Modern ieprologists are capable of

Modern ieprologists are capable of understanding the extraordinary horror of leprosy that haunted ancient and medieval man, but they find its present-day persistence peculiar. Leprosy is no longer the mystery it once was, and modern understanding of its causes and cures permits most lepers to lead quite normal lives. The belief that makes its victims unfit for cither the sympathy or the society of other men is supported by more than simple aversion. Both the Bible and the writings of Mohammed endorse the view that the leper is unclean, a creature to be shunned by of all the diseases that beset the human race, leprosy is by far the hardest to bear. It is usually disfiguring, often crippling, and not uncommonly fatal. What distinguishes leprosy from all other ailnents is not the physiological dissolution that its victims must frequently but the fear, horror, and violent loathing it excites in others. As a plague, leprosy reached its zenith in thirteenth and fourteenth century Euro It began to vanish about the middle fifteenth century, and was almost extinct by middle of the sixteenth. Many reasons have been given to account for its decline, but timely development of a diagnostic technique flexible enough to distinguish leprosy from disfiguring diseases is considered the most persuasive. Most authorities believe that or fraction of the innumerable victims of medieval leprophobia were actually suffering leprosy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ieprologists ที่ทันสมัยสามารถเข้าใจสยองวิสามัญของโรคเรื้อนที่ผีสิงคนโบราณ และยุคกลาง แต่พวกเขาหามีอยู่ในปัจจุบันของแปลก โรคเรื้อนไม่ลึกลับที่มันเคย และเข้าใจสาเหตุและรักษาทันสมัยช่วยให้โรคเรื้อนมากที่สุดเพื่อนำไปสู่ชีวิตปกติมาก ความเชื่อที่ทำให้เหยื่อของมันไม่เหมาะสำหรับ cither เห็นอกเห็นใจหรือสังคมของคนอื่นๆ ได้รับการสนับสนุน โดย aversion ง่ายมากกว่า พระคัมภีร์ไบเบิลและงานเขียนของมุฮัมมัดสนับสนุนมุมมองที่สลายคือไม่สะอาด สิ่งมีชีวิตจะถูกลดลงโดยโรคที่รุมเร้ามนุษย์ โรคเรื้อนคือ โดยไกลยากที่สุดต้องแบก ก็มักจะ disfiguring มักจะทำให้หมดอำนาจ และไม่ร้ายแรงผิดปกติ สิ่งที่แตกต่างโรคเรื้อนจาก ailnents อื่น ๆ ไม่ได้ยุบทางสรีรวิทยาที่ต้องตกเป็นเหยื่อของมันบ่อย แต่การ สยองขวัญ แชมป์สโมสรยุโรป และรุนแรงมันตื่นเต้นในผู้อื่น เป็นโรคระบาด โรคเรื้อนถึง zenith ในศตวรรษที่สิบสาม และสิบสี่ยูโรมันเริ่มหายเกี่ยวกับศตวรรษสิบห้ากลาง และเกือบจะสูญพันธุ์ โดยตรงกลางของ sixteenth ที่ หลายเหตุผลที่ได้รับการลดลงของ แต่เวลาพัฒนาเทคนิคยืดหยุ่นพอที่จะแยกแยะโรคเรื้อนจาก disfiguring โรควินิจฉัยถือว่าโน้มน้าวใจมากที่สุด หน่วยงานส่วนใหญ่เชื่อว่า หรือเศษส่วนของเหยื่อของยุคกลาง leprophobia นับไม่ถ้วนกำลังทุกข์โรคเรื้อนจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ieprologists