หัวของเธอหน้าแดงร้อนและเย็นเหมือนเธอมีไข้เซลเซียสสี่สิบองศา. Zhen หรั่งเดินออกมาจากห้องน้ำในเสื้อคลุมอาบน้ำ เขานั่งอยู่บนเตียงและเขาเบา ๆ ยกร่างกายส่วนบน Gu จิงอ่อนแอ เธอดมร่างกายสดของเขา. 'ใช้ยาของคุณและดื่มน้ำ' Zhen หรั่งกล่าวว่า. Zhen Lang ถือแก้วน้ำสำหรับ Gu จิง เธอกลืนยาเม็ดและเธอดื่มน้ำอย่างช้าๆ เธอรู้สึกเหมือนแมวที่หายไปกรงเล็บของมันและเธอก็ไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อฟัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กูจิง ฝันเห็นโต๊ะจัดเลี้ยง เธอนอนน้ำลายยืดของเธอ ท้องของเธอส่งเสียงดังออกมา และสายตาของเธอไล่เป็ดย่างยักษ์บนโต๊ะงานเลี้ยง .กูจิง cackled เธอกระโจนใส่เป็ด แต่เป็ดแบบปีกยักษ์ และก็หนีมือของเธอ เป็ดหัวเราะเหมือนเจินแลง" สาวน้อย คุณหิวมั้ย ? คุณต้องการกินอะไร ? " เป็ดถามกูจิงไม่รู้เป็ดสามารถพูดคุยกันได้ แต่เธอต้องกินเป็ดอร่อย เธอรู้สึกว่าเป็ดน่าเกลียดหัวเราะเหมือนของจินหลางเสียงหัวเราะและลมหายใจจั๊กจี้ใบหน้าของเธอเป็ดบินออกไปจากกูจิง" อย่าบินหนีไป ! " กูจิงกล่าวว่ากูจิงมือจับเป็ดยักษ์ขาเธอกอดเป็ดกับหน้าอกของเธอ เธอต้องการที่จะตอบสนองความหิวของเธอเป็ดคราง . กูจิง cackled เธอกัดเป็ดอร่อยๆ ที่หน้าอกกูจิงกำเป็ดยักษ์ขาเป็ด ครางเสียงดัง " ฉัน ! "" มันเป็นของคุณ ยี่สิบห้าปีที่ผ่านมามันเป็นของคุณ ยี่สิบห้าปีต่อมาก็ยังเป็นของคุณ แต่ถ้าคุณไม่ปล่อยให้มันเป็นไป ในอนาคตถ้าคุณต้องการมัน มันก็จะหายไป " เป็ดกล่าวเป็ดถอนหายใจและเป็ดหยุดกระพือของปีกยักษ์กูจิง ไม่เข้าใจว่าเป็ดหมายถึงยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา ขาของเธอโอบรอบร่างของเป็ด ร่างกายของเป็ดรู้สึกแข็งและอ่อน เธอไม่อยากให้เป็ดไป ร่างกายของเธอตรึงเป็ดบนโต๊ะงานเลี้ยง .ของเป็ดยักษ์ปีกอบอุ่นลูบหน้าผากกูจิง " ไข้งงหัว สาวน้อยตื่นและกินยาของคุณ”กูจิง รู้สึกว่าเสียงมันคุ้นๆเหมือนเป็ดจินหลางซวย .กูจิงลืมตาขึ้น แต่ความสว่าง ทำร้ายสายตาเธอ เธอกระพริบตาหลายๆ ครั้ง วิสัยทัศน์พร่ามัวของเธอแล้ว เธอเห็นใบหน้าของเป็ดกลายเป็นใบหน้าของจินหลาง !กูจิง ความง่วงก็หายไป " ทำไมคุณในเตียงของฉัน "ใบหน้าของจินหลาง winced . เขาเหลือบไปร่างของเขาและเขาไอ . " นายก็อยู่ในห้องของฉัน เธอนอนบนเตียงของฉัน และ เธอนอนด้วยกันกับผม . . .