Abstract-This study compared 45 yog

Abstract
-This study compared 45 yoga practitioners (M age = 29.7 yr., SD = 6.4) and 45 matched controls (M age = 29.3 yr., SD = 6.2) on the performance of a behavioral task that assessed negative emotion interference during a high- and a low-attentional demand condition, as well as on state and trait anxiety scores. Outcomes were also compared between beginner and advanced practitioners. For the behavioral task, the final sample comprised 36 yoga and 38 control participants. The yoga group presented lower emotion interference in the high attentional condition, compared to the low attentional condition; rated emotional images as less unpleasant, compared to controls; and reported lower state and trait anxiety scores relative to controls. Also, emotion interference in the low attentional condition was lower among advanced practitioners and state anxiety was lower among practitioners attending more than two weekly yoga classes. The results suggested that yoga may help improve self-regulatory skills and lower anxiety. The psychological mechanisms underlying the relationship between yoga and emotion regulation should be further investigated in longitudinal studies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ-การศึกษาเปรียบเทียบ 45 โยคะผู้ (อายุ M = 29.7 หน้าสปอร์ต SD = 6.4) และตัวควบคุมที่ตรงกัน 45 (อายุ M =หน้าสปอร์ต 29.3, SD = 6.2) ในประสิทธิภาพของงานพฤติกรรมที่ประเมินรบกวนอารมณ์เชิงลบระหว่างความสูงและสภาพความต้องการต่ำ attentional รวม ทั้ง ในรัฐและติดคะแนนความวิตกกังวล มียังมีการเปรียบเทียบผลระหว่างการเริ่มต้นและขั้นสูงผู้ สำหรับพฤติกรรมงาน ตัวอย่างสุดท้ายประกอบด้วยโยคะและร่วมควบคุม 38 36 กลุ่มโยคะที่แสดงด้านล่างรบกวนอารมณ์ attentional เงื่อนไขสูง เปรียบเทียบกับเงื่อนไข attentional ต่ำ คะแนนเป็นน้อยใจ อารมณ์ภาพเปรียบเทียบการควบคุม และรายงานสถานะต่ำกว่าและคะแนนความวิตกกังวลติดสัมพันธ์กับตัวควบคุม ยัง อารมณ์รบกวนในสภาพ attentional ต่ำถูกล่างระหว่างผู้ขั้นสูง และความวิตกกังวลของรัฐถูกล่างระหว่างผู้เข้าร่วมชั้นเรียนโยคะสัปดาห์มากกว่าสอง ผลแนะนำว่า โยคะอาจช่วยปรับปรุงทักษะ self-regulatory และความวิตกกังวลลดลง กลไกทางจิตวิทยาที่ต้นความสัมพันธ์ระหว่างระเบียบโยคะและอารมณ์ควรจะสอบสวนในระยะยาวการศึกษาเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อการศึกษา -This เมื่อเทียบกับ 45 ผู้ปฏิบัติโยคะ (M = อายุ 29.7 ปี., SD = 6.4) และ 45 การควบคุมการจับคู่ (M = อายุ 29.3 ปี., SD = 6.2) ผลการดำเนินงานของงานที่ประเมินพฤติกรรมการรบกวนอารมณ์เชิงลบในช่วงที่ สูงและสภาพความต้องการต่ำตั้งใจเช่นเดียวกับสภาพและลักษณะคะแนนความวิตกกังวล
ผลนอกจากนี้ยังได้เปรียบเทียบระหว่างเริ่มต้นและปฏิบัติงานขั้นสูง สำหรับงานที่พฤติกรรมตัวอย่างสุดท้ายประกอบด้วย 36 โยคะและ 38 ผู้เข้าร่วมการควบคุม กลุ่มโยคะที่นำเสนอการรบกวนอารมณ์ที่ต่ำกว่าในสภาพที่ตั้งใจสูงเมื่อเทียบกับสภาพตั้งใจต่ำ; จัดอันดับภาพอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์น้อยกว่าเมื่อเทียบกับการควบคุม; และรายงานของรัฐที่ลดลงและลักษณะคะแนนความวิตกกังวลเมื่อเทียบกับการควบคุม นอกจากนี้ยังมีการรบกวนอารมณ์อยู่ในสภาพที่ตั้งใจต่ำต่ำในหมู่ผู้ปฏิบัติงานที่ทันสมัยและความวิตกกังวลของรัฐที่ลดลงในหมู่ผู้ปฏิบัติงานเข้าร่วมกว่าสองชั้นเรียนโยคะประจำสัปดาห์ ผลการชี้ให้เห็นว่าการฝึกโยคะอาจช่วยพัฒนาทักษะการกำกับดูแลตนเองและความวิตกกังวลที่ลดลง กลไกทางจิตวิทยาพื้นฐานความสัมพันธ์ระหว่างโยคะและการควบคุมอารมณ์ควรจะสอบสวนต่อไปในการศึกษาระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
- การศึกษานี้เปรียบเทียบประกอบโยคะ ( M = 29.7 อายุ 45 ปี , SD = 6.4 ) และการควบคุม ( M = 45 คู่ อายุ 54 ปี , SD = 6.2 ) ในการปฏิบัติงานเชิงพฤติกรรมที่ประเมินรบกวนอารมณ์ลบระหว่างสูงและเงื่อนไขความต้องการความสนใจต่ำ ตลอดจนสภาพและ ความวิตกกังวลทั่วไปคะแนน ผลมาเปรียบเทียบระหว่างเริ่มต้นและผู้ปฏิบัติงานขั้นสูงสำหรับงานพฤติกรรม กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย โยคะ และสุดท้าย 36 38 ควบคุมคน กลุ่มโยคะเสนอลดอารมณ์รบกวนในสภาพความสนใจสูง เมื่อเทียบกับภาวะความสนใจต่ำ อารมณ์ภาพที่ไม่พึงประสงค์น้อยมาก เมื่อเทียบกับการควบคุม และรายงานสภาพและลักษณะคะแนนความวิตกกังวลต่ำกว่าเมื่อเทียบกับการควบคุม นอกจากนี้อารมณ์รบกวนในสภาพความสนใจต่ำลดลงในหมู่ผู้ปฏิบัติงานขั้นสูงและสถานะความวิตกกังวลลดลงในหมู่ผู้ปฏิบัติงานเข้าร่วมชั้นเรียนโยคะมากขึ้นกว่าสองสัปดาห์ ผลการศึกษาพบว่า การฝึกโยคะอาจช่วยปรับปรุงตนเองด้านทักษะและความวิตกกังวลลดลงจิตกลไกพื้นฐานความสัมพันธ์ระหว่างโยคะและการควบคุมอารมณ์ ควรจะมีการศึกษาเพิ่มเติมในการศึกษาระยะยาว