ProvocationMeng Hao trembled, his f

Provocation

Meng Hao trembled, his face pale white. At first, he tried not to calculate how much he had lost, but in the end, he couldn’t stop himself. His mind filled with a terrifyingly huge number of merit points, and he almost coughed up a mouthful of blood.

“Screwed! Royally screwed!!” He felt like weeping, but no tears would come. All he could do was curse his horrible luck at having completely wasted such a good opportunity to earn merit points.

At this thought, he threw his head back and roared, which caused quite a few nearby birds to scatter in flight.

Trembling, heart bleeding, face ashen, Meng Hao felt completely drained of energy. Listless and depressed, it was at this point that he suddenly noticed that someone was flying through the air behind him.

He turned feebly and saw a young woman; his lifeless countenance caused her to stare in shock.

She was graceful and beautiful, with an entrancing face. She wore a long pink garment, and her fragrance was delicate and pleasing.

She looked at Meng Hao in shock for a moment, before tentatively asking, “Um, are you… Elder Cousin Fang Hao?”

Meng Hao listlessly nodded his head. He was still inwardly tied up in knots over the huge sum of merit points he had lost. In his mind, even the sky had turned completely black.

The young woman’s face grew serious as she looked at Meng Hao. She thought to herself that this person was willing to drive himself crazy before giving up, all for the sake of skill with plants and vegetation. She could see a level of unswerving determination in Meng Hao that she did not possess.

“Elder Cousin Fang Hao, I saw you in the Medicine Pavilion just now, and I, Wan’er, couldn’t help but admire you.” She clasped hands and bowed, then held out a tome toward Meng Hao. “This… is a tome that his excellency Pill Elder wanted me to give you.”

Meng Hao was still in a daze. Face blank, he muttered, “I just had an unimaginable amount of merit points placed in front of me, but I didn’t cherish them as I should have… what a waste!!”

The young woman gaped for a moment, unsure about the meaning of what she had just heard. “Elder Cousin, what did you just say?”

Meng Hao shook his head and dejectedly accepted the tome. Then he turned and, looking incredibly depressed, headed off into the distance. The young woman watched him make his way off, and couldn’t help but feel even more admiration for him.

“He is definitely worthy of being the eldest grandson of the direct bloodline. Elder Cousin Fang Hao is crazy about the Dao of alchemy. He created more than 70,000 medicinal plants on the seventh level of the Medicine pavilion, but he still feels disappointed. It’s almost like he’s lost his faith and ideals. A person like that is really rare. No wonder his excellency Pill Elder wanted me to give him that tome.

“Wan’er,” she said to herself encouragingly, “you have to work hard and study more, like Elder Cousin!” She looked at Meng Hao leaving, and was filled with reverence.

Meng Hao had no idea how much encouragement his expression had given to that fragile young woman. He continued along his way toward the ancestral mansion, drowsy and out of sorts.

As soon as he entered the ancestral mansion, his mood worsened. Even as he transformed into a beam of light and shot forward, a group of seven or eight people strolled out ahead of him, chatting and laughing.

Among that group of people was a young woman who Meng Hao recognized from when he had first arrived at East Heaven Gate. She was a female cultivator named Fang Hong. She was clearly a natural born beauty, and she currently wore a long, pale garment. She held her hand in front of her mouth and laughed as she walked along. Among those walking with her, three had cultivation bases at the peak of Dao Seeking, similar to false Immortals. There were a few others who were in the Spirit Severing realm.

All of them were people Meng Hao had seen following Fang Wei back in the temple.

Behind them trailed an old man with salt-and-pepper hair and an apathetic expression. He held his hands in front of him, tucked into the opposite sleeves, and followed the group with a slight bow, almost as if he were a servant.

He was not a member of the Fang Clan, but had a different surname, and had taken shelter with the Fang Clan in exchange for acting as a Dao Protector to members of the younger generation.

The young cultivators around Fang Hong chatted and laughed.