กูจิงเหลือบลงเตียง มันดูไม่เหมือนเตียงของเธอกูจิงภาพความทรงจำแวบเข้ามาในความคิดเธอ เมื่อคืน เธอเคาะประตูของเจิ้นลางประตูและเธอวางลงบนเตียงของเขา แต่เธอไม่สามารถจำสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นกูจิงลองขยับห่างจากจินหลาง แต่เธอตระหนักว่าขาเธอถูกห่อรอบของจินหลางขา เธอหัวเราะ เก้ๆ กังๆ เธอดึงขึ้นผ้าปูที่นอนเพื่อครอบคลุมร่างกายอายของเธอ" สาวน้อย มือ " จินหลางกล่าวกูจิงยกแขนซ้ายของเธอ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เธออยากยกมือขวาของเธอ แต่เธอก็ตระหนักที่มือขวาของเธอกำบางอย่างหนัก แม้ว่าเธอจะคุ้นเคยกับร่างของจินหลาง นางไม่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในมือเธอหัวกูจิงเจ็บท้องของเธอส่งเสียงดังดัง เธอรู้สึกปฏิกิริยาของเธอช้ากว่าปกติ มือขวากำวัตถุหนัก เธอพยายามที่จะดึงวัตถุแข็งห่างจากร่างของจินหลาง .จินหลางกำของกูจิงใช่ไหมข้อมือ " สาวน้อย อย่าดึง’กูจิง มือซ้ายลูบหัวร่างของจินหลางอยู่ที่มือขวาของเธอ และที่เธอตระหนักว่าวัตถุที่หนัก มือขวากำอยู่ระหว่างจินหลางขากูจิงเอาลมหายใจลึกและมือของเธอปล่อยร่างของจินหลาง . เธอห่อเองรอบผ้าปูที่นอน เธอกระโดดลงจากเตียงกูจิงลืมมังกรและ Phoenix พลังชั่วคราวที่แยกออกจากร่างกายของเธอ ในร่างกายที่อ่อนแอของเธอ เธอกระโดดลงจากเตียง เธอล้มลงบนพื้น โชคดีที่ผ้าปูที่นอนนุ่มของเธออยู่จินหลางดึงกูจิงกลับลงไปบนเตียง เขานอนอยู่บนด้านข้างของเขาและเขาลูบใบหน้าของเธอ คุณยังมีไข้ ทำไมเธอกระโดดไปรอบ ๆ "" . . . " กูจิงบอกว่าเธอดูทุกที่ ยกเว้นหน้าจินหลาง .จินหลางดึงมือของเขา และเขาก็ลงจากเตียง " อย่ากระโดดไปรอบ ๆ ผมจะรับยา และน้ำสำหรับคุณกูจิงๆดูจินหลางออกจากเตียง เธอไม่อยากจะยอมรับว่ามือของเขากายหน้าเธอ เธอไม่อยากให้เขาออกจากเตียงกูจิงตาใช้จินหลาง ร่างกายเคลื่อนไหว เธอเห็นเขาเดินเข้าห้องน้ำ เธอได้ยินเสียงน้ำไหล และเธอหวังว่าเธอจะได้เห็นผ่านผนังกูจิง นอนอยู่บนเตียงเป็นเวลานาน เธอตระหนักว่าเธอป่วย มานานกว่ายี่สิบห้าปี เธอก็ไม่รู้ว่า ยา หมายถึง เธอคิดว่าบางทีเธออาจจะตกลงไปในทะเลสาบเมื่อวานนี้และมันทำให้เธอเย็น หัวแดงร้อนและเย็นเหมือน 40 องศาเซลเซียส ไข้จินหลางเดินออกจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำ . เขานั่งลงบนเตียง แล้วเขาก็ค่อยๆ ยกขึ้น กูจิ่งจุดอ่อนบนร่างกาย เธอได้กลิ่นกายสดของเขา" กินยาและดื่มน้ำ " จิ้นหลางกล่าวจินหลางถือแก้วน้ำสำหรับกูจิง เธอกลืนเม็ด และดื่มน้ำช้าๆ เธอเหมือนแมวที่สูญเสียเล็บเธอไม่มีทางเลือก แต่จะเชื่อฟัง