1. IntroductionFeed was identified

1. Introduction
Feed was identified as the major contributor to land occupation,
primary production use, acidification, climate change, energy use
and water dependence (Mungkung et al., 2013). The productions of
fishmeal or soy meal are mainly linked to these impacts.
The nutritive needs of monogastric species, particularly fish,
include a high quality and quantity of protein in the diet. From a
nutritional point of view, protein sources must have a high-protein
content, an adequate amino acid profile, high digestibility, good
palatability and no anti-nutritional factors (Barrows et al., 2008).
Fishmeal and soy meal are the two of the most useful protein
sources in animal feeding.
Fishmeal is obtained from the fishery. The fish catch data refer to
the total global landings in 2009; 22.8 million tons of fish caught
were for non-food uses (25.7%). Of this volume, 17.9 million tons
(20.2% of total) were transformed into fishmeal and oil meal (FAO,
2012). Currently, the world production of fishmeal and fish oil has
stabilised at approximately 5.0e6.0 million tons per year. The
soybean crop is one of the most widespread in the world and grew
by 1.4% from 2010 to 2011. In 2009, soybean production reached
210.9 million tons, which is slightly more than 50% of the total
production of oilseed meal (FAO, 2012).
Soy meal has a high digestibility, high quality and quantity of
protein and the best amino acid profile of the vegetable protein
sources available, together with other nutritive benefits. Vegetable
feedstuffs have several unfavourable characteristics, such as imbalances
between essential and nonessential amino acids, antinutritional
factors, low palatability and a high proportion of fibre
and non-starch polysaccharides, which limit the percentage of inclusion
in the diet. Under these conditions, it becomes necessary to
complete the diet by adding amino acids or a high value protein
source, such as animal protein, which has high digestibility and a
good balance between essential and nonessential amino acids
(Refstie et al., 1997, 1998; Webster et al., 1992, 1995).
Fishmeal has the advantages of animal protein sources, together
with excellent nutritive properties that are indispensable, particularly
for fish. These advantages, together with the current laws
forbidding the use of most meat meals due to problems of food
security, make fishmeal the most used animal protein source.
However, the massive utilisation of soy or fishmeal poses severe
environmental issues. On one hand, increased soy cultivation causes
the deforestation of areas with a high biological value (Carvalho,
1999; Osava, 1999), high water consumption (Steinfeld et al., 2006),
the utilisation of pesticides and fertilisers (Carvalho, 1999), and
transgenic varieties (Garcia and Altieri, 2005), which cause significant