โมเดิร์นมีความสามารถในการทำความเข้าใจความสยองขวัญที่ไม่ธรรมดาของโรคเรื้อนที่หลอกหลอนมนุษย์โบราณและยุคกลาง แต่พวกเขาพบติดตาวันปัจจุบันของแปลก โรคเรื้อนไม่เป็นความลึกลับที่มันเคยเป็นและความเข้าใจที่ทันสมัยของสาเหตุและการรักษาของโรคเรื้อนอนุญาตให้มากที่สุดที่จะนำไปสู่ชีวิตปกติมาก ความเชื่อที่ว่าจะทำให้ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของมันไม่เหมาะสำหรับการ cither เห็นอกเห็นใจหรือสังคมของคนอื่น ๆ ได้รับการสนับสนุนโดยกว่าความเกลียดชังที่เรียบง่าย ทั้งในพระคัมภีร์และงานเขียนของโมฮัมเหม็รับรองมุมมองที่เป็นโรคเรื้อนไม่สะอาดเป็นสิ่งมีชีวิตที่จะรังเกียจของทุกโรคที่รุมเร้าเผ่าพันธุ์มนุษย์โรคเรื้อนคือโดยไกลที่ยากที่สุดที่จะทน มันมักจะทำให้เสียโฉมมักจะหมดอำนาจและไม่ร้ายแรงอย่างผิดปกติ สิ่งที่แตกต่างจากโรคเรื้อน ailnents อื่น ๆ ทั้งหมดไม่ได้สลายตัวทางสรีรวิทยาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของมันจะต้องบ่อย แต่ความกลัว, ความน่ากลัวและความเกลียดชังความรุนแรงมันตื่นเต้นในคนอื่น ๆ ในฐานะที่เป็นโรคระบาดโรคเรื้อนถึงจุดสุดยอดในสิบสามสิบสี่และยูโรศตวรรษที่มันเริ่มจะหายไปประมาณศตวรรษที่สิบห้าตรงกลางและเป็นเกือบจะสูญพันธุ์กลางที่สิบหก หลายเหตุผลที่ได้รับไปยังบัญชีสำหรับการลดลงของมัน แต่การพัฒนาในเวลาที่เหมาะสมของเทคนิคการวินิจฉัยที่มีความยืดหยุ่นพอที่จะแยกแยะความแตกต่างจากโรคเรื้อนเปื่อยถือว่าโน้มน้าวใจมากที่สุด เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่เชื่อว่าหรือส่วนของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อนับไม่ถ้วนของ leprophobia ยุคกลางที่เป็นจริงความทุกข์โรคเรื้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ieprologists สมัยใหม่สามารถเข้าใจความน่ากลัวพิเศษของโรคเรื้อนที่หลอนโบราณและยุคกลาง มนุษย์ แต่พวกเขาพบปัจจุบันเก็บรักษาที่แปลกประหลาด โรคเรื้อนไม่มีความลึกลับมันครั้งหนึ่ง และความเข้าใจของสาเหตุและการรักษาที่ทันสมัยที่สุดเพื่อให้ผู้ป่วยใช้ชีวิตปกติมาก ความเชื่อที่ทำให้เหยื่อของมัน ส่วน cither เห็นอกเห็นใจหรือสังคมของมนุษย์อื่น ๆได้รับการสนับสนุนโดยมากกว่าการวิ ทั้งพระคัมภีร์และงานเขียนของ สนับสนุนมุมมองที่เรื้อนเป็นมลทิน สิ่งมีชีวิตจะถูกรังเกียจจากทุกโรคที่รุมเร้า มนุษย์โรคเรื้อนคือโดยไกลที่ยากจะทน มันมักจะทำให้เสียโฉม , มักจะทำลายอย่างแปลกๆ และไม่ร้ายแรง สิ่งที่แตกต่างจากอื่น ๆทั้งหมด ailnents โรคเรื้อนไม่ใช่ทางสรีรวิทยาการสลายตัวที่เหยื่อต้องบ่อยแต่ความกลัว สยองขวัญ และใช้ความรุนแรง ความเกลียดชังก็ตื่นเต้นในผู้อื่น เป็น โรค เรื้อนถึงสุดยอดในศตวรรษที่สิบสามสิบสี่และ ยูโร มันเริ่มหายไปประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 15 กลาง และเกือบจะสูญพันธุ์ โดยตรงกลางของ 16 หลายเหตุผลที่ได้รับสำหรับบัญชีปฏิเสธ แต่การพัฒนาทันเวลาของการวินิจฉัยเทคนิคความยืดหยุ่นเพียงพอที่จะแยกแยะโรคเรื้อนโรค disfiguring ถือเป็นที่ประทับที่สุด เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่เชื่อว่า หรือเศษส่วนของเหยื่อนับไม่ถ้วนของ leprophobia ยุคกลางเป็นทุกข์ โรคเรื้อน