I gave him a light smile before wal

I gave him a light smile before walking out of the room. What did he mean by that? And why had his whole manner changed? He had to be bipolar. I tried to push him out of my mind and focus on Sherlock. There was no way I could convince him that nothing happened. He'd know. He always knows. I really loved Sherlock. He grows on you after a while. I climbed into a taxi, without looking back at the party that I had just left. I didn't even notice Richard watching me leave through the window.

I finally arrived at 221b Baker Street. I payed the taxi driver, who gave me a compliment on my outfit. I rolled my eyes and got out of the cab, letting the pervert drive away with a smirk on his face. I saw some children about to knock on the door, so I joined their trick or treating and pretended to be small by getting down on my knees. To my surprise, Sherlock opened the door with a bag of sweets in his hands. Even though there was a bored expression on his face, he still looked like he was amused at everyone's effort on this 'scary' day of the year. Once he'd given sweets out to all the kids, I got up off my knees and gave him a smirk; "Where's my sweets, sir?"

The children ran off with their parents to the next house whilst I was stuck with an expressionless Sherlock. His eyes traveled up and down my body quickly. He retreated a little and pushed the door open wider so I could come in. He closed the door behind me and followed me up the stairs. He was looking down at his shoes to distract himself from staring at my ass as we walked up the staircase. When I reached the top, I spotted John sitting on the sofa as I walked through the door of the small flat. He stared at me, mouth agape.
"Close your mouth, Watson." I smirked. "You'll catch flies."

His mouth immediately closed and he, just like Sherlock, tried to concentrate on something to distract himself from me.
"And why are you here?" Sherlock asked me.
"Can't a girl come and see her boyfriend? You make it sound like I'm a terrorist or something." I scoffed.
"You're supposed to be at a party." He stated, pointing his finger at me and my clothes. "And by the looks of things, you had fun."
"Prove it, detective boy." You said, crossing your arms with a slightly worried but happy glint in your eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมให้เขายิ้มเบา ๆ ก่อนเดินออกไปจากห้อง เขาหมายถึงอะไรได้ โดยที่ และทำไมลักษณะทั้งหมดของเขาเปลี่ยน เขาจะสองขั้ว ฉันพยายามที่จะผลักดันเขาออกจากจิตใจและโฟกัสในเชอร์ล็อก วิธีฉันสามารถโน้มน้าวให้เขาว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ เขาจะรู้ เขารู้เสมอ ผมรักเชอร์ล็อก เขาเติบโตบนหลัง ผมปีนขึ้นไปนั่งในรถแท็กซี่ โดยไม่ต้องมองย้อนกลับไปในงานปาร์ตี้ที่เหลือมีเพียง ผมไม่ได้สังเกตดูฉันปล่อยผ่านหน้าต่างริชาร์ดผมก็มาถึงที่ 221b Baker Street บูลคนขับ ผู้ให้คำชมเชยในชุดของฉัน ผมรีดตา และได้ออกจากห้องโดยสาร ให้ไดรฟ์ทางที่ผิดไปกับเกเรบนใบหน้าของเขา ผมเห็นเด็กบางคนจะเคาะประตู จึงร่วมเคล็ดลับ หรือรักษาตน และหลอกลวงว่าจะมีขนาดเล็ก โดยการลงบนหัวเข่าของฉัน ที่แปลกใจของฉัน เชอร์ล็อกเปิดประตูกับถุงขนมในมือของเขา แม้นิพจน์การเบื่อบนใบหน้าของเขา เขายังคงดูเหมือนขบขันที่ความพยายามของทุกคนในวันนี้ 'น่ากลัว' ของปี เมื่อเขาได้ให้ขนมแก่เด็กทั้งหมด ฉันลุกขึ้น และให้เขาเกเร ซึ่งเป็นขนมของฉัน ที่รัก"เด็ก ๆ วิ่งออกกับพ่อบ้านถัดไปในขณะที่ฉันติดอยู่กับเชอร์ล็อก expressionless ตาของเขาที่เดินทางขึ้นลงร่างกายของฉันได้อย่างรวดเร็ว เขาสภาพระส่ำน้อย และผลักประตูเปิดกว้างขึ้นจึงสามารถหาที่พักใน เขาปิดประตูข้างหลัง และตามฉันขึ้นบันได เขากำลังมองลงที่รองเท้าของเขาจากการจ้องมองที่ตูดของฉันขณะที่เราเดินขึ้นบันได เมื่อผมถึงจุดสูงสุด ผมเห็นนั่งอยู่บนโซฟาขณะที่ฉันเดินผ่านประตูเล็กของจอห์น เขาจ้องที่ฉัน อากาเป้ปาก"หุบปาก วัตสัน" Smirked "คุณจะจับบิน"ปิดปากของเขาทันที และเขา เหมือน Sherlock พยายามเพ่งอะไรจากฉัน"และเหตุใดคุณที่นี่" เชอร์ล็อกถามผม"ไม่สาวมา และเห็นแฟนของเธอ คุณสามารถทำเสียงเหมือนผู้ก่อการร้ายหรือสิ่งที่" Scoffed "คุณไม่ควรจะเป็นในงานปาร์ตี้" เขากล่าว ชี้นิ้วที่ผมและเสื้อผ้า "และไปหา คุณมีความสนุก""พิสูจน์มัน นักสืบเด็ก" คุณกล่าวว่า ข้ามแขน ด้วยประกายความกังวลเล็กน้อย แต่มีความสุขในดวงตาของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันให้เขามีรอยยิ้มแสงก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง สิ่งที่เขาหมายถึงโดยที่? และเหตุผลที่มีลักษณะทั้งหมดของเขาเปลี่ยนไปหรือไม่ เขาจะต้องมีสองขั้ว ผมพยายามที่จะผลักดันให้เขาออกมาจากใจของฉันและมุ่งเน้นไปที่เชอร์ล็อก ไม่มีทางที่ฉันจะโน้มน้าวให้เขาว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็คือ เขาต้องการรู้ว่า ที่เขาเคยรู้ ฉันรักจริงๆ Sherlock เขาเติบโตขึ้นกับคุณหลังจากที่ในขณะ ผมปีนเข้าไปในรถแท็กซี่โดยไม่ต้องมองย้อนกลับไปในงานปาร์ตี้ที่ผมเพิ่งออกจาก ฉันไม่ได้แจ้งให้ทราบริชาร์ดดูฉันออกทางหน้าต่าง.

