In the most commonly considered typ

In the most commonly considered type of passive clause, a form of the verb be (or sometimes get) is used as an auxiliary together with the past participle of a transitive verb; that verb is missing its direct object, and the patient of the action (that which would be denoted by the direct object of the verb in an active clause) is denoted instead by the subject of the clause.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในชนิดของอนุประโยคแฝงมักพิจารณา เป็นรูปแบบของกริยา (หรือบางครั้ง) จะใช้เป็นการเสริมร่วมกับนามของสกรรมกริยา กริยาที่ไม่มีของวัตถุโดยตรง และผู้ป่วยของการกระทำ (ที่ซึ่งจะแทนได้ ด้วยวัตถุทางตรงของกริยาในประโยคใช้งานอยู่) สามารถระบุแทน ด้วยเรื่องของอนุประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในชนิดส่วนใหญ่ร่วมกันพิจารณาข้อเรื่อย ๆ , รูปแบบของคำกริยาจะเป็น (หรือบางครั้งได้รับ) ใช้เป็นเสริมร่วมกับกริยาที่ผ่านมาของสกรรมกริยา; คำกริยาที่เป็นวัตถุที่หายไปโดยตรงของตนและผู้ป่วยของการดำเนินการ (ที่ซึ่งจะถูกแทนด้วยวัตถุโดยตรงของคำกริยาในประโยคที่ใช้งาน) จะแสดงแทนโดยเรื่องของข้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนใหญ่มักพิจารณาประเภทของเรื่อยๆข้อ รูปแบบของคํากริยา ( หรือบางครั้งเรียก ) ใช้เป็นตัวเสริมร่วมกับ past participle ของสกรรมกริยา คือ กริยาที่ขาดหายไปของวัตถุโดยตรง และผู้ป่วยของการกระทำ ( ซึ่งจะแสดงโดยตรง กรรมของคำกริยาใน อนุประโยคที่ใช้งาน ) เขียนแทนโดยประธานของประโยค .