Post-World War Two, the West and Ce

Post-World War Two, the West and Central Pacific Ocean (WCPO) became an important
destination for distant water fleets (DWFs) targeting the regional tuna fisheries. Initially
from Japan and the US, by the 1960s the DWFs active in the region had expanded to
include vessels from South Korea, Taiwan and other Pacific Asian countries. The increase
in fishing activity created a ready source of supply for tuna processing. Seizing this market
opportunity, in 1954, Van Camp, a US fish processing and marketing company, built a
new tuna cannery in Pago Pago. The move was especially strategic because American
Samoa’s capital is located near the tuna rich waters of the WCPO; also, in 1951, a US navy
base had closed there, leaving behind a socio-economic void for the territory’s citizens
who were once employed by the military economy; a void that government was anxious to
fill (Crocombe, 1995:273). Following Van Camp’s lead, in 1963 StarKist Samoa (SKS) set
up tuna canning operations adjacent to the Van Camp plant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกหลังสงครามครั้งที่สอง ตะวันตก และกลางมหาสมุทรแปซิฟิก (WCPO) เป็น สำคัญปลายทางสำหรับน้ำไกล (DWFs) กำหนดเป้าหมายการประมงปลาทูน่าในภูมิภาค ในตอนแรกจากประเทศญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา โดย 1960 DWFs ใช้งานอยู่ในภูมิภาคได้ขยายไปมีเรือจากเกาหลีใต้ ไต้หวัน และประเทศอื่น ๆ ในเอเชียแปซิฟิก การเพิ่มขึ้นสร้างเป็นแหล่งซัพพลายสำหรับปลาทูน่าแปรรูปพร้อมกิจกรรมตกปลา ยึดตลาดนี้โอกาส ในปี 1954 แวนแคมป์ สหรัฐอเมริกาปลาบริษัทประมวลผล และการตลาด สร้างความแคนนารีโรว์ทูน่าใหม่ใน Pago Pago ย้ายได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลยุทธ์เนื่องจากอเมริกันเมืองหลวงของซามัวอยู่ใกล้ทูน่าน้ำ WCPO นอกจากนี้ ใน 1951 กองทัพเรือสหรัฐฯ เป็นฐานปิด ทิ้งเป็นโมฆะเศรษฐกิจของดินแดนพลเมืองเมื่อผู้คน โดยทหารเศรษฐกิจ; โมฆะที่รัฐบาลกังวลไปกรอกข้อมูล (Crocombe, 1995:273) ตั้งต่อรอแวนแคมป์ ในปี 1963 StarKist ซามัว (SKS)ค่าปลาทูน่ากระป๋องการดำเนินงานที่อยู่ติดกับค่ายรถตู้โรงงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพสต์สงครามโลกครั้งที่สองทางทิศตะวันตกและภาคกลางมหาสมุทรแปซิฟิก (WCPO) กลายเป็นสิ่งสำคัญที่
ปลายทางสำหรับกลุ่มยานยนต์ที่ห่างไกลน้ำ (DWFs) การกำหนดเป้าหมายการประมงปลาทูน่าในระดับภูมิภาค ในขั้นต้น
จากประเทศญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกาโดยปี 1960 DWFs ที่ใช้งานในภูมิภาคนี้ได้ขยาย
รวมถึงเรือจากเกาหลี, ไต้หวันและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียแปซิฟิก การเพิ่มขึ้น
ในกิจกรรมการประมงสร้างแหล่งที่มาของการจัดหาพร้อมสำหรับการประมวลผลปลาทูน่า ยึดตลาดนี้
โอกาสในปี 1954 ค่ายรถการประมวลผลปลาและการตลาดของ บริษัท สหรัฐสร้าง
กระป๋องปลาทูน่าใหม่ในปาโกปาโก ย้ายเป็นยุทธศาสตร์เฉพาะอย่างยิ่งเพราะอเมริกัน
เมืองหลวงของซามัวตั้งอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำที่อุดมไปด้วยปลาทูน่าของ WCPO; นอกจากนี้ในปี 1951 ที่กองทัพเรือสหรัฐ
ฐานปิดมีทิ้งไว้ข้างหลังเป็นโมฆะทางเศรษฐกิจและสังคมของประชาชนในดินแดนของ
คนที่ถูกว่าจ้างครั้งโดยเศรษฐกิจของทหาร เป็นโมฆะว่ารัฐบาลก็อยากจะ
เติม (Crocombe, 1995: 273) ต่อไปนี้นำค่ายรถของในปี 1963 StarKist ซามัว (SKS) ตั้ง
ขึ้นมาดำเนินการบรรจุกระป๋องปลาทูน่าที่อยู่ติดกับโรงงานค่ายรถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ตะวันตก กลางมหาสมุทรแปซิฟิก ( wcpo ) เป็นสำคัญปลายทางสำหรับการขนส่งน้ำที่อยู่ไกล ( dwfs ) เป้าหมายประมงปลาทูน่าในภูมิภาค ตอนแรกจากญี่ปุ่นและสหรัฐ โดยปี 1960 ที่ dwfs การใช้งานในภูมิภาคมีการขยายตัวรวมถึงเรือจากเกาหลีใต้ ไต้หวัน และประเทศอื่น ๆ เอเชียแปซิฟิก เพิ่มในกิจกรรมตกปลา สร้างแหล่งที่มาพร้อมจัดหาเพื่อแปรรูปปลาทูน่า ยึดตลาดโอกาส ในปี 1954 แวนแคมป์ บริษัทเรา ปลาแปรรูป และการตลาด , การสร้างกระป๋องปลาทูน่าใหม่ในปาโกปาโก . ย้ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลยุทธ์เพราะชาวอเมริกันรัฐเอกราชซามัวเมืองหลวงตั้งอยู่ใกล้กับทูน่าที่อุดมไปด้วยน้ำของ wcpo ; นอกจากนี้ในพ.ศ. 2494 กองทัพเรือเราฐานมีการปิดมันทิ้งช่องว่างทางเศรษฐกิจและสังคมของภูมิภาคสำหรับประชาชนใครเคยใช้ โดยเศรษฐกิจการทหาร ; เป็นโมฆะว่า รัฐบาลเป็นกังวลกรอก ( crocombe 1995:273 , ) ตามรถตู้ของค่ายนำ ในปี 1963 starkist ซามัว ( SKS ) ชุดขึ้น ปลาทูน่ากระป๋อง การติดกับค่ายรถโรงงาน