ในที่สุดผมก็มาถึงที่ 221b ถนนเบเกอร์ ฉัน payed คนขับรถแท็กซี่ที่ให้ฉันชมเชยในเครื่องแต่งกายของฉัน ฉันรีดตาของฉันและได้ออกจากรถแท็กซี่ให้ไดรฟ์บิดเบือนไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ผมเห็นเด็กบางคนจะเคาะประตูเพื่อให้ผมได้เข้าร่วมเคล็ดลับหรือรักษาของพวกเขาและแกล้งทำเป็นขนาดเล็กโดยการลงบนหัวเข่าของฉัน ฉันประหลาดใจ Sherlock เปิดประตูมีถุงขนมในมือของเขา แม้ว่าจะมีการแสดงออกเบื่อบนใบหน้าของเขาเขาก็ยังคงดูเหมือนเขาถูกขบขันที่ความพยายามของทุกคนในวันนี้น่ากลัวของปี เมื่อเขาต้องการให้ขนมออกไปเด็กทุกคนผมได้ขึ้นปิดหัวเข่าของฉันและทำให้เขาย้ิมเย้ย; "ที่ไหนเป็นขนมหวานของฉันครับ?"

เด็กวิ่งออกไปกับพ่อแม่ของพวกเขาไปที่บ้านต่อไปในขณะที่ผมติดอยู่กับอารมณ์ Sherlock ดวงตาของเขาเดินทางขึ้นและลงร่างกายของฉันได้อย่างรวดเร็ว เขาถอยเล็ก ๆ น้อย ๆ และผลักประตูเปิดกว้างเพื่อที่ผมจะมาใน. เขาปิดประตูตามหลังฉันและติดตามเราขึ้นบันได เขาเป็นคนที่มองลงมาที่รองเท้าของเขาจะหันเหความสนใจตัวเองจากการจ้องมองที่ตูดของฉันในขณะที่เราเดินขึ้นบันได เมื่อผมมาถึงด้านบนที่ผมเห็นจอห์นนั่งอยู่บนโซฟาที่ผมเดินผ่านประตูของแบนขนาดเล็ก เขาจ้องมองมาที่ฉันอ้าปากค้าง.
"Close ปากของคุณวัตสัน." ฉัน smirked "คุณจะจับแมลงวัน."

ปากพระปิดทันทีและเขาเช่นเดียวกับเชอร์ล็อกโฮพยายามที่จะมีสมาธิในสิ่งที่จะหันเหความสนใจของตัวเองจากฉัน.
"และทำไมคุณมาที่นี่?" Sherlock ถามฉัน.
"ไม่สามารถหญิงสาวคนหนึ่งมาดูแฟนหนุ่มของเธอได้หรือไม่คุณทำให้เสียงเหมือนฉันเป็นผู้ก่อการร้ายหรือบางสิ่งบางอย่าง." ฉันด่า.
"คุณควรจะเป็นในงานปาร์ตี้." เขากล่าวชี้นิ้วมือของเขาที่ผมและเสื้อผ้าของฉัน "และโดยลักษณะของสิ่งที่คุณมีความสนุกสนาน."
"พิสูจน์มันเด็กนักสืบ." คุณบอกว่าข้ามแขนของคุณด้วยแววกังวลเล็กน้อย แต่มีความสุขในสายตาของคุณ