environmental deterioration (Osava, 1999). On the other hand,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำระบุเป็นผู้สนับสนุนหลักไปสู่อาชีพ อาหารใช้ผลิตหลัก ยู การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การใช้พลังงานและน้ำพึ่งพา (Mungkung et al., 2013) การผลิตของอาหาร fishmeal หรือถั่วเหลืองส่วนใหญ่เชื่อมโยงกับผลกระทบเหล่านี้ต้องวิจัยพันธุ์ monogastric โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลามีคุณภาพและปริมาณของโปรตีนในอาหาร จากการทางโภชนาการมอง แหล่งโปรตีนต้องการโปรตีนเนื้อหา มีค่ากรดอะมิโนเพียงพอ digestibility สูง ดีpalatability และไม่ต่อต้านคุณค่าทางโภชนาการปัจจัย (Barrows et al., 2008)อาหาร fishmeal และถั่วเหลืองสองของโปรตีนมีประโยชน์มากที่สุดแหล่งในการให้อาหารสัตว์Fishmeal ได้รับมาจากการประมง หมายถึงข้อมูลที่จับปลาlandings สากลรวมในปี 2552 22.8 ล้านตันจับปลามีการใช้ไม่ใช่อาหาร (25.7%) ไดรฟ์ข้อมูลนี้ 17.9 ล้านตัน(20.2% ของผลรวม) ถูกเปลี่ยนเป็น fishmeal และน้ำมันอาหาร (FAO2012) ปัจจุบัน ผลิต fishmeal และปลาน้ำมันโลกมีเสถียรภาพที่ประมาณ 5.0e6.0 ล้านตันต่อปี ที่เพาะปลูกถั่วเหลืองเป็นหนึ่งแพร่หลายมากที่สุดในโลก และเติบโต1.4% จาก 2010 ถึง 2011 ในปี 2552 การผลิตถั่วเหลืองถึง210.9 ล้านตัน ซึ่งมีขนาดเล็กกว่า 50% ของยอดรวมผลิตอาหาร oilseed (FAO, 2012)อาหารถั่วเหลืองมี digestibility สูง คุณภาพ และปริมาณของโปรตีนและโพรไฟล์กรดอะมิโนของโปรตีนผักที่สุดแหล่งพร้อม ประโยชน์การวิจัยอื่น ๆ ผักfeedstuffs มีหลายลักษณะ unfavourable เช่นสมดุลระหว่างสิ่งจำเป็น และไม่จำเป็นกรดอะมิโน antinutritionalปัจจัย palatability ต่ำ และสัดส่วนที่สูงของเส้นใยและไม่ใช่แป้ง polysaccharides ซึ่งกำหนดเปอร์เซ็นต์ของการรวมในอาหาร ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ จะต้องทำอาหาร โดยการเพิ่มกรดอะมิโนหรือโปรตีนสูงค่าแหล่งที่มา เช่นโปรตีนสัตว์ ซึ่งมี digestibility สูงและยอดดุลที่ดีระหว่างกรดอะมิโนจำเป็น และไม่จำเป็น(Refstie et al., 1997, 1998 เว็บสเตอร์ et al., 1992, 1995)Fishmeal มีข้อดีที่แหล่งโปรตีนสัตว์ เข้าด้วยกันมีคุณสมบัติจัดที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปลา ข้อดีเหล่านี้ กับกฎหมายปัจจุบันห้ามปรามทำใช้อาหารเนื้อสัตว์ส่วนใหญ่เนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับอาหารความปลอดภัย fishmeal ทำให้แหล่งโปรตีนที่สัตว์ใช้มากที่สุดอย่างไรก็ตาม การจัดสรรขนาดใหญ่ซอยหรือ fishmeal ส่อเค้ารุนแรงปัญหาสิ่งแวดล้อม บนมือหนึ่ง ทำให้การเพาะปลูกถั่วเหลืองเพิ่มขึ้นการทำลายป่าในพื้นที่ที่มีค่าทางชีวภาพสูง (Carvalhoปี 1999 Osava, 1999) ปริมาณน้ำสูง (Steinfeld et al., 2006),การจัดสรรของยาฆ่าแมลงและปุ๋ย (Carvalho, 1999), และถั่วเหลืองพันธุ์ (การ์เซียและ Altieri, 2005), ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญสิ่งแวดล้อมเสื่อมสภาพ (Osava, 1999) ในทางตรงข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำฟีถูกระบุว่าเป็นผู้บริจาครายใหญ่ไปยังดินแดนอาชีพใช้ผลิตหลักกรดเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ,