“

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยั่วเฮา เมง trembled หน้าซีดขาว ครั้งแรก เขาพยายามไม่คำนวณเท่าใดเขาหายไป แต่ในท้ายที่สุด เขาไม่สามารถหยุดตัวเอง จิตใจของเขาเต็มไป ด้วยจำนวนมากน่ากลัวบุญจุด และเขาเกือบไอขึ้นคำหนึ่งของเลือด"เมา Royally เมา!!" เขารู้สึกเช่นร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาจะมา สาปแช่งของเขาโชคดีที่สมบูรณ์มีเสียดังกล่าวเป็นโอกาสที่ดีมาสะสมบุญทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้เวลานี้คิด เขาโยนหัวของเขากลับ และ คำราม ซึ่งทำให้นกใกล้เคียงค่อนข้างน้อยกระจัดกระจายในการบินสั่น เลือด มณโฑหน้าขาว ใบหน้าหัวใจสักหลาดเฮาเมงใช้จนหมดพลังงาน Listless และหดหู่ มันเป็นที่จุดนี้ว่า เขาก็สังเกตเห็นว่า บางคนบินผ่านอากาศหลังเขาเขาหันเดินย่อง และเห็นหญิงสาว สีหน้าตายของเขาทำให้เธอต้องจ้องมองในช็อตเธอเป็นสง่า และสวย งาม มีหน้าตา entrancing เธอสวมเสื้อตัวยาวสีชมพู และกลิ่นหอมของเธอก็ละเอียดอ่อน และน่ารื่นรมย์เธอมองไปที่เมงเฮาในช็อตช่วง ก่อนตั้งคำถามอย่างไม่แน่นอน "Um มีคุณ... พี่ลูกพี่ลูกน้องฝางห้าว"เฮา เมงคว้างเลยต้องศีรษะของเขา เขาแก้ไขอย่างภายในยังคงผูกขึ้นในนอตมากกว่าผลรวมของแต้มบุญที่เขาได้สูญเสียใหญ่ ในใจของเขา แม้แต่ท้องฟ้าก็หันสีดำสนิทใบหน้าของหญิงสาวขึ้นร้ายแรงเป็นเธอดูห้าวเมง เธอคิดไปเองว่า คนนี้ก็ยินดีที่จะขับตัวเองบ้าก่อนให้ขึ้น ทั้งหมดเพื่อประโยชน์ในการอยู่กับพืชและพืช เธอสามารถมองเห็นระดับของการกำหนด unswerving ในเมงเฮาที่เธอไม่มี"พี่ลูกพี่ลูกน้องฝางห้าว ผมเห็นคุณในศาลายาตอนนี้ และผม กวนหว่านเอ๋อ ไม่สามารถช่วยได้ แต่ชื่นชมคุณ" เธอ clasped มือ และโค้งคำนับ แล้วก็ประเทศไปทางเฮาเมง "นี่...เป็นประเทศที่เขาเอ็กเซลเลนซี่พี่ยาต้องการให้ผมให้คุณ"เมงเฮายังอยู่ดึกได้ หน้าเปล่า เขา ญี่ปุ่น "ผมมีเกียรติบุญจุดที่วางอยู่ด้านหน้าฉัน แต่ฉันไม่หวงแหนเหล่านั้นควรได้...เสียอะไร!!"หญิงสาวดำครู่ แน่ใจเกี่ยวกับความหมายของสิ่งที่เธอมีได้ยิน "ลูกพี่ลูกน้องพี่ อะไรเพียงนะ"เฮา เมงส่ายศีรษะของเขา และ dejectedly ยอมรับในประเทศ เขาเปิด แล้ว กำลังหดหู่อย่างเหลือเชื่อ หัวออกเป็นระยะทาง หญิงสาวดูเขาทำให้เขาปิด และไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกชื่นชมมากสำหรับเขา"เขาแน่นอนน่าจะเป็นหลานชายคนโตของยเลือดโดยตรง เฮา ฝางลูกพี่ลูกน้องพี่เป็นบ้าเกี่ยวกับดาวของขลัง พระองค์ทรงสร้างพืชสมุนไพรมากกว่า 70,000 ในระดับเจ็ดศาลายา แต่เขายังรู้สึกผิดหวัง ก็เหมือนว่าเขาสูญเสียความเชื่อและอุดมคติของเขา บุคคลเช่นนั้นจะหายากจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจฯพณฯ ยาพี่ต้องให้ประเทศที่เขาให้ผม"กวนหว่านเอ๋อ เธอกล่าวว่า เพื่อตัวเอง encouragingly "คุณต้องทำงานหนัก และเรียนเพิ่มเติม เช่นลูกพี่ลูกน้องพี่" เธอดูห้าวเมงออก และเต็มไป ด้วยความเคารพเฮา เมงมีความคิดที่ให้กำลังใจจำนวนนิพจน์ของเขามีให้กับหญิงสาวที่เปราะบาง เขายังคงตามไปที่แมนชั่นของบรรพบุรุษ ง่วงนอน และออก จากประเภททันทีที่เขาป้อนคฤหาสน์ของบรรพบุรุษ อารมณ์ของเขาแย่ลง แม้ในขณะที่เขากลายเป็นลำแสงและยิงไปข้างหน้า กลุ่มคนที่เจ็ด หรือแปด strolled ออกก่อนเขา พูดคุย และหัวเราะในกลุ่มคนเป็นหญิงสาวที่รู้จักเมงเฮาจากเมื่อเขามาถึงก่อนที่ประตูสวรรค์ตะวันออก เธอเป็นเกษตรกรเป็นหญิงชื่อหง เธอได้อย่างชัดเจนเป็นธรรมชาติเกิดความสวยงาม และเธอกำลังสวมเสื้อตัวยาว ซีด เธอมือของเธอที่จัดขึ้นด้านหน้าของปาก และหัวเราะขณะเดินทาง ในหมู่ผู้เดินกับเธอ สามมีฐานการเพาะปลูกที่สูงสุดของดาวกำลังมองหา คล้ายกับอมตะเท็จ มีกี่คนที่อยู่ในดินแดน Severing วิญญาณทุกคนเห็นเมงเฮาไปฝางเว่ยในวัดอยู่หลังโคนหางชรากับผม salt-and-pepper และนิพจน์เฉื่อย เขาจัดขึ้นเขามือเขา เข้าพักแขนตรงข้าม และตามกลุ่ม ด้วยโบว์เล็กน้อย เกือบเป็นถ้าเขาเป็นข้าราชการเขาไม่ได้เป็นสมาชิกของกองทัพฝาง แต่มีนามสกุลแตกต่างกัน และได้นำกำบัง ด้วยกองทัพฝางเพื่อแลกกับการทำหน้าที่เป็นตัวป้องกันดาวสมาชิกรุ่นน้องเครื่องพรวนดินหนุ่มรอบหงคุย และหัวเราะ“