Now Kino reached into a secret plac

Now Kino reached into a secret place somewhere under his blanket. He brought out a paper folded many times. Crease by crease he unfolded it, until at last there came to view eight small misshapen seed pearls, as ugly and gray as little ulcers, flattened and almost valueless. The servant took the paper and closed the gate again, but this time he was not gone long. He opened the gate just wide enough to pass the paper back.
"The doctor has gone out," he said. "He was called to a serious case." And he shut the gate quickly out of shame.
And now a wave of shame went over the whole procession. They melted away. The beggars went back to the church steps, the stragglers moved off, and the neighbors departed so that the public shaming of Kino would not be in their eyes.
For a long time Kino stood in front of the gate with Juana beside him. Slowly he put his
suppliant hat on his head. Then, without warning, he struck the gate a crushing blow with his fist. He looked down in wonder at his split knuckles and at the blood that flowed down between his fingers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงตอนนี้ภาพยนตร์เป็นสถานที่ลับแห่งหนึ่งภายใต้ผ้าห่มของเขา เขานำออกกระดาษพับหลายครั้ง รอยพับตามรอยพับเขากางออกจนที่ผ่านมามีขนาดเล็กเพื่อดูแปดไข่มุกเมล็ดผิดรูปที่น่าเกลียดและสีเทาแผลน้อยที่สุดเท่าที่แบนและไร้ค่าเกือบ คนรับใช้เอากระดาษและปิดประตูอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาไม่ได้หายไปนานเขาเปิดประตูเพียงแค่กว้างพอที่จะผ่านกระดาษกลับ.
"แพทย์ได้ออกไป" เขากล่าวว่า "เขาถูกเรียกตัวไปเป็นกรณีร้ายแรง." และเขาก็ปิดประตูเมืองได้อย่างรวดเร็วออกจากความอัปยศ.
และตอนนี้คลื่นของความอัปยศไปกว่าขบวนทั้ง พวกเขาละลายหายไป ขอทานเดินกลับไปที่ขั้นตอนที่คริสตจักรที่พลัดหลงย้ายออกและเพื่อนบ้านออกเพื่อให้ลื่นประชาชนของภาพยนตร์จะไม่อยู่ในสายตาของพวกเขา.
สำหรับภาพยนตร์นานยืนอยู่หน้าประตูด้วย Juana ข้างเขา ช้าเขาวางของเขาขอร้อง
หมวกบนศีรษะของเขา แล้วโดยไม่มีการเตือนเขาหลงประตูระเบิดบดด้วยกำปั้นของเขา เขามองลงไปในไม่น่าแปลกใจที่แยกขาของเขาและในเลือดที่ไหลลงมาระหว่างนิ้วมือข​​องเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ คิโนะแล้วเข้าไปในสถานที่ลับแห่งหนึ่งภายใต้ครอบคลุมของเขา เขานำมาออกแบบกระดาษที่พับหลายครั้ง รอยพับตามรอยที่เขา unfolded จนในที่สุดมีมาเพื่อดูแปดขนาดเล็ก misshapen เมล็ดไข่มุก สีเทาเป็นแผลเปื่อยน้อย ล... และเกือบ valueless และน่าเกลียด คนรับใช้เอากระดาษ และปิดประตูอีกครั้ง แต่เวลานี้เขาไม่ได้ไปนาน เขาเปิดประตูห้องพักกว้างพอที่จะส่งกลับกระดาษ
"หมอมีดับ เขากล่าวว่า "เขาถูกเรียกว่าเป็นกรณีร้ายแรง" และเขาปิดประตูอย่างรวดเร็วจากความอัปยศ
และขณะนี้ คลื่นของความอัปยศไปผ่านขบวนทั้งหมด พวกเขาหลอมละลาย Beggars ไปโบสถ์ตอน stragglers ย้ายปิด และเพื่อนบ้านออกเดินทางเพื่อให้ shaming สาธารณะของคิโนะจะไม่ในสายตาของพวกเขา.
นานคิโนะยืนหน้าประตู ด้วย Juana ข้างเขา ช้าเขาใส่เขา
suppliant หมวกบนศีรษะของเขา แล้ว พรวด เขาหลงประตูเลยบดกับกำปั้นของเขา เขามองลงในจุด ที่เขาแยกขา และเลือดที่ไหลลงระหว่างนิ้วมือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนนี้ต้นคี - โนมาถึงในที่ลับที่ไหนสักแห่ง ภายใต้ ผ้าห่มของเขา เขานำกระดาษที่พับเก็บออกมาหลายครั้ง ขจัดรอยยับรอยยับโดยเขาเผยออกมาจนกว่าที่ผ่านมามีคนมาเพื่อดูแปดไข่มุกเมล็ดพันธุ์ผิดรูปขนาดเล็กเป็นน่าเกลียดและสีเทาที่มีแผลขนาดเล็กแบบแบนและเกือบจะไม่มีค่า. ผู้รับใช้ที่หยิบเอกสารและปิดประตูได้อีกครั้งแต่เวลานี้เขาไม่นานก็กลับเข้ามาเขาก็เปิดประตูได้เพียงกว้างพอที่จะผ่านกระดาษที่กลับมา.
"หมอที่มีออกไป"เขากล่าว "เขาก็เรียกว่าเป็นกรณีที่เกิดขึ้น"และปิดประตูได้อย่างรวดเร็วจากความน่าละอาย.
และในตอนนี้กระแสของความน่าละอายไปขบวนแห่ อยู่ห่างออกไปในระยะทางที่ละลายแล้ว ขอทานก็กลับไปยังขั้นตอนโบสถ์ stragglers ก็เคลื่อนออกไปและประเทศเพื่อนบ้านก็ให้ shaming สาธารณะของต้นคี - โนจะไม่อยู่ในสายตาของตน.
เป็นเวลายาวนานต้นคี - โนยืนอยู่ในบริเวณด้านหน้าของประตูที่พร้อมด้วย juana อยู่ข้างเขา ค่อยๆใส่หมวก
อ้อนวอนของเขาบนศีรษะของเขา โดยไม่มีการแจ้งเตือนแล้วเขาตีประตูที่เป่าบดที่พร้อมด้วยหมัดของเขา เขามองลงมาอยู่ในความน่ามหัศจรรย์ใจที่ข้อนิ้วแยกของเขาและในเลือดที่ไหลลงมาระหว่างนิ้วของเขา