การใช้พลังงานและการพึ่งพาน้ำ (Mungkung et al., 2013) โปรดักชั่นของปลาป่นหรืออาหารถั่วเหลืองมีการเชื่อมโยงส่วนใหญ่จะส่งผลกระทบเหล่านี้. ความต้องการทางโภชนาการของสายพันธุ์กระเพาะเดี่ยวโดยเฉพาะอย่างยิ่งปลารวมถึงที่มีคุณภาพสูงและปริมาณของโปรตีนในอาหาร จากจุดทางโภชนาการในมุมมองของแหล่งโปรตีนที่จะต้องมีโปรตีนสูงเนื้อหารายละเอียดกรดอะมิโนที่เพียงพอย่อยได้สูงที่ดีอร่อยและไม่มีปัจจัยป้องกันทางโภชนาการ(Barrows et al., 2008). ปลาป่นและกากถั่วเหลืองเป็นสอง ของโปรตีนที่มีประโยชน์มากที่สุดแหล่งที่มาในการให้อาหารสัตว์. ปลาป่นจะได้รับจากการประมง ข้อมูลการจับปลาหมายถึงเพลย์รวมทั่วโลกในปี 2009; 22,800,000 ตันของปลาที่จับได้สำหรับการใช้งานที่ไม่ใช่อาหาร(25.7%) ของหนังสือเล่มนี้ 17.9 ล้านตัน(20.2% ของทั้งหมด) ถูกเปลี่ยนเป็นปลาป่นและกากน้ำมัน (FAO, 2012) ปัจจุบันการผลิตทั่วโลกของปลาป่นและน้ำมันปลาที่มีความเสถียรที่ประมาณ 5.0e6.0 ล้านตันต่อปี พืชถั่วเหลืองเป็นหนึ่งในแพร่หลายมากที่สุดในโลกและเพิ่มขึ้น1.4% จากปี 2010 ที่จะปี 2011 ในปี 2009 การผลิตถั่วเหลืองถึง210,900,000 ตันซึ่งเป็นน้อยกว่า 50% ของจำนวนการผลิตอาหารoilseed (FAO 2012 ). อาหารถั่วเหลืองมีการย่อยสูงที่มีคุณภาพสูงและปริมาณของโปรตีนและกรดอะมิโนที่รายละเอียดที่ดีที่สุดของโปรตีนผักแหล่งที่มีร่วมกับผลประโยชน์ทางโภชนาการอื่นๆ ผักสัตว์มีลักษณะที่ไม่เอื้ออำนวยหลายประการเช่นความไม่สมดุลระหว่างกรดอะมิโนที่จำเป็นและไม่จำเป็นantinutritional ปัจจัยอร่อยต่ำและสัดส่วนที่สูงของเส้นใยpolysaccharides และไม่ใช่แป้งซึ่ง จำกัด ร้อยละของการรวมในอาหาร ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้มันจะกลายเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารโดยการเพิ่มกรดอะมิโนหรือโปรตีนที่มีมูลค่าสูงแหล่งที่มาเช่นโปรตีนจากสัตว์ซึ่งมีการย่อยสูงและสมดุลที่ดีระหว่างกรดอะมิโนที่จำเป็นและไม่จำเป็น(Refstie et al., 1997, 1998 .. เว็บสเตอร์, et al, 1992, 1995) ปลาป่นมีข้อได้เปรียบของแหล่งโปรตีนจากสัตว์ร่วมที่มีคุณสมบัติทางโภชนาการที่ดีที่มีความจำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปลา ข้อดีเหล่านี้ร่วมกับกฎหมายปัจจุบันห้ามการใช้มากที่สุดในอาหารเนื้อสัตว์เนื่องจากปัญหาของอาหารการรักษาความปลอดภัยให้ปลาป่นเป็นแหล่งโปรตีนจากสัตว์ที่ใช้มากที่สุด. อย่างไรก็ตามการใช้ประโยชน์มหาศาลของถั่วเหลืองปลาป่นหรือส่อเค้ารุนแรงปัญหาสิ่งแวดล้อม บนมือข้างหนึ่งเพาะปลูกถั่วเหลืองที่เพิ่มขึ้นทำให้เกิดการตัดไม้ทำลายป่าในพื้นที่ที่มีคุณค่าทางชีวภาพสูง (วัลโญ่, 1999; Osava, 1999) (. Steinfeld, et al, 2006) ปริมาณการใช้น้ำสูงการใช้สารกำจัดศัตรูพืชและปุ๋ย(วัลโญ่, 1999) และสายพันธุ์ที่ดัดแปรพันธุกรรม(การ์เซียและ Altieri, 2005) อย่างมีนัยสำคัญที่ทำให้เกิดการเสื่อมสภาพสิ่งแวดล้อม(Osava, 1999) ในทางกลับกัน,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
อาหารที่ถูกระบุว่าเป็นผู้สนับสนุนหลักในการยึดครองที่ดิน
ใช้กรด , การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ , การผลิต , การใช้พลังงานและน้ำ (
mungkung et al . , 2013 ) การผลิตของ
ปลาป่นหรือถั่วเหลืองส่วนใหญ่จะเชื่อมโยงกับผลกระทบเหล่านี้ ความต้องการทางโภชนาการของสายพันธุ์ monogastric

โดยเฉพาะปลา รวมถึงคุณภาพและปริมาณของโปรตีนในอาหาร
จากชี้โภชนาการในมุมมองของแหล่งโปรตีนต้องมีปริมาณโปรตีนเพียงพอ
สูงรายละเอียดของกรดอะมิโน , การย่อยได้สูง ความน่ากินดี
และไม่ต่อต้านโภชนาการปัจจัย ( Barrows et al . , 2008 ) .
ปลาป่นและถั่วเหลือง เป็นสอง ของมีประโยชน์มากที่สุดแหล่งอาหารโปรตีน

ปลาป่นได้รับสัตว์ จากการทำประมง ปลาจับข้อมูลอ้างอิง
เหยียบทั้งหมดทั่วโลกในปี 2009 ; 228 ล้านตันของปลาจับ
สำหรับที่ไม่ใช่อาหารใช้ ( 25.7 เปอร์เซ็นต์ ) ของปริมาณนี้ 17.9 ล้านตัน
( 20.2% ของทั้งหมด ) ถูกเปลี่ยนเป็นปลาป่นและกาก ( FAO
, 2012 ) ปัจจุบันโลกผลิตปลาป่นและน้ำมันปลามีความเสถียร
ประมาณ 5.0e6.0 ล้านตันต่อปี
พืชถั่วเหลืองเป็นหนึ่งในที่สุดที่แพร่หลายในโลกและเติบโต
1.4% จาก 2010 2011 ในปี 2009การผลิตถั่วเหลืองถึง
210.9 ล้านตัน ซึ่งลดลงมากกว่า 50% ของกำลังการผลิตทั้งหมดของอาหาร ( oilseed
FAO , 2012 ) .
ถั่วเหลือง มีการย่อยได้สูง คุณภาพสูง และปริมาณของโปรตีนและกรดอะมิโน
ดีที่สุดโปรไฟล์ของโปรตีนผัก
แหล่งมีอยู่ ด้วยกันกับคุณประโยชน์ทางโภชนาการอื่น ๆ วัตถุดิบอาหารผัก
มีหลายระดับคุณลักษณะเช่นความไม่สมดุล
ระหว่างที่จำเป็นและกรดอะมิโน ปัจจัยมะกิ้ง
, ความน่ากินต่ำ และสัดส่วนของเส้นใย
และไม่ใช่แป้ง polysaccharides ที่จำกัดจำนวนรวม
ในอาหาร ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้มีความจำเป็นเพื่อ
เสร็จอาหารโดยการเพิ่มกรดอะมิโนหรือโปรตีนคุณค่าสูงแหล่ง
เช่นโปรตีนสัตว์ซึ่งมีไขมันสูงและ
สมดุลที่ดีระหว่างที่จำเป็นและกรดอะมิโน
( refstie et al . , 1997 , 1998 ; Webster et al . , 1992 , 1995 ) .
ปลาป่นมีข้อได้เปรียบของแหล่งโปรตีนจากสัตว์ที่มีคุณสมบัติทางโภชนาการที่ยอดเยี่ยมด้วยกัน

จะขาดไม่ได้ โดยเฉพาะสำหรับปลา ข้อดีเหล่านี้ ร่วมกับ
กฎหมายปัจจุบันห้ามใช้อาหารเนื้อส่วนใหญ่เนื่องจากปัญหาความปลอดภัยของอาหาร
ให้ปลาป่นที่ใช้มากที่สุดแหล่งโปรตีนจากสัตว์ .
แต่ความต้องการมหาศาลของถั่วเหลือง หรือปลาป่น poses ปัญหาสิ่งแวดล้อมรุนแรง

บนมือข้างหนึ่ง , การปลูกถั่วเหลืองเพิ่มขึ้นสาเหตุ
ความเสื่อมโทรมของพื้นที่ที่มีค่าสูงทางชีวภาพ คาร์วัลโญ่
, 1999 ; osava , 1999 ) การใช้น้ำสูง ( สไตน์เฟลด์ et al . , 2006 )
การใช้ยาฆ่าแมลงและปุ๋ย ( คาร์วัลโญ่ , 1999 ) และยีน ( การ์เซีย
พันธุ์อาเทียรี่ , 2005 ) ซึ่งก่อให้เกิดความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญ
( osava , 1999 ) บนมืออื่น ๆ